Daar was het duivenhok maar eveneens een slaapkamer met twee bedden.We sliepen letterlijk onder de pannen.Alleen gestampte kartonplaten beschermden ons en hielden min of meer de koude en wind tegen.Beneden was er nog een klein kamertje waarin met veel moeite een bed geplaatst was.
Stromend water was ons onbekend.Buiten stond,in het midden van de driewoonst een handpomp.Daar konden wij water pompen voor ons dagelijks gebruik als wassen,eten bereiden,wassen en plassen enz....Niet te geloven.Opgepast,het kan vriezen vannacht!Dan maar de pomp volledig inpakken in stro.
Naast ons huis hadden we een wc of zoals we zegden,een vertrek.Als we erop zaten zagen we,tussen de planken die de vloer veronderstelden te zijn,de aalput.Een nagel met een koord en daaraan vierkant gesneden stukken gazettepapier was ons toiletpapier.Een deur was niet nodig!Ons vader maakte in de vroege lente de aalput leeg.Met een kortwagen en daarop een volle aalkuip waarop een jutezak gelegd werd trok hij zoeen honderd meter verder in onze aarde straat, om hem te ledigen met een aalloeten zoals men toen zei,op aan lapje land dat hij met veel zorg bewerkte en waarop hij de nodige groenten voor ons kweekte.
Naast ons vertrek hadden we nog een kotje waarin,met veel etens resten een varkentje gekweekt werd.Met een streng stro werd af en toe de omtrek van zijn buik gemeten en rond Allerheiligen was het gewoonlijk zwaar genoeg,en werd het geslacht.Dat was voor ons,kleine jongens nogal een feest.Trouwens,de gehele straat werd er bij betrokken en iedereen was van de partij.
We keken verwonderd en soms een beetje bang toe hoe iemand de keel van dat varken oversneed en hoe men,met veel moeite het bloed probeerde zoveel mogelijk op te vangen.Daarna werd een lucifer gestoken aan het stro waar het op lag om de huid te schoeperen,en met wat toortsen,gemaakt van datzelfde stro roosterde men de gehele huid terwijl het dier links en rechts werd gedraaid.Ik ruik het nog als ik wil.Maar de mensen waren toen heel vindingrijk.Werkelijk niets,maar dan ook niets van dit varken ging verloren.Ik herinner me zelfs dat we zaten te kauwen op de verbrande schoenen,zo noemde men de nagels van de de poten.