Kvoel me moe,,, maar ik ben wel voor iets blij en dat is dat ik tenminste iets wat ik graag had,, het toch bijna zover gekregen heb, dat het al bijna is, waar ik het wou.
Toch iets waar ik een beetje fier op mijn eigen ben dat ik dit op mijn eentje heb kunnen verwezenlijken en ik dank daarom ook mijn ouders dat ze me die kans gegeven hebben,,, spijtig kunnen ze het niet meer meemaken,, maar ik weet, ik hoop het toch dat ze het van hierboven kunnen zien,,,
Maar was alles maar zo,,,, sommige dingen doen zo'n pijn vanbinnen dat het niet te beschrijven is,,, maar ik blijf nog altijd geloven dat het ooit eens zal beteren,,,, alhoewel,,,, ik heb nog steeds miijn "BEDEKINGEN"
|