Een klein lief meisje stond onder een luifel. Ze had net boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar moeder. Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.
Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten. We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen "geïrriteerd", omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en in het gezicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van "rennen en spetteren" als een "kind", zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...
Haar stem was zo mooi toen het de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. "Mama, laten we door de regen gaan rennen", zei ze."Wat?", vroeg mama. "Laten we door de regen gaan rennen!", herhaalde ze. "Nee, lieverd. We wachten totdat het wat minder wordt" antwoordde mama. Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: "Mama, laten we door de regen gaan rennen." "We worden doornat als we dat doen," zei mama. "Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen", zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok. "Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?" Het meisje zei kalmpjes: "Weet je dat niet meer? Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je: "Als we hier samen doorheen komen, komen we door alles heen!"
Iedereen was opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg. Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.
Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, nou, ...dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig," zei mama. Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te lachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. En ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik had ook een wasbeurt nodig.
Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...
Vergeet daarom niet om "tijd" te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken. Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten. Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan het leven en de waarden in het leven...
Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagdagelijkse dingen, en een beetje humor...
Ik hoop dat je het apprecieerde. IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.
Kan alles uitleggen hoor ! Ik neem even wat tijd voor de montage van een video film waar ik de deadline van 2 februari moet halen. Denk dus maar niet dat jullie van mij af zijn. Eventjes een ander spelletje spelen dus...
Een knuffel aan allen die er eentje willen en tot dan ... miek
Ze groet de lente door het raam ziet hoe de bomen daar witgesluierd staan Ze voelt de nacht op haar huid zo koel, zo zacht, zo zoet Wat niet is dat kan komen Alles komt goed
Ze groet de zomer, haar korenblonde haar wordt alsmaar langer, haar vlechten worden zwaar ze draagt haar hoofd hoog geheven haar mond is sterk en stil Wat niet is dat kan komen Als de hemel het wil
Ze groet de herfst en haar korenblonde haar zie je verkleuren, ze bindt het bij elkaar zij trotseert alle stormen van twijfel met haar moed Wat niet is kan komen Alles komt goed
Ze groet de winter, het vuur brandt dag en nacht het zal niet doven, want zij houdt goed de wacht en haar handen omspannen rimpelig en stil al haar hoop, haar verlangen haar rustige wil maar je ziet in haar ogen met vroeger geen verschil Want wat niet is dat kan komen Als de hemel het wil
Dit is de tijd van het jaar waarin ik, en ik denk niet alleen ik, met pijn in het hart rondloop, bij de gedachte aan diegenen rondom ons, die de weelde, ja zelfs het noodzakelijke moeten missen. En dan denk ik met een zekere melancholie terug aan mijn studententijd. Toen wij met een klein groepje op school een hulpactie op het getouw zetten, voor degenen die het echt niet breed hadden. Zeg maar de armen, die dichterbij wonen dan wij soms wel denken. Er werd een tombola georganiseerd, sjaals gebreid, plaids genaaid. Iedereen was echt gedreven in wat hij als bijdrage kon leveren. Met het ingezamelde geld kochten we speelgoed, kolen, voeding . Wat nu ondenkbaar zou zijn, gezien de wet op de privacy, kon toen nog wel. Van de toen nog Openbare Onderstand , kregen we enkele adressen van gezinnen die best wel onze steun konden gebruiken,. En mijn God wat waren wij welkom in die arme gezinnen. Nooit zal ik de stralende ogen vergeten van de kinderen, toen zij het speelgoed mochten uitpakken. De tranen in de ogen van de moeder, die het voedselpakket en een voorraadje kolen kreeg, dat we hadden gekocht van de opbrengst van de tombola. De warme handdruk van de gehandicapte vader die ons wel tien keer bedankte en zei :Dit had ik van jullie jongeren nooit verwacht!.
Een oud vrouwtje kreeg de prachtige kleurrijke plaid en wat snoepgoed voor de feestdagen. Achteraf bezocht ik haar nog verschillende malen en nam haar telkens wat mee, dat ik kocht van mijn zakgeld. Tot op een keer ik voor het lege huisje stond. Weg vrouwtje... vaarwel lief mensje. Ik heb ze zo gemist . Onze idealen onze manier om de wereld te verbeteren !!! Dat goed gevoel !!! Ik zou het nog wel eens willen overdoen !!!
Maar sedert het opstarten van mijn blog had ik nog nooit in mijn 'gastenboek' gekeken. Wie dacht nu dat er zoveel lieve berichtjes zouden komen ? Daarvoor moet je toch een kieken zijn hé !!! 'k Zal het trachten goed te maken door ieder van jullie die in mijn gastenboekje schreef een bezoekje te brengen. Zeker weten !!!
Je hebt ze in alle maten en kleuren. Het kan wel handig zijn zon specimen in huis te halen. Toch moeten wij vrouwen wel bij de pinken blijven, want iedere medaille heeft ook wel een keerzijde. Persoonlijk denk ik dat zij het Eva nooit hebben vergeven dat zij eerst in de appel heeft gebeten en dat zij ons eeuwig zullen laten voelen dat Zij als eersten werden geschapen. Dat wij zowaar blij mogen zijn dat ze een lichaamsdeel hebben afgestaan, om ons deel te laten worden van de Schepping. Nu gebeurt het in deze drukke tijden, dat wij vrouwen toch wat om handen hebben. Naast onze dagelijkse beroeps- en andere bezigheden, er ook nog moeten voor zorgen dat alles perfect is voor de feesten. Zorgen dat voor iedereen een pakje onder de boom ligt. Een boom die we trouwens ook elk jaar eigenhandig moeten versieren, of er hangt geen bal aan . Van jut naar her lopen, met ellenlange boodschappenlijstjes om Hèt Kerstmaal tot een feest te maken, menus schrijven, zorgen dat het beste tafellinnen netjes is en dat de feestkledij er piekfijn uitziet . En dan mag er niks meer tussenkomen of het zou toch wel normaal zijn dat, wij vrouwen, ook eens onze tellen kwijt raken. Nu kwam er vandaag wèl wat tussen, want er was de begrafenis van een tantetje. Een halve dag de plannen opschuiven en in de late namiddag, na de gebruikelijke maaltijd met belegde broodjes, de agenda inkrimpen waar het kan en als de vliegende vaart de tijd inhalen. Moest efkes brut op de rem gaan staan, zodanig dat de rug van mijn achterbank loskwam en naar voor klikte, waardoor de inhoud van mijn koffer op mijn achterbank kwam te liggen. Werd dus eventjes met mijn voetjes terug op de grond gezet. Dacht ik onderweg aan het avondeten. Gauw nog even wat garnalen halen en vanavond eten we tomaat garnaal met frietjes. Zegt meneer dan s avonds : Och ! Ik dacht toch aan warm eten !!! Heb je dan niet gekookt ? Dacht ik even : Zal ik eens een nieuwe man maken uit een ander lichaamsdeel ?
Een kerel staat aan te schuiven aan de kassa van zijn lokale supermarkt wanneer hij merkt dat de knappe blondine achter hem haar hand opsteekt en naar hem glimlacht. Hij schrikt ervan dat zo'n bloedmooie jonge vrouw naar hem zou wuiven, en alhoewel ze hem niet vreemd lijkt kan hij haar toch niet thuisbrengen.
Dus draait hij zich om en zegt vriendelijk: "Excuseer, maar kent u mij?".
Zij antwoordt met een glimlach: "ik kan het fout hebben, maar ik denk dat u de vader van een van mijn kinderen bent..."
Zijn gedachten schieten terug naar die eerste en enige keer dat hij ontrouw is geweest, en hij vraagt:"Jezus", zegt hij, "bent u soms die stripper van mijn vrijgezellenavond die ik geneukt heb op de biljarttafel in het zicht van al mijn maten, terwijl jouw vriendin me geselde met een natte selder en een komkommer in mijn reet duwde?"
Scroll naar beneden
"Nee" zegt ze, "ik ben de lerares Engels van uw zoontje "!!!!!!!
Is het de tijd van het jaar, of ligt het aan mezelf, maar kan mij niet van de indruk ontdoen dat de wereld toch bezig is met om zeep gaan
In mijn eigen kringen merk ik dat mensen nog enkel het materialistische van de zaken zien en hoe of wat een medemens zich daarbij voelt zal hun zorg niet wezen.
Het nieuws slaat ons rond de oren met fraude, misbruik van alles en iedereen, verkrachtingen, moorden, oorlog; corruptie . We stompen af van al de wreedheden. En dan slaagt iemand er ook nog in om zowaar een continent in rep en roer te zetten door gewoonweg een sigaret op te steken tijdens een optreden. Al die tumult om een sigaret, dat hebben we echt nog nodig. Moest één of ander showbeest het in zijn hoofd halen om zich op scène te staan bezuipen, er zou waarschijnlijk met geen woord over gerept worden. Maar een sigaret en de wereld staat op zijn kop.Om dan nog maar te zwijgen over het feit dat een kind van 4 van school wordt gestuurd omdat het zijn hoofdje tegen de borst van zijn juf drukt !!! Moeders let dus wel op hé, want straks gaan we ons nog bezondigen aan 'incest' als we borstvoeding geven aan ons kind ! Alsof er nog niet genoeg tumult is, vindt één van onze eigenste Belgische TV zenders het nodig om keet te schoppen met de scheuring van België te simuleren. Om de discussie op gang te brengen zo heet dat ! Geef me dan maar het verhaal van de Marsmannetjes die op aarde geland zijn .
Vrede op aarde voor alle mensen van goede wil
Weten wij nog wel wat dat betekent Vrede en Goede wil ?
Ben ik dan zo naïef te geloven dat er nog een heel pak mensen zijn, die het wél goed menen ?
Hij waarvan ik de plaatjes heb grijsgedraaid. Jeugdherinneringen ! De tijd waarin we nog wilden vechten voor onze idealen. De tijd waarin we dachten dat we de wereld zouden veranderen. Mooie tijd . Besef dat ik zoveel van mijn idealen heb laten varen .
Jung Wang en zijn vriendin Lee Wang zitten samen hand in hand bij de waterkant. De zon gaat onder in Vietnam, Het is 20 graden en er staat een zacht briesje, Kortom het belooft een romantische avond te worden....... Jung Wang vraagt aan Lee Wang om "WIEWIECHU" te doen, maar Lee Wang zegt dat ze hoofdpijn heeft en er geen zin in heeft. Zij heeft er genoeg aan om gewoon samen aan de waterkant te zitten en vindt "WIEWIECHU" nu niet nodig, bovendien heeft ze angst dat men hun zou kunnen horen. Jung Wang blijft echter aandringen : "Please schatje, het is zolang geleden, we zullen het zachtjes doen en niemand zal ons horen. Ik heb er echt zin in !! Laat ons snel éénmaal WIEWIECHU doen!!" Lee Wang geeft toe: "OK!...eventje dan....en ze beginnen eraan......
(scroll maar naar beneden)
Ze tellen samen af 3...2...1...
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS
WIEWIECHU A MELLY KLISMAS AND E HEPPY NUJIEL
Bij deze wens ik iedereen EEN FIJNE KERST en een VOORSPOEDIG2007!!!!
