4.2.3.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Dood werk raakt in de vergetelheid; levend werk groeit uit tot nóóit te vergeten afmetingen

-         Er was te Joppe een discipelin, genaamd Tabitha, hetgeen vertaald betekent: Dorkas. Deze was overvloedig in goede werken en aalmoezen, die zij gaf. En het geschiedde in die dagen, dat zij ziek werd en stierf en na haar gewassen te hebben, legde men haar in een bovenzaal. En daar Lydda dicht bij Joppe lag, zonden de discipelen, toen zij hoorden, dat Petrus dáár was, twee mannen tot hem met het verzoek:

“Kom zonder dralen tot ons!”

En Petrus stond op en ging met hen mee. Toen hij daar aangekomen was, bracht men hem naar de bovenzaal en al de weduwen kwamen bij hem staan en lieten hem onder tranen al de lijfrokken en mantels zien, die Dorkas –toen zij nog bij hen was- gemaakt had. Maar Petrus zond hen allen naar buiten en knielde neder en bad. En hij wendde zich tot het lichaam en zei:

“Tabitha… sta óp!”

En zij opende de ogen en zag Petrus en ging overeind zitten en hij gaf haar de hand en richtte haar op. Toen riep hij de heiligen en de weduwen en stelde haar levend vóór hen. En het werd bekend door geheel Joppe, en velen kwamen tot geloof in de Here (Hand. 9:36-42).

Om zo’n vrouw, zo’n bewuste Christin te hebben in de gemeente! Geen meeloopster, nee, een overtuigde volgelinge van Jezus Christus. De náám alleen al: hinde. Snel en waakzaam is zij om te helpen, war zij maar kan. In haar ondersteuning aan minderbedeelden legt zij haar hart. Zij maakt japonnen en mantels voor de maatschappelijk kwetsbaren bij uitstek, de weduwen.

En: één van de materialen, die zij gebruikt heet: liefde.

Deze uitnemende vrouw, zo vol goede werken, sterft. De hand, die deze liefde mee witte weven in kleding, is machteloos geworden. De hand, die schellingen uitdeelde met een liefdelaag eroverheen, lígt daar: stil en koud.

Voor wij verder gaan, eerst drie opmerkingen:

1.      Ergens ligt hier een haast niet te nemen horde. Ik ben van mening, dat de unieke persoonlijkheid van Tabitha er de oorzaak van was,d at haar medestrijders zich zó voor haar inspanden. De tekst biedt voor die mening geen voldoende houvast: dát is die horde. Toch draag ik deze opinie hierna uit. Ik ben van oordeel, dat zulk een handelen is toegestaan. Alleen behoor je dan wél eerlijk te zeggen, dat je niet sterk staat. Wel, dat heb ik dan nu gedaan.

2.      De verleiding is er om het wonder nu al in bespreking te brengen. Ik doe dat niet; ik ben zuinig met mijn uitweidingen over dergelijke gebeurtenissen. In een kader van een later deel ‘Genezing door God’, ga ik daarop dieper in.

3.      Een aanlokkelijk zijpad is ook om nú al over ‘ontijdig sterven’ te spreken. Ik loop ook dáár niet in. Een ánder later deel is voor beschouwingen dienaangaande bestemd.

Zo, nu weer door!

Dorkas’ medediscipelen -de heiligen- némen het niet. Haar werk was voortreffelijk. Dat verstrekken van geld en goed had bij haar een diepe, edele, geestelijke achtergrond. Dit kán Gods wil niet zijn (Rom. 12:2).

Daarom, wél alle zorgen, wél die koele bovenzaal, maar er moet méér gebeuren! Het uiterste dient te worden beproefd om de omstandigheden te veranderen. Er is nog zó veel, dat ondersteund, gekleed en verwarmd moet worden.

Petrus!... wat had hij voor geweldigs in Lydda mogen doen!! (Hand. 9:33, 34). Petrus!!... híj moet komen.

Petrus kómt, zíet en… bidt!... en door dat gebed komt het overwinnende wonder. Dorkas staat op uit de dood. Haar medegelovigen juichen. Velen in Joppe juichen al spoedig mee.

Normaal gesproken zou ‘Hinde’s’ naam allang vergeten zijn. Maar door de extra dimensie van haar werk is de naam ‘Tabitha’ vastgelegd op de beste, meest tegen vergetelheid bestand zijnde plaats; in Gods woord.

Nu richt ik mij tot u, wedergeborenen:

U zag bij Tabitha het volgende:

-         Zij gaf een extra aroom aan haar gaven.

-         Er zat extra zorg in de door haar vervaardigde kleding

-         Zij werd op grond van ‘dat extra’ uit gevaar gered.

-         Zij werd voor ‘dat extra’ beloond.

Kunt u deze fasen ook bij uzelf onderscheiden dan wel verwachten?!

Geeft ook ú een extra aroom aan uw gaven?

U heeft in uw leven al vele cheques uitgeschreven voor één van de goede doelen van de Heer. Vroeger hebt u daarbij hoofdzakelijk gedacht:

            “Fijn, veertig procent terug van de belastingen”.

Och, ik oordeel niet afkeurend over zo’n idee. Maar nú vult die overweging nog maar een klein deel van uw overleggingen. Nú staat uw hart bol van vreugde, wanneer u bedenkt:

“Dadelijk zit een arme sloeber in Bombay te genieten van een ‘liefdemaal’. En die smulpartij wordt méde mogelijk gemaakt door déze cheque.”

Nú ritselt die cheque van liefde, zoals Dorkas’ zilveren munten als goud klonken door diezélfde liefde.

Is er ook extra zorg besteed aan úw gaven in natura?

Er is een kledinginzameling voor verre, benarde medemensen. Vroeger ruimde u bij zulke gelegenheden nog wel eens oude troep op.

Nú wordt bij het openen van úw bundel een verraste uitroep geslaakt:

“Moet je zien: een bijna nieuwe winterjas met sjaal en wanten. Dát is, wat ze nodig hebben, daar hoog in de Andes.”

Iemand voegt daaraan toe:

            “In déze plastic tas was líefde mee verpakt.”

Zo’n opmerking lijkt op de waarderende woorden van de weduwen. Zij zullen bij het tonen van de kledingstukken aan Petrus wel zoiets gezegd hebben van:

            “In deze omslagdoek zit Tabitha’s liefde ingebreid.”

Bekeerde –maar nog aards gebleven-  mensen hebben het moeilijk om offeren vól te houden. Geestelijk wordende mensen houden het offeren wél vol. Zij houden niet alleen vól, maar verbeteren de kwaliteit van hun offer. Aan vergankelijk geld en goed voegen zij onvergankelijke extra’s toe.

De door mij genoemde voorbeelden zijn wat magertjes. Maar het is ook nog maar een begín.

Wordt ook ú op grond van dat extra uit gevaar gered?

Ik heb daarstraks gezegd, dat ik het niet ga hebben over de vraag of er een bescherming is tegen ontijdig sterven. Ik ben over deze aangelegenheid dan ook kort. Als uw weg door het leven goed is in het oog van de Heer, doet Hij uw voornemens gelukken (Spr. 16:3). Dan geldt óók:

-         Hij legert een wácht om                 u          (Zach. 9:8)

-         Hij bewaart                                   u          (Ps. 31:24)

-         Hij redt                                         u          (Ps. 34:8)

-         Hij wáákt over                              u          (2 Cor. 11:2)

-         Hij beschermt                                u          (Ps. 91:4)

-         Hij grift                                          u          (Jes. 49:16) in zijn handpalmen

-         Hij is een schuilplaats voor             u          (Joël 3:16)

-         Hij verbergt                                   u          (Ps. 32:7)

-         Hij behoedt                                   u          (1 Sam. 2:9)

Zullen we het daarbij voor ditmaal laten?!

Wordt ook ú voor dat extra beloond?

De Heer zal u erom prijzen (Matth. 25:23).

Hij weet van ríjk belonen (Col. 3:24).

Zijn beloning is onvergankelijk (Luk. 6:23).

Als ú een zegen bent voor uw omgeving, is Hij een zegen voor ú (Spr. 11:25).

Als ú geestelijk dorst weet te lessen, lest God úw dorst (Spr. 11:25).

Als u’weet, mét uw gaven uzélf mee te geven, zult u ‘geen raad weten’ met de ruime vergelding (Luk. 6:38).

Als ú royaal tezamen met uw geld líefde zaait, zult u perplex staan van uw oogst (2 Cor. 9:6).

Zullen wij met déze bloemlezing volstaan?!

Alleen nog dít: uw goede werken zullen de vorm aannemen van een eeuwig gebouw (2 Cor. 5:1).

Wel, 4.2.3. wás hier en daar penibel. Ik ben opgelucht, dat ik van dit soms wat heikele punt afscheid kan nemen.

Laat ons zien, of 4.2.4. wat meer ‘in de hand loopt’.