|
Het was je ontschoten, xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
vertelde je ...........alwéér.
Alweer ja, want het is
allang niet meer de eerste keer.
Je hebt ook niet in de gaten
dat je praat tegen jezelf.
En de zuster zegt: Da's heel normaal,
voor een kind van elf.
Maar zuster, 't is mijn moeder,
van drieëntachtig jaar.
Dàt weet ík wel, zei de zuster,
maar vertel dat eens aan háár.
Dus ik liep naar mijn moeder,
en ging recht voor haar staan.
Maar zij herkende me weer niet,
en keek me vragend aan.
Ik kom nog steeds vaak op bezoek,
elke week zeker een keer.
Maar het doet me niet echt goed,
't is mijn moeder nauwelijks meer.
Het is een leeg omhulsel,
van dat besef ben ik geschrokken.
Want mijn échte moeder,
is al maanden terug vertrokken.
Jan Deckwitz
|
