Ik ben Miena, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Min.
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, computeren, kleinkids, tuin en bloemschikken.
.....de melkventer.
...... de huismus.
m'n p. c. tje m'n maatje!
dank je Elou !
pop gemaakt in powertex
Mijn hoekje
26-01-2008
Voor alle blogmaatjes die hier binnenwippen !
'k Wens jullie een heel gezellig en fijn weekend !
Stukje taart komen eten he ! Onze dochter is jarig vandaag, ze is van deze morgen om kwart na zes 39 j geworden. Nog een jaartje en ze rijd met trammeke 4. Wat gaat alles toch snel. 't Is maar pas leden dat ik het werd, 't staat me nog fris voor de geest. Ja dat rolletje bolt al langer wat sneller. Maar we treuren er niet om hoor, "elke ouderdom heeft immers zijn charme," zegt men. We vieren in iedergeval samen met haar gezinnetje, haar 39j. Is altijd toch leuk zo samen vieren. Bij ons zijn de wintermaanden wel echte feestmaanden. het begint met St. Niklaas en stopt pas in februarie, en dan even verpozen tot het weer zomer word. Allemaal zijn het winterkindjes hier.
Een kleine jongen bad hardop in de kerk: "God, als je van mij geen betere jongen kunt maken, maak je der geen zorgen om." "Ik maak een mooie tijd door zoals ik ben."
Het beste soort vrienden zijn de vrienden, die naast je zitten in de schommelstoel, samen wiegend, zonder een woord te spreken. Waar je het gevoel bij hebt, als ze weg gaan, nooit, zulk een goed gesprek te hebben gehad.
Op een morgen doet een pastoor de deur van zijn kerk open en vind daar... een dode ezel. Hij weet niet goed wat te doen en belt dan maar de burgemeester met het verzoek om het dier te laten weghalen. "Los uw prolemen zelf op" zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft. "Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !" "Daarom bel ik juist op", zegt de pastoor. "Volgens volgens het laatste sacrament moet ik eerst de familie raadplegen".
Dat triest, grijs, wild, nat, miezerig en soms stormachtig weer wat we de laatste tijd hebben, ja, daar kunnen we over bezig blijven. Maar je moet steeds denken "er is niets zo slecht, of het is voor iets goed". Daarom, zie eens die eendjes, waar zouden ze toch moeten peddelen als die plassen er niet waren. Magere troost zegt men. "Ja "is waar. Maar de huiselijke gezelligheid, dat telt toch ook wel dubbel bij dit weer. Zo zie je maar " niets is zo slecht, of het is voor iets goed".
Achter de groene takken groeit er voor ieder mens de plant 'geluk' Soms lijkt het bos je ondoordringbaar, soms trap je 't tere plantje stuk Maar met geduld, veel liefde en vaak water van een traan kun je het plantje vast zien groeien je moet het alleen te weten staan.
Terwijl Mamma de pannekoeken bakt, zijn haar twee zoontjes, Rayen en Brent, aan het bekvechten wie de eerste pannekoek zal krijgen. Mamma, die de moed heeft om tussen het bakken , haar zoontjes een lesje moraliteit te geven zegt," als Jezus hier zat zou hij zegen"," geef die eerste pannekoek maar aan m'n broertje". "Goed "zegt Rayen, "Brent jij bent Jezus.
Ons eerste daguitstapje van deze week zit er alweer op. Onder weg, alles oké, niet al te druk op de weg, dus geen filles. Wat niet altijd zo vazelf sprekend is als je richting Leuven rijd. Zo hadden we dan een rustige heenrit. Maar, eens daar was heel wat anders, verschrikkelijk. Zo erg wel als een parking midden in een grote stad, of een winkelcenter bij begin van de koopjes. Niets dan outo's schuivend op en af, toeren en nog een toertje om een plaatsje te bemachtigen. Eindelijk hier eentje, vlug maar en ja, die stond dan toch al. Bij uitstappen "mevrouw, ga jij vrtrekken" , "nee, spijtig maar 'k kom juist aan. Weer een beetje geluk, want zo te zien bleef iedereen maar toeren. Voor 't zelfde kom je te laat op je afspraak dacht ik. Alhoewel, 'k weet goed genoeg , wat is daar te laat, toch ook weer aanschuiven. Mooi in het rijtje, en maar hopen dat ze vlug j naam noemen. Dan toch nog wel 1 1/2 uur aanschuiven., elke keer dat de deur opengaat op hoop van zegen. Zo dacht ik bij het binnen komen, percies alles gratis vandaag, wat dacht je. Eindelijk dan, als je maar binnen geraakt bij die mannen met hun witte jassen, dan gaat het korten. 'k moet zeggen een heel vriendelijke heer was het, is ook al wat. Daar waren we dan weer door ,"tot dan, mr. en mvr., en zo konden we terug richting huis. Wat dacht je , natuurlijk fille, het was immers ondertussen de tijd dat iedereen van zijn werk naar huis toe rijd, ook niet min vanuit Brussel. En zo hebben we het dagje uit weer gehad, Morgen nog eens terug, en hopen dat de koopjes daar voorbij zijn.
