4.2.9: tweede deel

U, wedergeborene, weet u nog: uw ‘getrim’ en uw ‘gejog’. Weet u nog, hoe u liep te roepen:

            “Johnson, molenaar” en “Ho, ho, ho Tsi Minh…”

(en nu zijn er al weer hele volksstammen, die niet eens meer weten, wat voor namen dat waren).

U dacht, een goed werk te doen. Een volk moest worden bevrijd. U wist nog helemaal niet, dat bevrijding iets is voor mensen, hoofd voor hoofd, (Matth. 8:32, 17:18).

U zag nog niet in, dat landen en volken niet het eerste doel zijn (Joh. 18:36, Luk. 3:14).

Werk, dat bij de handen afbrak.

En wat kwam ál dat betogen, al dat roepen van strijdleuzen uiteindelijk op hetzelfde neer.

Soms ook raakte u overwerkt door alle manifestaties, waar u per se bij moest zijn. Edele gevoelens werden dikwijls nog opgegeten door losgemaakte ergernis.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen bekeerde u zich: u keerde zich naar Jezus toe, u vond een doel:

-         dat u vrede en innerlijke en uiterlijke harmonie gaf

-         dat heel uw leven in alle geledingen activeerde

-         dat u een gevoel van ongekend welbevinden gaf

-         dat werkelijk geschikt was om mensen te helpen (Luk. 10:34)

-         dat perspectief bood om uiteindelijk de hele wereld te helpen (Gen. 12:3).

Om u heen waren mensen om u raad te geven en u verder te bekwamen.

Daarna kwam de selectie:

-         wílde u dat wel: uw hele hart open stellen voor de Heer. Hij wilde door zijn Heilige Geest nieuw leven in u doen ontstaan. Durfde u dat toestaan? Uw eigen bedachte werkjes zouden immers in de knel komen, wanneer Híj zíjn werk in u begon!

-         Was u bereid om u minder bezig te houden met allerlei moemakend spandoekengezwaai. Werd het uw doel om u met frisse krachten aan Jezus te wijden? Het gaf zó’n voldoening: dat helemaal áánwezig zijn met dat werk van ú. Kon u dat ruilen voor activiteiten, die minder showden.

-         Had u er het offer voor over om u niet meer dik te eten aan allerlei ‘belangrijk gedoe’. U zat in diverse, representatieve, keurige comité’s. Kon u ze prijs geven, als dat nodig was om de handen vrij te hebben voor Jezus (Phil. 3:8). U wás iemand voor de wereld met uw gezwoeg. Maar: u was níemand voor Gód. Een omdraaiing echter deed pijn.

-         Kon u de kick missen om door de mensen gezien te worden. Het was altijd zó: geen massabetoging zonder ú. Kon u dat soort werk ruilen voor het ‘op de voet volgen van het Lam’(Op. 14:4).

-         Kon u de kracht opbrengen om uw plezierige werkjes, zelfs de meest intense, eens kritisch te bezien. Had u het er voor over om ze wég te doen, als ze u hinderden om het grote doel te bereiken. Als God u vroeg, dat leuke t.v.-debat in te wisselen voor een onopvallend gesprek met een ziel-in-nood, zei u dan: “Ja Heer”.

-         Kon u door alle voor- en tegenspoed, door kwaad en goed gerucht (2 Cor. 6:8), koers houden langs alle klippen van triomf en rampspoed heen.

Ik kom nog even terug op Tiny. Zij droomde van een lauwerkrans, toen het de tíjd was om daarvan te dromen. En: door die tijdige droom in daden om te zetten, werd die droomkrans voor haar een werkelijke trofee. Maar haar sportvrienden en –vriendinnen droomden niet of te laat. En: díe kregen … niets.

Rondom u heen waren vele andere bekeerden. Zij zeiden niet voluit “Ja” tegen alles, wat zo-even werd opgesomd. En dat weifelende antwoord stond eigenlijk gelijk aan “Nee”. Zij luisterden niet goed naar de voorgangers, die op een duidelijk “Ja” aandrongen. Zij halen Gods rijk wel, maar niet lekker snél, maar met zo’n jammerlijke vertraging, een beetje ziek (Ez. 47:12), een beetje haveloos (Op. 16:15). In hun handen de onbruikbare resten van wat ze dachten, dat een erekrans wás… verbrand tot waardeloosheid (4.2.5., 4.2.6.)

Hadden ze maar gedroomd, toen het er de tijd voor was… dan hadden zij op het goede ogenblik daden kunnen stellen (Ps. 60:14). Ze droomden te laat en de tijd van daden verstreek…

Maar ú… u zei door uw wedergeboorte “Ja”. U luisterde wél naar de herders en de leraars. En bovenal: u droomde uw tíjdige dromen. Weet u ze nog: uw dríe dromen:

-         U zag uw leven als een trommel met een ongespannen, slap vlies. Dof waren de tonen. En u bad: “Heer, help mij bij het strak spannen van mijn vlies. Ik wil heldere geluiden doen horen.”

-         Onder u was koel water. U was zó warm, zó onfris, u wilde erin zwémmen. Maar u kon niet, u was te licht; u líep er over. En u bad:

“Heer, geef mij meer gewicht. Ik wil déél hebben aan uw verfrissende rivier.”

-         En u zat in een trein, die binnenreed in een alle proporties te buiten gaand landschap. U stapte uit. Later kon u de plek, waar u was binnengekomen in die verbijsterend heerlijke wereld niet eens meer vínden. Zó klein was die entree in vergelijking met dit onbeschrijflijk grootse. En u bad:

“Heer, help mij om de toegang tot uw reuzenrijk te ontdekken.”

En:

-         Uw vlies wérd strak gespannen. Zó aangesnoerd werd het, dat u echt wel eens riep:

“Kalm aan Heer.”

Maar: de diepe, dreunende tromtonen kwamen.

-         Zwaar werd uw hart door verdriet. God echter hielp u om het goed te verwerken (Ps. 119:75). En … u zwóm; fris, genezend water om u heen.

-         U leerde hemelse aanwijzingen begrijpen (Jes. 30:21). U vond het goede perron. De trein stond klaar. Later was het er állemaal:

o       De hoge hemel (Ps. 103:11)

o       Het groene bos met de woudreuzen (Jes. 61:3)

o       De weide met zijn bloemenpracht (Hoogl. 2:12)

o       De vrolijke dans van jong en oud

o       De vreugd, die alle doemdenken opat

o       Die maaltijd, ooo… die mááltijd (Jer. 31:13, 14)

Heel die verrukking van de andere wereld.

U houdt vól! Eens zult u uit Gods hand een onvergankelijke, altijd fris blijvende lauwerkrans ontvangen. Alleen: in het voorbeeld stond Greet met een beetje sip gezicht een treetje lager. Bij de grote prijsuitreiking zijn er miljoenen –wat zeg ik: honderden miljoenen- bloemenslingers. Genoeg, méér dan genoeg voor alle gelovigen, die GROTE BROER zo lief hadden, dat zij werkelijk konden zingen:

            “Kom in mijn hart, o kom in mijn hart,

            o kom in mijn hart, Heer Jezus.”(2 Tim. 4:8).

Velen zijn nu bekeerd, maar nog niet wedergeboren. Kijkers zijn ze, maar nog geen zieners. Zij staan nog werkloos (Matth. 20:3, 4). Maar: ze kómen in de wijngaard. Misschien erg laát (:5, 6, 7)… en dan tóch een bloemenslinger?! (: 8,9)… net zo een als ú?! (: 10).

Wat geeft het, zorg, dat ú erbij komt. De wijngaard gaat nét open. Wie werkt er mee, de hele lieve lange dag (:1, 2).