Wat me wel zeer goed is bijgebleven is de historie met de nieuwjaarsbrieven toen ik nog in de lagere school zat.Ik velangde to de maand december er aan kwam,alleen al omdat ik wist dat onze schoolmeester op een dag de nieuwe voorbeelden van de nieuwjaarsbrieven zou mee hebben.En mooi dat die waren!Spijtig dat ik geen meer heb,want die brieven hadden iets magisch voor mij.Prachtige sneeuwlandschappen en mooie Kersttaferelen,versiert met flikkerende gouden en zilveren snippers.Ze hadden werkelijk iets sprookjesachtig.En dan dat schrijven!Er zou eens een inktdruppel moeten opvallen want in die tijd,met pennen en inktpotten wist je maar nooit. Het was nog donker toen we met zijn allen naar de kerk trokken.De sneeuw had het landschap herschapen in een zilveren tapijt onder de schijn van de maan en de duizenden sterren.We stonden bij momenten stil om er naar te kijken,want het was helder en serieus aan het vriezen.Als kleine gasten voelden we dat nauwelijks.Na de mis,waarmede we,als goede Christenen het jaar hadden ingezet,mochten we dan mee naar meters.Zo noemden we ons grootmoeder.Ze woonde naast het toenmalig oude mannenhuis,in de smallestokstraat,nu Tieltsesteenweg.De gehele familie,langs vaders kant,kwam er samen.Door meter zelfgebakken koekebrood met boereboter,kaas en koffie stonden op het menu.Iedereen liet het zich smaken.Er werd gebabbeld,vooral dan over de duiven,gediscussieerd ,verteld ,gelachen en vooral veel geetenMaar ik had voor iets anders meer aandacht.Op de Mechelse kast,tussen het onderdeel en de mooi in hout gesneden opzet,stond een eenvoudige,maar wondermooie kerststal.Eigenlijk was het maar een verfrommeld stuk kaft papier,gevormd in een rotsmassief of grot en geschilderd met restjes verf,met daarin plaasteren beeldjes van Maria,Jozef en het kindje Jezus,samen met wat schaapjes tussendoor en een herder. Schitterend was dat. Het werd zo stilaan tijd om onze nieuwjaarsbrief voor te lezen.Ieder om beurt.We bloosden en waren zenuwachtig.Tante Rachel was mijn doopmeter,dus probeerde ik mijn beste beentje voor te zetten en plechtig mijn nieuwjaarsbrief voor te dragen.En serieus dat we waren.Daarna gaven we onze brief dolgraag af met en bijhorend geschenkje.Ik weet nog heel goed dat het bijna jaarlijks een zoetekoeke was,verpakt in doorschijnend goudkleirig papier en in de vorm van een hartje.Nu kwam het voornaamste.......Ons drinkgeld.Fier als een pauw gaven we het dan aan ons moeder.Intussen moet her al zo wat rond tien uur geworden zijn.Dus de hoogste tijd om te vertrekken naar Marialoop,aan de steenovens,want daar woonde bijna alle familie van ons moeder.
