4.6.4.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ten behoeve van onze rechtvaardiging weet God dood en levend werk naar waarde te schatten

-         De goedertierenheid, o HERE, is Uwe, want Gij zult ieder vergelden naar zijn werk (Ps. 62:13).

David is in deze psalm bezig, rust te herwinnen, zijn ziel tot kalmte te manen. Hij is zich aan het bezinnen op God, zijn heil, rots, schuilplaats en burcht.

God is degene, van Wien hij alles verwacht. David acht het ook een éér om bij God te horen (:6-8).

Hij wéét, dat hij door de beproeving van dat ogenblik zal héénkomen (:2,3).

Rondom hem zijn veel mensen, die hem benarren, mensen, die liegen, mensen, die zich van buiten beter voordoen dan ze van binnen zijn. Zij zullen niet door de beproeving heenkomen, wanneer die er voor hén is (4,5).

Of mensen rijk zijn of arm, is niet van belang. Het enig belangrijke is dít: weeg je zwaar genoeg op Góds weegschaal (:1) (:10).

-         Als je denkt, dat je het kunt redden door de baas te spelen over anderen.

-         Als je denkt, rijkdom op oneerlijke wijze verkregen, te kunnen hóuden.

-         Als je –kijkende naar al je bezit- denkt, dat jou niets kan gebeuren (:11),

Neem dan ook dit in je overleggingen op:

God is sterk en God is goed.

Die sterke God vergeldt dode werken zodanig, dat je opeens weet, dat je een nietswegend stofje bent. Maar: als je werk lévend is, als je zwáár weegt op Gods weegschaal: dan kómt er toch een belóning: je wordt gerechtvaardigd en dat is zó iets heerlijks.

Laat het ‘naar waarde schatten’ van je werk maar rustig aan de goedertieren God over. Bij Hem is dat schatten in goede handen.

…tot zover deze psalm.

U –wedergeborene- u hebt soms ook heel wat inspanning nodig om uw opgeschrikte ziel tot bedaren te brengen (Ps. 42:6). Dat lúkt u, als u zich voor ogen stelt, hoe God u geneest, u vastheid,, bescherming, schuilmogelijkheid geeft. Op ééns weet u het weer: ik bén niet bekrompen, wanneer ik Jezus volg. Het is een éér om in Gods leger te dienen. Ik mag nóg zoveel van Hem verwachten; Hij geeft altijd méér (Ef. 3:20). Ik kóm door de branding van de beproeving nú aan de veilige kust van de verademing stráks.  Ik heb het dode werk, dat níet tot rechtvaardiging leidde, afgelegd. Het levende werk, dat mij wél recht doet staan voor God, heb ik áángedaan.

Rondom David waren mensen, die hem levensgevaarlijk bedreigden. Zó scherp liggen voor óns de zaken niet. De mensen om óns heen zijn vrij dikwijls aardig, meestal neutraal, slechts een enkele keer lastig. Levensgevaarlijk bedreigend: dat maken wij in onze tijd, in de streken, waarin wíj wonen zo niet mee (dat laatste is maar beperkt geldig. Dit boek kan ook terecht komen in onrustige gebieden).

Echter: net als David hebben ook wíj in ieder geval één groep vijanden, die bijzonder verbitterd is. De duivel, vergezeld door zijn dienaren, is ook voor óns een harde werkelijkheid. Hij benart ons met depressies en angsten en wat-niet-al. Hij schildert ons mooie dingen voor, maar het zijn luchtspiegelingen. Eén keer valt hij, wordt hij geketend (Op. 20:1,2). Later wordt hij zelfs onherroepelijk, voor altíjd, onschadelijk gemaakt (Op. 20:10). Wat is hij dán lícht op Gods weegschaal. Wat vált hij diep, de macht, die zó belangrijk was (Jes. 14:10). God brengt ééns zijn ongerechtigheid aan de dag én tot machteloosheid. Dat gebeurt volledig, wanneer ‘het eindoordeel over állen gaat’.

De duivel is dus de wérkelijke tegenstander. Echter: mensen kunnen hem danig helpen. Tot goed begrip even een tussengedachte:

God doet zijn best, al zijn schoonheid in mensen te openbaren. Tot nu toe lukt dat maar zeer gedeeltelijk, maar het gáát beter worden (Op. 22:11).

De duivel doet zijn best, ál zijn lelijkheid in mensen te openbaren. Tot nu toe lukt dat maar zeer gedeeltelijk, maar het gáát erger worden (Op. 22:11)

In hoeverre hééft de duivel zijn stempel van slechtheid al enigermate op velen kunnen zetten?!:

-         Er zíjn mensen, die anderen uit kwaadaardigheid in het nauw brengen, bijvoorbeeld door het verdraaien van de waarheid. Van buiten zien zij er redelijk uit, maar daarbínnen!... (Matth. 23:27).

-         Ze verrijken zich oneerlijk en houden het geld héél stevig vast.

-         Ze hebben zó’n groot woord, dat anderen later moeten zeggen:

“Ik heb mij wéér laten overbluffen door valse argumenten.”

-         Ze kijken naar hun zekerheden en overleggen:

“Wat héb ik me daar toch iets gewéldigs opgebouwd!” (Dan. 4:30).

En dán komt de dag van het vuur. Het slechte werk én het zo op het oog wel goede verbranden (Matth. 3:12). Als een asvlokje dwarrelen ze rond.

God beoordeelt hun daden om te zien, of ze érgens uit te rechtvaardigen zijn. Maar dat is níet het geval. God ís niet te bedriegen. Hun werk krijgt een verdiende beloning.

Echter:… als iemand aan deze dingen ontsnapt is:

-         Hij hélpt anderen, in plaats van ze met doemdenken te infecteren.

-         Hij zegt de dingen, zoals ze zijn, maar dat zeggen is met liefde- en niet met bitsheid geladen.

-         Hij hóeft niet te vertellen, dat hij het licht heeft; de mensen zien het zó al.

-         Hij is iedereen van dienst op een wijze, liefdevolle, doelmatige manier.

-         Hij zoekt Gods koninkrijk (Matth. 6:33) en krijgt vele goede, aardse dingen zo ontspannen als in de slaap aangereikt (Ps. 127:2).

-         Hij heet maar één zekerheid, één levensanker, maar dat ís er dan ook een! En het ligt zó vast!! (Hebr. 6:19).

-         Hij dóet en hééft die heerlijke dingen, omdat er iets fijns, iets nieuws, van God en van Jezus afkomstig, in hem groeit.

-         Kortom… hij is wedergeboren.

… dan kan van hem dít worden gezegd:

zijn werk is lévend geworden, weeg zwáár bij God.

God schat zijn arbeid naar waarde en geeft ook hém een beloning, een vergelding, zó koninklijk, dat die mens een eeuwigheid nodig heeft om er steeds blijder mee te worden.

U –wedergeborene- bent naar dat grootse onderweg. Uw aardse werk –ballast op de weg naar de rechtvaardiging- doet u steeds minder. Hemels werk duwt u –als een stormvlaag- in de rug naar die rechtvaardiging toe.

Er was eens een man –Jona- die door ongehoorzaamheid niet alleen zichzelf, maar ook vele anderen in gevaar bracht (Jona 1:5). En toen ging hij nog slapen ook! (id). Het kwam allemaal nog wel goed, maar het zou mij nu te ver voeren om het daarover te hebben.

Léér hieruit, wedergeborene: u hebt verantwoordelijkheid. Het gaat niet alleen slecht met de wereld vanwege haar eigen tekortkomingen. Een deel van de algemene rampspoed komt ook hieruit voort, dat christenen dwars líggen en dommelig zíjn.

Voor zover een en ander u nog enigermate betreft: wrijf de slaap uit uw ogen, doe uw pyjama van ongehoorzaamheid uit. Onder de dóuche –al is die nóg zo koud- om waakzaam te worden.

En dan: de gehoorzaamheidskleren aangeschoten.