Het is vandaag 20-11-2011 en waarachtig de zon schijnt, en buiten heerst een temperatuur van 12°C, iets om verheugd over te zijn. Nog..iets… deze week was ik op bezoek bij vrienden die pas een kindje hadden gebaard. Het wonder van een kleine mens aan de borst van zijn moeder, kan er iets meer vreugde scheppen. Wat nog…ik heb een schilderij gemaakt, van een moeder en dochter zittend op de pier in Oostende, genietend van de zon, waarachtig mijn leraar schilderen vond het goed. Nu vindt hij alles goed wat zijn leerlingen fabriceren maar als je goed luistert, zit er nuance in goed en goed. Het eerste goed kom er vlotjes uit, maar is meer uit beleefdheid voor de gedane moeite,  maar als goed er  nadenkend, aarzelend uitkomt, dan pas heeft het betekenis. Beter dan goed  is als goed helemaal wegblijft, en alleen ja, ja  te horen is, dat was het bijna , maar ik dwaal af.

Gisteren vond ik een goudvisje drijven met zijn buikje naar boven,  om mij eraan te laten herinneren, dat het leven eigenlijk kommer en kwel is met de dood tot gevolg. Gruwelijk denk je, maar eigenlijk is dat de normale gang van zaken. Het beseffen dat er niemand is die daaraan ontsnapt, geeft het gevoel erbij te horen. Ik sta er niet alleen voor, jullie komen allemaal aan de beurt. Toch kan ik mij er niet van weerhouden mij zorgen te maken hoewel ik ze niet kan meenemen, de zorgen dan. Op een bepaald ogenblik voor mij onbekend in de tijd is het zover. Dag problemen, dag zorgen, dag centen, dag zon, dag kinderen, dag lief, dag gebuur, het ga je goed, ja ja.Maar nu is het nog niet zover, laat ik nog maar wat kankeren en zeveren, zolang het nog kan.

Neem nu die temperatuur van vandaag, 12°C, is dat nu iets om blij voor te zijn, ja vandaag ga ik zeker wandelen of de fiets op, hoewel het fijn stof meerijdt. Na de mist van gisteren, letterlijk een verademing. Maar ik kan niet nalaten mij af te vragen waar het naartoe moet, zeker als ik hoor dat de rivieren en kanalen droog staan in het ons omringend Europa, met name Nederland. Ja maar, doen we dan niets aan het klimaat. Met “we” bedoel ik natuurlijk mij niet of jou niet, maar de “politiek” de “partijen”, de “je weet wel”. Laten we dat zomaar gebeuren, en de zee is ook aan het stijgen, waarom zouden ze al dat zand anders blijven aanvoeren. Voila, ik ben blij dat het eruit is. Ik zou meer op café moeten komen om voor mijn klachten gehoor te vinden. Stoom afblazen zeg maar.

Eergisteren, was ik met de auto onderweg en reed door St. Jozef tegen 30km/u of zoiets. Het was al donker en ineens moet ik voor een zwarte schicht op de rem staan, een zwarte kinderfiets, met een zwart kind zonder verlichting. Blij dat mijn reactie goed was, mijn remmen het deden, ik durf er niet aan te denken wat er had kunnen gebeuren. Ik vervolgde mijn weg met een zucht van verlichting en een ergernis richting Dudzele. Ergernis omdat ouders het blijkbaar niet belangrijk vinden dat hun kinderen ’s avonds de fiets en de weg opgaan, zonder verlichting en in donkere kledij. Juist daar staan we niet bij stil als fietser zijnde, want wat voor kinderen geldt is ook waar voor volwassenen. Heb ik zelf wel  een lichtkleurige  kledij voor op de fiets? Eigenlijk steekt in mijn wagen zo’n fluorvestje, maar voor op de fiets heb ik het nog nooit aangedaan, ook mijn valhelm niet, die ergens op zolder stof vergaart. Zo zijn we wel, lekker klagen over de anderen.

Nu wil ik niet beginnen over de euro, of de politiek, de beurs, de lonen, de belastingen, de wegen, de wachtlijsten en de rekeningen want de tomaten en de sla zijn goedkoop. Alleen dat goudvisje ocharme, dood en nog maar halfwas, toch zonde.

21-11-2011, 16:06 Geschreven door Michel  
Reageren (0)