|
Thuis in de kerk van de Minnestraat
Buurtatelier Het Lab Gods en Heemkring Lebbeke voorzagen de ex-‘keirrek’ van de ‘Minnestraut’ van herinneringen aan de tijd van toen, die van meer dan vijftig jaar geleden dus. Onder meer ‘nen divaa’ voorzien van pijnlijke ‘ressaurs’, geflankeerd door een ‘lampaddèèr’, een en al sfeer, illustreerden de leefcultuur van een doorsnee gezin dat relatief gezien en volgens de politici van toen, goed boerde.
Wie toen evenmin mocht klagen over een gebrek aan populariteit, was de lokale pastoor De Vos. De man kon uiteraard rekenen op de hulp van ‘ons ieër’. Maar ook op die van zijn meid. Alle pastoors hadden toen ‘meissens’, de ene al minder onbesproken dan de andere.
Dat ze na een belsignaal de bezoeker verwelkomden met ‘mennieër de paster esnittoës’, werd hen overigens niet kwalijk genomen. Gehoorzaamheid aan de ‘pausvarroeëmmen’ was breed verspreid. En de meeste bezoekers wilden de degustatie van een entrecote, cadeau van een vrome donateur op zoek naar gelukzaligheid, niet storen.
Pastoor De Vos, in zijn tijd kampioen in het verlenen van supersnelle biechtbeurten (BB’s), lokte in de vastentijd veel volk naar zijn kerk. Om te biechten en te communiceren. Misdragingen als tien zichtbare momenten van ongehoorzaamheid, twintig vloeken van het kaliber met recht op tussenkomst van de mutualiteit en dertig ongenoegens pur sang, vormden voor ‘paster’ De Vos gelukkig geen probleem. Hij loste ze in een sakker en een vloek op en stuurde ze probleemloos naar een of andere cloud… De dader kon beginnen aan het debiteren van een resem onzevaders en/of weesgegroetjes. In een zelfbepaald tempo… (Foto Theo Bosman)
Bron : “KRAMIEK” nr 5 – mei 2024
|
