DUIVENDAGBOEK HIER VIND U MIJN VERHALEN OVER VROEGER, OVER DE ACTUALITEIT, BEDENKINGEN,
HET WEL EN WEE VAN MIJN DUIVEN ( Reeds geplaatst in de duivenbode-de vrije duif)
17-04-2007
ARTIKEL NR 6
DUIVENDAGBOEK
Woensdag 28 april 2004
Artikel nr 6
In 1964 programmeerde het noordoost verscheidene dourdans op het vluchtschema
Vader nam daar ook aan deel en ook daar schitterde het witslag.Hij won echter geen eerste meer, maar hij trad dan ook tegen het kruim van de halve fondspelers, uit de kuststreek , in de arena. Niettemin won hij ook daar dikwijls in de eerste 10 !en een keer was het bijna raak, maar wegens het nemen van een extra ereronde verloor hij de eerste prijs tegen Van Parys uit Moerkerke op een paar seconden !
hij heeft dat nu nog nooit gedaan grolde vader en hij keek heel erg sip, want verliezen, daar kon hij niet goed tegen !
In de 2de helft van dat seizoen ging vader in de nieuwe colibri te Brugge spelen .Hij keerde het Noordoost de rug toe, dit wegens een of andere onenigheid, de juiste toedracht ben ik vergeten, en daar had hij af te rekenen met de meest gerennomeerde vitesse spelers uit de streekIk wil jullie enkele namen niet onthouden :de gebroeders Meulebrouck, de Callants, Gerard en Julien dhoest ,René vd capelle,Andre en Raymond Jacobus, Adolf VD Kerckhove enz .
Op de 1de vlucht vloog het witslag al de eerste en vader dacht al dat we terug vertrokken waren voor een nieuwe reeks overwinningen, maar tegen voornoemde mannen was het kwaad
kersen eten !
Het zou duren tot met de sluitingsvlucht vooraleer hij zijn 14de overwinning zou behalen !
In de winter van dat jaar zat vader iets uit te broeden.Hij had mij reeds dikwijls het verhaal verteld over zijn broer menten nonkel Firmin, mijn peter, die reeds in de jaren 30, het toen verboden weduwschapspel beoefende.Zijn vrienden , de gebroeders Brackx, hadden dit systeem ontdekt ergens in de streek van Luik en het zou ook in Dudzele toegepast worden !
Mijn familie is er al altijd voor gekend geweest om vooruit te zijn in die zaken ..!
Vissen, vogels vangen,(spreeuwen ) stropen en pensejagen (uit noodzaak wegens veel mondjes te vullen ) en mijn vader en zijn oudste broer hadden er het grootste plezier in iets te doen wat ze niet mochten doen, maw bijvoorbeeld de garde-chasse om de tuin leiden !
En dat was met het verboden weduwschapspel niet anders.Er werden daar grondige controles op uitgevoerd en al wie uitblonk op de prijskampen kreeg dus bezoek !
Maar mijn peter had er iets op gevonden, een variante !
Tegen dat de controleurs kwamen zat de duiver in kwestie met een groot jong !Niets aan de hand.Menten beoefende het toegelaten nestspel, maar eigenlijk was het weduwschap met een groot jong, en het werd nog wat gerokken door het jong in kwestie regelmatig te verkleinen .Je moet er maar op komen !!!
En daarop zat vader, naast onze leuvense stoof, die bewuste winter te broeden !
Men moet weten dat bijna iedereen in die tijd pas met lichtmis koppelde, wegens het accent op het spel met de oude duiven !
De eerste jonge duivenvluchten stonden pas rond half juni op het programma.
En toen zijn plannen vaste gestalte gekregen hadden (zijn besluit stond reeds vast ) ging hij eens tinten bij vriend Gerard Gardin om te horen wat die er van dacht .
Wat was de bedoeling ?
Vroege jongen kweken en er weduwschap mee spelen !
allez jong , zijde zot ? vroeg Gerard aan vader vroege jongen, ge zijt daar niets mee, als ge een harde winter treft zult ge er meer dan de helft mogen van weggooien, die niet willen opgroeien en met de rest zult ge de broek van uw gat spelen .Ge zult het wel zien ! Zeg dat Gardin het gezegd heeft !
Gerard was dus tegen, dat was duidelijk en juist dat was voor vader de stimulans om er toch mee door te gaan, want hij was een echte driekop (stijfkop ) zoals ze in Brugge zeggen .
En dus togen wij opnieuw aan de slag met hamer en zaag !
Er zou een eind verder in de hof een nieuw (? ) hok opgetrokken worden en vader
schooide links en rechts materiaal voor dat hok.Van zijn baas kreeg hij een ganse remorque oude ramen en deuren, persoonlijk door camieltje thuis gebracht , en hij moet nog ergens aan oude treinbils geraakt zijn ook .
en met dat materiaal werd een hok opgetrokken van ongeveer 5 meter lang, verdeeld in 2/3 & 1/3, en die ene derde zou dienen voor het experiment !
Eronder werd zelfs een voliere voorzien voor de weduwduivinnen, Wat een luxe !
Rond die tijd liet vader mij meer en meer vrij spel op het duivenhok.Ik wilde wel wat meer doen, dan het vuile werk en ondertussen was ik al goed belezen ook ! En soms sloeg ik mijne snabbel in de conversatie ( ? ) in het duivenlokaal maar ik werd uit gelachen om de nieuwe theorien die ik verkondigde en toen zei ik stilletjes in mijn eigen wacht maar mannekens .
Vader had een broertje dood aan lezen, hij was een man van de praktijk, en het gebeurde vaak dat hij mij vroeg om iets voor te lezen want dat was veel minder vermoeiend !!In elk geval was ik baas op het kweekhok. Ik herinner mij nog dat hij eens thuiskwam van zijn werk en sprak van de kwekers te koppelen dat ik zei die zijn al lang gekoppeld ! ik volgde toen vakschool en de woensdagnamiddag was ik vrij en ik kon aan de drang niet weerstaan !
Er was wel wat gekibbel over de samenstelling van de koppels, maar het viel nogal mee, ik denk dat hij besefte dat ik niet eeuwig de rol van knecht op mij zou nemen, ik was immers de zoon van mijn vader, en voor ingewijden wil dat heel wat zeggen !!
En sinds die dag was ik dus baas op t kweekkot, maar alleen daar hé !
En het was voor mij telkens een ongelofelijk genoegen om die nieuwe koppels samen te stellen met een herte vol verwachtingen en dat heb ik nog altijd.Het heeft iets van een kermis, ontwaken uit een winterslaap, een vers duivenseizoen die wenkt in de verte . En als het koud is hoort daar een druppel bij en als het niet koud is vinden we wel iets uit ( bvb zeer in je tanden .. )
Ik moet hier alleszins vermelden, en het is van belang dat te doen , dat wij in die winter ook een fameus (nou ja ) cadeau kregen van vriend Gerard Gardin .DE BONTEN VAN 54 ! die dat jaar nog op 10-jarige leeftijd een eerste prijs gewonnen had op Breteuil !
De Bonten van Gardin, de Impanis van mijn peter, en het witslag van 61, zijn ongetwijfeld de drie beste duiven die ooit in ons dorp vlogen !
De bonten heette oorspronkelijk de Eernegem hij was bij Gerard als jong binnen gelopen afkomstig van een liefhebber uit Eernegem, vandaar maar omdat hij een zwart bonte was zei iedereen de bonten van Gardin
Ik herinner mij nog heel goed dat wij samen met de Bonten een gele briefkaart kregen van die Eernegemse liefhebber afkomstig waarop verklaard werd dat Gerard die duif mocht houden en het eigendomsbewijs werd nooit bekomen
Ik was in mijn nopjes met die oude rakker ,die tussen haakjes ,nog nooit een treffelijk jong op de wereld gebracht had !
Ondanks het gepruttel van va der heb ik hem ondergebracht in een voliere voor hem alleen, onder het weduwnaarshok, het vroegere kippenhok, dat overgebracht werd naar achter in de hof .
Onthou goed dat ik hem gekoppeld heb aan de nestzuster van het witslag 61 ondanks het protest van vader, die het zonde vond ,om die schone duivin aan dat scharminkel te koppelen
Onthou ook dat ik toen reeds met vage plannen rond liep om mijn eigen baas te zijn (op duivengebied wel te verstaan )
In mijn hart was ik het min of meer eens met Gerard over die kwestie van die vroege jongen,
Ik had er over gelezen en wat volgens mij (toen al ) vast stond, was ,dat dergelijke jongen, zo intens en geforceerd gespeeld niets meer waard zouden zijn als oude duif !
Men moet weten dat toen nog het accent op het spel met de oude werd gelegd, De eerste schuchtere vluchten voor jonge duiven, vonden pas plaats midden juni !!
En onder het timmeren door probeerde ik dat aan vader zijn verstand te brengen, maar er was geen zalf aan te strijken !
ge moet gij achter Gardin niet luisteren, hij peinst dat hij alles weet, maar ik ga het eens bewijzen, ge zult het wel zien !
Ondertussen hadden we nog maar één bruikbare duiver uit het witslag 61 gekweekt de Sproete een heel mooie duif, maar hij had bijlange niet de capaciteiten van zijn vader ,zo ongeveer het verschil tussen Eddy & Axel Merkx.
Nu , in elk geval, toen het surieus begon te winteren was het buitenwerk van het nieuwe hok zo goed als gedaan en wij waren naarstig bezig aan het kweken van de aanstaande bewoners
En de bonten , mijn lievelingsduif, kweekte in de voliere, terwijl het vroor dat het kraakte , 2 prachtige jongen op.
Een blauwe en een donkere met één witte pen, de laatste.(10 de)
Toen de gespeende jongen enkele dagen op hun nieuw hok vertoefden moest Gardin toch eens komen kijken naar de jongen uit zijn bonten.
Ik was er bij en ik zei die donkere zal de beste zijn !
De 2 oude belgen schudden meewarig het hoofd bij zoveel onkunde en het moet gezegd : de donkere had eigenlijk niet veel om fier op te zijn, behalve een prachtige vleugel, en voor de rest, slappe spieren, een flauwe rug (eigenlijk had hij geen rug ! ) en een fijne duivinnekop !
Maar hij had iets wat ik alleen zag, en dat was PERSOONLIJKHEID
Ik had ze elke dag verzorgd en zien opgroeien en bestudeerd en ik was er van overtuigd dat die donkere witpen een heel goede zou worden
Om dit artikel af te sluiten een unieke foto!
U ziet mijn vader met mijn jongste broer patrick ,en patrick draagt in zijn armen de bonten van 54
Op de achtergrond ziet u ons schamel huisje en de schamele duivenzolder.Wat u niet kunt zien is het weduwnaarskot dat zich rechts naast de foto bevond
Bemerk de lachende gezichten waarvan het geluk afstraalt. Het was een mooie tijd .
Wat u hier ziet is een foto van een relekwie. Genomen met een kodakske gewonnen op de foor. Een foto van slechte kwaliteit maar voor mij van goudwaarde Het is al wat overblijft van HET WITSLAG VAN 61.......
Dezer dagen kreeg ik een bericht van vriend Mon of dat ik eens rap naar de site van de kbdb wilde gaan zien want er was nieuws betreffende de vluchtkalender 2006 .En inderdaad ,ik vond er het verslag van de vergadering tussen het ministerie van dierenwelzijn en de KBDB waarin ik lees dat men zich stoort aan de indianenverhalen in de gespecialiseerde duivenpers en dat Perpignan en Narbonne voor jaarlingen nu toch opgedoekt worden, evenals alle dubbelingen voor duivinnen.Erwas nochtans gezegd dat het vluchtprogramma ongewijzigd zou blijven !
Ik moet wel zeggen dat ik begrip heb voor het voorstel , maar anderszijds begin ik bang te worden van die moeials van dierenwelzijn want ze beginnen nu te zeveren over het " zwaar beladen programma van de oude duiven
Het zal nooit meer stoppen, we worden met argusogen gevolgd ... en zeggen dat het de duivenmelkers zelf zijn die gaan klagen zijn bij het ministerie !!
Het is eigenlijk allemaal ons eigen schuld ; We hebben het bestuur dat we verdienen en er moet dringend iets gedaan worden aan de onverantwoordelijke lossingen want Perpignan van 2005 was een ramp..... vandaar ...
Nochtans ,onze duiven kunnen alles aan want ze worden goed voorbereid en ze gaan er niet aan kapot Het bewijs ? Sommige fondduiven gaan mee tot 7-8 jaar !!!
En over diervriendelijkheid gesproken Men schildert die grote fondvluchten af als een duivenkerkhof maar een duif die het laat afweten op Barcelona, zeg maar, gaat niet dood maar vervoegt meestal de clochards op kerktorens en onder bruggen !
Ik heb ooit eens een exemplaar gehad die na een jaar arriveerde van Barcelona met zijn ringen nog aan ! en hij zag er verdomd goed uit!
Dierenwelzijn ..3 weken geleden zag ik hier nog koeien ploeteren in een besneeuwde weide en op internet kun je zien dat men tegenwoordig in China kleine katjes onder verdoving in bokaals brengt om daar de rest van hun leven in te vertoeven.Ze krijgen eten via een slangetje en voor zon gadget (? ) telt men grof geld neer ! ZE MOESTEN ZE OPSLUITEN !
En voor ons arme duivenmelkers worden belangrijke vergaderingen belegd over een paar honderd kilometer te ver
Het is nochtans simpel ! EEN grote fondvlucht per weekend, zonder dubbelingen, met EEN nationale uitslag
Het zou de duivensport alleen maar ten goede komen , want nu zijn het alleen nog de grote hokken die dit zware programma aankunnen
We moeten echt wel die gasten van het ministerie een stapke voor blijven, maar wie gaat er de koe bij de horens vatten !
Maar goed, voor ik me echt kwaad ga maken, keer ik terug naar 1963, naar het verhaal van het Witslag dat ik schreef op
maandag 12 april 2004
Vooraleer u zich begint af te vragen , beste lezer, waarom ik u al die verhalen vertel , wil ik u vandaag eerst en vooral duidelijk maken dat ik werk volgens een vooraf gesteld doel.
En dat doel is te waarschuwen voor euforie als het u voor de wind gaat, want dame FORTUNA komt en gaat !
Kampioenenzijn dat vaak geworden door een toevallige, gelukkige samenloop van omstandigheden.
De zeldzamen die dat jaren zijn gebleven hebben dat meestal te danken aan een volgehouden , extreme inzet !Meestal gaat het erom de kwaliteiten vande cracks vast te leggen door inteelt en daarna door OORDEELKUNDIGE kruisingen, minstens stand te houden en indien mogelijk nog te verbeteren,( bvbde eigenschap om in alle weer kop te vliegen .)
Het is gemakkelijker gezegddan gedaan ..!!
In 1961 was ik 14jaar en ik had alleen verstand van koten kuisen en de duiven heel liefdevol te verzorgen , maar gaandeweg ben ik beginnen lezen, (oa het groene boekje van natural ) en begon ik te ontdekken dat er heel wat meer kwam bij kijken ..
Later ben ik ook verkoopprogrammas van gevestigde kampioenen gaan uitpluizen, tot op het bot ,en het is ongelooflijk wat men daar uit kan leren.Veel meer dan uit reportages !
In die programmas kreeg ik zicht op de succes-lijnen vande kampioen in kwestie en op de kweekwaarde van bepaalde families.Dikwijls kwam ik voor verrassende vaststellingen te staan !
Zaken die heel veel voorkwamen . De broers & zusters van de cracks waren dikwijls de betere kwekers ! Tenminste daar waar ze de kans kregen !
Het komt veel voor dat de nestbroer van een crack niet of bijna geen prijs wint, als de eigenaar beslist het beest te liquideren en u krijgt de kans om zijn leven te redden, aarzel dan niet, het zou wel eens kunnen dat u er ruimschoots voor beloond word !!!
En om dat te bewijzen vertel ik ons verhaal, over de hoogtes & de laagtes en hoe die er gekomen zijn.
Vader is in de eerste plaats speler geweest, hij kon heel veel uit een duif halen ! De kweek liet hij aan het toeval over, maar eens hij een kampioen in handen had dan was hij tot grote dingen in staat.
En met het Witslag van 61 had hij een 18-karaat kampioen in handen
Het Witslag vloog zoals reeds gezegd als jaarling 5 zondagen naeende eerste.De 6e zondag dachten we dat het weer van dat was maar het was Fidel , die eveneens een geschelpt witslag was, die als een weerlicht het hok binnen dook .Fidel vloog de eerste en het Witslag miste en vader besliste om hem thuis te houden, om hem te sparen tot het volgend jaar. Fidel was een wispelturig vlieger, de ene zondag niks en de andere zondag rats de kop en dat bewijst hoe één kampioen een hok omhoog kan tillen, Zonder het Witslag was vader maar een gewoon speler geweest, met gewone prijsvliegers, die weliswaar als ze in forme zaten ook eens konden stunten ! Maar de glans van de verrichtingen van het Witslag straalde ook op hen af ! Zij zorgden voor de afwerking.De kers op de taart !
Vader had al rap door dat Fidel onbetrouwbaar was en waar hij in het begin samen met het Witslag gezet werd voor de series, werd hij al rap naar de 4e plaats op de poelebrief verwezen.
Was hij op de afspraak , t was goed ! was hij er niet ,het was geen ramp! en vader speelde maar en ..
VERGAT TE KWEKEN
Kwam 1962, maar eerst nog terloops vertellen dat de zonen van de Oude Geschelpten ruimschoots hun deel deden.Het waren goede duiven , zonder meer.Ze misten zelden hun prijs en vlogen af en toe ook kop, en dat zou voor velen al ruimschoots voldoende zijn , maar deblauwen & t geschelptje hadden het ongeluk te moeten werken in de schaduw van het witslag !
In 62 werd er ook een nieuw verbond opgericht ,het noord-oost genaamd,(Dudzele, Westkapelle en Heist.)Dat samenspel zorgde voor mooie vluchten met veel duiven (gemiddeld 3 a 400 duiven)
En het Witslag startte met een 1e prijs en zou dat 7 zondagen na mekaar realiseren !
Ongelooflijk.Dergelijke duif bezitten, dat overkomt je meestal maar eens in je leven !
En Fidel zorgde af en toe ook nog voor een stunt door samen met het Witslag te arriveren,dat resulteerde dan in de 2 eerste.
Maar de grootste stunt vond plaats, ergens midden van die bewuste zomer, in keihard duivenweer.
Brandnevel en noordoostenwind, ik zal het nooit vergeten zolang als ik leef !
Ik stond te turen naar de perse De perse ,wat is dat voor iets zal je vragen, welnu dat was een staande wip die op een paar honderd meter van ons duivenhok was opgesteld midden in een weide.Als je van in onze hof naar de perse keek, keek je in het gat waar de duiven moesten uitkomen, richting Zuiden & Frankrijk !
In het westvlaams is een perse synoniem van een lange stok.Een visperse is dus een vishengel en een boneperse is een stok waarlangs staakprincessen ten hemel groeien en bijgevolg zijn
persebonen de produkten van deze ranken !
Adeno en hardnekkige diarree bij duiven bestond toen nog niet, wegens alles puur natuur, maar van iemand met buikloop durven we in West- vlaanderen wel eens zeggen dat hij
een perse verre sch .. of ook nog Sch lik ne reigere en dat is ongeveer hetzelfde
Maar goed, ik stonddus naar de perse te kijken naar de aankomst van het Witslag, want hij kwam altijd uit dezelfde richting, weer of geen weer, 1000 meter per minuut of 1800 het maakte niets uit ! Vader had mij daar attent op gemaakt, want omdat hij een paar meter hoger stond in het open venster van het hok zag hij het Witslag van verder komen. De meeste duiven zouden van schrik terug gevlogen zijn ,want als vader het Witslag ontwaarde ongeveer 1 meter links ,naast de perse , sloeg hij een onmenselijke schruwel uit ( en vader had een kloeke stem ! ) Het was een ontlading van de spanning en blijkbaar was het Witslag dat gewoon want meestal dook hij door het venster recht in zijn woonbak, in de bovenste rij.
Eigenlijk was dat gebrul van vader volstrekt nutteloos, maar wat wil je, het behoorde tot het schouwspel, evenals het zenuwachtig luisteren naar het getik van de constateur aan zijn oor, ondertussen de hemel afspiedend , immers de liefhebber is verplicht de gang van zijn constateur na te gaanen mag niet tekenen (bestatigen ) op een dode constateur en dat is nog altijd zo !
En het Witslag, beste lezers, en deze keer zag ik hem eerder dan vader, omdat die juist een verse sigaret aan het draaien was, dook vlak naast vaders verbouwereerd gezicht in zijn woonbak, ik had de tijd niet om te verwittigen, zo snel ging het !
Hij werd op de voet gevolgd door Fidel en nog een paar minuten later door de 2 zonen van de Oude Geschelpten
Van op onze standplaats konden wij ongeveer van alle geburen hun duiven zien vallen, ook die van Gerard Gardin, de leverancier van het Witslag,
Gerards duiven woonden hoog op een ruime zolder en van daaruit was hij een bevoorrecht toeschouwer.We konden hem zenuwachtig de horizon zien afspeuren van in zijn kijker in het dak
Na de aankomst van de duiven moest ik van vader altijd op mijn fiets springen en gaan informeren bij anderen die iets verder woonden , ( ik deed dat graag want het had iets van een triomftocht )en niemand is verplicht mij te geloven, maar wat bleek er,? Na de aankomst van die 4 duiven duurde het een vol kwartier voor er nog een duif arriveerde in ons dorp , en dit op een vlucht van amper een paar 100 kilometer !
Het werd een nooit geziene triomf.Onvergetelijk! En nu nog, als ik de duiven sta af te wachten, komen mij die taferelen weer voor de geest, die schitterende duivenzomers in het begin van de sixties
Het Witslag van 61 zou in zijn vliegcarrière ongeveer 60 prijzen bijeenvliegen, bijna allemaal kopprijzen, met in totaal 14 eerste !!!
En uit het kweekkoppel de Oude geschelpten met de Blauwe Perseyn van 60 werd alles geringd, want .( onze frank was gevallen !! ) in duivenweer met kopwind waren ze moeilijk te kloppen !
Welk geheimschuilt er achter deze successen ?Zal je u waarschijnlijk afvragen
Kuren tegen alles en nog wat bestond toen nog niet. Bij de thuiskomst kregende duiven gekruimeld oud brood, of beschuit , met melk bevochtigd , in hun woonbak .
s avonds zuivering ,licht bevochtigd , met sulferblomme erin gemengd , dat was trouwens ook de kost voor de maandag.
In het drinken AVIOL, een soeplepel op 2 liter water , en dat was het.
Vitaminen & allerlei preparaten? Nooit van gehoord !
En nog iets over aviol, het heeft waarschijlijk bijna 100 jaar bestaan , want ik heb nooit over iets anders gehoord, zelfs van mijn grootvader !! Bovendien is het ongeveer het beste duivenprodukt dat ooit op de markt kwam ! Ikzelf gaf het tot verleden jaar , bijna dagelijks, vooral na het spenen van de jonge duiven ,Maar ik deed het nooit in het drinken, wel op het eten , 1 soeplepel op 2 kg , dat is veel economischeren beter, gegarandeerd nooit geen zieke duiven en als je de dosis wat opdreef naar het einde van de week toe, kon je ze daarmee in superconditie aan de start krijgen .
Het is trouwens een schande dat dit produkt uit de handel werd genomen , omwille van het beetje vergif dat het bevat ( strychnine & arsenic)
Bij correct gebruik was het totaal onschadelijk .
Men heeft het proberen na te maken zonder dat vergif , maar dat is hetzelfde niet ! Bijlange niet !
Het had trouwens een unieke samenstelling, het kon zelfs gebruikt worden om wonden te ontsmetten en te genezen !
Op de foto ziet U (links) mijn peter Firmin Casier.In het midden Cyriel De Coster, de leverancier van de "OUDE GESCHELPTEN" en naast hem Camiel Schotte ,kortweg " SCHOTTE " de facteur genaamd
Wat deed vader tussen 1958 & 60 .? Telkens het weekend werd ,was hij onrustig of beter gezegd rusteloos ! Hoewel hij zelf geen duiven meer had , luisterde hij toch naar de berichten en ging hij de duiven opwachten bij gerard gardin of bij zijn broer en telkens als hij terug kwam was hij zwijgzaam, nors ! Zo was vader, zo heb ik hem gekend, een man die moeilijk zijn gevoelens kon uiten.Misschien dat hij niet altijd zo geweest was en misschien dat de tegenslagen hem zo gemaakt hadden . Dat kan ! Met de jaren leer je elkaar aanvoelen en begrijpen zonder veel woorden en het moet zijn dat moeder hem beter kende dan ik (ik was pas 13 ) want op een keer zei ze wat vader niet durfde uitspreken als je toch elke zondagmorgen weg bent ,dan heb ik nog liever dat je zelf terug begint te spelen ,met de duiven.Dan zie ik je tenminste !
De braafste mens die ik ooit gekend heb , dat was mijn moeder ; Ze heeft heel veel geduld gehad met haar oude belg en ze heeft hem heel graag gezien, maar dat verhaal, alhoewel gedeeltelijk verweven in het duivenverhaal, past hier nu niet.Dat verhaal zal ik wel eens doen op een andere plaats in een andere context !
Gerard Gardin, nog zo n figuur uit mijn jonge jaren. Over hem alleen al kan ik een boek schrijven !
Gerard was half boer half kruidenier, zoals er wel meer waren in die tijd die verscheidene stielen uitoefenden en met elkaar combineerden tot het nut van t algemeen, maar ook voor zichzelf ! Zo was het regel dat een barbier (coiffeur ) terzelfdertijd ook café hield, dus in die tijd was uw haar laten snijden één groot feest !
Gerard had een weide en een uitweg naast en achter ons doeninkje en elke morgen en elke avond passeerde hij onze hof, die als het ware, overvloeide in de uitweg en de weide.Alleen afgebakend door wat armtierig prikkeldraad dat betere tijden gekend had !
Gerard passeerde daar met zijn varkens die gestald stonden in de kerkstraat en daar dus ook overnachtten.Dat was ongeveer 200 meter van ons verwijderd, en die varkens zagen we dus elke morgen ,de hoek van ons straatje (de truwelstraat ) inslaan, mooi in het gelid, gevolgd door de eigenaar en s avonds in omgekeerde volgorde !
Die beesten liepen elke dag ,mooi op het trottoir naar huis toe ;Voorwaar een prachtig schouwspel !
Ik herinner mij vooral de vele genoeglijke babbels, het sociaal contact ! Gerard was een deel van ons leven (en zijn varkens ook )Hij en mijn vader hadden veel respect voor elkaar, dat kon je zo horen, het waren beiden geen gemakkelijke en als ze een pint gedronken hadden .. Ze wisten van elkaar dat het BUIGEN of BARSTEN was als ze kwaad werden. Plooien kenden ze niet, vandaar het wederzijds respect ..
Gerards mesjes sneden langs alle kanten, d w z : hij was een echte commercant, hij was welgesteld en wij arm en soms kon je wel iets van hem bekomen.Hij verkocht ook duiveneten en het was misschien wel niet zonder bijbedoelingen dat hij vader opnieuw tot het duivenspel overhaalde
En vader zou een koppel eieren krijgen uit gerard zijn poele 100 en er moest dus uitgekeken worden naar voedsterouders, en die kon hij gemakkelijk bekomen bij onze buur de
Felix, die had niets anders dan slechte en kon er dus missen !
Rond dezelfde tijd kwam er een blauw duivinneke aangevlogen, eigendom van André Cardon, dat ondanks vele pogingen, om haar tot betere gevoelens te brengen, bij ons niet meer weg wilde ! Dat duifje was van het ras Miel Perseyn (nog iemand die met respect behandeld werd, want Miel had hele goeie en was ook nog bestuurslid van de Westvlaamse duivenbond )
Ik denk dat ze verliefd was op onze oude geschelpten en daarom niet meer weg wilde !
In elk geval zijn ze een koppel geworden en wat voor een koppel ! En ze bleven samen tot de oude geschelpten niet meer bevruchtte
De oude geschelpten .. toen hij een jaar of 8 werd kreeg hij het aan zijn poten, ik denk artrose, en hij mankte, of beter gezegd , hij waggelde als een eend !
Maar zijn vitaliteit was ongeschonden en zodoende werd hij een belangrijke stamvader !
Ondertussen kweten de voedsterouders zich ijverig van hun taak om het kroost van de poele 100 op te brengen.
2 jongen, een duiver en een duivin, het Witslag van 61 en zijn zuster zuster Witslag v 61 en . Onthou dat goed ,beste lezer, toen de poele 100 werd wepel getrokken, want hij moest nog vliegen, kwam gerard nog eens met 2 eitjes, die hij toch moest weggooien, en vader zei merci, gerard maar k zal er rap weer te veel hebben !, ik moet ze niet meer hebben , maar toch bedankt !
Welnu, mijn vader, heeft zich dat heel zijn leven beklaagd en Gerard heeft hem later aan dat voorval dikwijls herinnerd !
Waarom ?
Omdat het Witslag van 61 een kampioen was , een crack !
En Gerard heeft alles geringd en gehouden ,wat daarna nog uit dat koppel kwam , maar nooit meer een evenknie van het Witslag gekweekt !
Vaststelling : je moet heel veel geluk hebben in de kweek en ik heb dikwijls kunnen vaststellen in de praktijk en ook gelezen van anderen, dat het soms in een heel klein hoekje zit
In het geval van het wederoptreden van vader zat alles, maar dan ook alles, mee !
Het onnoozele duivenzolderke, met de boomse pannen, werd in twee verdeeld, om de jongen de kans te geven ongestoord hun eerste stappen in de buitenwereld te zetten
Groot was het duivenbestand niet ! Een 4 tal koppels kwekers en een jongske of 8.Dat was ons duivenbestand in de zomer van 1961. De start van , de achteraf gedoodverfde , golden sixties onvergetelijke jaren !en ook voor ons op duiven gebied !
Ik heb mij uitgesloofd om die jongskens deftig op te leren. Zelfs tot in Torhout met de fiets ! een uur heen en een uur terug ! Het Witslag kwam goed en had vader toen al een vermoeden ?
Ik weet het niet, maar ik heb hem meermaals horen zeggen dat wordt een hele goede !
Er zat ook nog een ander witslag tussen die jongen , een geschenk van landbouwer Camiel Dendooven uit Zuienkerke , een gereputeerd fondspeler !
Ik herinner mij , toen vader met dat ander witslag thuiskwam, hij nogal surieus boven zijn theewater zat ! dat zat zo .Camiel had het lang beloofde jong , op afspraak, meegebracht naar een of andere inkorving , kwestie van geen verloren afstanden af te leggen.
De transactie werd natuurlijk bezegeld met de nodige glazen bier , en omdat het toen ongeveer de tijd was van de Cuba crisis , werd beslist, toen de stemming haar hoogtepunt bereikte , de aanwinst de naam mee te geven van Fidel naar zijn naamgenoot, hoofrolspeler op het wereldtoneel ! En zo geschiedde, en het is Fidel gebleven !
Samen met de 2 witslagers, hadden wij ook nog 2 zonen uit de oude geschelpten met de blauwe perseyn van 1960.Een blauwe en een geschelpte .
En in de winter van 60 61 zou vader een weduwnaarskot bouwen, want we zouden eens deftig met de duiven gaan spelen !
Een groot probleem was dat het allemaal geen geld mocht kosten en bovendien was stedebouw toen nog niet zo bemoeiziek als nu en was ongeveer alles toe gelaten.Dus werd een tuinhok in die tijd hoofdzakelijk gebouwd met gerecupereerd materiaal.
Mijn vader werkte in de bouw en werd steevast,als er een nieuwe werf opgestart werd, voorop gezonden om de werfkeet te bouwen, omdat hij daar goed in was ! Ook die barakke in het jargon zo genoemd ,werd meestal gebouwd uit een samenraapsel van oude deuren en vensters. Vaders bouwsels konden met gemak de zwaarste stormen doorstaan, en hij had in de loop der tijden dan ook enige ervaring opgedaan voor dergelijke klussen;
Het was meestal het vernuftig aanbrengen van de gepaste nagel, op de gepaste plaats, dus kwam die ervaring goed van pas om een duivenhok te bouwen .
Het is eigenlijk spijtig dat die kunstwerken uit ons landschap verdwenen zijn, want denk nu niet, waarde lezer, dat ons geval een alleenstaand geval was !
Om een duivenhok te bouwen had vader slechts 5 gereedschappen nodig !
Een spade , een st jozef zaag, een hamer, een tang, en een klauwpense (koevoet )
Een meter en een waterpas waren overbodige luxe artikelen !
Een plank in een opening passen ging als volgt : de plank werd voor de opening gehouden en op de gewenste lengte gemarkeerd met behulp van de nagel van de duim! En daarna met veel zweet door gezaagd met een zaag die betere tijden gekend had !
Die plank diende dan als maat voor de volgende
En over de vindingrijkheid in het recycleren het volgende : In die tijd sliep men op een ressort bak omdat een waterbed nog niet uitgevonden was. Die ressorts waren spiraalvormige veren ,gemaakt uit staaldraad van 5 mm dik, die veren begonnen na enkele jaren metaalmoeheid te vertonen en verstoorden het slaapcomfort .
Na lang gezaag, want dat was een surieuze uitgave, werd de ressortbak vervangen en de oude werd gewoon in brand gestoken.Als het vuur dood was, werden de ressorts uit de asse geraapt en aan de kant gehouden voor andere toepassingen.Een van die toepassingen waren de deurtjes, de tralies, van de woonbakken op het duivenhok.Deurtjes die met veel vernuft en veel arbeid tot stand kwamen, immers de ressorts moesten op een stuk poutrelle gerecht worden en met een beitel op de gepaste lengte af gekapt worden. Als oudste had ik het benijdenswaardig voorrecht om als meesterknecht te fungeren , zoals ik al zei het mocht geen geld kosten !
Maar goed , Boven het kippenhok , dat later naar achter in de hof werd verwezen, werd een hok opgetrokken met 12 bakken ,die ik nooit volzet heb geweten, wegens de harde selectie.
De ruwbouw gebeurde in het week-end en de binnen afwerking s avonds, na de dagtaak in het schijnsel van een zaklamp, want een looplamp ging ons budget te boven
Ik moest gewapend met die zaklamp bij lichten en vaders handelingen volgen en de zaklamp daar richten, waar de handeling plaats vond, zodoende moest ik voortdurend lichten in de nagelbak en vandaar de nagel volgen naar de plaats waar hij in het hout werd geklopt .
Ik herinner mij maar al te goed, de oorvegen die ik moest incasseren, omdat mijn bewegingen, soms, niet overeenstemden met de zijne en hij daardoor soms op zijn vingers klopte met het gekende gevolg, meestal vergezeld van zoiets als stomme uil ! of iets dergelijks
Ik moet toegeven dat dergelijke conflicten nogal rap bijgelegd werden in het belang van allebei !
Kwam dus , na de lange winter , het voorjaar van 1962, de langverwachte openingsvlucht en het Witslag dook als een schicht door het open venster om met klank de eerste prijs te winnen, en gedubbeld tegen de oude , eveneens !
Hij zou dat 5 zondagen na-een doen ! En telkens stond gans de familie en gans het gebuurte de triomfantelijke terugkeer van het Witslag af te wachten ! Onvergetelijk !
Over zijn verdere loopbaan vertel ik volgende keer verder
Na vorige week efkens op een zijspoor gereden te hebben , keren we nu terug naar 1954, 50 jaar geleden !
We hadden het niet breed in die tijd.Aan eten was er geen gebrek, er was altijd wel een zelfgekweekt konijn of kieken met patatten of groente uit den hof.
En eens in het jaar was het echt kermis, toen ons zelfgekweekt varken het tijdelijke met het eeuwige moest verwisselen.Varkentje dat gekweekt was met brood dat grootvader (langs moederskant) elke maandag meebracht , met de fiets van Brugge. Dat brood werd, beetje bij beetje, rond gehaald ,bij mensen die het zich konden permitteren om iets weg te gooien !
Grootvader had zodoende zijn vaste toer,( ik ben vele malen met hem mee geweest ),op de st anna parochie, de verloren hoek zoals het in de volksmond heette, en ik denk dat daar de wortels liggen van mijn sociale ingesteldheid, want het was daar niet ver vandaan dat Achiel Vanacker ( Onlangs nog door de lezers van het Brugs Handelsblad verkozen tot Bruggeling van de eeuw )was opgegroeid, en zijn naam werd daar, toen ,en nu nog , met heel veel eerbied uitgesproken !
Een deel van het brood werd door Alex Tierenteyn gehouden voor eigen gebruik, want op het kleine stadskoertje van amper een paar vierkante meter groot, kweekte hij ook nog konijnen en op de zolder had hij , hoe kan men het raden, jawel ! DUIVEN, en zo keren wij terug naar Dudzele
Zoals ik al zei : aan eten was er geen gebrek, maar voor luxe was er geen geld, en alles werd herbruikt, niets ging er verloren ! En ik had nog geluk dat ik de oudste was, want de broertjes
die na mij kwamen werden opgezadeld met de afdragertjes Immers de kleren waar ik om de haverklap uit gegroeid was gingen niet verloren.Of wat dacht je,?!
In die context kan de lezer zich best voorstellen dat er op het duivenzolderke geen plaats was voor kampioenen a la Frank Van De Broucke (alhoewel ik wel bewondering heb voor het feit dat hij van zeer ver is terug gekomen !!! )
Maar goed.Het ging niet zo goed met de duiven in die tijd, want ik herinner mij dat vader vaak zat te sakkeren omdat hij elke week na zijn broer pakte die een paar honderd meter verder woonde. Menten geeft iets, dat is zeker ! zat hij te grollen naast onze leuvense stoof
Met Menten bedoelde hij zijn oudste broer, nonkel Firmin, mijn peter !
Tussen die 2 broers zat er een verschil van één generatie, immers , mijn pa moest peter zijn van een van de kinderen van Firmin en hij was zelf nog maar 12 jaar oud !
Ik herinner mij heel goed, dat zij (Firmin& Ghislaine & Maurits - het petekind - ) telkenjare
kwamen nieuwjaren en dat Maurits steevast een duivenjong meebracht als nieuwjaarsgeschenk voor zijn peter en dat mijn vader telkens in de hoogste hemel was met de nieuwe aanwinst.
Zij zaten dan te kaarten tot een gat in de nacht, in het gezelschapvan een doos lukken en een fles jenever en ik lag in de aangrenzende slaapkamer te luisteren naar het gevloek & het geruzie, dat blijkbaar bij het kaartspel hoorde en ons moeder moest eigenlijk niet verwonderd zijn , dat ik s anderendaags ook dergelijke krachttermen durfde hanteren ! zoals
godverhemelstegodverdomme (ineens uit te spreken ! )Ik herinner mij ook vaders absoluut
strafste krachtterm die alleen gebezigd werd als alles goed fout liep of als hij bvb op zijn vingers sloeg, onder het timmeren, dan weerklonk bovenvermelde vloek gevolgd door
kruisenagel ! en als moeder dat hoorde zei ze altijd maar Jerome, zo vloeken ! zijt ge nie beschaamd !
Het gesakker werd er niet minder op toen altijd bleek dat het verafgode duivenjong van naast het nest bleek te zijn , althans volgens vader. Feit is dat, de aanwinsten, weinig of geen prijs vlogen !
En ons moeder zei dan, dat het toch niet schoon was van Firmin om zijn eigen broer zo te bedriegen !
In tegenstelling tot het naburige Lissewege was Dudzele een rijk dorp .Veel grote boeren en veel middenstanders en weinig werkvolk en in Lissewege was het juist andersom !
Het gebeurde vaak dat vader bij de boeren of de middenstand ergens een karweitje deed (zwartwerk bestond toen nog niet ) en daar iets voor terug kreeg , meestal in natura,
En op een keer heeft hij Cyriel Decoster, zijn maat, een plezier gedaan ! En toen Cyriel zijn schuld vroeg zei vader ge moet me eens een jong geven uit uw koesse ! ( met koesse word bedoeld kousen , een duif met pluimen op de poten die precies kousen aan heeft )
De koesse was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en het jong was deze keer niet van naast het nest want .
Toen kwam mijn plechtige communie Ik schrijf mei 1959 ,
Er was geen sprake van om, omwille van dit evenement, niet met duiven te spelen ,en dus korfde vader de geschelpten in voor breteuil (192 km ) Het jong van de koesse was ondertussen een prachtige, ferm uit de kluiten gewassen ,duiver geworden !
S anderendaags waren de duiven wat later los wegens brandsmoor (mist) en bovendien was de schrale oostenwind fel aangewakkerd bij zoverre dat de eerste duiven slechts een snelheid haalden van amper 800 m per minuut !
En wie dacht je die de eerste won met 5 min vooruit ? juist ! de geschelpten
Ik zal die dag nooit vergeten en het schrijven van dit artikel brengt mij alles weer terug voor de geest, ook de drama s in het leven van mijn vader ,waarvan ik mij toen niet bewust was, ook omdat veel voor mij verborgen werd !
Het was zo ,dat het lang geleden was dat ik vader zo content gezien had. Ik stond er toen niet bij stil dat het nog maar 3 jaar geleden was dat zijn moeder overleden was. Mijn metje (zij gaf mijn pa soms wat extra drinkgeld voor zijn duiven en hij kon dat goed gebruiken )
Het was voor mij ook de eerste keer dat ik het wij gevoel tussen vader & zoon ervoer;Ik was trouwens de soigneur en deelde mee in het succes !
Toen zij (nonkel Firmin en vader ) veel te laat van het duivenlokaal terugkeerden ,( voor de feestmaaltijd , konijn ,ens avonds hors doeuvre de klassieke menu voor feesten in die tijd ) de overwinning moest ook daar gevierd worden , vergaten de vrouwen zelfs te reclameren wegens een dag die nooit nog stuk kon !
Tewijl mijn peter op onze koer, zomaar op de grond, met een afgedankt sinaasappelbakje onder zijn hoofd, als hoofdkussen, in het zonnetje,zijn roes lag uit te slapen ben ik stilletjes naar het duivenzolderke getrokken om de geschelpten te feliciteren met zijn overwinning.
Ik zie hem nog zitten in zijn nestbak.Het was eigenlijk niet echt een mooie duif, je hebt van die prachtige geschelpte duiven met zeer duidelijk afgetekende schakeringen in de pluimage, dat was de onze dus niet, Hij was wat wij noemden een vuile geschelpten.Hij had zelfs geen mooie kop. Hij had de kop en de blik van een arend, hij was nogal breed gebouwd en enorm gespierd !
Het enige wat echt mooi aan hem was waren zijn ogen.Ik heb ze vaak bestudeerd omdat pa mij die zondag namiddag duivenles gaf toen hij mij kwam vervoegen op de zolder. Kijk eens in zijn oog zei hij zie je dat? Dat is een kastanje oog, dat is heel zeldzaam en dat zijn de beste voor de kweek ! en de geschelpte had inderdaad een paanoog zoals ze soms zeggen.De kleur van een koffieboon en als je goed keek zag je ook de gouden adertjes die het oog een speciale glans gaven !
Na die onvergetelijke dag, ging het eigenlijk bergaf, voor een tijd althans, Mijn peter werd ziek, en het was gedaan met zijn sterk duivenspel.Hij stierf in 1961,het jaar waarin het witslag 61 geboren werd, waar ik in een van de volgende afleveringen zal over vertellen.
En in het jaar daarvoor had mijn pa al zijn duiven geslacht, zogezegd omdat ze ziek waren, maar als ik de film terug draai, en mij de beelden terug voor de geest roep, moeten er nog andere zaken in het spel geweest zijn !
Mijn vader was al eens getrouwd geweest en had een café open gehouden te Brugge( toen wist ik dat nog niet ) hij werd door de duitsers opgeeist om in Duitsland te gaan werken, Toen hij terugkwam was zijn echtgenote weg (weggelopen met een duitse officier en later als vermist opgegeven dood in bombardement? ) en zijn zoontje ondergebracht bij zijn schoonouders, die het kind niet wilden teruggeven, en bovendien was zijn café verhuurd aan iemand anders ! (als je spreekt van dramas ! )
Over die episode in zijn leven sprak vader nooit met geen woord, en toen ik de feiten per toeval ontdekte toen ik 14 was (oude dokumenten ) heb ik moeten beloven om er nooit met iemand over te spreken ! Nochtans heb ik nooit begrepen waarom men daar zo geheimzinnig over deed !
Later heb ik vernomen van moeder dat pogingen ondernomen werden om marcelleke terug te krijgen , via de rechtbank,maar dat het niet gelukt was !
Nu besef ik dat ik waarschijnlijk daar de link kan leggen naar de massamoord op het duivenhok, alhoewel ik daar buiten gehouden werd, meen ik iets in die richting gehoord te hebben.Ik weet nu zeker dat duiven financieel niet meer mogelijk waren wegens de proceskosten.Toen mijn ouders overleden waren, heb ik de verloren zoon gezocht en gevonden in Hoboken (NA 40 JAAR) en ik heb er geen spijt van !
Het was wel vreemd er na al die jaren een broer bij te hebben !
Maar goed. De enige die de slachtpartij overleefd heeft was de geschelptenVader kon het blijkbaar niet over zijn hart krijgen om hem ook te doden.En de geschelpten werd gepromoveerd tot huisdier.Hij had gans de zolder voor zich alleen en kreeg elke dag wat kiekeneten op de grond van de koer !Hij was zo tam dat hij uit onze hand at en soms via de achterdeur binnen kwam gewandeld in onze keuken ! Hij was trouwens beste maatjes met Mollie onze kat
Dat was de toestand anno 1960.Ik moet mij verontschuldigen bij de lezers dat het weinig over duiven ging, maar dat is om de situatie te schetsen ! Ik zal het heus wel over duiven hebben, volgende keer al, .Over de rol van de geschelpten die later deoude geschelpten werd !
Tot dan! Commentaar bij de foto : Een foto van de " Oude Geschelpten " heb ik niet .Wel van zijn soigneur en hun beider vriendin " Mollie" uit die tijd.... (indien u klikt op de foto krijgt u een vergroting te zien )
5 december 2005 Op het ogenblik dat ik deze regels schrijf zijn mijn kweekduiven gekoppeld, 18 koppels in totaal, en het was met een beetje angst in het hart, want voor de derde keer op rij veranderden mijn kweekduiven van hok! En bovendien werden er een aantal jonge onervaren kweekduiven ingeschakeld. Volgens mij moet een duiver toch een paar maanden op zijn nieuwe hok vertoeven om een beetje bakvast te zijn. Voor de duivinnen stelt zich dat probleem veel minder, die volgen toch meestal de duiver naar zijn nestbak. Het koppelen zelf gebeurt bij mij heel simpel. Alle koppels worden opgesloten, waarbij er vooral opgelet word dat er geen vechtpartijen ontstaan, de probleemkoppels worden gescheiden en halfbak gezet en meestal is na een nachtje overleg tussen beide partijen, het ijs gesmolten. Vervolgens laat ik elk koppel een uur uit (ik laat het licht s nachts branden, want het duurt toch 18 uur eer iedereen aan de beurt is gekomen) waarbij de voederbak steeds gevuld is en zodoende leren de duivinnen de weg op het hok kennen. s Anderendaags laat ik 2 koppels uit per uur, enzovoort en na een dag of vier heb ik het zo ver gebracht dat ik de ene helft s morgens uit laat en de andere helft s namiddags. Telkenjare hoor ik verhalen van bebloede koppen en duivinnen die bijna vermoord werden. Ik heb dat probleem niet, ze krijgen gewoon de kans niet! Ik schrijf graag en ik lees ook graag wat anderen schrijven en als het goed is moet men dat durven zeggen, want... het is moeilijker dan men denkt. En zo las ik in "duifke lacht" van de hand van dierenarts Christophe Arnoult een zeer goed artikel, heel goed gefundeerd, over de vogelgriep. Belangrijk om te onthouden is vooral de wetenschap dat de vogelgriep geen nieuwe ziekte is. DIE HEEFT STEEDS BESTAAN! Belangrijk is ook dat hij stelt dat het gevaar voor de mens te reduceren is, als bijna onbestaande, want sedert het begin van de crisis in 1999 in Hong Kong noteerde men 62 sterfgevallen op 2 jaar tijd en dat voor een werelddeel met een bevolking van bijna 2 miljard!! Dus als men in de media uitbazuint - zoals verleden week - naar aanleiding van een paar nieuwe gevallen in Indonesië, "VOGELGRIEP RUKT OP", dat men eerst efkens nadenkt... Actueel komt er beweging in het dossier want in Nederland spreekt minister Veerman van het afschaffen van de afschermplicht per 1 januari 2006. Laat ons hopen! Diezelfde minister beweert ook het inenten van hobbydieren te zullen blijven verdedigen. En nu sla ik mijn duivendagboek open en ik lees: vrijdag 19 maart 2004 Ik voel mij min of meer verwant aan Ludo Geerts en ik heb zijn rubriek in de duivenkrant "van mensen, duiven en dingen" altijd graag gelezen! Ook zijn raadgevingen. En één ervan was: "KWEEK IN DE ZOMER UIT UW BESTE, IN DICHTE INTEELT, ALS WAARBORG OP DE TOEKOMST". En dat is heel juist! Op de foto ziet u de goede bonte duivin van 1996 (met haar was ik eerste kampioen jonge duiven in de "nieuwe colibrie".) Zij is een dochter van mijn asduif 306/94 die als jong 18 prijzen vloog met drie eerste! Haar gemaal is de "19", haar halfbroer die eveneens 18 prijzen won als jong. Met andere woorden: de appel valt niet ver van de boom... Vandaag heeft ze haar eerste eitje gelegd... Duivengeluk te Dudzele... Prachtig toch? GEHEIMEN... Voor mij ligt het boekje van Jan Aerts "een halve eeuw met duiven". Het boekje is meer dan 20 jaar oud en ik heb het verschillende keren herlezen! Ik voel mij trouwens een beetje Jan Aerts, omdat ik ook uit de doeken wil doen, "hoe het groeide" maar... efkens geduld, beste lezer, dat kan niet in één aflevering, bovendien ben ik niet zo goed als Jan Aerts "zoals die schrijven kon!". Ik heb enorm veel gelezen over duiven, veel theorie en ook veel nonsens, in reportages van kampioenen die naast de kwestie spraken, vooral de tijd van "het smouten" (je weet wel... duiven prepareren met cortisone zalf) was een huichelachtige tijd! Ik heb ooit, speciaal gaan kijken toen een groot (?) kampioen zijn duiven liet vliegen. Veertig jonge duivers toerden daar rond, midden augustus, en geen enkele, maar dan ook geen enkele, was ook maar één pen gevallen! Toen is mijne frank gevallen en begreep ik waarom tegen die mannen niet te spelen was. Ik heb het allemaal veel te laat geweten, wegens een rotsvast geloof in de goede duif, maar in de loop der jaren heb ik daar vaak aan getwijfeld. Er waren (en er zijn) nog altijd van die straffe gasten die alles proberen en er op die manier in slagen om zodoende een tijdje uw centen af te spelen! Er zijn op die manier veel goede duiven verprutst! Zeker weten! Ik heb dus veel theorie geslikt, vleugeltheorieën, ogentheorieën... met meetlatten bezig geweest en met een loupe de ogen bekeken, tot ik er bijna scheel op keek! En bij momenten dacht ik echt dat ik het gevonden had! (ocharme) Och ja, het heeft mij bezig gehouden (er zijn wel meer nutteloze tijdverdrijven, zoals een nutteloze hengeldag aan de waterkant - heb ik ook veel gedaan) maar al die zaken kan je vergeten als je met uw mand op stap gaat, dan kan je uw meetlat thuislaten, want x-aantal tijd nadien rekent de computer de hoogste snelheid per minuut uit. ONVERBIDDELIJK! Vroeger ging dat met behulp van tabellen, opgesteld door jezuïeten, maar het resultaat blijft vroeger en nu, HET ZELFDE. Ik heb dat ook nog gedaan, uitslagen gemaakt, met behulp van die tabellen! Ik bezit trouwens die boekjes nog die je daarvoor nodig had (ik zal ze eens wegschenken aan een of ander verzamelaar!) "de aanwijzer" & "de vereenvoudigde snelheidswijzer" van en door, een zekere A. Deleersnijder. Met de aanwijzer kon je door een enkele aftrekking de zuivere winst of verlies berekenen, van de constateur waarvan de gang 73 uren en het verschil 18 minuten niet overtrof! Ganse zondagnamiddagen, soms tot s avonds laat, heb ik daarop gezwoegd voor die paar franken drinkgeld! Ik heb gans die evolutie mee gemaakt! Mijn leermeester Cyriel Decoster sprak van een revolutie toen hij voor de eerste keer de duivenuitslag gemaakt had met behulp van een elektronische rekenmachine (1972). Het is allemaal op relatief korte tijd, veel veranderd, en toch zijn er zaken die geregeld terug de kop opsteken, ja soms dingen die nu het etiket "nieuw" opgeplakt krijgen en die jaren geleden heel normaal waren. Zo gaat het ook met alternatieve geneeswijzen, nu iedereen begint te beseffen dat antibiotica meer kwaad dan goed doet! Zaken als "sulferblomme" (zwavelbloem) en vliersiroop komen terug in de mode! Enige tijd geleden las ik in "de duif", in een artikel van "Gerry" over een recept van duivensoep (niet te verwarren met soep van krabbers die geen prijs kunnen vliegen), en deze week dook dit recept opnieuw op in dezelfde krant onder een andere variante. Maar, beste lezer, het principe is altijd het zelfde, het is een combinatie van aluin, look, suiker, ajuin en lugol. Toen ik deze artikelen reeks begon zei ik, dat ik eerst mijn duivenloopbaan zou vertellen, over de hoogtes en laagtes, en ik had ergens een schema, een leiddraad in mijn hoofd, waarvan ik vandaag serieus aan het afwijken ben (is niet zo erg, volgende week neem ik gewoon de draad weer op) en dat zal waarschijnlijk nog gebeuren! Terug naar de duivensoep, waar ik een leuke anekdote kan over vertellen, die ook bewijst hoe oud dat recept wel is en tevens ben ik ook beschaamd om het te vertellen omdat ik er toen serieus ben in geluisd! Rond de jaren 65-67 stond er in "duifke lacht" iedere week een rubriek "hier wint u misschien 1000 fr" en daarin stonden wetenswaardigheden ingezonden door lezers en soms was dat heel interessant. Op een keer verklapte een oude melker zijn recept om duiven gezond te houden. Recept dat hij zelf had van een kippenkweker! Dat origineel recept ziet er zo uit: je kookt 3 liter water met een kilo ajuin & een kilo look gedurende een half uur. Je voegt er 2 kilo kandijsuiker aan toe en laat nog efkens doorkoken (om de suiker op te lossen) laten afkoelen en uitpersen (de pulp) het bekomen vocht opnieuw aan de kook brengen met 200 gr witte gezuiverde aluin (te bekomen bij apotheker) en 20 min laten koken, opnieuw laten afkoelen en 3 à 4 koffielepels lugoloplossing toevoegen en klaar is kees! Van die op flessen gedane drank mag je een soeplepel toedienen per 30 duiven op het eten of in het drinken. Ik, aan de slag en de drank werd toegediend zonder spectaculaire resultaten. Ik zal er maar onmiddellijk aan toevoegen dat het goedje goed werkt bij ziekte maar de forme weinig beïnvloedt, het is ook alleen bedoeld om te geven in het begin van de week, bovendien werd ik het brouwen verboden door ons moeder omdat gans haar "kot" er dagen lang naar stonk! En stinken doet het, dat kan ik jullie verzekeren! Maar goed, zo is de drank in onbruik geraakt! Tien jaar later las ik regelmatig in de duivenpers een advertentie waarbij een melker wegens stopzetting van onze sport bereid was om ons zijn geheim te verklappen. Op een keer werd de nieuwsgierigheid mij te machtig en belde ik die gast op. Die zei me dat ik moest langs komen, want dat hij alles wat nodig was, voor succes, uitgebreid moest tonen! Die kerel woonde in Boutersem en dat was niet tegen de deur en we besloten, er een uitstap van te maken, op een zondagnamiddag. Dus mijn broer en ik en mijn ma togen naar Boutersem, waarom onze pa niet mee was herinner ik mij niet meer, maar goed, we werden daar goed ontvangen dat was het probleem niet, de problemen begonnen pas toen we over het geheim begonnen! Voor hij iets loste moest er 5000 fr op tafel gelegd worden en dat was in die tijd veel geld, nog een geluk dat ons moeder altijd veel geld op zak had, voor het geval... Je weet maar nooit... Dus zij kon fungeren als geldschieter en we zouden haar later wel terugbetalen. Ik moet ook nog zeggen dat er een pak uitslagen op tafel gelegd werd waarop onze gastheer telkenmale, de eerste, de twee eerste, enz won! Dus daarna kwam de aap uit de mouw. Hij kwam af met 2 verschillende versies van zijn product. Een emmer van 10 liter met een dikke, stijve siroop en een pot van 5 kg poeder, de siroop was voor de fond en het poeder was voor de vitesse! De eerste keer kregen wij dat gratis, maar de volgende keren moest het betaald worden, maar dat kostte niet zo veel (ongeveer 30 fr per kilo). Bovendien kon je dat overal krijgen want het ging over doodgewone glucose!!!!!! Die dikke stroop werd als volgt toegediend: de benodigde siroop voor een week werd in een emmertje onder water gezet en dagelijks kregen de duiven het afgietsel en op het einde van de week was het goedje volledig op gelost! Je mag stellen dat elke duif toch wekelijks 15 gram naar binnen speelde. En vroeg ik "is dat nu alles?" Nee, het was dus niet alles! "Neem een blad papier en schrijf het recept op om je duiven gezond te houden" Ok! En wat gebeurde er? Hij las mij letterlijk de tekst voor uit "duifke lacht" "hier wint u misschien 1000 fr". Ik was er wel 5000 kwijt!!!! Ik dus terug aan de slag, stinken of niet, er werd gebrouwd en men gelooft het of gelooft het niet, maar in die jaren hebben wij zeer sterk gespeeld. Ik moet er wel bij zeggen dat die gewiekste kerel uit Boutersem nog dennenthee aan het recept had toegevoegd en dat wij op de inkorvingsdag elke duif een gisttablet moesten opsteken! Soms gebruik ik die siroop nog, maar in de loop der tijden heb ik het recept aangepast naar eigen inzicht, de dennenthee is vervangen door colombine of natural thee wegens forme-bevorderend en ik durf een heel pak gebruiken dat ik toevoeg op het einde van de kooktijd en dan een ganse nacht laat trekken! Zo bekom ik een straf aftreksel, de look is ook weg gelaten omdat je nu overal lookpoeder kunt kopen en ik denk dat dat beter is??? Trouwens al dat gedoe met thee & aftreksels vind ik nogal omslachtig! Ik heb een elektrische koffiemolen en daarin maal ik mijn kruiden en thee tot poeder fijn en geef het rechtstreeks op het eten dat bevochtigd wordt met een of andere olie. Heel, heel simpel. Dat was het voor deze week, beste lezers, volgende week vertel ik verder uit mijn jeugd en over "de oude geschelpten". Tot dan.
