|
met je bruidsboeket van fluitenkruit
dat halverwege de plechtigheid
dus bij het wisslen van de ring
al ruimschoots op halfzeven hing
ben je als kind op weg gegaan
ontwetend op het afscheid aan
en nu het afscheid is gedaan
kijk je nog steeds je ogen uit
op het bloeien van het fluitenkruid
je raakt het even zachtjes aan
je hart zal één keer overslaan
maar je plukt het niet
je laat het staan...
Liselore Gerritsen
|
