|
We zijn ten dode opgeschreven,
Ik weet het, ik had moeten beginnen met een vraag, “zijn we ten dode opgeschreven” en dan is mijn antwoord spijtig genoeg “ja dat zijn we”. Dus dacht ik, laat ik maar duidelijk zijn vanaf het begin.. Iedereen weet het, maar kan niet leven met die gedachte, hoewel we leven om te sterven. Maar daar gaat het mij niet om. Ik bedoel niet om mij of jou, maar de hele mensheid kan niet anders dan naar zijn einde lopen, tenzij we alle oude mensen boven de 70tig zoetjes euthanaseren, de baby’s beperken, auto’s afschaffen en fabrieken sluiten.
De aarde, is een levend organisme, zal uiteindelijk laten bedwijnen wat haar bedreigt. We kappen bomen, wat zuurstof kost die alle levende organismen nodig hebben, en gelijktijdig bezwangeren we de lucht met het verbranden van hout, kolen, petroleum en aardgas, om van de giftige plastics, de uitlaatgassen van auto’s en fabrieken nog te zwijgen. Maar, we kunnen schijnbaar niet anders, dus vandaar mijn onomstotelijke overtuiging, we gaan eraan. Ik sowieso, ik ben een oude pee, maar ook iedereen en waarschijnlijk met rasse schreden.
Adam en Eva halen hun 300.000ste verjaardag niet en de vraag of de economie weer aantrekt, en hoe we de staatsschuld gaan betalen, zijn problemen aan de rand. De staatsschuld is zowat gelijk aan het totaal gespaard vermogen van alle Belgen samen, (met enige overdrijving) dus dat is in theorie zo geflikt, de staat mag immers stelen. Als de een of andere Italiaan (met mijn verontschuldigingen aan de Italianen) zegt dat België het goed doet dan bedoelt hij dat de Belgen het goed gedaan hebben en kijkt hij met een gulzig oog naar ons spaargeld.
Maar dat is slechts geleuter aan de zijlijn, daar gaat het niet om, en hopelijk komt er geen politieker op de gedachte om dat te gebruiken tegen ons. Stel je maar eens voor dat Europa ons belooft de aarde te redden (ik bedoel de mensheid) als we ons geld maar willen openstellen voor een algemene inzameling. Ik weet het, groot protest zou het gevolg zijn, we zouden roepen en schelden, en weet je waarom. Omdat we zo hard hebben gespaard, gewerkt, bezuinigd, ons dingen ontzegd, wat minder op reis zijn geweest, enfin vergeten zijn rijkelijk te leven, omdat we het op onze oude dag zouden kunnen bolwerken. Maar vooral omdat geen mens die zoveel geld inzamelt te vertrouwen is.
We sterver liever rijk, dan een cent aan de aarde te geven. Niet omdat we niet met de aarde inzitten, maar luister goed, omdat we niemand meer geloven die zegt de aarde te redden. Omdat we vrezen dat die centen alleen wat happy few zullen rijk maken, die gasten die denken dat ze jaarlijks moeten verdienen, wat niemand op een mensenleven bijeengespaard krijgt. Iemand die beweert de aarde te redden zonder garantie,die kost ons te veel.
In de voorbije decennia zijn we opgestegen met een luxe vliegtuig, de spanning stijgt, want we moeten in de lucht blijven, de brandstof raakt op en er is nergens nog een plaats om te landen, ook niet met een parachute.
En daar eindigt mijn betoog en zul je begrijpen waarom we niet zullen en niets kunnen doen tegen het vergaan van de mensheid. Ik ben kort geweest, want ik wil geen pessimist zijn, dat begrijpt het kleinste kind. Nochtans is dat kind de mensheid.
|
