|
Mr. Houtekiet,
Het gesprek over het afschaffen van godsdienst op school heeft mij doen nadenken over mijn eigen ontwikkeling. Ik ben 73, dus waarschijnlijk niet meer zo actueel, als ik zou willen zijn, en ook heb ik een ouderdomsweerstand tegen verandering wat mijn kijk op de zaak beïnvloed.
Zoals zoveel van mijn generatie, ben ik katholiek opgevoed en blijft er uiteindelijk na al die jaren een culturele katholiek over die, op verlof nog altijd kerken bezoek, maar die ondertussen met gretigheid luistert naar Vermeersch en zijn gevecht met het godsbestaan.
Ik ben misdienaar geweest, wilde pater worden, heb mij verzet tegen de onhoudbare kuisheid, en trouwde met het eerste meisje dat ik dorst te kussen.
Of ik in mijn jeugd geïndoctrineerd ben, ik bedoel in een bepaalde richting gestuurd, waarschijnlijk wel, maar het is ook dat, waartegen ik in opstand ben gekomen, niet omdat ik zo verstandig was, maar ik niet anders kon.
Ik weet niet of mensen die zonder godsdienst zijn opgegroeid gelukkiger zijn. Ik zou willen geloven van niet, maar als ik het hier fout heb dan moet men godsdiensten snel verbieden, als dat zou kunnen. Men moet zich toch de vraag stellen, of het mogelijk is het leven te gaan over(be)schouwen op zeer jeugdige leefdheid.. Ik bedoel kinderen te leren kijken naar een wereld in voortdurende verandering. Waar zijn die wijze mensen die dat kunnen, of moet het via internet?
Het gevaar bestaat natuurlijk dat dit internet wordt gestuurd door de Googles, Facebooks en twitters, allemaal nogal oppervlakkige intakes, die niets vertellen over het gevecht dat de jeugd altijd zal moeten leveren om tot volwassenheid te groeien, ze moeten toch het recht behouden de eigen fouten te maken.
Iedereen zelfs journalisten lijken elkaar na te praten, dus zoveel wereldinzicht komt er niet boven water Dat opgroeien had in mijn tijd te maken met een seksueel gevecht, een gevecht tussen verlangen en wat verboden was, met het huwelijk als enige toegestane uitweg. Als ik daar nu over nadenk, een zware dobber.
Vandaag is het allemaal toegelaten, mits enige voorzorgsmaatregelen. Men wil de jeugd niets ontzeggen zelfs geen scheiding. Ik vraag me af of de jeugd daar niet iets fundamenteel verliest. Ik ben nooit een grote ziener geweest, voor mij was het de verantwoordelijkheid over de kinderen, huisje en vakantie, ongeveer in die volgorde, zonder hoogdravende doelen, niet om heilig te worden noch om de wereld te veranderen.
Dat er nu ineens godsdienst op school moet afgeschaft worden begrijp ik niet. Ik heb het overleefd en veel geleerd, al was het maar met me ertegen te verzetten. Dat verzetten is echter een persoonlijke keuze. Als er niets meer is om je tegen te verzetten, blijven alleen de ouders of de school over. Als je kardinaal Leonard hoort dan heeft hij in de godsdienst het geluk gevonden, misschien juist omdat hij een leven nodig had met een verhevener doel dan huisje-tuintje-hondje. Wat doen we met zulke kinderen?
Bart De Wever is misschien je vriend niet en het zal wel niet alleen van hem komen, maar hij sprak over een gat, waar vandaag de Islam inspringt om een maatschappij overhoop te halen. Is de echte reden voor het afschaffen alle godsdiensten in het onderwijs niet, dat men angst heeft om te wijzen naar een godsdienst die gebruikt wordt voor terreur. Het tijdstip heeft er misschien niets mee te maken, maar ontegensprekelijk de angst om foute gevolgtrekkingen te trekken die sterk voor de hand liggen. Is het niet lachwekkend dat we uit noodzaak te nuanceren dan maar alle godsdiensten in de kiem moeten smoren?
We doen alsof de seculiere maatschappij de oplossing is, en ondertussen bewijzen we dat die liberale houding de kloof tussen arm en rijk groter maakt, dat de eenheid van Europa een farce is en dat klimaatconferenties niets meer betekenen dan eens van huis weg te zijn en lekker te eten en te drinken. Ik vrees dat wanneer we een zwart gat maken om godsdiensten in te laten verdwijnen, er morgen een Messias opstaat tegen alle andere godsdiensten.
|
