Kom maar binnen en kijk even rond op mijn blogje.

Hoe lief is, op het donker blauw
     der zwanger gaande wolken,
die donderduwen dreigen dra,
     het lieve lentegroen,
daar schielijk, uit de zuiderlucht,
     de middendaagsche dolken
der zonne ‘t lustig meievier
     een deuntje op dansen doen!

‘t Is groen, dat diepe in ‘t blauwe bijt,
     zoo hel en zoo doorschijnend,
of schier het uit den regenboog
     geboren ware; en blauw,
dat dieper nog als hemelsch blauw
     des avonds is, verdwijnend
in ‘t zwanger gaande duister van
     de wolken, gram en grauw.

De zonne loopt daar smijten in
     heur middendaagsche dolken,
die speiten zoo geweldig op
     het lieve lentegroen,
dat ‘t pinkelt en dat ‘t pierelt op
     de blauwheid van de wolken,
die, zwanger gaande, dreigen dra
     nen donderduw te doen.