Zodra mijn ogen opengaan is er maar 1 ding dat ik wil: koffie.

Pas als ik koffie gedronken heb kan ik bewust nadenken.

Nu ja, dat gevoel heb ik...

Mijn dag bestaat uit twee delen: voor de koffie en na de koffie.

Op weekdagen duurt mijn stuk voor de koffie iets langer dan in het weekend.

Door de week drink ik mijn koffie zodra de kindjes naar school zijn.

In het weekend is er alleen de kat die moet eten krijgen voor ik aan de koffie begin.

Alles wat voor de koffie gebeurt ben ik na de koffie weer vergeten.

Nu ja, dat gevoel heb ik...

Volgens Gunter is mijn koffie gekleurd water.

Tja, ik drink geen straffe koffie en doe er dan ook nog eens een aanzienlijke hoeveelheid melk bij.

Maar koffie is koffie.

En ja, ik heb een koffiezet met timer en elke ochtend

... voor de koffie ...

neem ik me voor om 's avonds de koffiezet klaar te zetten.

Waarom ik dat dan niet doe...

Heel eenvoudig, omdat ik die gedachte heb

... VOOR de koffie ...

Neen, dat zou maar een dom excuus zijn.

Maar toch ergens is het wel waar.

Nu ja, dat gevoel heb ik...

Als ik de koffie zet dan neem ik me vast voor om 's avonds alles klaar te zetten.

Tegen de middag is het al maar een vluchtige gedachte

en tegen 15 u, als ik de laatste kop koffie uit de thermos neem ben ik het al bijna vergeten.

En als ik 's avonds tv aan het kijken ben is koffie wel het laatste waar ik aan denk.

En om nu 's ochtends de koffiezet al klaar te zetten voor de volgende dag is wel extreem vroeg.

Nu ja, dat gevoel heb ik...

Ben ik nu verslaafd aan koffie?

Voor mij gevoel niet, ik drink graag koffie maar ik kan best zonder...

Behalve 's ochtends om bewust aan de dag te beginnen.

Maar in de zomer drink ik vaak maar twee of drie koppen koffie op een dag.

Maar dat ene kopje 's ochtends om aan de dag te beginnen is mijn momentje van rust.

1 kopje koffie

Heel even de wereld buiten sluiten en genieten van de koffie.

Daarna lees ik meestal eerst de krant, online.

Meestal kijk ik even op de site van het nieuwsblad en het laatste nieuws.

En na het lezen heb ik zoveel ellende gelezen dat ik nog een kop koffie nodig heb.

Waarom vinden journalisten het toch altijd nodig om erge dingen nog erger te maken.

Elk artikel krijgt een dramatische titel.

Zodra ik dat artikel dan leest komt bij mij de vraag: waar is nu al die drukte voor nodig.

Meestal is zo'n monstertitel de voorbode van een storm in een glas water.

Moet je een gevoel voor drama hebben om journalist te worden?

Moet je van een mug een olifant kunnen maken om journalist te worden?

Waarom leert een journalist ons niet om dingen te realtiveren?

Is het nu zo moeilijk om zonder gevoel voor drama te schrijven?

Is het zo moeilijk om de dingen niet erger te maken dan ze al zijn?

En waarom denken de journalisten dat wij geïnterresseert zijn in wat Astrid Coppens als ontbijt eet.

En waarom zou ik willen weten waarom wijn de ene week dodelijk is en de week erop goed is voor het hart...

En waarom is het zo moeilijk om de Belgische politiek in gewoon verstaanbaar nederlands uit te leggen...

Soms heb ik na 2 seconden al genoeg gezien van de krant en verhuisd mijn aandacht meteen naar andere dingen.

Dat was ook vandaag het geval.

En daarom ben ik hier maar meteen een berichtje komen plaatsen.

Nu is het tijd voor mijn tweede kopje koffie...

Dus, lieve vrienden, geniet van jullie zaterdag en tot morgen.

Lieve groetjes,

Veerle