06-12-2007 om 09:13 geschreven door R.C.

Artikel nr 11

Beste vrienden,

Op 27 april heb ik  het laatste artikel verzonden over de “ Dullen Hoek “; We zijn wat afgedwaald en dat is ergens normaal omdat ik ook nog iets anders wil vertellen en wat inspelen op de actualiteit en er is uiteraard ook het wel en wee op eigen hok dat ik jullie niet wil onthouden.

Volgend artikel heb ik al een tijd geleden geschreven en dat komt mij goed uit ,want momenteel ben ik druk bezig met de voorbereiding van de winterkweek en ik ben ook hier en daar nog wat aan het sleutelen en timmeren. Wat ik in mijn leven al niet getimmerd heb, afgebroken en opnieuw opgebouwd…. Het heeft gene naam !!

Ik zet dus de tijdmachine in gang , afgesteld op – 40 jaar en om jullie geheugen wat op te frissen en terug bij de zaak te brengen schep ik een sfeerbeeld van een  zwoele zomeravond in de Dullen Hoek

Het geluid van een accordeon weerklinkt .Polletje is aan het oefenen en de hond van Polletje,   zoon van  Kamiel , zit er bij te janken dat horen en zien vergaat. Kamiel Van Loo, pas aangespoeld in de Dullen Hoek had een pact gesloten met Jantje Dendooven en hij zou ons eens leren met duiven spelen…….

En we gaan verder . Maar eerst nog dit ( enkele bedenkingen ) en in de rand nog dit vermelden dat in verband met hetgeen ik aanhaal in bedoeld artikel, Antwerpen het goede voorbeeld geeft :

EEN ( 1 ) vitessevlucht per weekend in 2007 !! Misschien is dat een begin…….

En , o ja, ik heb iets vergeten dat ik al lang moest gedaan hebben. Jullie een foto opsturen van Jerome & Elsa op hun trouwdag, hoofdrolspelers in mijn verhaal, mijn ouders….. En het is niet omdat het de mijne zijn , maar t was een schoon koppel !!

Ik krijg veel reactie ’s op mijn pennevruchten. Meestal positieve, maar ook andere,     waarschijnlijk ingegeven door jaloezie  , er is nochtans niets om jaloers op te zijn !

Ik probeer alleen maar die duizenden anoniemen die onze sport ,jaren aan een stuk, recht gehouden hebben, een gezicht te geven .

Ik probeer  op mijn manier hulde te brengen aan die vele gewone duivenmelkers, plaatselijke kampioenen, die nooit in de gazet komen zoals  mijn vader en Fevery Raymond (,bijgenaamd “patron “ )en nog anderen zoals Raftje Verschaeve.Ik heb ze bezig gezien met duiven, Ik heb ze hen zien dresseren zodat ze als schichten naar binnen doken !

Twee dorpen verder kende niemand ze nog, maar de zondag, als ze vlogen om ter eerst, was het “kwaad kersen eten “ met hen !

Dat verhaal probeer ik te brengen, en ook de achtergronden 

Ik probeer dit te doen in alle eenvoud  omdat duivenmelkers geen behoefte hebben aan stadhuiswoorden.En precies daarom is het lang niet zo gemakkelijk………

Mensen zeggen mij : “ge moet daar  eens over schrijven, en ge moet daar  eens uw gedacht over zeggen “ meestal doelend op wantoestanden en op de achteruitgang van onze sport ,enzovoort

Iedereen weet het : Onze sport is te duur.Is hopeloos verouderd. De bakermat van de duivensport, ons dierbaar Belgie, zit vastgeroest in traditie’s, vastgebonden aan cafékranen, geketend aan besturen, verblind door eigenbelang en gedomineerd door leiders die de weg naar de vernieuwing niet kunnen, niet durven of niet willen inslaan !

In de ons omringende landen is men al bijna vergeten hoe een constateur er uit ziet en hier geraken we er nog altijd niet uit.

Er is het paramyxo-probleem. Wegens te duur, worden vaak de kwekers en de latere  zomer jongen niet inge-ent met alle gevolgen vandien,er breken een paar haarden uit en er wordt dreigende taal gesproken.

Ook begrijp ik bijvoorbeeld niet dat men geen entstof kan ontwikkelen die zo eenvoudig en goedkoop is als de entstof tegen de pokken. Namelijk de veer-folikel-methode. Enkele pluimpjes worden uitgetrokken uit borst of bil en met een borsteltje word de entstof in de gaatjes ingewreven en klaar is kees. Het is eenvoudig, goed, goedkoop en de duiven ondervinden er geen hinder van . Ondergetekende doet het nog altijd op die manier en voor pakweg 10 euro kan ik 60 a 70 duiven inenten.Enten tegen paramyxo is minstens 4 maal zo duur !!

Misschien is er een simpele verklaring voor ,maar ondertussen begrijp ik niet dat men iets dergelijks niet kan ontwikkelen tegen paramyxo  en/of vogelgriep !Ik heb ergens wel een vermoeden dat het wel zou kunnen MAAR ……

Kijk maar naar de alternatieve geneesmiddelen ,die even goed zijn,  met de zelfde samenstelling, maar veel, veel goedkoper dan het dure broertje !!

 Ikzelf kweek veel jongen in de zomer die in hun geboortejaar niet opgeleerd worden.Ik ben dus niet verplicht om die jongen in te enten maar toch doe ik het en dan liefst zo vroeg mogelijk, omdat ik al gehoord heb van uitbraken der ziekte bij pas gespeende jongen !

Dus  ent ik  rond de ouderdom  van  +/- 25 dagen en dit naar gelang de jongen klaar zijn.

Daardoor komt het dat ik soms 5 jongen, soms 2, soms 10, inent met tussenpozen van meerdere dagen.

Dat lijkt mij een veilige en correcte methode, maar als ik telkenmale de dierenarts moet doen komen,( en die komt niet voor niets,) voor een paar jongen, dan word dit te omslachtig en te duur.

Bovendien moeten er afspraken gemaakt worden, dag en uur vast gesteld, want de dierenarts zit niet te wachten op je telefoontje …

Als je dan wacht tot  dat het de moeite loont dan loop je enorme risico ‘s, voor jezelf maar   

ook voor de anderen, dus ….

moet men niet verwonderd zijn als er weer enige mensen afhaken als het probleem niet

professioneel  behandeld word

(ik heb ooit nog konijnen gekweekt, die ik dan zelf  inentte tegen de ” plaag “, aan de leeftijd van 6 weken en ik heb het ooit eens een week uit gesteld .De gevolgen waren catastrofaal ! )

We zijn met zijn allen niet  “goe bezig “ Nee hoor !

Trouwens, waarom mogen we zelf inenten tegen de pokken en tegen paramyxo niet ?

Als men soms denkt dat de hedendaagse duivenliefhebber geen spuit kan hanteren ,denk dan maar rap wat anders.Ik ken er veel die daar heel bedreven in zijn…. Oefening baart kunst !

Dus doe ik hierbij een oproep !

Ent aub elke duif in die geboren word en ook alle duiven die nooit in de mand gaan.We moeten er voor zorgen dat er in geen geval nog haarden van paramyxo uitbreken ! want de  media springen daar onmiddellijk op en dat kunnen we best missen !

Ge zult nooit in uw krant lezen “GROOT NIEUWS ! LIEFHEBBER A DOET ALLES MAAR DAN OOK ALLES OM ZIJN DUIVEN GEZOND TE HOUDEN “

 Wat geWEL zult lezen is dat bij liefhebber B een  haard van paramyxo ontdekt is ! dat is pas groot nieuws ! en dan komt gans het apparaat in werking en zien we beelden van mannen in witte jassen met maskers op………

 Nee , het gaat helemaal niet goed met onze sport.

Er is een overaanbod van vluchten op alle niveau’s.In een klein maatschappijtje, arras  clermont en chartres in hetzelfde weekend met als gevolg drie kliekjes van  nog geen 100 duiven

 Hetzelfde verhaal voor de fondvluchten. 3 nationaals in hetzelfde weekend.                   Biarritz  en St Vincent, amper 50 km verschil in afstand, alletwee gelost op vrijdag 30 juli om 14u30.Waarom geen samenwerking en één vlucht met voldoende inkorflokalen ?

Iedereen weet dat het niet goed zit , iedereen spreekt erover en niemand doet iets ! het is een schande !

Schande ook, de plaag van de dubbelingen

Ik zei laatst nog tegen Miel Denys ,bij de inkorving van Barcelona,dat er maar één vlucht zou mogen zijn en dat is de internationale uitslag en afgelopen !!!

Miel zei dat ik gelijk had maar voegde hij er aan toe “ we hebben toch niets te zeggen  ! “  

 Ik droom van een Barcelona met een eenmalige inleg van  bijvb 10 euro per duif ,voor de internationale vlucht, met een prijzenpot verdeeld over de eerste duizend duiven en daarmee basta

Geen miezen, geen poelen, geen superbons en dito serie’s

 Ik zou de prijzenpot van 250000 euro als volgt verdelen

Aan de 1^e -10000 eu , aan de 2^e -9000 eu , aan de 3^e 8000 eu, enzovoort, aan de 10^e  - 1000 , en dan  90 prijzen van 250 en de rest verdelen in prijzen van 100 euro en klaar is kees

 Je gaat naar Barcelona met 10 duiven en je betaalt 100 euro , ALLES INBEGREPEN, en je kunt beginnen dromen …….

Het is een goed voorstel, het is maar een voorbeeld, hoe het veel eenvoudiger en goedkoper zou kunnen, maar ….het is waarschijnlijk TE eenvoudig !

Een van mijn vrienden, die ik over het  idee polste had de volgende bemerking :”wat ga je doen met de mannen met de grote mand, die 100 en meer duiven inkorven, daar kunnen de kleintjes niet tegen op !

Wel ,daar ben ik nog niet zo zeker van , Als je met een paar goede en goed voorbereide duiven richting Barcelona trekt ben je zeker niet kansloos !

Bovendien is het een algemeen gegeven dat de mannen met “ de kleine mand “ altijd te duchten zijn, om het even om welke discipline het nu gaat !

 Trouwens, niemand kan je verbieden om hetzelfde te doen.Probeer maar eens 100 duiven te kweken en af te richten met als einddoel Barcelona…. Het is een hele onderneming ,en dan nog iets ,  bij de “groten “ zijn het ook  niet allemaal toppers.
Ik zie heel dikwijls dat de mannen met kettinguitslagen op zulke vluchten, als ze sterk “gepakt” zijn, ook maar de helft van hun duiven klasseren….wat geen afbreuk doet aan de sterke prestatie !En laten we ook niet vergeten dat  het nog altijd om ter eerst is

Respect voor de winnaars !

Simpele vraag : kan een vervoerfirma of een tijdelijke vereniging van vervoerders  25000 duiven naar Barcelona brengen voor 60000 euro ? ( aan 2,5 euro per duif  )

(eigenlijk heb ik er geen flauw idee van, wat dat nu eigenlijk echt kost en ik ben waarschijnlijk niet alleen )

Ter vergelijking: ik moet  voor dat bedrag meer dan 3 jaar werken !

Laat ik wel duidelijk zijn , ik val niemand aan , er zijn veel mensen die veel te betekenen hebben voor onze sport,die heel goed werk leveren, maar in elk geval moeten we dringend af van die oubolligheid, van die middeleeuwse toestanden, een moderne aanpak is noodzakelijk !

Na al dat rekenwerk gaan we efkens gaan verpozen in de dullen hoek.

We zetten onze rondgang verder en belanden bij André & Mariette

 André Cardon is ons komen vervoegen , op het eind van de jaren 60.Hij speelde eerst op de zolder van zijn woning op de hoek van de kerkstraat en de feverystraat, maar dat vlotte niet zo best en hij kon zijn huisbaas overhalen om ,op het einde van de straat ,een nieuw hok te mogen bouwen

Doorslaand argument hierbij was dat de auto geen onderdak vond….

Hij heeft een tijdje ,heen en weer , gelopen tussen het oude en het nieuwe hok toen door omstandigheden verschillende vluchten door elkaar vielen (oude en jonge )

Dat nieuwe hok was uiteraard ook opgetrokken met recuperatiemateriaal (vensters en deuren )

En het dak in eternit golfplaten die de breedte van het hok bepaalden.Het ging hier meestal om platen met een standaardlengte van 2m 20 en de breedte van het hok was dus 2 meter en de eternit platen  overlapten dat dus langs ,voor en achter, met 10 cm .

En het dak had een kleine helling, een centimeter of 10, en er was dus geen sprake van veel lucht boven de duiven.De verluchting geschiedde langs de gaten gevormd door de golven van de platen

Eigenlijk was er toen nog weinig sprake van luchtreserves via een zadeldak en dit wegens besparingsoverwegingen ( het mocht allemaal niet veel kosten ) en dus werd er dikwijls, direkt tegen de kepers een stuk geperst karton aan gebracht om de kilte van de nacht wat te temperen, met een opening in het midden en in die ruimte van hooguit 8cm werd de vervuilde lucht afgevoerd .

En het moet zijn dat het gewerkt heeft, want als er iemand over ideale hokken beschikte in de “dullen hoek “ was het wel Gerard Gardin en toch moest hij dikwijls de duimen leggen tegen de eigenaars van die schamele hokjes !

 De eternitplaten werden genageld met “vijfduimers “ en mijn vader stak daar nog een vierkant stukje bladlood tussen voor de afdichting

De hoeken werden over geplooid over de nagel en na een paar ferme tikken van de hamer, was het zaakje waterdicht !

Ik herinner mij ook dat zo’n hok zijn stevigheid haalde uit het dak, want voor je dat dak had geplaatst kon je met één vinger het hok heen en weer doen wiebelen.Eenmaal het dak geplaatst stond heel het zaakje stevig op zijn poten.

Het hok van André werd bevolkt met prima materiaal, nl een ronde jongen van vriend Lucien Strubbe uit st Michiels- Brugge , en dat waren zuivere Verheyens ! , en bijgevolg waren de verwachtingen hoog gespannen

En die verwachtingen werden ruimschoots in gelost want André speelde goed, bij momenten zelfs schitterend bij zoverre dat vader begon uitleg te vragen over zijn methode

Maar dat was buiten de waard gerekend en bijgevolg loste André niets!!!

 En André kon ook elk jaar naar Maurice Verheye gaan, in Oeselgem ,om enkele eieren om te onderleggen , dus zat hij na een paar jaar stevig in de soort !

 En omdat  den André nogal geheimzinnig deed over zijn spelsysteem begon vader hem te bespieden

Als André zijn duiven liet vliegen stond vader op de uitkijk om te noteren: wat , hoelang en wanneer !!

 En wat bleek ? er klopte iets niet

 Onze vriend had maar één ronde jongen en toch liet hij ze in 2 keer vliegen en vader kreeg daar geen kop aan

 Natuurlijk vond André  al die belangstelling ,van vader, voor zijn duiven verdacht

Ik herinner mij dat daar zelfs wrijving over ontstond in de nachtelijke uren als ze een glaasje op hadden

Ge kent dat

André : “ ge denkt gij zeker dat ik het niet zie dat ge uit de verte mijn duiven staat af te schieten “

 Afschieten wil zeggen: observeren !

Mijn vader : “ ik sta toch waar ik wil zeker, ik ga het toch aan u niet vragen zeker, waar ik mag staan enzovoort “

En het ene woord bracht het andere mee en de gemoederen geraakten soms oververhit

 Maar het moet gezegd, na een tijdje viel alles wel in de plooi, en werden de meningsverschillen  bijgelegd  !

 Dat was wel kenmerkend voor deze tijd: “ de soep werd nooit zo warm gegeten  als hij werd opgediend “

 En dat was eigenlijk maar goed ook !

Maar omdat de “André” zich zo dik miek begon vader nog meer argwaan te krijgen !

 Hij had al rap door dat André eerst de duivers liet vliegen en dan de duivinnen

 Ik ga de lezer niet langer in spanning houden.Het ging gewoon om het spel met de schuifdeur

Dat klinkt nu misschien belachelijk , maar in 1965 had geen mens ook maar een vermoeden…

Samen met het weduwschap en het verduisteren werd dat OOK bij ons uitgevonden

Alhoewel…André had het waarschijnlijk wel van zijn vriend  Lucien Strubbe, ik zal het hem bij gelegenheid eens vragen, want het gebeurd wel eens dat ik in ons lokaal te Dudzele, een pint drink, met de krasse 70- er !

En dan halen we samen herinneringen op  uit de good old day’s……..

Zoals ,hoe mijn peter Firmin in het bezit gekomen is van de vader van zijn “Impanis”

 Ik heb het jullie al verteld : den  “Impanis “dat was topklasse !!

 Er zat een roste duiver op onze kerktoren, een schoonheid, !

Een doolaard, zonder ring aan zijn poot op de koop toe !

Het kleinste kind kon van op een kilometer afstand zien dat dat iets speciaals was

Het probleem was dat het niet zo simpel was om de duif te vangen.Men kon er gewoonweg niet bij

 Maar mijn peter had het gevonden…

Bij het vallen van de avond werd een lange ladder tegen de kerktoren geplaatst en aan een vishengel werd  aan de top een strop vastgemaakt en zodoende …….

Met halsbrekende toeren werd destrop voorzichtig over de kop van de rosten getrokken en klaar was kees

De rosten ,die rustig zat te mijmeren, op een richel van onze toren, vond een en ander nogal verdacht en miek aanstalten om het hazepad te kiezen  !                                                                                                                      

 Daarbij stak hij niets –vermoedend zijn kop door de strop en  ving als het ware zijn eigen zelve

 Mijn peter kon toen nog niet vermoeden dat die rosten een echte goudklomp was…

Een gans kot heeft die er uit gekweekt !

En kwatongen zeiden : dat Firmin alleen maar prijs kon spelen dank zij die duif van de kerktoren ….

Maar , ik zweer het u , beste lezer, het mag mij morgen ook overkomen

Want betere duiven hebben er in ons dorp nooit gevlogen….

 Terug naar de “dullen  hoek “

 De laatste aanwinst in den hoek was Willy Dewaegenaere

 Vers getrouwd (met Annie ) en onderdak gevonden in een van de werkmanshuisjes in de Feverystraat

 En de zondagmorgen, om er bij te horen,stond de Willy samen met ons de duiven af te wachten…en zodoende kreeg hij de microbe ook te pakken !

Met wat oude brol werd een hokje ineen geflanst en de bewoners, dat was nu eigenlijk ook het probleem niet, want een duifje van nonkel André, een koppeltje van de Raf, en nog iets van links en rechts en hij was vertrokken !!

Van mij kreeg hij , ik weet het nog goed,een duivin van 66 uit mijn “schurk “” van 65 (een zomerjong )

Die duivin werd in 66 nog opgeleerd en de Willy zou ze spelen, op nest, in het voorjaar van 67

En zo geschiedde…

 En de Willy vroeg mij raad

Hoe hij dat het best zou aan boord leggen….

En ik zei :….de eerste vlucht zou ze moeten kunnen vliegen op eitjes van 14 dagen, en de 2^de

vlucht op kleine jongen….

De eerste zondag van april van 67 won ik de eerste met een als jaarling overgewende duif van Danièl Dejonghe en de Willy speelde de 2^de met al het poelegeld met  die dochter van mijn “schurk”

 De schurk zelf, miste grandioos, maar zou zich de week daarop herpakken …

Het was pasen in 1967 en toen de duiven moesten vallen sneeuwde het …….

 De duif die die dag de eerste won heeft nooit nog prijs gevlogen …….

Bij deze is mijn rondgang in de dullen hoek afgerond en kan ik een volgende keer verder gaan met 50 jaar, wel en wee met duiven ……

06-12-2007 om 09:06 geschreven door R.C.

19-10-2007 om 10:43 geschreven door R.C.

Artikel nr 10

Het kotje van de Raf, het staat er inderdaad nog steeds.Ik heb er dikwijls genoeg opgestaan, er was amper plaats voor 2 mensen en voor de duiven was het ook vechten voor een plaatsje !

Ik heb nog gezien dat een nestschotel  was  geplaatst op een smal zitplankje, wegens te weinig nestbakjes en plaatsjes om te nestelen  Omdat de schotel niet zou kantelen werd die gewoon vastgebonden met ijzerdraad, door de gaatjes van de schotel en rond het plankje aangespannen !

Het hoeft niet gezegd dat de rivaliteit op die manier op de spits gedreven werd !

Als men het hokje in de hof “ klein “ noemt dan weet ik niet wat men moet zeggen van het hokje van de oude duiven, dat een paar tiental meters verder stond op het koertje achter het huisje.

Zoals ik al zei, raf was niet van de domste, en het hokje op de koer was goed beschut opgesteld tussen de omringende gebouwen .

Daarom kon raf het zich permitteren om dat kotje ganse dagen open te laten staan.

 De afmetingen waren ongeveer anderhalve meter op een anderhalve meter, een klein spoetnikstje en daarnaast een deur, die bijna altijd open stond,en waarin zich een kader in draadwerk bevond.

Omdat de beste jongen steevast naar het koertje verhuisden en daar dienst deden als zowel kweek of speelduif kreeg men hier ook rap het zelfde verhaal.

Raf speelde op nest, tegen de weduwnaars, en er was bij momenten geen spelen aan.

Vooral als het in het  april, guur en koud was ! Want iedereen weet dat weduwnaars vies zijn van dergelijk weer !

Ik heb dikwijls genoeg die duiven in handen mogen nemen, midden in de week, en dan stond ik telkens versteld over hun ongelooflijke konditie !

Eigenlijk kregen de gevestigde waarden van de “dullen hoek “ kop nog staart aan het verhaal van de Raf.

Waar iedereen in april zijn hokken angstvallig dicht hield ,zaten die van Raftje als het ware onder de blote hemel en er was geen spelen aan .Begrijpe wie kan …..

 Daar moest meer in ’t spel zijn dacht men en dat was ook zo ……..

De Raf en ik waren ook nog aktief in andere verenigingen.Het was de tijd van de toptafel en de trou –madame en andere bollingen en schietingen.

Voor velen was de zaterdagavond de enige ontspanningsavond in de week en die ontspanning gebeurde bijna altijd in eigen dorp.

Voor de jeugd was er altijd   ergens wel een bal , ingericht door kaj of  klj , zonder disco maar met een echt orkestje. Het was ook de tijd van de juke –box ……

En de Raf en ik, als we zelf geen  bolling organiseerden, gingen dan per fiets naar de naburige gemeenten aan klantenbinding gaan doen !

Dat was zo’n beetje het gebruik in die tijd.Als ge op uw maandelijkse bolling veel volk wilde, waart ge verplicht om uw “gezicht te gaan tonen “ bij bevriende maatschappijen en dan kwamen de vrienden op tegenbezoek om hun  “ wederjunste “ te tonen en zo was de cirkel rond en hielden wij elkaar bezig.

Het hoeft geen betoog dat op al die evenementen het bier rijkelijk stroomde en dat was ook de bedoeling, want café bazen moeten tenslotte ook leven, en wat zouden wij doen zonder café-bazen ???

Ik heb heel dat prachtig, sociaal gedoe,  zien teleur gaan ,in naam van de vooruitgang Enkele accenten in de budgetten werden verlegd en plots was het autootje en de jaarlijkse reis naar Benidorm een “ must “ en was er geen tijd en geen geld meer voor dat onnoozel gedoe

 Zeg nu zelf. Wat is er beter  ?Wat is er belangrijker ? :Een barbe-cue , ergens op een camping, aan de boorden van de Ourthe of  die biljartprijskamp in het  dorpscafé ……

En daardoor komt het dat er in ons dorp nog slechts drie café ’s zijn, er waren er ooit meer dan honderd !!

Maar goed, ik dwaal af, en op een keer kwamen de Raf en ik op een zaterdagavond, per fiets

van Westkapelle.(waren ons gezicht gaan tonen, klantenbinding weet –je –wel ….. )We durfden niet goed naast elkaar rijden, wegens de schrik om in elkaar te blijven haperen, want we reden nogal onzeker ….

Niettemin slaagden wij er toch in ,om in de stilte van de mooie zomernacht een conversatie op te zetten

Natuurlijk kwam het duivenspel ook ter sprake en ik zei tegen mijn vriend dat we waarschijnlijk wel weer klop zouden krijgen van zijn duiven en dat het niet normaal was
En de Raf antwoordde “ kom deze week eens langs, dan zal ik u tonen waaraan ik mijn successen te danken heb, op een voorwaarde, dat ge me beloofd om er met niemand over te spreken ! “

En in die week ,ergens in de zomer van  1967, kwam de waarheid aan het licht , aan de keukentafel van de Raf, met een verse stella ……

De raf werkte met de methode “ genette “ en zodoende kocht hij telkenjare een totaal-pakket aan voordeel prijs en met de weinige duiven die hij had kwam hij toe voor een gans seizoen !

Wat zat er daar allemaal in ? een anti –tricho produkt, vitamine – b tabletten , alkalisch poeder (om de lever te zuiveren ) en een elexir op basis van fowler- likeur ( die elexirs op basis van arsenic en strychnine zijn  thans niet meer te verkrijgen en ook verboden )

Met die produkten ,gekoppeld aan zijn ongewone methode, de spartaanse opvoeding van zijn duiven , en de rasduiven gekregen van zijn vrienden uit zijn geboortestreek , domineerde hij het duivengebeuren in de dullen hoek ,in de 2^de helft van de sixties

Nog over die fameuze elexir ,wil ik wel kwijt, als de dosis in acht genomen werd, het produkt totaal onschadelijk was, maar ….sommige duivenmelkers kennende……

Nu zijn er verschillende firma ’s die degelijke produkten  op de markt brengen, gaande van  recuperatie tot forme –opbouw e.d. ,met volledige schema ’s van dag tot dag , enzovoort

 Die zaken zijn thans volledig ingeburgerd  maar in die tijd was dat nogal revolutionair !!

 Feit is dat zelfs na een rampvlucht ,de duiven van de Raf na een paar dagen terug op hun plooi waren ! …

Wat het anti –tricho produkt betreft denk ik toch wel de eerste geweest te zijn die dat gebruikt heeft te Dudzele.In het jaar 1966 !

Het waren tabletten van Colman Ik kuurde 2 keer per seizoen en de resultaten waren schitterend.

Ik weet nog goed…. ’t Was op een zomeravond. Meestal kwam Gerard Gardin zijn koeien melken , in zijn weide, in de buurt van mijn duivekot en meestal kwam vader dan een praatje met hem maken  en dat was eveneens ongeveer het uur dat de weduwnaars trainden en ik zat nog op mijn kot, maar ze wisten het niet !!

 Ik kon woord voor woord horen wat ze tegen elkaar zeiden !

 Gerard: “ wat steekt hij uit met die duiven ? Blinken dat die doen  en “geestig “ dat ze zijn ! “

Vader :  “ ik weet het niet Gerard, moest ik het weten, ik zou het je zeggen . Hij heeft in elk geval een goed kot. Dat kereltje heeft dat goed bekeken “

 ’s avonds heb ik vader verteld van de colman –tabletten op een eeuwig zwijgen, maar vader kon dat niet

De eerste aan wie hij het voortvertelde was uiteraard  zijn goede vriend Cyriel Decoster en het duurde niet lang of  gans het duivenbestand van Dudzele dorp, slikte anti –tricho tabletten !

En Dudzele ging spelen naar, het duivennest , st –Andries, tegen de kortvlucht en we waren gevreesd want ….we deden hun centen af !

 En st –Andries stak het op de ligging en de wind ( overwegend zuid –west ) maar op een keer was het felle wind kop en we zouden wel een toontje lager zingen ….

 Maar  toen was er helemaal geen houden meer aan !! waarom ? omdat de Dudzeelse duiven in een schitterende conditie verkeerden !

Zo zie je maar .Er is niets nieuws onder de zon .

Net als nu vertrouwden melkers elkaar wel eens iets toe, meestal tussen pot en pint en het is goed zo  !

 Ooit zei iemand tegen mij  “als ge echt iets geheim wil houden, hou het dan voor je zelf, want een geheim dat gedeeld word is geen geheim meer “  . Juist ….

En grootmoeder zei altijd  “al moesten de kraaien het uitbrengen , maar uitkomen doet het altijd … “

                                              ------------------------------

Naast de Raf woonde Johannes Dendooven, kortweg Jan .

Jan was een oude eenzaat.Zijn echtgenote was reeds geruime tijd geleden gestorven en Greta, de vrouw van Raf kookte voor Jan mee.Zo ging dat in die tijd.

De Jan had ook duiven en die zaten op een schamel , weliswaar gemetst, kot dat betere tijden gekend had ! Heel bouwvallig en vochtig en ongelooflijk klein.Drie maal zo groot als het trapgat waar je moest door kruipen( en dat was ook al krap ) !  zie foto

En de duiven , oei oei, van de slechtste die ik ooit gezien heb en toch had Jan ook zijn gloriedagen zoals in het begin van het jonge duivenspel, als de onervaren meute, met felle windgat ,holland binnentrok en in ” stukken en brokken “terugkeerde, vechtend tegen de felle zuidwester, die dan uiteraard in het nadeel blies !!!

Zelfs toen al konden die van Jan ,al niet meer mee, want ze kwamen thuis gesukkeld, recht uit het gat nota bene, maar ……op de uitslag stonden ze op kop om de doodeenvoudige reden dat de onze te veel tijd verloren in Holland ! 

We  gunden  Jan zijn moment van glorie omdat we wisten dat het van korte duur zou zijn.

We sloegen hem op de schouder en feliciteerden hem en Jan was gelukkig en Jan trakteerde en wij trakteerden hem terug  en dan ,veel later,keek Jan nogal troebel uit zijn ene oog, want het andere was hij verloren, Ik weet niet meer hoe dat kwam, de ware toedracht ben ik vergeten. Een of ander stom accident zeker……Enfin ,het bont gezelschap van de “ dullen hoek “ was gelukkig en het was goed zo

Dus Jan had hele slechte duiven,maar daar zou verandering in komen en wel om 2 redenen

 Ten 1^e  kreeg Jan al eens iets van de Raf en ten 2^e  kreeg hij deskundige hulp

 In ons gebuurte arriveerde een opzienbarend  heerschap .Kamiel Van Loo. Alleenstaand  .Met een zoontje van een jaar of  twaalf : Pol. En een hond ,een “stratier “Dat maakte het gezelschap kompleet.

Polletje speelde accordeon, abominabel slecht, maar hij speelde, en de hond jankte, boven de muziek uit , dat horen en zien verging, telkens als  de onsamenhangende klanken uit  de trekzak  de buurt overspoelden . En  ‘t was gedaan met de rust in de dullen hoek  en als Kamiel gedronken had  dan zong hij luidkeels mee en dan was het spel kompleet …..

En als Kamiel op kroegentocht ging te Dudzele,( een hele onderneming in die tijd….. nu zou je rap rond zijn ! ) was hij nogal verbaal heel sterk en anders ook ,want hij was een boom van een vent met handen als koolschoppen, en dan stekte hij den een of den anderen eens vast ,zoals een gorilla wel eens doet met zijn jong en dan vroeg hij steevast aan de betrokkene : “ HOU JE VAN MIJ ? “ en dan antwoordde het slachtoffer angstig : “  moa joak Kamiel !“ en na een tijdje vroeg half Dudzele vrolijk aan elkaar : “ Hou je van mij ? ….. “ Natuurlijk hielden we van elkaar. Al waren er wel nuances………..

Er woonden rare kwasten in onze buurt ….

En Kamiel ging ons eens leren met duiven spelen en wij namen hem niet ernstig En toen hij ons vertelde dat hij ging samenspelen met de Jan  steeg de hilariteit ten top

Maar de nieuwe tandem stoorde zich daar niet aan en de Jan luisterde gedwee naar de raadgevingen van  Kamiel.Hij had toch niets te verliezen.

Het ging er in elk geval nogal druk aan toe rond het miserabel kotje van Jan en ook behoorlijk geheimzinnig….

Maar wij stoorden ons daar niet echt aan, bewust van onze superioriteit.Die mannen zouden rap een toontje lager zingen……

Het was bijna zoals in de Tour De France , men kent dat wel , een ontsnapping van de mindere goden, die een half uur voorsprong krijgen, omdat ze in de rangschikking toch op een halve dag staan……..

Terloops .Een maat van mij was eens mee in zo ’n ontsnapping. Men was vergeten dat hij op veel minder dan een halve dag stond, en hij heeft 13 dagen de gele trui gedragen.Dudzele werd zot !!!

Het moet rond de 34-35 jaar geleden zijn en iedereen zal zijn naam wel vergeten zijn ……Ik niet !

Want het scheelde geen haar of Georges Van Den Berghe won de ronde ……. Het was  de tijd van Ferdi Bracke, Herman Van Springel, Guido Reybroek,( bijgenaamd “keun”) Jan Jannsens enzovoort Dat waren nog eens mannen… waarschijnlijk nog met de hand gemaakt !   

Terug naar de “dullen hoek “ en op een stralende zondagmorgen stonden wij onze duiven af te wachten en ja plots “Daar is er een !! “ en iedereen stond gereed om de sprint naar zijn hok in te zetten, maar groot was de verbazing, “ een voor de Jan … en nog een …. En nog een !! ?? “

 Vragend naar elkaar kijken , niet begrijpend wat er gebeurt, ongeloof , verwarring ….

De week nadien, hetzelfde liedje en we schoten wakker en vooral vader ,vooral hij, en dat was kenmerkend aan hem, wilde er het fijne van weten !

Kamiel zweeg als een graf, maar de Jan was meer mededeelzaam” er zitten hier alleen  duivers jan .Waar zijn uw duivinnen ? “ “ In ’t koolkot “  “wablief !” ja ze zaten gans de week opgesloten  in het donker koolkot ,dat niet meer gebruikt werd als dusdanig. Dat koolkot bevond zich vlak achter het duivenhok van de Jan en de jonge duivinnen brachten daar de week door en kwamen alleen buiten de zaterdag om een toertje te vliegen en een uurtje te vrijen en de zondag gaven de jonge dames van katoen en de dullen hoek keek verbaasd toe

En de hollanders maar denken dat ze het verduisteren hebben uitgevonden…

Eerst dachten we nog , “dat spel gaat niet lang duren , maar hoe verder op ’t seizoen hoe beter dat ze kwamen en de Jan toonde ons vol trots, eind augustus,

 duivinnen met een vol slag terwijl de onzen al allemaal in “ slunsen “ (vodden ) lagen

Vader heeft natuurlijk het systeem onmiddellijk proberen te copiéren , maar het lukte niet zo best

Eigenaardig, wat bij de een lukt gaat soms bij de andere totaal mislukken, ook wat verduisteren betreft.Ik hoor van sommigen dat ze een gans seizoen verduisteren en dat de duiven daar geen hinder van ondervinden  en anderen dan weer die het absoluut niet te lang mogen trekken of ze krijgen hun duifjes nooit nog in forme  .

Begrijpe wie kan , het moet zijn dat er nog andere factoren meespelen .Het is en blijft een eeuwig zoeken

Dat was het voor deze week , volgende keer zetten we onze rondgang verder in de merkwaardige buurt waar ik mijn jeugd heb door gebracht

Roger casier

dinsdag 22 juni 2004 

19-10-2007 om 10:35 geschreven door R.C.

18-10-2007 om 12:17 geschreven door R.C.

24-09-2007 om 09:31 geschreven door R.C.

24-09-2007 om 09:25 geschreven door R.C.

.Artikel nr 9

maandag 7 juni 2004

Bij de aanvang van dit artikel moet ik even denken, en er even bij stil staan ,aan de zo erg veranderde sfeer in de duivenlokalen. Aan de opmerkingen en commentaren aan het adres van de tegenstrevers.

Zoals overal in de maatschappij is er geen tolerantie meer, geen sportiviteit,Alleen nog afgunst en achterklap .

Naar mijn gevoel heeft iedereen het recht om zijn duivenspel in te vullen zoals hij dat zelf wil, het recht om 10 duiven te houden of  500 (als uw beurs dat toelaat )

Ik heb altijd geleerd van mijn ouders dat ge nooit een ander zijn “rekening “ moogt maken !!

In ons lokaal komen fondspelers met soms 80 a 100 “soepen “ voor arras of clermont, alleen voor de reiskosten.
Dan is de commentaar niet van de poes : “ men zou dat moeten verbieden, verplichten van ze te spelen enzovoort ……. “

Waarom toch ? Die mens is toch  vrij om zijn duiven te leren met het oog op de verre drachten .

Ten eerste zijn dat meestal van nature, tragere duiven, niet geschikt om te sprinten

En ten tweede zijn die duiven nog niet klaar voor de strijd!

Ik begrijp die vitessemannen niet die willen profiteren van die plus – minus 40 extra prijzen

(per 2 –tal ) als er in plaats van plus – minus 100 duiven, 180 duiven zouden zijn ? !!

 Als je dan als vitesse –speler extra duiven kunt klasseren, tussen de 50^e en de 90^e  prijs,  door het feit dat je die fondspelers verplicht om mee te doen, dan is dat toch  niet iets om fier op te zijn.?Wat brengt dat op ?

Ik ben altijd van oordeel geweest, naar mijn bescheiden mening, om er te komen in onze sport men verplicht is om de lat steeds hoger te leggen.

STlLSTAAN IS ACHTERUITGAAN !

                        -------------------------------------------------------------------------------

Zo had ik  zaterdag 29 mei 2004 naast 7 jongskens ook nog 40 jaarlingen mee, die voor de eerste keer in hun leven kennis maakten met de grote mand ( de bedoeling is grote fond binnen een paar jaar , maar ik moet ze toch leren hé ?? ! )

 Ook hier weer die commentaren .

 De laatste jaren heb ik nogal veel duiven gehouden ,maar ik hoop dat te kunnen verminderen  (momenteel, met jongen en al, schommelt de bezetting rond de 200 )

 Fondduiven moeten rijpen en de ultieme selectie kan eigenlijk pas gebeuren op 3 –jarige leeftijd !

En mijn oudste fondmannen zijn nu pas 2 jaar oud …..

                       ---------------------------------------------------------------------------------

na 50 jaar duivenspel stel ik vast dat ik er niet rijk van geworden ben !

velen zijn geroepen ………

 Misschien heeft 50 jaar duivensport mij wel , alles inbegrepen, een 2^e woning gekost !

 En dan stel ik mij de vraag  of ik met die 2^e woning vee1 gelukkiger zou geweest zijn ?

Ik denk het niet ! want ik heb er door de jaren heen, met ups en downs weliswaar , veel plezier aan beleefd !

2 jaar geleden, om precies te zijn , op 23 juni 2002, rolde ik te Jabbeke, een bonvlucht uit Clermont voor jonge duiven op

 het was een normale vlucht en nogal lastig ( snelheid  1300 m per minuut )

er waren 566 duiven en ik behaalde volgende uitslag

6 – 11 – 32 – 33 – 42 – 73 – 81 – 84 – 86 – 136 – 161  enzovoort

Ik won de eerste aangeduide serie van 3 met 4 , 5 , &  6, men sprak van geluk en “ chance “ maar ik speelde op die vlucht 14 van 16 prijzen en won  5 aangeduide series van drie !!

 Ik speelde ook nog een gratis prijs , een fiets , voor de eerste  aangeduide van 4

De volgende weken ben ik minstens zes liefhebbers tegengekomen die mij zegden dat ik onnoemelijk veel geluk gehad heb want ……….

Bij de ene hadden ze die fiets verlet wegens niet binnen gekomen, bij een andere was de  constateur stil gevallen en bij nog een andere ,had men de “ normale “ 4^e getekende een plaats achteruit geschoven wegens de 5^e pen gevallen en ….. hij was daar toch wel zeker !

 Ja , met 1 , 2 , 3 & 5 kun je moeilijk aangeduid van 4 winnen.Dat lijkt me nogal evident.

 En dan ligt een mens krom om een mooi resultaat te behalen, soms met weken voorbereiding, en dan wordt het je nog niet  “gejeund “  (gegund )

 Daarom vraag ik in het algemeen , beste vrienden, respect voor de winnaars aub !! want achter grote prestatie’s  schuilen vaak grote inspanningen !

                                             ---------------------------------------

En nu ga ik met plezier terug naar de “dullen hoek “ In een van de vorige afleveringen heb ik een foto getoond van een samenraapsel van zelfgebouwde hokken .Ik vond het leuk dat ik op die manier kan tonen wat het geweest is, maar de vriendschap, de steun, de ambiance, kan ik niet tonen. Ik doe mijn best om die gezelligheid, dat eenvoudig gelukkig zijn met simpele dingen ,te beschrijven, maar woorden zijn maar woorden ,en schieten soms te kort ! Hoe vader zaliger mij hielp met de bouw mijn duivenhok dat ondanks het feit dat het bijna niets kostte een ideaal hok was ! Ik denk dat ik achter en boven mijn hok een luchtreserve had van ongeveer 120 kubieke meter !

Dat kleine paradijs situeerde zich aan de zuidkant van de kerkstraat te Dudzele, thans  omgedoopt tot de st Lenardsstraat ,wegens de fusie met Brugge, daterend van 1970, omwille van de verwarring tussen al die kerkstraten in de verschillende fusiegemeenten.Die hoofdstraat heeft langs de zuidkant vier zijstraatjes, die allen , zonder uitzondering , uitmonden of als je ’t zo wilt noemen, doodlopen in de weilanden.

Op het einde van  die straatjes kon je bijgevolg genieten van een prachtig uitzicht, een ongerept natuurgebied. Slootjes, wilgetronken , populieren, bosjes……. Wisselend van uitzicht naargelang de seizoenen, een paradijs….

Een groot stuk van dat paradijs is kapot gemaakt, omwille van sociale woningbouw, en de bouw van een  nutteloze mastodont van een  feestzaal !

 Maar als je iets verder noordwaarts gaat ,richting Damme, waar de bouwwoede nog niet heeft toegeslagen,kunt  u zich een idee vormen van hoe het geweest is, want moest je in de verleiding komen om eens een kijkje te komen nemen, dan kun je een van de mooiste (vergeten ) plekjes van onze regio aanschouwen !

 In de Kerkstraat woonde de burgerij, de middenstand en de winkeliers, en in de straatjes het werkvolk.Wij woonden dus in de Truwelstraat, Gerard Gardin in de kerkstraat, en Raf Verschaeve en Co in de Feverystraat,maar omdat de hovingen, langsachter, in elkaar liepen als het ware,en aan elkaar paalden, kreeg je dus dat uniek beeld van duivenhokken, broederlijk naast elkaar,die de “Dullen Hoek “ uitmaakten !

In ons straatje stonden enkele kleine werkmanshuisjes, met er voor ,van die typische voorhofjes met rozestruikjes of hortensia ‘s, omzoomd met” bakkertjes “(sleutelbloem ) of ” stinkertjes “(afrikaantjes ) of iets in die aard.Voorhofjes die op den duur allemaal op elkaar begonnen te  lijken wegens het uitwisselen van plantjes en scheutjes ,door de buurvrouwen, onder elkaar.

 Een eigenaardigheid was dat ons huisje , in tegenstelling tot de andere, haaks op de lengte –as van de straat gebouwd werd en omdat het tevens het laatste was , hadden wij van uit onze woonkamer een prachtig uitzicht op het “straatje “

Bij gevolg waren wij bevoorrechte getuigen , en speelden de gebeurtenissen, zich onder onze ogen af.

Wij zaten als het ware op de eerste rij !Maar soms waren de gebeurtenissen van die aard dat ze niet voor kinderogen bestemd waren en kregen wij van ons moeder verbod om door het venster te loeren (echtelijke twisten, amoureuze toestanden , DRAMA…. )

Eens zagen wij een buurvrouw met haar stervend kind in de armen in allerijl vertrekken, in de auto van de huisdokter, maar alle hulp kwam te laat …..

En de rijkswacht kwam ooit aan een ander gebuur melden dat hun zoon verongelukt was……

In het eerste huisje, rechts,  dat haaks op het onze stond woonde Felix en Felix had ook duiven, maar hij was een “krabber “, kon met moeite prijs spelen !

Zodoende, waar ons voorhofje eindigde, begon het “kiekenperk “van de Felix, gescheiden door een draad.De kippen hielden alle planten die door de draad groeiden, mooi kort, en dat was geen probleem want in die tijd stak dat allemaal zo nauw niet.

Nu zouden zulke zaken  9 op 10 aanleiding geven tot regelrechte burentwisten, zonder uitzicht, met moord en doodslag in ’t verschiet

Maar goed, in dat kiekenperk, stond ook zijn duivenhok ,met daaronder het kippehok en zijn werkplaats

Felix was een echte klusjesman.Hij kon ongeveer alles herstellen en opknappen, van staande klokken, en wekkers tot kleine polshorloges toe.Trouwens eenmaal een uurwerk definitief verloren, werd dat aan de Felix bezorgd, het werd gedemonteerd en de stukken konden opnieuw dienen om andere probleemgevallen op te lossen .

Zoals ik al zei : “er ging niets verloren  in die tijd ! “

Dat Felix zijn duiven geen prijs vlogen was niet verwonderlijk.

Ten eerste zag hij ze te graag, ze kwamen nooit  binnen wegens totaal geen honger en

Ten tweede zaten ze ganse dagen op de grond tussen de kiekens en dat was zeker niet bevorderlijk voor hun gezondheid en bovendien heb ik ze vaak zien drinken uit de pot van de kiekens, een afgedankte “casserole “ !

 En toch had Felix ook zijn “crack “ Namelijk zijn  “ bleken “ Die bleken is er een enkele keer in geslaagd om het Witslag van vader te kloppen, geen mens die daar kop aan kreeg, maar feit is dat Felix dat wapenfeit voor de rest van zijn leven heeft gekoesterd en vooral “ verkondigd”

De “ bleken “ vloog dan ook de eerste en het Witslag de tweede.Ik herinner mij nog levendig dat deze gebeurtenis door vader en zijn gebuur grondig gevierd werd, vergezeld van de nodige drank en luidruchtige loftuigingen aan het adres van de 2 kampioenduiven.

Meer nog, toen Felix, moegestreden, de duivensport vaarwel zegde, drong hij er bij vader op aan om de Bleken een plaats te geven op zijn kweekhok.

Zeer tegen de goesting van vader trouwens, maar ja , wat moet een mens allemaal niet doen omwille van de lieve vrede !

Maar het beeld dat mij het meest is bijgebleven van  onze gebuur is het volgende :

Zoals meestal bij het “werkvolk”  was er geen sprake van sanitair of badkamer!

Deze bezigheden vonden vaak hun beslag in open lucht, ook bij ons !

Een afdak was al een “luxe”

 Van uit onze huiskamer konden we de Felix zijn “ toilet “ zien maken en de huisgenoten verwittigden elkaar als het spektakel zou beginnen en “spektakel “  is zeker niet overdreven !

 Onze brave man kwam steeds recht uit zijn slaapkamer naar buiten gestormd, in zijn bloot bovenlijf, met zijn bretels op zijn knieen hangend, hoofd onder de pomp, met de ene hand pompend en met de andere hand zich wassend. Proestend en pruttelend en grollend werd deze ceremonie voltrokken of het nu winter of zomer was, vorst, dooi of sneeuw

Alleen als het erg koud was kwam daar nog iets bij ,namelijk een soort indianendans, rond de pomp,afgewisseld met het toepassen van  “soldatenvuur “ ( de handen kruiselings over de borst onder de oksels slaan ! ) tot groot jolijt van het publiek in het nr 3 van de Truwelstraat !

 Het was een onvergetelijk schouwspel .

 Over weerstand van duiven en mensen gesproken,bij ons ging het er niet anders aan toe.

Wij wasten en plasten buiten aan de pomp, in open lucht, winter en zomer, en ik heb nooit een dokter over de vloer weten komen !  En als we dan toch eens een griepje hadden , werd dat opgelost met bruin papier met kaarsevet op je borst, en dan naar bed met hete melk met honing en meestal waren we na een paar dagen terug op onze “ plooi “

 Toen ik 12 jaar was brak de beruchte A – griep uit , gans mijn klas lag tegen dek, tenslotte bleef ik alleen over en werd van “ armoede “ ook naar huis gezonden  wegens les geven aan één leerling toch ook niet je dat !

 Of was men bang dat ik TE slim ging worden.Ik weet het niet.Ik had nochtans al een flinke voorsprong op ,oa het zoontje van de notaris, het zoontje van de dorpsdokter, van de veearts enzovoort…het zorgde hier en daar wel voor een beetje afgunst …..

Ik had nl reeds 2-maal een grote opstelprijskamp gewonnen , ingericht door het davidsfonds, en na de proclamatie op de 11^e juli, kreeg ik schouderklopjes van de “elite “ en tegen mijn moeder zeiden ze “ dat ik het nog ver ging brengen ! “  ’t probleem was dat er geen geld was voor studie’s, en uiteindelijk werd het vakschool en eigenlijk, de laatste tijd, ben ik tot inzicht gekomen  dat het goed was zo.

Wat ben je trouwens met titels en posities, als je niet gelukkig bent …….

Van de Felix naar Raf Verschaeve is het een kleine stap.Raf was in de “dullen hoek “ beland door Greta .

Een onschuldige vrijage mondde uit in een trouwpartij (het is altijd ’t  zelfde ) en Raf kwam zich bij ons vestigen en algauw werd duidelijk dat hij banden had, via zijn broer André, met de betere vitesse-spelers van st-Andries Brugge, zoals , Adolf van de kerkchove,de familie Ddhoest,  Devooght en nog een paar anderen

En Raf, afkomstig van st Andries, een vreemde eend in de bijt , begon prompt met de bouw van een duivenhokje, nogal argwanend bekeken door de rest van de bevolking, wegens “het ijs nog niet gebroken “ wat later uitgebreid gebeurd is in het duivenlokaal “ sportwereld “ vergezeld van het onontbeerlijke gerstenat !

Van dit hokje heb ik heel recent nog een fotootje gemaakt, zoals je ziet heeft het  de tand des tijds overleeft  !

Alleen al de afmetingen al gaven aanleiding tot commentaar (amper 2,5 meter lang bij 1,5 meter breed ) en het werd nog erger toen het hokje bevolkt werd met meer dan 30 piepers !

Volgens Gardin en nog anderen zou het onmogelijk  zijn om daar op ook maar een prijs te spelen, vooral Gardin , die zich nogal smalend uitliet over het schamel hokje van de Raf !

In vergelijking met zijn prachtige duivenzolder was het schamel bouwsel maar niks !

Zelfs vader schudde het hoofd als hij eens stiekem om het hoekje loerde, nieuwsgierig naar de activiteiten van zijn nieuwe gebuur.

Ik moet er ook nog bijvertellen dat Raftje zelf , aanleiding gaf tot roddels, want als men hem eens polste over zijn plannen  stuurde hij ze meestal met een kluitje in het riet !

Ikzelf werd algauw zijn beste vriend.Waarom ? het klikt nu eenmaal of het klikt niet !

 En algauw bleek dat Raf nog zo dom niet was.We hebben heel veel gepraat over duiven, veel keren tussen pot en pint, en het waren genoeglijke uren .

Heel in het begin vlotte het niet zo goed met zijn duivenspel. Wat normaal was,wegens zoeken en tasten naar de gepaste koppelingen en de goeie duiven, maar geleidelijk aan moest men met de Raf  rekening beginnen te houden en dat gaf aanleiding tot nog meer commentaren omdat men niet begreep dat duiven die een ganse week zaten te luieren op het dak, de zondag gensters konden slaan !

 Het was een feit dat Raf zijn duiven in de week geen meter trainden, en toen ik hem daar eens tussen pot en pint ,attent op maakte kreeg ik tot mijn verbazing volgend antwoord “ mijn duiven vliegen meer dan die van jullie maar niemand ziet het!

 Wat was de ware toedracht ? hij zette ’s avonds laat, als het donker was, het schuifje open en ’s morgens bij het krieken van de dag stormde de meute naar buiten, en vermits iedereen weet dat duiven ’s morgens vroeg beter trainen, en vooral jonge duiven,is het niet verwonderlijk dat zij er duchtig de pees op legden .Dat terwijl de “dullen hoek “ de slaap der rechtvaardigen sliep.

Vader en ik vertrokken net als Raf, voor dag en dauw, naar ons werk als bouwvakkers en Gardin begon zich als middenstander pas om de duiven te bekommeren rond 10 uur , omdat hij eerst een handje moest helpen in de kruidenierswinkel die hij uitbaatte in de kerkstraat.

Zodoende had het gebuurte het spelletje niet door en Raf deed daar nog een schepje bovenop door de zaterdagnamiddag bij de inkorving, als er gepolst werd naar zijn vooruitzichten, al zuchtend te verkondigen ,dat het waarschijnlijk niets zou worden wegens  niet willen trainen.

 Ik heb het zelf genoeg kunnen zien , in alle weer en wind, van ’s morgens tot ’s avonds,zaten die duiven daar tegen dat dak geplakt, ze zaten als het ware te dromen , maar de zondag ,beste mensen , dan was het wat anders.De een na de andere op de valplank , soms met drie , vier tegelijk

 Op een keer, van Arras, (113 km ) stak er op het moment dat de duiven moesten vallen, een plotse mist op, vergezeld van een kille druilregen, de duiven kwamen er met mondjesmaat door.Een halve rampvlucht ,zeg maar! Maar bij de Raf was er geen  probleem.Hij won de negen eerste …….Blijkbaar waren ze het “afzien “ gewoon
Vanaf dan was hij definitief ingeburgerd in de kampioenengilde van de “ dullen hoek “ wegens het RESPECT VOOR DE WINNAAR 

En om te bewijzen dat Raf niet van de domste was geef ik een opmerking uit een van onze memorabele gesprekken weer .

Raftje zei : “ de eerste zonnestralen, Roger,die zijn goud waard ! “ en ik heb dat onthouden !

 Er zit misschien een tip in ,voor de lezer met weinig tijd, s’ avonds laat het schuifje open !!!

 Dat was het voor vandaag, volgende keer zetten we de kennismaking  met het bont gezelschap van de “dullen hoek “ verder. TOT DAN

PS: straks ga ik de aanvoer van leesvoer wat verminderen. Het is niet dat ik uitverteld ben, maar straks word het lente en ga ik met mijn duiven op stap en moeder de vrouw krijgt steevast met de eerste warme zonnestralen , een aanval van een kwaal die nog veel erger is dan de vogelgriep, Namelijk de “ de lente-grote-schoonmaak- kriebels “Het schijnt dat vooral vrouwen zeer gevoelig zijn voor deze ziekte  die uiterst besmettelijk is en daarom omdat mijn assistentie vereist is bij een paar delicate operaties zal ik straks om de 14 dagen -3 weken iets publiceren . En na de zomer geven we dan terug volle gas !

Overigens, sedert de vogelgriep is de conversatie tussen de kippen er ook niet op verbeterd. Ik had gisteren de kans om zo’n gesprek af te luisteren…..

Zegt de ene kip “ TOK “ . Antwoord die andere “ ARE YOU TOKKING TO ME ? “….

Doe oei….

ROGER CASIER

24-09-2007 om 09:12 geschreven door R.C.

26-07-2007 om 18:35 geschreven door R.C.

Artikel nr 8

Vandaag gaan we de gebeurtenissen in de “DULLEN HOEK “ anno 1965 efkens loslaten wegens terug in de tijd voor een droevig bericht !

Eind april las ik in de duivenbode volgend overlijdensbericht                                                         
De heer     MARCEL DEMEYERE

 Weduwnaar van mevrouw Honorine Brouwers

 Geboren te Tiegem op 30 juli 1919 en thuis overleden op 21 april 2004 gesterkt door het ziekensacrament                                                                                                                                                           
Mijn goede vriend Marcel is niet meer ! Opnieuw ontstaat er een leemte in mijn leven die nooit meer goed te maken is .

Marcel was een heel groot kampioen, een heel grote meneer ! ook als mens

Ik heb hem op een merkwaardige manier leren kennen en later ook leren waarderen ,vooral zijn rechtschapenheid en zijn vasthouden aan zijn ijzersterke principes.
Hij had een heel eigen visie op het lange afstandspel, zeg maar , zware fond  en die visie kon hij staven met bewijzen en uitslagen.

We hebben dikwijls van mening verschild, maar bleven toch vrienden, het gezegde indachtig

“vrienden mogen kijven maar moeten vrienden blijven ! “

Soms spelde hij mij de les in een moeizaam geschreven brief, want schrijven kostte hem veel moeite, omwille van zijn hand die niet meer meewilde, maar zijn geest was intakt gebleven. Onvoorstelbaar hoe glashelder hij zijn opvattingen  uiteen zette !!

Over zijn methode, zijn ras en zijn prestaties zal ik later meer toelichtingen geven, ik zal mij vandaag beperken tot het relaas van de eerste kennismaking met deze grote kampioen

Toch wil ik ter herinnering u zijn laatste grote uitslag niet onthouden

  SAN SEBASTIAN 1995 – 931 km

Provinciaal  283 d   1-2-7-11-14-16-18-20-21-22-23-24

Nationaal     1388 d   5-18-50-59-79-82-91-97-99-101-103-106

Internationaal 6841 d    30-110-248-261-462-470-505-538-542-558

Dit kan tellen nietwaar ??

Eigenlijk heb ik Marcel leren kennen door een andere vriend die eveneens Marcel heet nl Marcel Demulder van de tandem Van Paemel – Demulder uit het polderdorp Zuienkerke

 Marcel had reeds lang Demeyers in huis oa de legendarische “194 “ een duivin van 1989 met als vader de ” POL “……. Wie is  Pol?

 Pol is de grootvader van de drie broers die op die fameuze San Sebastian volgend resultaat neerzetten

 De”San Sebastian “ 678-92  eerste,

Tampico   591-92   elfde en Picolo   519-92  veertiende !

Die fameuze “194 “ was ook grootmoeder van een ganse reeks toppers bij Hendriek  Vankerckhove te Lissewege en dit van Arras tot Bordeaux. Die er tegen gespeeld heeft weet waarover ik spreek !!

 Maar goed, Marcel had een dochter van de 194  gekruist met het soort van Valere VD Bussche uit Oostende en daar kwam een echte crack uit, de “305 “ van 98 die in 2000 oa de 84^e nationaal won van dax !

En in dat najaar profiteerde ik van een goede bui van vriend Marcel om een koppel jongen uit de ouders van de 305 los te peuteren voor de schamele prijs van 500 oude franken ’t stuk !!

Ondertussen was mijn belangstelling voor de duiven van Marcel Demeyere gewekt en wilde ik  er meer over weten, want ondertussen had ik ook in de zomer van 2001 de toen 12-jarige “194” cadeau gekregen. Ik heb heel veel geluk gehad want ik ben er in geslaagd om er een prachtduiver uit te kweken,( de 660 van 2001,  ) Ik heb haar gekoppeld aan   een zuivere Jan Theelen,( via vriend robert venus,) nl een kleinzoon van rode lady barcelona en kenners weten wat dat wil zeggen !

 spijtig genoeg was de 660 het laatste jong van de 194 …….

Omdat ik met de “194 “ ook haar originele stamboom had meegekregen en ik gezien had van welke edele afkomst zij was , trok ik mijn stoute schoenen aan  en pleegde een telefoontje naar Marcel Demeyere himself voor meer informatie

Die eerste kennismaking verliep zeer hartelijk en op mijn vraag of hij nog van dat soort had zitten kon Marcel bevestigend antwoorden.

Dat was goed nieuws! Minder goed nieuws was de prijs …..250 euro per stuk.
Ik zou er over nadenken en kreeg ook nog de belofte mee dat ik meer info over de duiven van

Marcel zou toe gestuurd krijgen .

En enkele dagen kreeg ik inderdaad een bundeltje artikels en foto’s van de hand van een zekere Edward Baeten, daterend van 1982, getiteld “de geheimen van de gebroeders delombaerde “ in 11 afleveringen ( verschenen in de reisduif )

 Dit relaas van het ontstaan van het ras Demeyere, zijn levenswerk, heb ik gelezen en herlezen en ik werd zodanig gefascineerd door dat ras en de prestatie ’s ,dat ik kost wat kost nog een paar van die duiven wou binnen halen .

In elk geval zou ik trachten zo rap mogelijk 500 euro bijeen te sparen voor 2 rechtstreekse Demeyers !

 En ondertussen zou ik nog proberen om iets los te peuteren bij vriend  Marcel Demulder……

Maar toen namen de zaken een eigenaardige wending, ik zou eigenlijk beter spreken van een stroomversnelling !

Van Paemel- Demulder wonnen met hun “ 305 “ de eerste internationaal San Sebastian !!!

Stel je voor: een paar maanden voordien had ik een zuster gekocht voor 500 oude franken !

(ik had er eigenlijk 2, maar een ervan is ontsnapt uit mijn volière )

 Ik vroeg dus aan Marcel of ik nog 2 late jongen kon kopen uit de ouders van de 305, maar het antwoord was negatief wegens reeds besproken voor de prijs van 250 euro het stuk !!

 En daar stond ik dan met mijn zweetvoeten ! De waarde was in een paar maanden vertwintigvoudigd wegens die eerste internationaal.

 Ik stond er nogal bedremmeld bij, maar het was tenminste eerlijke taal en ik zei tegen Marcel dat die andere Marcel ook 250 euro vroeg en dat ik dat wel veel vond, waarop ik als antwoord kreeg dat de “goede” inderdaad veel geld kosten.

 En het moet gezegd : Vanpaemel – Demulder hebben een klein fortuintje geinvesteerd in goede duiven !

Enfin, niets aan te doen. Maar … enige dagen later kreeg ik een telefoontje van Marcel De mulder wegens belangrijk nieuws

Marcel Demeyere zou definitief stoppen met de duiven en zijn laatste kweekduiven verkopen aan zijn vrienden aan een gunstprijsje.
Ik zei “ ik ben daar vet mee, ik ben geen vriend van Demeyer ! “ maar Marcel repliceerde : “Ikke wel, laat dat  maar aan mij over, als ik ze koop in uw plaats ,zal ik ze wel los krijgen !”

En inderdaad , een uurtje later kreeg ik het verlossende telefoontje dat Marcel Demeyere 

ACHT duiven zou verkopen aan marcel voor de prijs van 500 euro

 Na wat bedenktijd hapte ik toe( zo’n kans zou ik nooit meer krijgen ! )

Ik sprak dus af met Marcel om naar Tiegemberg te rijden en Marcel zou mij voorstellen alszijnde iemand die verstand had van duiven keuren, want Demeyere mocht in geen geval te weten komen hoe de vork in de steel zat !

Goed ! wij dus naar Tiegem berg en onderweg zat ik te bedenken dat het eigenlijk toch maar niks was om een oude man zo te bedriegen ! en ik zei dat ook tegen Marcel dat het mij niet aanstond en dat ik Demeyere de waarheid zou vertellen en als hij ze mij niet wou verkopen aan de afgesproken prijs, hij ze dan mocht houden !

 Maw gans het zaakje stond mij niet aan, vooral ook omdat ik bij zo ’n groot kampioen de keurder moest gaan uit hangen ! ( eigenlijk ook uit noodzaak omdat ik toch moest weten wat ik kocht ! )

 Maar Marcel wuifde al mijn bezwaren weg en zei “ kom, geef mij maar rap uw geld zodat ik kan betalen als de koop doorgaat ! “

En nu citeer ik efkens Edward Baeten :

 “’k ben naar het zuiden van de Vlaanders geweest en ik heb er de zuivere lucht gesnoven, gedronken bovenop een berg die de wielrenners deed knarsen tijdens een wereldkampioenschap.

Van daar boven heb ik wel tien kerktorens geteld en ‘k voelde mij tien jaar jonger als ik mocht genieten van de glooiende akkers en her en der de resten zag  van de bossen…….. “

Ik kon het zelf niet mooier zeggen …..

 Daar boven op die berg kwam ik onder de indruk van de persoonlijkheid van Marcel Demeyere, zijn hartelijkheid en zijn gastvrijheid !

Zijn soigneur had een mand klaar gezet met een lot van 8 duiven erin, omdat Marcel zelf, niet meer “goed ter pote “ was.En ik moest die duiven keuren.Er zaten notabene 2 zoons bij van de San Sebastian !

 De duiven stonden mij geweldig aan  en ik knikte goedkeurend en de koop ging dus door !

Toen ik voorzichtig aan Marcel Demeyere naar de stambomen van die duiven vroeg werd dat weg gewuifd dat dat allemaal teveel werk was op zijn leeftijd en problemen met schrijven en zijn hand enzovoort en omdat Marcel Demulder ook niet aandrong liet ik het maar zo.
Ik kon dus naar huis vertrekken met 8 zuivere Demeyers en wat gebrekkige informatie over die duiven ,op een papiertje ter grootte van een bierkaartje !

Ik was een gelukkig man en ik was Marcel Demulder heel erg dankbaar voor zijn inbreng in de zaak en toch bleven een paar zaken aan mijn hart knagen

1-     de manier waarop ik die duiven in mijn bezit had gekregen

2-     het ontbreken van de stambomen, want ik zou die nodig hebben om de verschillende lijnen zuiver te kweken !

En wat deed ik ? ik besloot om Marcel  een brief te schrijven om hem te bedanken voor de goede ontvangst en de waardevolle duiven en ik zou ook de waarheid vertellen

In die fameuze brief stelde ik , indien Marcel zich bedrogen achtte, ik hem  de werkelijke prijs zou betalen, zij het dan in stukjes en beetjes……..

(vergeet niet dat de niet –vrienden prijs nog altijd 250 euro  per stuk bedroeg )

 Als laatste hulde aan Marcel geef ik nu de integrale tekst weer van zijn antwoord daterend van 25 augustus 2001.

 Later kom ik uitgebreid terug op die uitzonderlijke duivenstam waarvan de wortels teruggaan tot in het begin van de vorige eeuw , bij kleine boerkens, de gebroeders DELOMBAERDE

 Beste vriend Roger,

Goed uw briefje ontvangen.Dank !

Ik ben zeker niet verbolgen op u, integendeel: het streelt mijn ijdelheid  te mogen zien:hoe iemand lijk u (met beperkte middelen ) toch nog probeert om aan mijn soort duiven te geraken.

Inderdaad tot op heden was de prijs 10000 frank…. Onlangs, heel recentelijk, heb ik besloten er kompleet mee te stoppen –ik kan mijn kolonie niet meer leiden zoals het hoort – ik hang totaal af van mijn verzorger – eerstdaags (bij mijn overlijden ) zullen ze hier met die duiven op gescheept zitten ???.... ik heb het financieel aspect van de zaak opzij gezet en heb besloten

mijn duiven te verdelen onder mijn “ klanten “ en dit aan een gunstprijsje !

Wat ik niet had mee gerekend is : het nieuws was nog niet helemaal bekend of ik was ze reeds besproken van links en van rechts , en een vriend van een vriend  en uw geval ondermeer …… ‘k heb duiven te kort ! 

Wat me ten zeerste heeft getroffen is het feit dat ge me aanbiedt   60000 fr af te betalen als ik dat wens

Ik spuw niet op geld, maar duiven verkopen hoort er niet meer bij, momenteel is het zo : “een lot duiven “ aan een gunstprijsje en aan een zeer beperkte kring gegadigden….

Een soort afscheidscadeau !

 Mocht de kans zich voordoen dat er om de een of andere reden  nog een paar duiven beschikbaar komen dan laat ik het u weten

Kweken op een oude stam !

Allemaal goed en wel, maar wat blijft er uiteindelijk daar nog “bruikbaars “van over?

Catrysse, Delbar, Delombaerdes enz.enz zijn in hun oorspronkelijke vorm niets meer waard

 Demeyere jules, mijn vader,wist de Delombaerdes OORDEELKUNDIG te bewaren, Door JUISTE kruisingen op de JUISTE momenten  werden deze duiven veredeld met al de voordelen maar ook met de nadelen eraan verbonden !

 De Engelse volbloed is een afstammeling in rechte lijn van de “arabier “( 15,-1600 ) Wat de sportwaarde betreft is de engelse volbloed nu in verre superieur aan zijn voorouder, de arabier in zijn zuiverste vorm !

 Kweken is niet zo eenvoudig !

 Ik heb voor 90 % gekweekt uit duiven zonder palmares, van edele herkomst en jonge prachtdieren in uitstekende conditie

 Jaja de kwekers moeten blaken van gezondheid en mogen kweken met mate en niet van  1januari tot 31 december !!!

 Hierbij nog enkele gegevens over de herkomst van mijn duiven, kortelings zal ik proberen u iets meer papier te bezorgen maar met dat klein briefje moet ge al een heel eind gevorderd zijn

 Verontschuldig mijn gebrekkig schrift, m’n hand wil niet zo goed meer mee

 Verder wens ik uw vrouw een spoedig herstel en u wens ik het beste

WEES NIET AL TE NAIEF !

 De uitbouw van een  “zware fond “ kolonie is geen werk, het is geen hobby , het is een kunstwerk !

 Van 80 tot 90 verkocht ik geen enkele van mijn topduiven !

 In 1995 heb ik een aanbod van 500000 frank afgeslagen voor mijn 6 eerste op san sebastian

Ik had veel waardevol materiaal, maar dat alles op gebouwd met heel veel bloed, zweet en tranen er door heen

 En  het beste

              Marcel

 Totdaar wijlen Marcel Demeyere, commentaar  overbodig  en zelfs ongepast !

 Deze brief was het begin van een waardevolle vriendschap

 Ik zal je nooit vergeten, beste vriend !

maandag 24 mei 2004

 CASIER ROGER

NB :  van een eigenaardige en ja ….. fantastische ontwikkeling gesproken ! De 3028305/98

 De blauwe San Sebastian wint op 26 /06 /04 de 1^e  nationaal uit Bordeaux ! Van een stunt gesproken (op het ogenblik dat ik dit artikel geschreven heb waren die nieuwe gebeurtenissen nog onbekend, daarom dit bijvoegsel )

 Dat betekent voor mij dat ik een zuster bezit van deze crack en een halfbroer van zijn moeder.Het spreekt vanzelf dat deze 2 duiven reeds aan elkaar gekoppeld werden en de afstammelingen ook in de kweek ingeschakeld werden, met de bedoeling de oude basis Demeyere intakt te houden met het oog op latere kruisingen ( maar dat is toekomstmuziek )

Ik houd jullie op de hoogte !

26-07-2007 om 18:29 geschreven door R.C.

24-05-2007 om 09:29 geschreven door R.C.

24-05-2007 om 09:23 geschreven door R.C.

Artikel nr 7

En toen kwam 1965 en ik was 18 ! ……..een ongelofelijke tijd

 En bij de kachel las ik oa “ de duivenpost “ een roddelkrantje in handen van een zekere Raymond Matthijs, die een kranten winkeltje uitbaatte in Oedelem ( ongeveer 15 km van onze deur) en daarnaast nog duivennieuwtjes sprokkelde en ook nog met de duiven speelde, en lang niet slecht!

 Raymond dweepte met de legendarische mannen uit Moere” Catrysse & Devriendt “ en om dat kracht bij te zetten drukte hij regelmatig het palmares af van zijn “Schone Blauwen “ die hij gekweekt had uit dat ras

 Die schone blauwen was gene gewone en ik trok mijn stoute schoenen aan en schreef een schone brief naar meneer Matthijs of het soms niet mogelijk was om eens een koppel eitjes te krijgen uit zijn crack, bijvoorbeeld als hij “wepel “ getrokken werd, na  10 dagen broeden ,en die eieren toch weggegooid zouden worden

En het ongelooflijke gebeurde ! Ik kreeg een mooie brief terug dat ik rond half april mocht komen en dat ik moest zorgen dat ik een koppel voedsterouders achter de hand had .Ik was in de 7^de hemel.

En ik rond die tijd met MIJN FIETS naar Oedelem (spijtig dat ik tegen papa niet meer kan zeggen …” weet je ’t nog ? “ ) om die eitjes en ik was dan nog mijn weg verloren, ik zat in Knesselare , meer dan 5 km te ver! Toen ik bij Raymond belandde schudde die het hoofd, maar schreef toch de volgende week in zijn krantje dat hij mij bewonderde om mijn doorzettingsvermogen, volgens hem zou ik een heel groot kampioen worden !

 Enfin, ik terug naar Dudzele, met die eitjes in mijn linkerhand , in de zak van mijn regenmantel, en met mijn andere hand mijn stuur vasthoudend (of wat dacht je ? ) Ik weet nog altijd niet hoe die eieren de tocht overleefd hebben !, maar er kwam toch een jong uit ! Een prachtige blauwe witpen, een duiver.En omdat ik het aan meneer matthijs beloofd had , vroeg ik aan vader om die blauwe witpen niet te spelen.Hij zou  als kweekduif voorbestemd worden en nooit geen mand zien….

 Maar pa kon het niet laten en mijn favoriet werd toch meegegeven.Resultaat: een rampvlucht in juni en mijn droom was foetsie, samen met nog een paar anderen

En toen heb ik mij , godverdomme, heel erg kwaad gemaakt .Zo ’n kans zou ik nooit meer krijgen  !

En van dan af begon ik ons moeder te bewerken, zij moest vader overtuigen om mij mijn eigen weg te laten gaan( in die zomer begon ik ook te werken en ik kreeg ook drinkgeld van mijn loon ,dat ik braaf aan ons moe gaf, dat was heel normaal in die tijd )En ik voelde mij al een hele vent .

Ik was niet akkoord met de aanpak van vader ( generatieconflict ? )

Ik was ook niet akkoord met de manier waarop hij een hok bouwde, ik wilde meer lucht boven de duiven

 Achter in de hof hadden wij een oude ruime stal staan, een rommelkot, aanleunend tegen de grote schuur van Gerard Gardin, gemaakt uit betonnen platen en staken en bedekt met galvanisé platen die betere tijden gekend hadden  ! En omdat ik gelezen had  over ,een hok in een hok, en de voordelen ervan (minder temperatuurschommelingen ) dacht ik daar een goede basis te vinden voor mijn plannen

Om de lezers een idee te geven: die schuur was toch zo’n 60 vierkante meter groot en meer dan 3 m hoog .

Hij diende vooral als opslagplaats voor brandhout, meestal van gesloopte fruitbomen uit de weide van onze vriend Gerard.Die bomen werden,met een grote boomzaag, met de hand in stukken gezaagd en gekapt en het hout diende meestal om de was af te koken en om de leuvense stoof wat aan te wakkeren, als het hard vroor !

En het mirakel gebeurde, ik kreeg toestemming om voor eigen rekening te beginnen.Eerst waren er nog wat moeilijkheden met de bond maar die waren rap opgelost, Vader zou mij zelfs helpen met de bouw van mijn eigen duivenhok Ik kon mijn oren niet geloven en mijn jongere broer , Roland zou mijn rol van soigneur overnemen ( mijn vader heeft trouwens nooit een betere helper gehad dan onze Roland ! )

Vader zou dat eens rap oplossen, maar toen hij hoorde wat mijn exacte plannen waren , moest moeder opnieuw voor tussenpersoon  spelen om de gemoederen te bedaren !

“ Dat kereltje wil nota bene een stuk van de schuur inpalmen !!! “ gromde hij.Maar de soep wordt nooit zo warm gegeten als hij opgediend wordt …..

En op de scheiding van onze hof en de weide van gardin , met zicht op de velden , richting  zuid, werd mijn droom werkelijkheid ! EEN HOK IN EEN HOK !

Ik weet nog hoe ik het dak van de schuur heb hersteld, want op sommige plaatsen kon je de hemel zien wegens gaten er in geroest.

Eerst kreeg het dak een laag teer, na drogen drenkte ik sterke lappen stof in de teer en legde die op de gaten en na opnieuw drogen, een laag teer over alles en klaar was kees !

Als je weinig geld hebt word je vindingrijk !

 Neem er nota van dat de achterkant van mijn hok zich in de stal bevond en ook de enige toegang  tot het hok, bovendien bevond de vloer zich op 1 m boven de grond van de stal .

 NOOIT HEB IK EEN BETER HOK GEHAD !

 Nu was het nog uitkijken naar bewoners voor het duiven paleis, maar ik loop vooruit op de

zaken, want eerst moet ik nog het verloop van het seizoen 65 vertellen

De vroege jongen hadden ,voor dat het spel begon, reeds 10 dagen  gebroed met een jonge duivin en waren reeds goed opgeleerd. Ik herinner mij dat de verdeling duivers –duivinnen ongeveer  50 / 50 was en dat de jonge duivinnen zouden dienst doen als weduwduivin.

En het werkte ! Ze vlogen de pannen van het dak, zelfs de donkere witpen uit de bonten  vloog zijn prijzen, zijn broer was al naar de eeuwige jachtvelden verwezen wegens geen prijs kunnen vliegen ( had ik toen geweten wat ik nu weet , het zou geen waar geweest zijn !) En toen werd de donkere ziek , heel erg ziek ! Hij  zat er bij als een vod en vader sprak van hem dood te doen ,ook omdat hij bovendien niet veel interesse toonde voor de jonge duivinnen en zodoende niet in het kraam paste.

Het kostte mij heel wat overredingskracht om vader er van te overtuigen de donkere te laten leven. Ik geloof dat hij zoiets grolde van  “ als hij binnen 8 dagen niet beter is …….. “

En het lukte, met wat druppels Aviol rechtsteeks in de bek en wat lichte kost, opgesloten in zijn woonbak, kwam mijn beschermeling stilaan terug op zijn positieven .

 Ondertussen werd het begin juli en kermis in het naburige lissewege ( ongeveer 10 min ver met de fiets ) en vader zou 6 van die jonge weduwnaars inkorven , voor de grote algemene kermisvlucht en bovendien zou hij ze dubbelen tegen de oude.

Vriend gerard vroeg of hij zot geworden was ……..Maar vader had duidelijk in de mot dat zijn ploeg naar een superform aan het toegroeien was !

 Dus ik met de fiets naar Lissewege waar men aan de inkorvingstafel nogal  verbaasd deed over het feit dat  ik  die 6 jongen voor alles moest zetten, ook bij de oude !

“zijt ge wel zeker ? “ klonk de vraag. Jaja ,ik was zeker

En aldus geschiede. En die bewuste zondagmorgen toen vader zijn constateur  naar het hok bracht, zag en hoorde hij dat het toestel allesbehalve behoorlijk liep. PANIEK !!Ik moest direkt de fiets op, naar Lissewege om een andere constateur, een half uur voor dat de duiven moesten vallen.

“in ’t schuim en in ’t zweet “ zoals ze dat hier zeggen ! Het was rijden als een gek om op tijd terug te zijn, en het was dan ook een dubbeltje op zijn kant, want toen ik ons straatje binnen reed stond vader mij in alle staten op te wachten, want er waren al een paar stuks hun ereronde aan het maken !Na wat geharrewar en gevloek, werden de ringen ,toch nog ,zonder al te veel verlies in de constateur gedeponeerd en de rest van het peloton liet ook niet lang op zich wachten . Het  resultaat  ?   GANS DE PRIJSKAMP ! alle eerste series bij de jonge  en de oude en al het poelegeld !

“ heb je ’t nu gezien ? “ zei vader triomfantelijk tegen vriend Gerard, maar Gerard liet zich niet doen en replikeerde dat hij met die jongen niet veel prijzen zou spelen het jaar daarop

 Het moet gezegd, die gasten hadden op het einde van het seizoen een indrukwekkend palmares en vader liet zich daardoor verblinden. Ondertussen was ik aan het uitzien naar bewoners voor mijn eigen hok en de omstandigheden hebben mij surieus geholpen want vader zou de 4 beste overhouden (meer plaats was er niet op het hok der oude )

In het begin van augustus werd, mijn favoriet, de donkere witpen ook opnieuw in de dans gebracht en op zijn 2^de vlucht klopte hij al zijn collega ’s weduwnaars ! En wat meer is, Ik zag hem van ver komen en sprinten  en wringen dat die duif deed , en een allure dat die duif had , ongelooflijk!

Ik weet nog dat ik tegen vader zei : “dat wordt een hele goeie “ maar vader haalde de schouders op en zei “ zou je hem graag hebben ,misschien ? “En dat moest hij nu juist geen 2 keer zeggen  want 5 minuten later  zat hij op mijn hokje van 6 woonbakken ,parmantig in de linkse bovenste bak

En vermits ik nog altijd soigneur was had ik een goed zicht op de jongen van de 2^de ronde en er zaten  daar een paar exemplaren tussen die mijn jong duivenmelkershart beroerden en terwijl ik naar  vader luisterde, die opsomde,  wie mocht blijven en wie niet, vroeg ik zo eens langs mijn neus weg wat hij met dat blauw witslag ging doen  “ die moet ook weg “ zei hij

“ het is nochtans een schone, maar die andere (die vroege ) zijn beter ! “Ge  ziet dat van hier dat ik hem niet tegensprak en terwijl hij zijn middagmaal binnen speelde trok ik stilletjes naar het hok en u kunt het raden ,: het blauw witslag veranderde van eigenaar

Moeder had al een paar keer geroepen voor het eten  “waar bleef je zo lang ? “ en weer langs mijn neus weg “ o… ik heb eerst dat blauw witslag op mijn hok gestoken  “ en tot  vader zei ik dat hij mij eens moest zeggen welke duivinnen er nog weg mochten……..

 En zo raakte mijn hokje gevuld

Ondertussen , rond die tijd ,hing er ook nog  drama in de lucht, want het witslag die opnieuw een sterk seizoen maakte, was op een bepaalde zondag niet op het appel !

 De zondag voordien had hij gemist ( de 2^de keer in gans zijn carriere ) en vader zei toen altijd

 “ pas op voor volgende week , meestal is het dan de eerste prijs “

 Waar hij dat vandaan had weet ik niet, misschien van een of andere toevalligheid een vaste regel gemaakt, wie zal het zeggen, maar feit is dat het niet klopt.
Trouwens na 50 jaar duivensport zeg ik “ er zijn geen zekerheden ! “

 De enige zekerheid is deze :  de prijzen worden altijd verdeeld, hoe slecht het soms ook gaat

En als ze “schoon zitten “ en je hebt er alles voor gedaan dan mag je iets verwachten ,

maar zeker ben je nooit !

 Dus miste het Witslag 2 maal op rij ! Toen hij ’s middags nog niet thuis was begon vader te panikeren en alle heiligen ( ? )  te aanroepen .
De keren dat hij die zondagnamiddag naar het hok ging kijken zijn niet te tellen !

En eindelijk , tegen de avond , kwam het verlossend bericht, en gans de familie, wat zeg ik  ? , gans het gebuurte, slaakte een zucht van verlichting.Het witslag was thuis !!!!!

En vader zwoer dure eden. Hij zou nooit meer gespeeld worden, hij zou verhuizen naar het zolderke  en tot kweker gebombardeerd worden !

 Dat was de situatie op het eind van 1965

 En in die winter die daarop volgde ontstond er een zekere rivaliteit.Er werd van weerskanten wat uitgedaagd ….

 Vader waande zich sterk met zijn bewezen cracks op het weduwnaarshok en ik liet mij niet onbetuigd en zei dat gerard gelijk zou krijgen ……

In onze hoek was het prettig met de duiven spelen . 6-7 liefhebbers op een hoop! De zondagmorgen was het volle bak.Ambiance, spanning, rivaliteit en o zo veel gemeende vriendschap,….. verbroederen na de strijd !

 Onze hoek werd door de rest van het dorp “ de dulle hoek “ genoemd omdat de eerste duiven die arriveerden , 9 keer op de 10 voor iemand van ons bestemd waren !

 Ik zat helemaal vooraan en bijgevolg kon ik niet zien wat er achter mij gebeurde.

Maar ik had er iets op gevonden.In de oostkant van mijn hok had ik ook wat glas zitten, wegens de niet onbelangrijke ochtendzon, en met wat knutselwerk, had ik daar een open draaiend raampje in aangebracht, en als ik daar mijne kop door stak had ik een prachtig gezicht op de duiven accomodaties van  de beruchte “dulle hoek “

 Kwestie van te kunnen zien  wat er bij de tegenstrevers gebeurde …..

En de 2^de zondag van april van 1966, de openingsvlucht gaf de donkere een -witpen  uit de bonten  van 54 iedereen het nakijken en de”dulle hoek “ keek verbaasd toe,Mijn vader nog het meest van al !

 Het merkwaardige is dat die duif ondertussen omgedoopt tot  “de schurk “ wegens zijn slecht karakter, nooit schoon zat, nooit rond,

Ik had hem de zaterdag nog getoond aan vader en die  zei “als je daar mee prijs gaat spelen …….???. “

Maar die bewuste zondag stak ik triomfantelijk mijn kopke door het zijraampje om de “geklopten  “ te zien arriveren en ik kon ook recht in het weduwnaarskot van vader kijken, een 50-tal meter achter mij

Om een lang verhaal kort te maken…..

De “schurk “ (die nonkel moest zeggen tegen het witslag ) won in zijn loopbaan 43 prijzen met  3 eerste en 17 keer in de eerste 10 ( wat volgens mij toch niet slecht is ).Op de eerste zondag van augustus, Dudzele kermis, won wijlen Albriek Tavernier de eerste prijs met 5min vooruit en  de “schurk “ en het “blauw witslag” waren respectievelijk 2^de en 3^de  met alle eerste series ! !! Het was zo’n ouderwetse zondag met keihard duivenweer !

En die vroege weduwnaars van ’65 hebben nooit nog papier geraakt !!!!

 Ik denk nu nog altijd dat de schurk chance gehad heeft dat hij ziek geworden is in zijn geboortejaar, anders had vader hem OOK kapot gespeeld !

 Enkele weken terug lees ik in artikels over gerenomeerde kampioenen (oa vanhove –uyterhoeven en de houbens ) dat men met de vroege jongen de nationaals speelt, zeg maar terroriseert , en  de 2^de  &  3^de ronde is de leverancier van de jaarlingen voor volgend jaar !

 En terwijl ik dat lees denk ik: “groot gelijk “ want met die uitgeperste jongen zult ge niet veel potten  meer breken ! Ik heb zelfs bedenkingen over de kweekwaarde van dergelijke duiven

 Als ik mocht kiezen tussen  een oude crack van 8 –10 jaar oud en een jonge uitgeperste , geforceerde duif die bvb 3 nationaals per 10 –tal vloog. Ik zou de oude kiezen. ZEKER WETEN !

 De lezer kan er zijn lessen uit trekken !

 Tot  slot een paar fotos

Foto 1 toont ongeveer wat ik zag toen ik ,door mijn raampje keek, achter mij

Helemaal links, waar je die lage cypressen ziet, voor mijn thans gerestaureerde geboortehuis, stond het weduwnaarskot van vader.In het midden van de foto zie je het onnoozele hokje van raf verschaeve (het staat er nog altijd en het is meer dan 40 jaar oud ! ) en rechts achter de bomen de duivenzolder van gerard gardin

Foto 2 toont wat overblijft van mijn “duivenpaleis “ anno 2004 , naast de oude schuur van “gardin “ zie je de  betonnen staken waar mijn invliegramen in verwerkt waren.

40 jaar geleden was dit een klein, groen paradijs,( mijn paradijs !) van koetjes en slootjes en hazen en konijnen en  “kraaivisjes “ (stekelbaarsjes )

allemaal verdwenen, in naam van de vooruitgang , ARM VLAANDEREN !

dinsdag 11 mei 2004

 Casier Roger

24-05-2007 om 08:55 geschreven door R.C.

DUIVENDAGBOEK

Woensdag 28 april 2004

Artikel nr 6

In 1964 programmeerde het “noordoost “verscheidene dourdans op het vluchtschema

Vader nam daar ook aan deel en ook daar schitterde het witslag.Hij won echter geen eerste meer, maar hij trad dan ook tegen het kruim van de halve fondspelers, uit de kuststreek , in de arena. Niettemin won hij ook daar dikwijls in de eerste 10 !en een keer was het bijna raak, maar wegens het nemen van een extra “ereronde “ verloor hij de eerste prijs tegen Van Parys uit Moerkerke op een paar seconden !

“hij heeft dat nu nog nooit gedaan “ grolde vader en hij keek heel erg sip, want verliezen, daar kon hij niet goed tegen !

In de 2^de helft van dat seizoen ging vader in de “nieuwe colibri “ te Brugge spelen .Hij keerde het Noordoost de rug toe, dit wegens een of andere onenigheid, de juiste toedracht ben ik vergeten, en daar had hij af te rekenen met de meest gerennomeerde vitesse spelers uit de streekIk wil jullie enkele namen niet onthouden :de gebroeders Meulebrouck, de Callants, Gerard en Julien dhoest ,René vd capelle,Andre en Raymond Jacobus, Adolf VD Kerckhove enz…….

Op de 1de vlucht vloog het witslag al de eerste en vader dacht al dat we terug vertrokken waren voor een nieuwe reeks overwinningen, maar tegen voornoemde mannen was het kwaad

kersen eten !

Het zou duren tot met de sluitingsvlucht vooraleer hij zijn 14^de overwinning zou behalen !

In de winter van dat jaar zat vader iets uit te broeden.Hij had mij reeds dikwijls het verhaal verteld over zijn broer “menten “ nonkel Firmin, mijn peter, die reeds in de jaren 30, het toen verboden weduwschapspel beoefende.Zijn vrienden , de gebroeders Brackx, hadden dit systeem ontdekt ergens in de streek van Luik en het zou ook in Dudzele toegepast worden !

Mijn familie is er al altijd voor gekend geweest om vooruit te zijn in die zaken ……..!

Vissen, vogels vangen,(spreeuwen ) stropen en pensejagen (uit noodzaak wegens veel mondjes te vullen ) en mijn vader en zijn oudste broer hadden er het grootste plezier in iets te doen wat ze niet mochten doen, maw bijvoorbeeld de “garde-chasse “ om de tuin leiden !

En dat was met het verboden weduwschapspel niet anders.Er werden daar grondige controles op uitgevoerd en al wie uitblonk op de prijskampen kreeg dus bezoek !

Maar mijn peter had er iets op gevonden, een variante !

Tegen dat de controleurs kwamen zat de duiver in kwestie met een groot jong !Niets aan de hand.Menten beoefende het toegelaten nestspel, maar eigenlijk was het “weduwschap “ met een groot jong, en het werd nog wat gerokken door het jong in kwestie regelmatig te verkleinen .Je moet er maar op komen !!!

En daarop zat vader, naast onze leuvense stoof, die bewuste winter te broeden !

Men moet weten dat bijna iedereen in die tijd pas met lichtmis koppelde, wegens het accent op het spel met de oude duiven !

De eerste jonge duivenvluchten stonden pas rond half juni op het programma.

En toen zijn plannen vaste gestalte gekregen hadden (zijn besluit stond reeds vast ) ging hij eens “tinten “ bij vriend Gerard Gardin om te horen wat die er van dacht .

Wat was de bedoeling ?

Vroege jongen kweken en er weduwschap mee spelen !

“ allez jong , zijde zot ? “ vroeg Gerard aan vader “ vroege jongen, ge zijt daar niets mee, als ge een harde winter treft zult ge er meer dan de helft mogen van weggooien, die niet willen opgroeien en met de rest zult ge de broek van uw gat spelen .Ge zult het wel zien ! Zeg dat Gardin het gezegd heeft ! “

Gerard was dus tegen, dat was duidelijk en juist dat was voor vader de stimulans om er toch mee door te gaan, want hij was een echte “driekop “ (stijfkop ) zoals ze in Brugge zeggen .

En dus togen wij opnieuw aan de slag met hamer en zaag !

Er zou een eind verder in de hof een nieuw (? ) hok opgetrokken worden en vader

“ schooide “ links en rechts materiaal voor dat hok.Van zijn baas kreeg hij een ganse remorque oude ramen en deuren, persoonlijk door camieltje thuis gebracht , en hij moet nog ergens aan oude treinbils geraakt zijn ook .

en met dat materiaal werd een hok opgetrokken van ongeveer 5 meter lang, verdeeld in 2/3 & 1/3, en die ene derde zou dienen voor het experiment !

Eronder werd zelfs een voliere voorzien voor de weduwduivinnen, Wat een luxe !

Rond die tijd liet vader mij meer en meer vrij spel op het duivenhok.Ik wilde wel wat meer doen, dan het “vuile werk “ en ondertussen was ik al goed “ belezen “ ook ! En soms sloeg ik mijne “snabbel “ in de conversatie ( ? ) in het duivenlokaal maar ik werd uit gelachen om de nieuwe theorien die ik verkondigde en toen zei ik stilletjes in mijn eigen “ wacht maar mannekens……. “

Vader had een broertje dood aan lezen, hij was een man van de praktijk, en het gebeurde vaak dat hij mij vroeg om iets voor te lezen want dat was veel minder vermoeiend !!In elk geval was ik baas op het kweekhok. Ik herinner mij nog dat hij eens thuiskwam van zijn werk en sprak van de kwekers te koppelen dat ik zei “ die zijn al lang gekoppeld ! “ ik volgde toen vakschool en de woensdagnamiddag was ik vrij en ik kon aan de drang niet weerstaan !

Er was wel wat gekibbel over de samenstelling van de koppels, maar het viel nogal mee, ik denk dat hij besefte dat ik niet eeuwig de rol van knecht op mij zou nemen, ik was immers de zoon van mijn vader, en voor ingewijden wil dat heel wat zeggen !!

En sinds die dag was ik dus baas op t kweekkot, maar alleen daar hé !

En het was voor mij telkens een ongelofelijk genoegen om die nieuwe koppels samen te stellen met een herte vol verwachtingen en dat heb ik nog altijd.Het heeft iets van een kermis, ontwaken uit een winterslaap, een vers duivenseizoen die wenkt in de verte…. En als het koud is hoort daar een “druppel “ bij en als het niet koud is vinden we wel iets uit ( bvb zeer in je tanden….. )

Ik moet hier alleszins vermelden, en het is van belang dat te doen , dat wij in die winter ook een fameus (nou ja ) cadeau kregen van vriend Gerard Gardin .DE BONTEN VAN 54 ! die dat jaar nog op 10-jarige leeftijd een eerste prijs gewonnen had op Breteuil !

De Bonten van Gardin, de Impanis van mijn peter, en het witslag van 61, zijn ongetwijfeld de drie beste duiven die ooit in ons dorp vlogen !

De bonten heette oorspronkelijk de “Eernegem “ hij was bij Gerard als jong binnen gelopen afkomstig van een liefhebber uit Eernegem, vandaar …… maar omdat hij een zwart bonte was zei iedereen “ de bonten van Gardin “

Ik herinner mij nog heel goed dat wij samen met de Bonten een gele briefkaart kregen van die Eernegemse liefhebber afkomstig waarop verklaard werd dat Gerard die duif mocht houden en het eigendomsbewijs werd nooit bekomen……

Ik was in mijn nopjes met die oude rakker ,die tussen haakjes ,nog nooit een treffelijk jong op de wereld gebracht had !

Ondanks het gepruttel van va der heb ik hem ondergebracht in een voliere voor hem alleen, onder het weduwnaarshok, het vroegere kippenhok, dat overgebracht werd naar achter in de hof .

Onthou goed dat ik hem gekoppeld heb aan de nestzuster van het witslag 61 ondanks het protest van vader, die het zonde vond ,om die schone duivin aan dat “scharminkel “ te koppelen

Onthou ook dat ik toen reeds met vage plannen rond liep om mijn eigen baas te zijn (op duivengebied –wel te verstaan )

In mijn hart was ik het min of meer eens met Gerard over die kwestie van die vroege jongen,

Ik had er over gelezen en wat volgens mij (toen al ) vast stond, was ,dat dergelijke jongen, zo intens en geforceerd gespeeld niets meer waard zouden zijn als oude duif !

Men moet weten dat toen nog het accent op het spel met de oude werd gelegd, De eerste schuchtere vluchten voor jonge duiven, vonden pas plaats midden juni !!

En onder het timmeren door probeerde ik dat aan vader zijn verstand te brengen, maar er was geen zalf aan te strijken !

“ ge moet gij achter Gardin niet luisteren, hij peinst dat hij alles weet, maar ik ga het eens bewijzen, ge zult het wel zien ! “

Ondertussen hadden we nog maar één bruikbare duiver uit het witslag 61 gekweekt “de Sproete “ een heel mooie duif, maar hij had bijlange niet de capaciteiten van zijn vader ,zo ongeveer het verschil tussen Eddy & Axel Merkx.

Nu , in elk geval, toen het surieus begon te winteren was het buitenwerk van het nieuwe hok zo goed als gedaan en wij waren naarstig bezig aan het kweken van de aanstaande bewoners

En de bonten , mijn lievelingsduif, kweekte in de voliere, terwijl het vroor dat het kraakte , 2 prachtige jongen op.

Een blauwe en een donkere met één witte pen, de laatste.(10 de)

Toen de gespeende jongen enkele dagen op hun nieuw hok vertoefden moest Gardin toch eens komen kijken naar de jongen uit zijn bonten.

Ik was er bij en ik zei “ die donkere zal de beste zijn ! “

De 2 oude belgen schudden meewarig het hoofd bij zoveel onkunde en het moet gezegd : de donkere had eigenlijk niet veel om fier op te zijn, behalve een prachtige vleugel, en voor de rest, slappe spieren, een flauwe rug (eigenlijk had hij geen rug ! ) en een fijne duivinnekop !

Maar hij had iets wat ik alleen zag, en dat was …… PERSOONLIJKHEID

Ik had ze elke dag verzorgd en zien opgroeien en bestudeerd en ik was er van overtuigd dat die donkere witpen een heel goede zou worden

Om dit artikel af te sluiten een unieke foto!

U ziet mijn vader met mijn jongste broer patrick ,en patrick draagt in zijn armen “de bonten van 54 “

Op de achtergrond ziet u ons schamel huisje en de schamele duivenzolder.Wat u niet kunt zien is het weduwnaarskot dat zich rechts naast de foto bevond

Bemerk de lachende gezichten waarvan het geluk afstraalt. Het was een mooie tijd…….

casier roger

17-04-2007 om 22:37 geschreven door R.C.

25-02-2007 om 10:10 geschreven door R.C.

DUIVENDAGBOEK

Dezer dagen kreeg ik een bericht van vriend Mon of dat ik eens rap naar de site van de kbdb wilde gaan zien want er was nieuws betreffende de vluchtkalender 2006 .En inderdaad ,ik vond er het verslag van de vergadering tussen het ministerie van dierenwelzijn en de KBDB waarin ik lees dat men zich stoort aan de indianenverhalen in de gespecialiseerde duivenpers en dat Perpignan en Narbonne voor jaarlingen nu toch opgedoekt worden, evenals alle dubbelingen voor duivinnen.Er was nochtans gezegd dat het vluchtprogramma ongewijzigd zou blijven !

Ik moet wel zeggen  dat ik begrip heb voor het voorstel , maar anderszijds begin ik bang te worden van die moeials van dierenwelzijn want ze beginnen nu te zeveren over het " zwaar beladen” programma van de oude duiven

Het zal nooit meer stoppen, we worden met argusogen gevolgd ... en zeggen dat het de duivenmelkers zelf zijn die gaan klagen zijn bij het ministerie !!

Het is eigenlijk allemaal ons eigen schuld ; We hebben het bestuur dat we verdienen en er moet dringend iets gedaan worden aan de onverantwoordelijke lossingen want Perpignan van 2005 was een ramp..... vandaar ...

Nochtans ,onze duiven kunnen alles aan want ze worden goed voorbereid en ze gaan er niet aan kapot Het bewijs ? Sommige fondduiven gaan mee tot 7-8 jaar !!!

En over diervriendelijkheid gesproken Men schildert die grote fondvluchten af als een duivenkerkhof maar een duif die het laat afweten op Barcelona, zeg maar, gaat niet dood maar vervoegt meestal de “clochards “ op kerktorens en onder bruggen !

Ik heb ooit eens een exemplaar gehad die na een jaar arriveerde van Barcelona met zijn ringen nog aan ! en hij zag er verdomd goed uit!

Dierenwelzijn…..3 weken geleden zag ik hier nog koeien ploeteren in een besneeuwde weide en op internet kun je zien dat men tegenwoordig in China kleine katjes onder verdoving in bokaals brengt om daar de rest van hun leven in te vertoeven.Ze krijgen eten via een slangetje en voor zo’n gadget (? ) telt men grof geld neer ! ZE MOESTEN ZE OPSLUITEN !

En voor ons arme duivenmelkers worden belangrijke vergaderingen belegd over een paar honderd kilometer te ver…

Het is nochtans simpel ! EEN grote fondvlucht per weekend, zonder dubbelingen, met EEN nationale uitslag

Het zou de duivensport alleen maar ten goede komen , want nu zijn het alleen nog de grote hokken die dit zware programma aankunnen

We moeten echt wel die  gasten van het ministerie een stapke voor blijven, maar wie gaat er de koe bij de horens vatten !

Maar goed, voor ik me echt kwaad ga maken, keer ik terug naar 1963, naar het verhaal van het Witslag dat ik schreef op

 maandag 12 april 2004

Vooraleer u zich begint af te vragen , beste lezer, waarom ik u al die verhalen vertel , wil ik u vandaag eerst en vooral duidelijk maken dat ik werk volgens een vooraf gesteld doel. 

En dat doel is te waarschuwen voor euforie als het u voor de wind gaat, want dame FORTUNA komt en gaat !

Kampioenen  zijn dat vaak geworden door een toevallige, gelukkige samenloop van omstandigheden.

De zeldzamen die dat jaren zijn gebleven hebben dat meestal te danken aan een volgehouden , extreme inzet !Meestal gaat het erom de kwaliteiten van  de cracks vast te leggen door inteelt en daarna door OORDEELKUNDIGE kruisingen, minstens stand te houden en indien mogelijk nog te verbeteren,( bvb  de eigenschap om in alle weer kop te vliegen .)

Het is gemakkelijker gezegd  dan gedaan ………..!!

In 1961 was ik 14  jaar en ik had alleen verstand van koten kuisen en de duiven heel liefdevol te verzorgen , maar gaandeweg ben ik beginnen lezen, (oa het groene boekje van natural ) en begon ik te ontdekken dat er heel wat meer kwam bij kijken …..

Later ben ik ook verkoopprogramma’s van gevestigde kampioenen gaan uitpluizen, tot op het bot ,en het is ongelooflijk wat men daar uit kan leren.Veel meer dan uit reportages !

In die programma’s kreeg ik zicht op de succes-lijnen van  de kampioen in kwestie en op de kweekwaarde van bepaalde familie’s.Dikwijls kwam ik voor verrassende vaststellingen te staan !

Zaken die heel veel voorkwamen…. De broers & zusters van de cracks waren dikwijls de betere kwekers ! Tenminste daar waar ze de kans kregen !

 Het komt veel voor dat de nestbroer van een crack niet of bijna geen prijs wint, als de eigenaar beslist het beest te liquideren en u krijgt de kans om zijn leven te redden, aarzel dan niet, het zou wel eens kunnen dat u er ruimschoots voor beloond word !!!

En om dat te bewijzen vertel ik ons verhaal, over de hoogtes & de laagtes en hoe die er gekomen zijn.

 Vader is in de eerste plaats speler geweest, hij kon heel veel uit een duif halen ! De kweek liet hij aan het toeval over, maar eens hij een kampioen in handen had dan was hij tot grote dingen in staat.

En met het “ Witslag “ van 61 had hij een 18-karaat kampioen in handen

 Het Witslag vloog zoals reeds gezegd als jaarling 5 zondagen naeen  de eerste.De 6^e zondag dachten we dat het weer “van dat “ was maar het was “ Fidel “, die eveneens een geschelpt witslag was, die als een weerlicht het hok binnen dook .Fidel vloog de eerste en het Witslag miste en vader besliste om hem thuis te houden, om hem te sparen tot het volgend jaar. Fidel was een wispelturig vlieger, de ene zondag niks en de andere zondag rats de kop en dat bewijst hoe één kampioen een hok omhoog kan tillen, Zonder het Witslag was vader maar een gewoon speler geweest, met gewone prijsvliegers, die weliswaar als ze in forme zaten ook eens konden stunten ! Maar de glans van de verrichtingen van het Witslag straalde ook op hen af ! Zij zorgden voor de afwerking.De kers op de taart !

Vader had al rap door dat Fidel onbetrouwbaar was en waar hij in het begin samen met het Witslag gezet werd voor de series, werd hij al rap naar de 4^e plaats op de poelebrief verwezen.

Was hij op de afspraak , ’t was goed ! was hij er niet ,het was geen ramp  ! en vader speelde maar en …..

VERGAT TE KWEKEN

Kwam 1962, maar eerst nog terloops vertellen dat de zonen van de” Oude Geschelpten “ ruimschoots hun deel deden.Het waren goede duiven , zonder meer.Ze misten zelden hun prijs en vlogen af en toe ook kop, en dat zou voor velen al ruimschoots voldoende zijn , maar de  “blauwen “ & “ ’t geschelptje “ hadden het ongeluk te moeten werken in de schaduw van het witslag !

In 62 werd er ook een nieuw verbond opgericht ,het” noord-oost” genaamd,(Dudzele, Westkapelle en Heist.)Dat samenspel zorgde voor mooie vluchten met veel duiven (gemiddeld 3 a 400 duiven  )

 En het Witslag startte met een 1^e prijs en zou dat 7 zondagen na mekaar realiseren !

Ongelooflijk.Dergelijke duif bezitten, dat overkomt je meestal maar eens in je leven !

 En Fidel zorgde af en toe ook nog voor een stunt door samen met het Witslag te arriveren,dat resulteerde dan in de 2 eerste.

Maar de grootste stunt  vond plaats, ergens midden van die bewuste zomer, in keihard duivenweer.

Brandnevel en noordoostenwind, ik zal het nooit vergeten zolang als ik leef !

Ik stond te turen naar de “ perse “ De perse ,wat is dat voor iets zal je vragen, welnu dat was een staande wip die op een paar honderd meter van ons duivenhok was opgesteld midden in een weide.Als je van in onze hof naar de “perse “ keek, keek je in het “gat “ waar de duiven moesten uitkomen, richting Zuiden & Frankrijk !

In het westvlaams is een perse synoniem van een lange stok.Een visperse is dus een vishengel en een boneperse is een stok waarlangs staakprincessen ten hemel groeien en bijgevolg zijn

“ persebonen “ de produkten van deze ranken !

 Adeno en hardnekkige diarree bij duiven bestond toen nog niet, wegens alles puur natuur, maar van iemand met  “ buikloop “ durven we in West- vlaanderen wel eens zeggen dat hij

“ een perse verre sch….. “ of ook nog “ Sch …… lik ne reigere “ en dat is ongeveer hetzelfde 

Maar goed, ik stond  dus naar de perse te kijken naar de aankomst van het Witslag, want hij kwam altijd uit dezelfde richting, weer of geen weer, 1000 meter per minuut of 1800 het maakte niets uit ! Vader had mij daar attent op gemaakt, want omdat hij een paar meter hoger stond in het open venster van het hok zag hij het Witslag van verder komen. De meeste duiven zouden van schrik terug gevlogen zijn ,want als vader het Witslag ontwaarde ongeveer 1 meter links ,naast de perse , sloeg hij een onmenselijke schruwel uit ( en vader had een kloeke stem ! ) Het was een ontlading van de spanning en blijkbaar was het Witslag dat gewoon want meestal dook hij door het venster recht in zijn woonbak, in de bovenste rij.

Eigenlijk was dat gebrul van vader volstrekt nutteloos, maar wat wil je, het behoorde tot het schouwspel, evenals het zenuwachtig luisteren naar het getik van de constateur aan zijn oor, ondertussen de hemel afspiedend , immers “ de liefhebber is verplicht de gang van zijn constateur na te gaan  en mag niet tekenen (bestatigen ) op een dode constateur “ en dat is nog altijd zo !

 En het Witslag, beste lezers, en deze keer zag ik hem eerder dan vader, omdat die juist een verse sigaret aan het “draaien “ was, dook vlak naast vaders verbouwereerd gezicht in zijn woonbak, ik had de tijd niet om te verwittigen, zo snel ging het !

 Hij werd op de voet gevolgd door Fidel en nog een paar minuten later door de 2 zonen van de “Oude Geschelpten “

Van op onze standplaats konden wij ongeveer van alle geburen hun duiven zien vallen, ook die van Gerard Gardin, de leverancier van het Witslag,

Gerards duiven woonden hoog op een ruime zolder en van daaruit was hij een bevoorrecht toeschouwer.We konden hem zenuwachtig de horizon zien afspeuren van in zijn” kijker” in het dak

Na de aankomst van de duiven moest ik van vader altijd op mijn fiets springen en gaan informeren bij anderen die iets verder woonden , ( ik deed dat graag want het had iets van een triomftocht )en niemand is verplicht mij te geloven, maar wat bleek er,? Na de aankomst van die 4 duiven duurde het een vol kwartier voor er nog een duif arriveerde in ons dorp , en dit op een vlucht van amper een paar 100 kilometer !

Het werd een nooit geziene triomf.Onvergetelijk! En nu nog, als ik de duiven sta af te wachten, komen mij die taferelen weer voor de geest, die schitterende duivenzomers in het begin van de sixties

Het Witslag van 61 zou in zijn vliegcarrière ongeveer 60 prijzen bijeenvliegen, bijna allemaal kopprijzen, met in totaal 14 eerste !!!

En uit het kweekkoppel de Oude geschelpten met de Blauwe Perseyn van 60 werd alles geringd, want….( onze frank was gevallen !! ) in duivenweer met kopwind waren ze moeilijk te kloppen !

Welk geheim  schuilt er achter deze successen ?Zal je u waarschijnlijk afvragen

Kuren tegen alles en nog wat bestond toen nog niet. Bij de thuiskomst kregen  de duiven gekruimeld oud brood, of beschuit , met melk bevochtigd , in hun woonbak .

’ s avonds zuivering ,licht bevochtigd , met sulferblomme erin gemengd , dat was trouwens ook de kost voor de maandag.

In het drinken AVIOL, een soeplepel op 2 liter water , en dat was het.

Vitaminen & allerlei preparaten? Nooit van gehoord !

En nog iets over aviol, het heeft waarschijlijk bijna 100 jaar bestaan , want ik heb nooit over iets anders gehoord, zelfs van mijn grootvader !! Bovendien is het ongeveer het beste duivenprodukt dat ooit op de markt kwam ! Ikzelf gaf het tot verleden jaar , bijna dagelijks, vooral na het spenen van de jonge duiven ,Maar ik deed het nooit in het drinken, wel op het eten , 1 soeplepel op 2 kg , dat is veel economischer  en beter, gegarandeerd nooit geen zieke duiven en als je de dosis wat opdreef naar het einde van de week toe, kon je ze daarmee in superconditie aan de start krijgen .

 Het is trouwens een schande dat dit produkt uit de handel werd genomen , omwille van het beetje vergif dat het bevat ( strychnine & arsenic  )

Bij correct gebruik was het totaal onschadelijk .

Men heeft het proberen na te maken zonder dat vergif , maar dat is hetzelfde niet ! Bijlange niet !

Het had trouwens een unieke samenstelling, het kon zelfs gebruikt worden om wonden te ontsmetten en te genezen !                  

Tot volgende week

Casier Roger  

25-02-2007 om 09:49 geschreven door R.C.

24-01-2007 om 11:03 geschreven door R.C.

door medewerker casier roger

Wat deed vader tussen 1958 & 60 .? Telkens het weekend werd ,was hij onrustig of beter gezegd rusteloos ! Hoewel hij zelf geen duiven meer had , luisterde hij toch naar de berichten en ging hij de duiven opwachten bij gerard gardin of bij zijn broer en telkens als hij terug kwam was hij zwijgzaam, nors ! Zo was vader, zo heb ik hem gekend, een man die moeilijk zijn gevoelens kon uiten.Misschien dat hij niet altijd zo geweest was en misschien dat de tegenslagen hem zo gemaakt hadden . Dat kan ! Met de jaren leer je elkaar aanvoelen en begrijpen zonder veel woorden en het moet zijn dat moeder hem beter kende dan ik (ik was pas 13 ) want op een keer zei ze wat vader niet durfde uitspreken “ als je toch elke zondagmorgen weg bent ,dan heb ik nog liever dat je zelf terug begint te spelen ,met de duiven.Dan zie ik je tenminste ! “

De braafste mens die ik ooit gekend heb , dat was mijn moeder ; Ze heeft heel veel geduld gehad met haar “oude belg “ en ze heeft hem heel graag gezien, maar dat verhaal, alhoewel gedeeltelijk verweven in het duivenverhaal, past hier nu niet.Dat verhaal zal ik wel eens doen op een andere plaats in een andere context !

Gerard Gardin, nog zo ’n figuur uit mijn jonge jaren. Over hem alleen al kan ik een boek schrijven !

Gerard was half boer – half kruidenier, zoals er wel meer waren in die tijd die verscheidene stielen uitoefenden en met elkaar combineerden tot het nut van ’t algemeen, maar ook voor zichzelf ! Zo was het regel dat een barbier (coiffeur ) terzelfdertijd ook café hield, dus in die tijd was ” uw haar laten snijden “ één groot feest !

Gerard had een weide en een uitweg naast en achter ons doeninkje en elke morgen en elke avond passeerde hij onze hof, die als het ware, overvloeide in de uitweg en de weide.Alleen afgebakend door wat armtierig prikkeldraad dat betere tijden gekend had !

Gerard passeerde daar met zijn varkens die gestald stonden in de kerkstraat en daar dus ook overnachtten.Dat was ongeveer 200 meter van ons verwijderd, en die varkens zagen we dus elke morgen ,de hoek van ons straatje (de truwelstraat ) inslaan, mooi in het gelid, gevolgd door de eigenaar en ’s avonds in omgekeerde volgorde !

Die beesten liepen elke dag ,mooi op het trottoir naar huis toe ;Voorwaar een prachtig schouwspel !

Ik herinner mij vooral de vele genoeglijke babbels, het sociaal contact ! Gerard was een deel van ons leven (en zijn varkens ook )Hij en mijn vader hadden veel respect voor elkaar, dat kon je zo horen, het waren beiden geen gemakkelijke en als ze een pint gedronken hadden …….. Ze wisten van elkaar dat het BUIGEN of BARSTEN was als ze kwaad werden. Plooien kenden ze niet, vandaar het wederzijds respect……..

Gerards mesjes sneden langs alle kanten, d w z : hij was een echte commercant, hij was welgesteld en wij arm en soms kon je wel iets van hem bekomen.Hij verkocht ook duiveneten en het was misschien wel niet zonder bijbedoelingen dat hij vader opnieuw tot het duivenspel overhaalde

En vader zou een koppel eieren krijgen uit gerard zijn “poele 100 “ en er moest dus uitgekeken worden naar voedsterouders, en die kon hij gemakkelijk bekomen bij onze buur de

Felix, die had niets anders dan “slechte” en kon er dus missen !

Rond dezelfde tijd kwam er een blauw duivinneke aangevlogen, eigendom van André Cardon, dat ondanks vele pogingen, om haar tot betere gevoelens te brengen, bij ons niet meer weg wilde ! Dat duifje was van het ras “Miel Perseyn “ (nog iemand die met respect behandeld werd, want Miel had hele goeie en was ook nog bestuurslid van de Westvlaamse duivenbond )

Ik denk dat ze verliefd was op onze “ oude geschelpten “ en daarom niet meer weg wilde !

In elk geval zijn ze een koppel geworden – en wat voor een koppel ! – En ze bleven samen tot de oude geschelpten niet meer bevruchtte

De oude geschelpten…….. toen hij een jaar of 8 werd kreeg hij het aan zijn poten, ik denk artrose, en hij mankte, of beter gezegd , hij waggelde als een eend !

Maar zijn vitaliteit was ongeschonden en zodoende werd hij een belangrijke stamvader !

Ondertussen kweten de voedsterouders zich ijverig van hun taak om het kroost van de “poele 100 “ op te brengen.

2 jongen, een duiver en een duivin, het Witslag van 61 en zijn zuster “zuster Witslag v 61 “ en …. Onthou dat goed ,beste lezer, toen de poele 100 werd wepel getrokken, want hij moest nog vliegen, kwam gerard nog eens met 2 eitjes, die hij toch moest weggooien, en vader zei “merci, gerard maar ‘k zal er rap weer te veel hebben !, ik moet ze niet meer hebben , maar toch bedankt ! “

Welnu, mijn vader, heeft zich dat heel zijn leven beklaagd en Gerard heeft hem later aan dat voorval dikwijls herinnerd !

Waarom ?

Omdat het Witslag van 61 een kampioen was , een crack !

En Gerard heeft alles geringd en gehouden ,wat daarna nog uit dat koppel kwam , maar nooit meer een evenknie van het Witslag gekweekt !

Vaststelling : je moet heel veel geluk hebben in de kweek en ik heb dikwijls kunnen vaststellen in de praktijk en ook gelezen van anderen, dat het soms in een heel klein hoekje zit

In het geval van het wederoptreden van vader zat alles, maar dan ook alles, mee !

Het onnoozele duivenzolderke, met de boomse pannen, werd in twee verdeeld, om de jongen de kans te geven ongestoord hun eerste stappen in de buitenwereld te zetten

Groot was het duivenbestand niet ! Een 4 – tal koppels kwekers en een jongske of 8.Dat was ons duivenbestand in de zomer van 1961. De start van , de achteraf gedoodverfde , “golden sixties “ onvergetelijke jaren !en ook voor ons op duiven gebied !

Ik heb mij uitgesloofd om die jongskens deftig op te leren. Zelfs tot in Torhout met de fiets ! een uur heen en een uur terug ! Het Witslag kwam goed en had vader toen al een vermoeden ?

Ik weet het niet, maar ik heb hem meermaals horen zeggen “ dat wordt een hele goede ! “

Er zat ook nog een ander witslag tussen die jongen , een geschenk van landbouwer Camiel Dendooven uit Zuienkerke , een gereputeerd fondspeler !

Ik herinner mij , toen vader met dat ander witslag thuiskwam, hij nogal surieus boven zijn theewater zat ! dat zat zo .Camiel had het lang beloofde jong , op afspraak, meegebracht naar een of andere inkorving , kwestie van geen verloren afstanden af te leggen.

De transactie werd natuurlijk bezegeld met de nodige glazen bier , en omdat het toen ongeveer de tijd was van de “Cuba – crisis “ , werd beslist, toen de stemming haar hoogtepunt bereikte , de aanwinst de naam mee te geven van “Fidel “ naar zijn naamgenoot, hoofrolspeler op het wereldtoneel ! En zo geschiedde, en het is “ Fidel “ gebleven !

Samen met de 2 witslagers, hadden wij ook nog 2 zonen uit de “ oude geschelpten “ met de “blauwe perseyn “ van 1960.Een blauwe en een geschelpte .

En in de winter van 60 – 61 zou vader een “weduwnaarskot “bouwen, want we zouden eens deftig met de duiven gaan spelen !

Een groot probleem was dat het allemaal geen geld mocht kosten en bovendien was stedebouw toen nog niet zo bemoeiziek als nu en was ongeveer alles toe gelaten.Dus werd een tuinhok in die tijd hoofdzakelijk gebouwd met gerecupereerd materiaal.

Mijn vader werkte in de bouw en werd steevast,als er een nieuwe werf opgestart werd, voorop gezonden om de werfkeet te bouwen, omdat hij daar goed in was ! Ook die “barakke “ in het jargon zo genoemd ,werd meestal gebouwd uit een samenraapsel van oude deuren en vensters. Vaders bouwsels konden met gemak de zwaarste stormen doorstaan, en hij had in de loop der tijden dan ook enige ervaring opgedaan voor dergelijke klussen;

Het was meestal het vernuftig aanbrengen van de gepaste nagel, op de gepaste plaats, dus kwam die ervaring goed van pas om een duivenhok te bouwen .

Het is eigenlijk spijtig dat die kunstwerken uit ons landschap verdwenen zijn, want denk nu niet, waarde lezer, dat ons geval een alleenstaand geval was !

Om een duivenhok te bouwen had vader slechts 5 gereedschappen nodig !

Een spade , een st jozef zaag, een hamer, een tang, en een “klauwpense “ (koevoet )

Een meter en een waterpas waren overbodige luxe – artikelen !

Een plank in een opening passen ging als volgt : de plank werd voor de opening gehouden en op de gewenste lengte gemarkeerd met behulp van de nagel van de duim! En daarna met veel zweet door gezaagd met een zaag die betere tijden gekend had !

Die plank diende dan als “maat “voor de volgende

En over de vindingrijkheid in het recycleren het volgende : In die tijd sliep men op een “ressort bak “ omdat een waterbed nog niet uitgevonden was. Die ressorts waren spiraalvormige veren ,gemaakt uit staaldraad van 5 mm dik, die veren begonnen na enkele jaren metaalmoeheid te vertonen en verstoorden het slaapcomfort .

Na lang gezaag, want dat was een surieuze uitgave, werd de “ressortbak” vervangen en de oude werd gewoon in brand gestoken.Als het vuur dood was, werden de ressorts uit de asse geraapt en aan de kant gehouden voor andere toepassingen.Een van die toepassingen waren de deurtjes, de tralies, van de woonbakken op het duivenhok.Deurtjes die met veel vernuft en veel arbeid tot stand kwamen, immers de ressorts moesten op een stuk “poutrelle “ gerecht worden en met een beitel op de gepaste lengte af gekapt worden. Als oudste had ik het benijdenswaardig voorrecht om als meesterknecht te fungeren , zoals ik al zei “ het mocht geen geld kosten !

Maar goed , Boven het kippenhok , dat later naar achter in de hof werd verwezen, werd een hok opgetrokken met 12 bakken ,die ik nooit volzet heb geweten, wegens de harde selectie.

De ruwbouw gebeurde in het week-end en de binnen afwerking ’s avonds, na de dagtaak in het schijnsel van een zaklamp, want een looplamp ging ons budget te boven

Ik moest gewapend met die zaklamp “bij lichten “ en vaders handelingen volgen en de zaklamp daar richten, waar de handeling plaats vond, zodoende moest ik voortdurend “lichten “ in de nagelbak en vandaar de nagel volgen naar de plaats waar hij in het hout werd geklopt .

Ik herinner mij maar al te goed, de oorvegen die ik moest incasseren, omdat mijn bewegingen, soms, niet overeenstemden met de zijne en hij daardoor soms op zijn vingers klopte met het gekende gevolg, meestal vergezeld van zoiets als “stomme uil ! “ of iets dergelijks

Ik moet toegeven dat dergelijke conflicten nogal rap bijgelegd werden in het belang van allebei !

Kwam dus , na de lange winter , het voorjaar van 1962, de langverwachte openingsvlucht en het Witslag dook als een schicht door het open venster om met klank de eerste prijs te winnen, en gedubbeld tegen de oude , eveneens !

Hij zou dat 5 zondagen na-een doen ! En telkens stond gans de familie en gans het gebuurte de triomfantelijke terugkeer van het Witslag af te wachten ! Onvergetelijk !

Over zijn verdere loopbaan vertel ik volgende keer verder

Tot dan

Casier Roger

24-01-2007 om 10:57 geschreven door R.C.

JUNI 2004

De “oude geschelpten “

Na vorige week efkens op een zijspoor gereden te hebben , keren we nu terug naar 1954, 50 jaar geleden !

We hadden het niet breed in die tijd.Aan eten was er geen gebrek, er was altijd wel een zelfgekweekt konijn of kieken met patatten of groente uit den hof.

En eens in het jaar was het echt kermis, toen ons zelfgekweekt varken het tijdelijke met het eeuwige moest verwisselen.Varkentje dat gekweekt was met brood dat grootvader (langs moederskant) elke maandag meebracht , met de fiets van Brugge. Dat brood werd, beetje bij beetje, rond gehaald ,bij mensen die het zich konden permitteren om iets weg te gooien !

Grootvader had zodoende zijn vaste toer,( ik ben vele malen met hem mee geweest ),op de st anna parochie, “de verloren hoek “ zoals het in de volksmond heette, en ik denk dat daar de wortels liggen van mijn sociale ingesteldheid, want het was daar niet ver vandaan dat Achiel Vanacker ( Onlangs nog door de lezers van het “Brugs Handelsblad verkozen tot Bruggeling van de eeuw )was opgegroeid, en zijn naam werd daar, toen ,en nu nog , met heel veel eerbied uitgesproken !

Een deel van het brood werd door “Alex Tierenteyn “ gehouden voor eigen gebruik, want op het kleine stadskoertje van amper een paar vierkante meter groot, kweekte hij ook nog konijnen en …… op de zolder had hij , hoe kan men het raden, jawel ! DUIVEN, en zo keren wij terug naar Dudzele

Zoals ik al zei : aan eten was er geen gebrek, maar voor luxe was er geen geld, en alles werd herbruikt, niets ging er verloren ! En ik had nog geluk dat ik de oudste was, want de broertjes

die na mij kwamen werden opgezadeld met de “afdragertjes “ Immers de kleren waar ik om de haverklap uit gegroeid was gingen niet verloren.Of wat dacht je,?!

In die context kan de lezer zich best voorstellen dat er op het duivenzolderke geen plaats was voor kampioenen a la Frank Van De Broucke (alhoewel ik wel bewondering heb voor het feit dat hij van zeer ver is terug gekomen !!! )

Maar goed.Het ging niet zo goed met de duiven in die tijd, want ik herinner mij dat vader vaak zat te sakkeren omdat hij elke week na zijn broer “pakte” die een paar honderd meter verder woonde. “Menten geeft iets, dat is zeker ! “ zat hij te grollen naast onze leuvense stoof

Met Menten bedoelde hij zijn oudste broer, nonkel Firmin, mijn peter !

Tussen die 2 broers zat er een verschil van één generatie, immers , mijn pa moest peter zijn van een van de kinderen van Firmin en hij was zelf nog maar 12 jaar oud !

Ik herinner mij heel goed, dat zij (Firmin& Ghislaine & Maurits - het petekind - ) telkenjare

kwamen “nieuwjaren “ en dat Maurits steevast een duivenjong meebracht als nieuwjaarsgeschenk voor zijn peter en dat mijn vader telkens in de hoogste hemel was met de nieuwe aanwinst.

Zij zaten dan te kaarten tot een gat in de nacht, in het gezelschapvan een doos “lukken “ en een fles jenever en ik lag in de aangrenzende slaapkamer te luisteren naar het gevloek & het geruzie, dat blijkbaar bij het kaartspel hoorde en ons moeder moest eigenlijk niet verwonderd zijn , dat ik ’s anderendaags ook dergelijke krachttermen durfde hanteren ! zoals

“ godverhemelstegodverdomme “(ineens uit te spreken ! )Ik herinner mij ook vaders absoluut

strafste krachtterm die alleen gebezigd werd als alles goed fout liep of als hij bvb op zijn vingers sloeg, onder het timmeren, dan weerklonk bovenvermelde vloek gevolgd door

“ kruisenagel ! “ en als moeder dat hoorde zei ze altijd “maar Jerome, zo vloeken ! zijt ge nie beschaamd ! “

Het gesakker werd er niet minder op toen altijd bleek dat het verafgode duivenjong “van naast het nest” bleek te zijn , althans volgens vader. Feit is dat, de aanwinsten, weinig of geen prijs vlogen !

En ons moeder zei dan, dat het toch niet schoon was van Firmin om zijn eigen broer zo te bedriegen !

In tegenstelling tot het naburige Lissewege was Dudzele een rijk dorp .Veel grote boeren en veel middenstanders en weinig “werkvolk” en in Lissewege was het juist andersom !

Het gebeurde vaak dat vader bij de boeren of de middenstand ergens een karweitje deed (zwartwerk bestond toen nog niet ) en daar iets voor terug kreeg , meestal in natura,

En op een keer heeft hij Cyriel Decoster, zijn maat, een plezier gedaan ! En toen Cyriel zijn “schuld” vroeg zei vader “ ge moet me eens een jong geven uit uw” koesse “ ! “ ( met” koesse “ word bedoeld “kousen “, een duif met pluimen op de poten die precies kousen aan heeft )

De “koesse “ was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en het jong was deze keer niet van “naast het nest “ want ……….

Toen kwam mijn “plechtige communie “ Ik schrijf mei 1959 ,

Er was geen sprake van om, omwille van dit evenement, niet met duiven te spelen ,en dus korfde vader de “geschelpten “ in voor breteuil (192 km ) Het jong van de “koesse “ was ondertussen een prachtige, ferm uit de kluiten gewassen ,duiver geworden !

’S anderendaags waren de duiven wat later los wegens “brandsmoor” (mist) en bovendien was de schrale oostenwind fel aangewakkerd bij zoverre dat de eerste duiven slechts een snelheid haalden van amper 800 m per minuut !

En wie dacht je die de eerste won met 5 min vooruit ? juist ! de “geschelpten “

Ik zal die dag nooit vergeten en het schrijven van dit artikel brengt mij alles weer terug voor de geest, ook de drama ’s in het leven van mijn vader ,waarvan ik mij toen niet bewust was, ook omdat veel voor mij verborgen werd !

Het was zo ,dat het lang geleden was dat ik vader zo content gezien had. Ik stond er toen niet bij stil dat het nog maar 3 jaar geleden was dat zijn moeder overleden was. Mijn “metje “ (zij gaf mijn pa soms wat extra drinkgeld voor zijn duiven en hij kon dat goed gebruiken )

Het was voor mij ook de eerste keer dat ik het wij –gevoel tussen vader & zoon ervoer;Ik was trouwens de “soigneur “ en deelde mee in het succes !

Toen zij (nonkel Firmin en vader ) veel te laat van het duivenlokaal terugkeerden ,( voor de feestmaaltijd , konijn ,en’s avonds ”hors d’oeuvre “ de klassieke menu voor feesten in die tijd ) de overwinning moest ook daar gevierd worden , vergaten de vrouwen zelfs te “reclameren “ wegens een dag die nooit nog stuk kon !

Tewijl mijn peter op onze koer, zomaar op de grond, met een afgedankt sinaasappelbakje onder zijn hoofd, als hoofdkussen, in het zonnetje,zijn roes lag uit te slapen ben ik stilletjes naar het duivenzolderke getrokken om de “geschelpten “ te feliciteren met zijn overwinning.

Ik zie hem nog zitten in zijn nestbak.Het was eigenlijk niet echt een mooie duif, je hebt van die prachtige geschelpte duiven met zeer duidelijk afgetekende schakeringen in de pluimage, dat was de onze dus niet, Hij was wat wij noemden een vuile geschelpten.Hij had zelfs geen mooie kop. Hij had de kop en de blik van een arend, hij was nogal breed gebouwd en enorm gespierd !

Het enige wat echt mooi aan hem was waren zijn ogen.Ik heb ze vaak bestudeerd omdat pa mij die zondag namiddag duivenles gaf toen hij mij kwam vervoegen op de zolder. “Kijk eens in zijn oog “ zei hij “zie je dat? Dat is een kastanje – oog, dat is heel zeldzaam en dat zijn de beste voor de kweek ! “ en de geschelpte had inderdaad een “paanoog “ zoals ze soms zeggen.De kleur van een koffieboon en als je goed keek zag je ook de gouden adertjes die het oog een speciale glans gaven !

Na die onvergetelijke dag, ging het eigenlijk bergaf, voor een tijd althans, Mijn peter werd ziek, en het was gedaan met zijn sterk duivenspel.Hij stierf in 1961,het jaar waarin het “witslag 61 “ geboren werd, waar ik in een van de volgende afleveringen zal over vertellen.

En in het jaar daarvoor had mijn pa al zijn duiven geslacht, zogezegd omdat ze ziek waren, maar als ik de film terug draai, en mij de beelden terug voor de geest roep, moeten er nog andere zaken in het spel geweest zijn !

Mijn vader was al eens getrouwd geweest en had een café open gehouden te Brugge( toen wist ik dat nog niet ) hij werd door de duitsers opgeeist om in Duitsland te gaan werken, Toen hij terugkwam was zijn echtgenote weg (weggelopen met een duitse officier en later als vermist opgegeven – dood in bombardement? ) en zijn zoontje ondergebracht bij zijn schoonouders, die het kind niet wilden teruggeven, en bovendien was zijn café verhuurd aan iemand anders ! (als je spreekt van drama’s !… )

Over die episode in zijn leven sprak vader nooit met geen woord, en toen ik de feiten per toeval ontdekte toen ik 14 was (oude dokumenten ) heb ik moeten beloven om er nooit met iemand over te spreken ! Nochtans heb ik nooit begrepen waarom men daar zo geheimzinnig over deed !

Later heb ik vernomen van moeder dat pogingen ondernomen werden om marcelleke terug te krijgen , via de rechtbank,maar dat het niet gelukt was !

Nu besef ik dat ik waarschijnlijk daar de link kan leggen naar de massamoord op het duivenhok, alhoewel ik daar buiten gehouden werd, meen ik iets in die richting gehoord te hebben.Ik weet nu zeker dat duiven financieel niet meer mogelijk waren wegens de proceskosten.Toen mijn ouders overleden waren, heb ik de verloren zoon gezocht en gevonden in Hoboken (NA 40 JAAR) en ik heb er geen spijt van !

Het was wel vreemd er na al die jaren een broer bij te hebben !

Maar goed. De enige die de slachtpartij overleefd heeft was de “geschelpten”Vader kon het blijkbaar niet over zijn hart krijgen om hem ook te doden.En de geschelpten werd gepromoveerd tot huisdier.Hij had gans de zolder voor zich alleen en kreeg elke dag wat kiekeneten op de grond van de koer !Hij was zo tam dat hij uit onze hand at en soms via de achterdeur binnen kwam gewandeld in onze keuken ! Hij was trouwens beste maatjes met “Mollie “ onze kat

Dat was de toestand anno 1960.Ik moet mij verontschuldigen bij de lezers dat het weinig over duiven ging, maar dat is om de situatie te schetsen ! Ik zal het heus wel over duiven hebben, volgende keer al, .Over de rol van de “geschelpten “die later de”oude geschelpten “ werd !

Tot dan!
Commentaar bij de foto : Een foto van de " Oude Geschelpten " heb ik niet .Wel van zijn soigneur en hun beider vriendin " Mollie" uit die tijd....
(indien u klikt op de foto krijgt u een vergroting te zien )

10-01-2007 om 11:11 geschreven door R.C.

Aan deze pagina moet nog gewerkt worden.Het hangt af van mijn tijd hoeveel reeds verschenen artikels al geplaatst zijn

Het eerste artikel staat reeds in de hoofdpagina en blijft daar voorlopig ook , ter kennismaking

26-12-2006 om 08:32 geschreven door R.C.