Vandaag eens lekker uitgeslapen met ons tweetjes,, zalig eens niet alleen wakker worden. Nadat we ons klaargemaakt hebben trekken we naar tstad waar we tot bij de bakker gaan,, veel gesloten dus op zoek naar een andere. Eerst nog een lekkere koffie gaan drinken en dan naar huis waar we gezellig ontbijten, zij het al wat laat voor een ontbijt, maar na gisteren is dat niet erg. Voor de rest van de dag wat kalmpjes de zondag doorgebracht. Straks nog wat tv kijken en dan naar mijn bedje, morgen weer aan de slag in Brussel.
Ons MILLIE is vandaag al vijf maand, en alles gaat tot hier toe naar wens, ik denk wel dat ze het naar haar zin heeft bij ons,, iedere morgen op het tijdstip dat ik moet opstaan hoor ik ze al aan de deur komen miauwen, om te zeggen,, het is tijd om op te staan. Plezant !!!
Hoe kunnen twee mensen die zeggen dat ze van elkaar houden elkaar toch zoveel verdriet doen. Ik snap dit niet maar zie het elke keer weer, ik zie het verdriet in mijn ogen ondanks de zoveelste zoen. Is dit nu wat je wilt dit is toch geen echte liefde Ik wil geluk voor ons en niet deze pijn. Dit kan van de liefde nooit de bedoeling zijn. Er is geen warmte alles is kil en koud. Dat past toch niet als je echt van iemand houd.
Zoals steeds maar weer aan de kuis, was en strijk beginnen deze morgen. Na de middag bij James en dan had ik een afspraak bij mijne advocaat in Opwijk. Terug langs al mijn bekende wegskes en winkels,,Kga wat inlichtingen inwinnen, je weet nooit waarvoor het goed is. Nu vanavonond na het eten samen met Ivanka wat tv kijken,, op tijd in bed want morgen is het weer werkdag. Slaapwel iedereen.
Heel eenzaam en verlaten Zittend op een overgebleven steen Starend voor zich uit Want nu is ze voor altijd alleen
Vragende ogen, met een trieste blik Tranen rollend over haar wang Al de mannen in het groen Heel de omgeving maakt haar bang
Papa, mama, broer en zus Waar is iedereen gebleven? Zitten jullie soms verstopt onder het puin? Moet ik hier in mijn eentje leven?
Waarom is de grond zo rood? En waar zijn de huizen die er oren te staan? Waarom zit ik hier zo verlaten? Hoe komt het dat het zo is gegaan?
Bang en onzeker Haar leven en hart leeg geroofd Geen reden om nog te blijven leven Met zoveel vragen in haar hoofd
Een kind doelloos en verlaten Leeft nu in haar eentje voort Gevoelig, beschadigd en verwaarloosd En heeft nog nooit van Vrede gehoord
Nog steeds zittend op de steen Denkend hoe ze nu verder moet gaan Zoveel onbeantwoorde vragen in haar hoofd Starend naar de plek waar ooit haar huis heeft gestaan.
Het is geen Vaarwel, maar een Tot Weerziens,,,, Dit gedichtje las Ivanka voor op de begrafenis van haar pépé, mijn vader, vandaag 3 jaar geleden heeft hij ons onverwachts verlaten,,,
Iemandzoalsjij!!!
We denken aan vroeger en we voelen de pijn Waar zou je nu toch kunnen zijn En we denken aan de vele mooie momenten Die we samen met je hebben gehad Aan het leven dat we deelden Toen je nog dicht bij ons was.
En we vragen ons af Bestaat er nog iemand als jij Die ons de liefde geeft Waar elke mens voor leeft Net iemand zoals jij.
We herleven alle mooie momenten Nog vele keren per dag Steeds zien we je voor ons En wat we ook doen, je bent erbij Want je leeft voor ALTIJD in ons.
Dit en nog andere teksten las Ivanka voor , haar pépé die er ALTIJD voor haar was en die ze nu , evenals ik hard nodig heeft. Maar we weten dat je ons van ginder boven nooit zal vergeten, op al onze moeilijke momenten.
Hierbij een paar foto's van de Bloemencorso gisteren gehouden te Blankenberge,, spijtig kon ik niet gaan zien, maar ik kreeg dit dan van iemand en zo zie ik er dan ook iets van.. Bedankt !!!
Met de palmen van mijn handen maak ik een holletje En fluister daarin m'n zachtste gedachte Beelden en herinneringen over jou Stop ik erin weg Ik laat ze tollen,opspringen, Ritselen als herfstbladeren in de wind Voorzichtig sluit ik alle kiertjes af Als omvattned een fluweelzacht pluimpje Dan open ik mijn handen weer En blaas de inhoud weg heel zachtjes Zodat alles van jou Lang na blijft dwarrelen !!!
't Zijn nu al moeilijke periodes voor me geweest maar het lag niet aan een ander ik ben het probleem met een heden zonder toekomst zal ik het redden het doet pijn de pijn hier vanbinnen maar niemand blijkt het echt te begrijpen ben ik trots als ze het al even proberen maar zo geraak ik de dagen niet verder meer door de passie is verdwenen en ik hield er zo van. ik leerde dat verliefd zijn en houden van niet altijd makkelijk is en toch gaat de deur van m'n wijsheid elke dag meer dicht van moeilijk doen hou ik wel maar het verdriet ligt me zo zwaar zo zwaar dat er enkel een iets nog rest maar het betekend teveel voor me ik heb genoeg gehoopt er rest niets meer van over Een verleden kwam me terug opzoeken ik wil iets beslissen maar ik heb het bang en koud ik leef nog wel maar langzaam ...sterf ik vanbinnen weg
Dit lichtje zal altijd branden voor hen die me dierbaar zijn !!!
Dit is de auto waar mijn vader, de pépé van mijn dochter Ivanka haar jaren mee naar school voerde en altijd en overal klaarstond !!!
Over mijzelf
Ik ben SONIA
Ik ben een vrouw en woon in Blankenberge (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/07/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, shoppen, cinema,,,,,.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hallo,, Wie hier een berichtje wil achterlaten,,doe gerust,, je krijgt steeds een antwoordje terug !! Mvg Sonia
Ik ben SONIA
