|
Meestal werd dit een uitstapje te voet,zo een vier kilometer.Vaak door de koude en de sneeuw.Maar dat kon ons niet deren,integendeel,we vonden het leuk.Mijn moeders moeder woonde er met haar tweede man.(haar eerste man is gestorven in Calais tijdens wereldoorlog één,hij was amper drie en twintig jaar.Later meer hierover.)Verder woonde er nog een half broer Pier genaamd in de volksmond met tante A.,tante Nitje en nonkel G.Zo kenden we ze althans.Nonkel Pier was eigenlijk mijn dooppeter.Ze woonden er allen vredig bij elkaar,vlak naast de steenovens in kleine,maar gezellige huisjes.Eens aangekomen was het middag en dan mochten we al snel ons voeten onder tafel schuiven.Na het middagmaal werd er koffie geschonken met taart,en voor de ouderen,een druppel.Het was de gewoonte dat iedereen zijn fles korten of sterke drank meebracht met als gevolg dat iedereen iedereen trakteerde,dit op een gezond en gelukkig nieuw jaar.Ik zie de flessen nog staan ,Bols abricot,Triple schek met gouden vlokjes die dwarrelden ,Napoleon Mandarin enz....Soms mochten we een keer proeven.Uiteindelijk werd het een gezellige boel want er werd wel eens teveel op de gezondheid geklonken.
In die tijd was ik misdienaar.Dat was een niet te onderschatten karwei.Dagelijks twee missen dienen,s'avonds het lof,de zondagnamiddag om twee uur de vesters.....Tijdens de winter s'morgens om half zeven naar die koude kerk.Maar ik hou er niet te min ook heel veel mooie herinneringen aan over.Ik weet nog heel goed hoe ik samen met onderpastoor Devogelaere mocht meegaande Kommunie uitdragen naar de zieke en hulpeloze mensen.Dat gebeurde rond iedere kerkelijke feestdag.Zo weet ik nog dat we,een paar dagen voor Kerstmis te voet,in het donker,door de sneeuw via allerhande kleine wegen en donkere straatjes in tal van kleine huisjes binnenkwamen bij misschien wel zieke,maar tevreden mensen.Bij de laatste halte kregen we koffie en boterhammen.Intussen was het al klaar geworden en konden we,nog steeds te voet,terug naar de kerk.Nu mocht ik wel mijn lantaarn uitdoen en mijn bel in een handtas meenemen.En de mensen hoefden niet meer van hun fiets te springen,te stoppen,hun pet af te doen of ingetogen neet te knielen.
Misdienaar zijn had ook nog andere prettige kanten.Zo mochten we tijdens de zomer een daguitstap maken samen met iedereen die wat te maken had met de kerkfabriek.Zelfs onze koster Robert was er bij.Weken van te voren werd er over gesproken en we verlangden zo erg dat we de dagen aftelden.Zo ben ik voor het eerst naar Holland geweest en verder met de boot naar het eiland Walcheren.Wat een groot schipZoiets had ik nog nooit gezien en nu mocht ik meevaren!
Intussen ben ik in de zomer beland,maar laat het ons verder over de winter hebben.
|
