Armoede,

Het betekent  simpelweg ellende, en dat komt wel eens op onze weg  door ziekte, verlies, scheiding, het is des mensen. Ook arme mensen die in de schaduw leven,  uit het straatbeeld verdwijnen, blijven niet gespaard van deze menselijke tragedies, integendeel dat komt nog bovenop de ontbering, de schulden en de uitsluiting.

Zo is de toon gezet, nu ja gelukkig leven we in het rijke Vlaanderen,  dus daar is allemaal voor gezorgd, want we hebben OCMW’s, voedselbanken, ziekenkas, stempelgeld…dus zo lang ik geen schooier aan de deur krijg…ben ik gerust, ik heb immers al aftrekbaar betaald voor de ontwikkelingslanden, mijn geweten is proper.

En dan zit er iemand voor mij, die het meegemaakt heeft. Hij wilde niets drinken, ook geen glaasje water, beleefd en op afstand, letterlijk in het uiterste hoekje van de zetel kijkt hij een beetje voor zich uit. Hij wil iets doen aan de armoede, de mensen beseffen niet hoe gemakkelijk je erin komt, en hoe moeilijk het is eruit te geraken.

Het komt er  niet zo gemakkelijk uit, hij heeft het allemaal verwerkt, want hij is uit de ellende uitgeraakt, reeds 3 jaar zonder schuld, hij knikt als bevestiging. Nu bezig met mensen te verzamelen in  een praatgroep, om hen te laten voelen dat ze niet alleen zijn in hun ellende, vooral hen te laten praten.

Hij vertelt over zijn jeugd, komende uit een arm gezin, veel kinderen, en op zijn 19 jaar reeds in de schulden. Meer te betalen krijgen dan je kunt opbrengen, niet weten waar naartoe. Angst hebben voor elke klop op de deur, voor elke brief met een vensterke. Je duwt het weg, je wilt de ellende niet nog eens op papier krijgen.  Heeft zelfs nog een paar maanden op straat moeten leven met vrouw en kinderen, uitgezet uit de woning. Maar nu is het goed, hij heeft werk.

En het OCMW, hij schudt wat met zijn hoofd, och, de schrik om daar  naartoe te moeten, alles wordt dan voor jou beslist, je bent je volledige vrijheid kwijt, je moet je auto verkopen of je huis, en dan nemen zij je leven over, om zo te zeggen. En ook, je wilt het eerst zelf oplossen, maar weet niet hoe, en dan ben je rap in handen van een advocaat of het OCMW voor schuldbemiddeling. Er komen ook kosten bij die je dan niet verwacht, administratiekosten aan het OCMW…echt waar.

Hij komt niet klagen, want hij is eruit geraakt, heeft geluk gehad, maar er moet niet veel gebeuren of een mens zit aan de verkeerde kant van de lijn. Mensen moeten beseffen dat het ook hen kan overkomen.Neen, er zijn niet zoveel mensen die uit de armoede geraken, maar ze zijn er wel. Gelukkig hebben zijn kinderen gezien dat het kan. Hij hoopt dat zij,  goed hun best doen, want daar ligt de eerste stap. Ook zijn kinderen hebben het niet gemakkelijk gehad. Zijn dochterke is gepest geweest, vertelt hij met vochtige ogen, sorry zegt hij, ik heb het zelf ook meegemaakt. Ze kunnen niet met alles meedoen, en andere kinderen kunnen hard zijn.

We weten niet wat er achter gesloten deuren gebeurt, armoede, eenzaamheid. Gescheiden vaders en moeders, met kinderen. Geen opleiding, men kijkt op ons neer, arm zijn en dat heeft een gsm… ja om opgebeld te worden want een oplaadkaart kan er niet af. Ja ook mensen kunnen hard zijn, alsof armoede een keuze is. Niemand vraagt om zijn werk te verliezen, of ziek te worden, om alleen te vallen. Je kiest zelf niet waar of bij wie je geboren wordt.

Gelukkig wordt er nu over gesproken, mensen beginnen te beseffen dat kinderarmoede weer basis is voor nieuwe armoede. Er wordt  wel veel gedaan, maar de armoede klopt aan veel deuren. In Brugge is er nu inspraak van ons opdat er geen wetten zouden gemaakt worden die armoede in de hand werken.

Hij zou zo graag een manier vinden, om nog meer mensen samen te brengen..misschien via de voedselwinkel. Als mensen daar van gebruik maken betekent het ook dat er problemen zijn. Ze niet met de vinger te wijzen, maar hun vertrouwen winnen. Ook scholen weten bij welke kinderen er duidelijk een tekort is. Niet vragen aan de kinderen waarom een factuur niet is betaald, die kunnen er niets aan doen, maar eens langs gaan bij de ouders. Een school is zo belangrijk zegt hij nog.

Aan de deur wens ik hem nog een mooie dag en dan vraag ik mij af, hoe moeilijk het moet zijn om naar iemand te luisteren die er niet is uitgeraakt, die beschaamd vertelt dat hij midden in de ellende zit,  en wat ga ik dan doen? De man die ik buiten liet weet niet hoeveel respect hij verdient. Arme mensen helpen arme mensen…uit respect.