Mijn ex heeft net Mette opgeladen en is onderweg naar haar schooltje, een chaotische verzameling roodgebeitste huizen op de flank van een heuvel, boven een kreek.

Erg mooi, een vroegere herenboerderij met bijgebouwen van waaruit nu schoolgeluidjes opklinken. Elke dag gaat Mette voor een voormiddagje ernaar toe, zodat ze kan wennen aan "de grote school". Het gaat er hier een heel pak minder stresserend aan toe dan de eerste schooldagen in Antwerpen in elk geval.

Ik pik ze straks op met de fiets, hijgend helemaal de heuvel op, en met haar achterop met een rotvaart naar beneden, op weg naar het Götakanal dat haar dorp in tweeën snijdt. Een rustig kabbelend kanaaltje tegen de rotswand aan, veel gebruikt door plezierjachten omdat het Zweden van oost naar west doorkruist , enfin, dat was oorspronkelijk toch de bedoeling :) Somewhere, somehow, someone got sidetracked :) Waarschijnlijk door één van de talloze oorlogen die hier in de laatste eeuwen met de Pruisen, Russen en Denen zijn uitgevochten.

Het heeft nu geen andere functie dan de verbinding tussen alle jachthaventjes rond de Zweedse meren, en Söderköping heeft er natuurlijk ook ééntje. Met het beste ijsjesrestaurant dat je je kan indenken. Het vaste namiddagritueel met mijn kleine älskling moet natuurlijk hier starten, op het zonnige terras iets boven het haventje uit, met een enorm ijsje in de vreemdste kleuren ...en natuurlijk het parapluutje en de slingertjes. Elk zesjarig iepje heeft ergens wel een geheim doosje met een verzameling van die ijspluutjes, denk ik.