op 4 juli 2008 is mijn vader onverwachts van ons heen gegaan door een ziekte die hij had , hij was nog maar amper 55 jaar en was al 6j invalidde , ondanks is het ook een troost dat hij uit zijn pijn is , maar toch vergeet ik hem niet , hij zit nog steeds in mijn hart, het enige waar hij mee zich kon bezig houden was het internet , dan had hij toch iets te doen , en ook al had hij die ziekte hij bleef voor iedereen parraat staan .Zijn mezerie zette hij aan de kant om toch anderen te kunnen helpen ,ook ondanks dat zijn uitkering werd afgepakt hij bleef altijd sterk , hij zat in een rolstoel maar toch moesten ze zijn uitkering bekijken en waarom :( nu is hij er niet meer maar wel in ons hart.er zijn er veel mensen die dit meemaken.de dagen ervoor zag ik hem nog maar was al aan de slechte kant toe wegens een maagoperatie , maar hij had wel een hoge suikerziekte , dan vraag ik mij af waarom ze dat dan toch gedaan hebben .Hij had ook in al die tijd dat hij invalide was toch nog steeds contact van zijn werk transsport routa de luk had luk problemen dan stond mijn vader klaar maar andersom ook met de vrachtwagen rijden was zijn leven en het werd hem ontnomen , heb er maar 1 gezien van zijn collega's ja je kan het raden luk en zijn vrouw en dochter , en plots op 5 september 2008 is luk onverwachts van ons heen gegaan met de vrachtwagen een ongeluk in de antwerpse haven , stel mij veel vragen daar over , waarom en voor wa:(heb hem niet zo goe gekent maar heb hem wel de week daarvoor gezien en is nog langs geweest , hij had 1 eigen dochter en de andere kids beschouwde hij ook als zijn eigen kinderen .ik hoop dat er nog mensen zijn door deze ervaringen kunnen zeker hun hartje luchten en er over schrijven
