Magda 10-02-2006


Grote Vlaamse schrijvers, als Guido Gezelle, Felix Timmermans...
Was hun poëzie niet als een gebed dat opwelt uit het hart?

Martinus was 16 jaar oud, nog soldaat, maar wel katechumeen(doopleerling), dat wil zeggen leerling in het christelijk geloof, maar nog niet gedoopt.

Toen hij op een koude winterdag te paard de stadspoort van Amiens naderde, ontmoette hij een halfnaakte bijna bevroren bedelaar die om een aalmoes vroeg.  Daar Martinus geen geld bezat, trok hij zijn zwaard en sneed zijn rode soldatenmantel in twee stukken en gaf de ene helft aan de arme.  Hij bedekte zichzelf zo goed mogelijk met de andere.

Diezelfde nacht zag hij in zijn slaap Christus, bekleed met de ene mantelhelft, die hij aan de bedelaar had gegeven.

Christus sprak: “Alles wat je voor de minste der mijnen gedaan hebt, heb je voor mij gedaan”.

November

November koud en kil

meldt zich overal kaal

’t is droevig stil

hij krijgt een triest onthaal.

De weg is druk begaan

die naar het kerkhof leidt.

November is de maand

dat g‘in gedachten bij uw doden zijt.

De witte chrysant prijkt in faam

en schept een diepe sfeer.

menig mens pinkt een traan

en kent stille harte zeer.

Dorre bladeren vallen traag

op de koele zerken neer.

Dierbare  herinneringen

komen vaak in weemoed weer.

Stilaan valt de avond

en maken we een kruis.

rust zacht, we komen nog,

bij God ben jij nu thuis.

Francine De Wilde

MARIJS

Jij, geel - zacht donzig ding,

net uit het ei toen je daar ging.

In mijn tuin verdwaald, jij zonderling,

verrast toen ik je tussen mijn handen ving.

Moeder barberiet was reeds ver gegaan,

de andere eendjes hadden haar nagedaan.

Jij koos een vreemde laan,

zo waren wij tesaam.

Ik noemde je “Marijs”,

jij werd tam en wijs.

Mij liefde stelde je op prijs,

deze was wederzijds.

Uit mijn handen at je friet,

zo attent was jij bij gitaar - muziek.

Je gekrijs was een lied,

die ode vergeet ik niet.

Jij had de ouderdom gekregen

van een jaar of negen.

Jij was mij heel genegen,

want voor mijn voeten ben je neergezegen.

Jij had dit aardse verlaten,

ik heb je ten grave gedragen.

Onder de oude notelaar lig jij begraven,

je vaste plek als de dagen warmer waren.

De tijd komt niet weer,

uit mijn hart ga jij niet meer.

Was mijn leven niet vol sfeer,

dan deed ook je dierenlijfje zeer.

Foto’s doen gedenken,

opeens kunt gij mijn zinnen wenken.

Wonderlijk maar uit die prenten

kan jij eeuwige straling schenken.

op mijn eend “Marijs” haar sterfdag zelfgemaakt gedicht,

Francine 1991

HET WAS DE LAATSTE VAKANTIE DAG

MET DE ZON DIE AAN DE HEMEL LACHT

WE KWAMEN MET DE FIETS

LANGSHEEN DE VELDKAPEL

REDEN NOG EVEN DOOR

TOT AAN HET MEER

WAAR MENIG KIND

NOG SPELEVAREND

TOCH EVEN DACHT

HET NIEUWE SCHOOLJAAR

WACHT.

MARIA

Maria, wat ons boeit in jou is je bereidheid om te delen,

je spontane dienstbaarheid.

Je vindt het zo vanzelfsprekend

dat je tijd maakt om te luisteren,

dat je tijd maakt om te helpen,

dat je tijd maakt om lief te hebben.

Een blauwe mantel, Maria, je eigen kleur.

De kleur van water en lucht, van de horizon.

Blauw is de kleur van verlangen, van hemel en van verten.

Een blauwe mantel voor je onbevangen keuze voor het leven

omdat je steeds ja hebt gezegd, je hele leven lang.

Maria, we willen je ook met een groene mantel kleden.

De kleur van hoop en van leven, van de jeugd.

Groen is ook de kleur van de natuur en van rust.

Een groene mantel voor je luisterend oor,

want jij bewaart onze woorden diep in je hart

en geeft hoop en geloof als we zijn verstard.

Paars, misschien een wat droeve mantel, Maria  van smarten.

Een kleur vol bezinning en ommekeer.

Het is de kleur van verdriet.

Maar de glans van vertrouwen

en stille hoop schijnt er doorheen.

Het is de kleur  ook van de mantel die Jezus kreeg omgelegd,

de kleur van pijn, maar ook van geloof in Pasen

Maria, we geven jou ook een rode mantel.

De kleur van liefde en van strijd, de kleur van het volk en van

solidariteit. Rood is ook de kleur van de warme trouw.

Een mantel voor een vrouw als een rots in de branding.

In ons rusten en in ons werken, voor oud en voor jong,

blijf jij herkenbaar

als medemens in ons midden.

En die witte mantel, Maria, komt jou meer dan toe.

Wit is de kleur van de waarheid, de onschuld en de reinheid.

Wit glanst als een ster in de nacht zoals die fonkelende ster

van Bethlehem.

Maar wit draagt ook dat beklemmend gevoel

bij het breken van het brood

op witte donderdag.

Maria, jij bent voor velen de veelkleurige

beschermende mantel, een toevlucht en een steun.

Wees voor ons een veilige gids, Maria,

leid ons langs veilige wegen

naar plaatsen waar de hemel de aarde raakt.

·          federatie St.-Andries-St.-Michiels-Brugge

·          bij het feest v.d. Tenhemelopneming van Maria

Ode aan de dans

Als ik dans  voel ik weer wie ik ben.
Als ik dans
kom ik daar waar géén woorden zijn.
Als ik dans, ben ik scheppend.
Voor elke schepping is er stilte.
Als ik dans voel ik de stilte in mij bewegen.
Als ik dans voel ik
hoe de hemel de aarde bemint.
C. Lorenz

De zomer.

Zomermuziek wat klinkt het schoon in d’oren

Zomermuziek zo streelzacht om te horen

In ’t groen, in prachtige tuinen

Of even maar op de buiten.

Hoort men alles zingen

Van God onze schepper en zijn geschapen dingen.

De mensen vinden ’t fijn

Om even in gezelschap te zijn.

Doch... in de stilte der natuur

Hoort men een wonderbaar lied.

Daar telt tijd noch uur

Alleen de seizoenen vergeten dat niet.

Zo is de zomer een komen en gaan

Waarin de muziek even kan stille staan

Maar met hart en ziel doorweven

Daarin kan ze verder leven.

Met dank!

Francine De Wilde. ã

GA OOK EENS NAAR DEZE SITE (en zie de Youtube video's)
http://www.sydney2008.be/film/44-film/159-slotimpressies

WERELDJONGERENDAGEN SYDNEY – AUSTRALIÊ 2008

DE KERK, de BRUID VAN CHRISTUS  LEEFT!!!

JONG en MOOI, LEVENDIG en KRACHTIG is zij

IN JONGEREN VAN OVER HEEL DE WERELD

VERENIGD ROND PAUS BENEDICTUS XVI

“ GIJ ZULT KRACHT ONTVANGEN VAN DE

HEILIGE GEEST,  OM MIJN GETUIGEN TE ZIJN “

“GAAT UIT OVER DE HELE WERELD  EN VERKONDIGT

HET EVANGELIE AAN HEEL DE SCHEPPING”

Jezus Christus, in het evangelie volgens Marcus, hoofdstuk 16

Als een vogel

Zo ik een vogel was en vliegen kon

hoog en hoog in de lucht

tot ik bereiken zou de zon

in mijn lange eenzame vlucht.

Zo ik een vogel was en fluiten kon mijn deun

in de top van een rijzige spar

ver uit ’s werelds gedreun

want een vogel vindt dat bar.

Zo ik een vogel was die spreken kon

had ik een harte wens:

volg jouw levensweg, ziet niet om

uniek is ieder mens.

Als ik een vogel kon zijn

zou ik alles anders zien,

de aarde was een festijn,

een paradijs met God , zoals voordien.

Francine

De Bijbel

Uit de Handelingen der apostelen: hoofdstuk 7 verzen 49 en 50

daar lezen wij:

Maar de Allerhoogste woont niet in wat door mensenhand is gemaakt, zoals de profeet zegt:

De hemel is mijn troon, en de aarde een voetbank voor mijn voeten;
wat voor huis zou u voor Mij moeten bouwen, zegt de Heer, welke plaats zou mijn rustplaats moeten zijn?
Heeft mijn hand dat alles niet gemaakt?

‘De hemel is Mijn troon en de aarde Mijn voetbank.’

Er is geen grens tussen hemel en aarde

Er is enkel overgang naar hemels leven na de dood.

LAATSTE AFSCHEID

De laatste woorden

worden niet gesproken,

zij zijn, een zijn,

een vreemd nabij - zijn,

een beider weten,

veel dieper dan het spreken,

afscheid aan de drempel van de eeuwigheid,

tederheid in een

omhelzing zonder woorden,

als een gebed,

waarin God jou opvangt,

en Zijn licht, reeds jouw gelaat omkranst.

04/06/08

Dagmarã

HET DENNENBOS

Nergens suist de wind zo vredig

als in het dichte dennenwoud,

wanneer bij lente, een vogel

daar z’n nestje bouwt.

De ranke stammen

boren zich naar omhoog,

tot in hun rijzige toppen

die verwijzend naar het heelal,

zich roerloos wuivend genoegen in de zon.

Een gouden lichtbundel

weerkaatst tot in het lijsternest

waar het noenmaal wordt genut

aan vier, gretige bekjes.

Een lichte bries doorzingt het hele bos,

de dennentoppen ruisen

hun geuren stijgen

in een weelde van groen,

de stilte ademt

Gods stem der eeuwigheid.

Francine De Wilde.ã

Avondval

Buiten ruikt het heerlijk,

naar bloemen en lindegroen.

Een jonge kerel roept blij en vrolijk,

wat is het een fris festoen.

Een late vogel fluit,

zijn rustig avondlied.

hij zingt het zoet en luid,

dichtbij de stille vliet.

De bloempjes doen hun oogjes dicht,

en buigen hun kopjes neer.

Moe van het felle zonnelicht,

danken zij de Heer.

Er drijft een vage mist,

over de wijde velden.

Het is een prachtig zicht,

de avond komt zich melden.

van  FRANCINE DE WILDE 28/08/1968

HET ROTSKE

Daar onder de groene, oude linden,

waar het Rotske staat,

kan men Maria altijd vinden,

met wat u nauw ter harte gaat.

In stilte wil zij luisteren

naar ieders hart

Ga dan een bede fluisteren,

ze deelt uwe smart.

Ze is er altijd

de rozenkrans in de hand.

Bewonder hare nederige schoonheid

en zeg nog even dank.

Bernadette in hare eenvoud

kijkt Maria immer aan.

Tussen al het kreupelhout

richt zij haar blik voortaan.

De kaarsen branden alle dagen

elk seizoen, ieder jaar.

Kan men Maria om genaden vragen

aan het Rotske verwacht ze u,  daar.

Ave Maria.

Francine ©

Brandpunt van  liefde,

Brood van leven,

Voor heel de wereld hier gegeven,

Focus op het hart van Jezus.

Kyrie Eleison.

Uit anonieme mystiek©

Opdat wij in vreugde vieren.

Pinksteren - Feest van de Heilige Geest.
 

Heilige Geest,

God van liefde,

liefde van God,

als een schaduw

zijt Gij gekomen

over de Maagd Maria;

als een vlammend vuur

neergedaald over de apostelen.

Overschaduw ook ons,

met uw stille kracht,

dan zullen we in vrede zijn.

En doe ons hart ontbranden

aan de gloed van uw liefde

dan zullen we rijke vruchten dragen

tot in lengte van dagen.

Amen.

H. J. Noyens

Welkom O meimaand,

O maand van de bloemen,

alles ontwekt gij tot levensgenot,

alles bezielt gij om een loflied te zingen,

loflied der aarde aan de moeder van God.

Laat ons Maria loven,

met d’ engelen van hier boven,

laat ons vereren allen te saam ,

Maria’s zoete naam.

oud meimaand en Marialiedje.

Uit mijn jeugd

DE LENTE

soms slenteren mijn gedachten

langs de met blauw bedekte weiden;

Soms kan ik uren blijven wachten

Zou dat mij hart kunnen verblijden?

Een boterbloem die streelt mijn blik

Een merel vliegt snel voorbij

Mijn hoofd die schudt een ware knik

ik voel mij toch zo blij;

Ik zoek naar iets, en ik zie niets

dan groene knoppen op de lentebomen.

Mijn blik vergaat in een zonnig iets

ik zie de hemelendauw en hij gaat open.

Kom binnen, nieuwe lente,

kom binnen in mijn jonge hart,

kom binnen met je levensrente

kom binnen, bij mij heel zacht.

Neem weg, de koude winter,

neem weg de slechte geest,

neem weg die ruwe hinder,

neem weg ,het kwade dat er is geweest.

Breng mee, een zon warm en goed,

breng mee, een lied dat kweelt stille vree,

breng mee, een geur die wonderen doet,

breng mee een hart dat zegt een stille bee.

Zeg dank, aan de goede God,

zeg dank aan de mooie natuur,

zeg dank aan uw levenslot,

zeg dank, en maakt dat het voor altijd duurt.

Fran 4-02-1974

 31 MAART

In  kleine dierbare dingen

ligt de herinnering bewaard

ik laat ze even zingen

van wat vandaag toch is verjaard.

Bijlagen:
MOEDER 004.jpg (18.8 KB)   

BELOKEN PASEN = DE ZONDAG NA PASEN

ZONDAG VAN DE GODDELIJKE BARMHARTIGHEID

Uw barmhartigheid loof ik, Heer,

eeuwig voor alle mensen, saam.

Zij geeft uw diepste inborst weer,

voortdurend wonder van uw Naam.

Uit de Drie-eenheid welt ze groot

als uit één enk’le liefdeschoot,

Zij zal zich tonen in de ziel,

volledig, als de sluier viel.

De bron van Uw Barmhartigheid

schenkt ons geluk en levenskracht,

zo zingt elk schepsel met ’t heelal,

vervoerd, luid uw barmhartigheid.

Gods diepste mildheid staat nu klaar

door Jezus’ leven en zijn kruis,

wanhoop en twijfel niet, zondaar,

barmhartig, heiligt God uw huis.

Twee stralen wellen uit Uw Hart,

bron van Uw liefde, goede Heer,

die cherubijn noch engel redt

maar wel de mens van zondig zeer.

Uit gezangen van de Heilige Zuster Faustina.

Dagboek, 522.