De HEW (Historische Eisenbahn Wiesel) heeft steenkolen nodig om haar stoomlocomotieven van energie te voorzien tijdens de weekends. Ongeveer één keer per week, meestal op maandag komt er een trein met een aantal wagens verse kolen aan. Deze worden gestockeerd in de voorraadbunkers naast het spoor. Met behulp van de kraan gaan ze dan in de dagbunker waar de locs kunnen onder rijden. De locomotief laden gebeurt door de zwaartekracht. Veel handarbeid komt er niet meer bij kijken. De kraan zelf is ook al een oudje maar functioneert nog prima.

19-07-2019 om 07:05 geschreven door Roger

Na WO II, nadat de meeste trajecten hersteld en geëlektrificeerd waren, besloot de Österreichischen Bundesbahnen (ÖBB) om nieuwe elektrische locomotieven te laten bouwen voor de sneltreindiensten, die een snelheid van 110 of130 km/h konden halen en een vermogen van 4.000 kW hadden. De locomotieven werden gebouwd door ABES en SGP uit Graz. Tussen 1956 t/m 1961 werden 30 stuks afgeleverd aan de ÖBB. De locomotieven werden ingezet op de sneltreindiensten.Omdat de locomotieven op de Arlberg en Semmeringbaan werden ingezet moest de aslast beperkt blijven tot 18 ton. Dit kon alleen bereikt worden met 6 assige machines.

I

Met de komst van de snellere locomotieven van de serie 1044 veranderde het werkterrein van de Rh 1110 en werden ze ingezet voor goederentransporten.

In de periode 1974 t/m 1975 werden 10 locomotieven uitgerust met gelijkstroom elektrische weerstandsremmen. Deze locomotieven werden ingedeeld als Bouwserie 1110.500. Deze locomotieven werden tevens voorzien van een nieuw kleurenschema van rood met grijze sierbanden en werden de bedrijfsnummers omgenummerd naar 1110.5xx.

In 2003 werden alle nog actieve locomotieven van de bouwserie Rh 1110 en Rh 1110.500 uit dienst genomen. Sommige locs zijn nog rijvaardig en worden regelmatig ingezet op museumritten.

Op mijn modelbaan zijn zowel de oude als de nieuwe versie van de reeks 1110 vertegenwoordigd. Met alle 6 assen aangedreven is het Roco model een echte krachtpatser. Onze loc met de nieuwe looks trekt een express goederentrein met uitsluitend koelwagens. Dergelijke sneltreinen voor goederen ontstonden in de jaren "80 en waren het equivalent voor de toenmalige TEE treinen. Ze werden soms dan ook TEEM genoemd waarbij de m voor "marchandises" staat. Veel kans dat de sinaasappel die vandaag bij jou in de keuken ligt gisteren met de trein uit het zuiden naar hier is gebracht!

17-07-2019 om 09:22 geschreven door Roger

Ik ben reeds digitale fan vanaf het eerste uur. Ik kocht me indertijd dan ook snel een startset van de firma Lenz en enkele decoders. De nog niet omgebouwde analoge locs reden toen nog rond op kanaal 0 dat daarvoor speciaal voorzien was. Een decoder inbouwen was ook wat complexer dan tegenwoordig. Om een lang verhaal kort te maken: veel van die locs met decoders van toen zijn ondertussen meer dan 20 jaar oud en rijden nog vlot hun rondjes zonder problemen.

Dat kan ik echter jammer genoeg niet meer zeggen van de V2+ decoders van Lenz. De eerste 2 daarvan gaven de geest na enkele minuten rijden. OK, de firma Lenz deed niet moeilijk en de decoders werden gratis vervangen maar dat was niet het einde van de problemen. De nieuwellingen slaan soms op hol waarbij de trein naar maximale snelheid gaat en niet meer kan gestopt worden, enkel een algemene noodstop kan nog redding brengen. Als klap op de vuurpijl was er onlangs een trein op een nieuw opstelspoor die ongevraagd achteruit begon te rijden en waarbij een 75€ duur personenrijtuig van Acme op de vloer belandde waardoor de draaistellen afbraken. Goedkoop is dus nog maar eens niet hetzelfde als beterkoop. Volgende keer toch eens bij de concurrentie (ESU & Co) kijken.

15-07-2019 om 08:17 geschreven door Roger

In de jaren 1970 werd besloten een opvolger voor de locomotieven van de serie 110 te ontwikkelen. De ontwikkelingen stonden onder leiding van de firma Krauss-Maffei uit München-Allach waar in 1974 de eerste locomotief werd opgeleverd. Naast Krauss-Maffei bouwden ook Henschel en Krupp deze locomotieven. De elektrische installatie werd verzorgd door Siemens, AEG en BBC.

De laatste serie locomotieven was niet strikt noodzakelijk voor de bedrijfsvoering van de Deutsche Bundesbahn (DB) maar redde op dat moment een deel van de werkgelegenheid in de Duitse industrie. Er werden in totaal 227 stuks van dit type gebouwd.

Deze locs reden vooral passagierstreinen en kwamen ook regelmatig tot in Oostenrijk. Ze waren 150km/u (na 1980 160km/u) snel bij een vermogen tot 3700 kW.

Ze reden ook een tijd de S-Bahn Rhein-Ruhr. Een trein bestond uit rijtuigen van het type x met een stuurstand aan de ene zijde en een locomotief van deze serie de 111 aan de andere zijde. Later werden de locomotieven vervangen door locomotieven van de serie 143. 

De locomotief 111 227 was de laatste uitgerust met conventionele wisselstroom (AC) techniek. 

Op mijn baan verblijven 2 locs van de serie 111. Beide zijn van Roco en rijden voortreffelijk. De rode versie op de foto trekt een goederentrein beladen met containers en opleggers.In onze ideale modelwereld worden vrachtwagens over langere afstand zo veel mogelijk van de baan gehaald en per trein naar hunbestemming gebracht. Veilig en goed voor het milieu en de files worden er een stuk kleiner door. Ik ben ook nog de eigenaar van een blauw-ivoorkleurige versie die een personentrein uit de jaren 70-80 trekt. 

14-07-2019 om 09:19 geschreven door Roger

Bijna een "cultloc" en na meer dan 50 jaar dienst nog steeds actief. Het verhaal begon in 1966 met 12 prototypes. later volgden er nog een kleine 400 exemplaren die ingedeeld werden in de series 215-216-217-218. Het vermogen schommelde afhankelijk van het type motor dat werd ingebouwd tussen 1900 en 2100 kW. Nu zijn deze locs op hun retour, de laatste overblijvers rijden nog enkel in goederendienst. In hun gloriejaren reden ze zelfs internationale TEE reizigerstreinen. Dat kon omdat ze 140 km/u konden aanhouden.

Onze modellen zijn van Roco, de ivoor-blauwe versie is mijn oudste nog actieve loc en wordt ingezet om de sporen te reinigen. De rode is een recente soundloc, eveneens Roco. Je ziet direct wel wat verschillen tussen beide locs. Deze locs zijn, ook in model, sterke "manusjes van alles".

12-07-2019 om 18:35 geschreven door Roger

Een deel van de historie van de E18 is reeds aan bod gekomen bij de Oostenrijkse serie 1118. Na WOII waren er nog 39 locs bij de DB en 2 bij de DR in Oost-Duitsland in dienst. Deze locomotief had een stalen frame. De loc heeft voor en achter een loopas zonder aandrijving en daartussen vier assen met grote wielen die ieder door een elektrische motor worden aangedreven. De locs reden tot 140km/u in normale dienst alhoewel ze tot 150km/u aankonden. De 4 tractiemotoren samen hadden een respectabel vermogen van 2550 kW.

Onze loc is van Roco en geeft de toestand na 1968 weer. De loc heeft reeds een computernummer gekregen en is ingedeeld in de reeks 118. De wagons zijn van Fleischmann maar voorzien van Roco kortkoppelingen. De laatste wagon heeft sluitlichten.

10-07-2019 om 00:00 geschreven door Roger

De V200 werd het icoon van de Deutsche Bundesbahn uit de jaren '50 en '60.

In 1953-54 bestelden de DB een proefserie van vijf locomotieven ontwikkeld en gebouwd door Krauss-Maffei in München. In 1956 kwam de serie productielocomotieven bij MaK en Krauss-Maffei gereed. Deze locomotieven werden voornamelijk op niet geëlektrificeerde hoofdspoorlijnen ingezet ter vervanging van de nog volop aanwezige stoomlocomotieven. De locomotieven met twee motoren hadden veel onderhoud nodig. Iedere motor dreef een hydraulische overbrenging aan. 

In de jaren tachtig werden zeven locomotieven verkocht aan de SBB (Zwitserland) en als Am4/4 met de nummers 18461-18467 ingezet. Deze locomotieven reden er ondermeer met goederen- en diensttreinen.  In 1997 werd de laatste locomotief afgevoerd en aan een particulier in Duitsland verkocht.

Ook werden een aantal locomotieven verkocht, onder meer:

• aan de Albanese spoorwegmaatschappij (HSH)
• aan onder meer de Italiaanse privé spoorwegmaatschappij (FER)
• aan de spoorwegmaatschappij Heitkamp voor de aanleg van een spoorlijn in Saoedi-Arabië 

In 1984 werd bij de DB de 220 013 als laatste locomotief buiten dienst gesteld.

Ons model is een soundversie van Roco. Om een trein uit de jaren '60 geloofwaardig te maken trekt deze de ook al haast legendarische "Silberlingen" die, schrik niet, van Lima zijn. De reden hiervoor was dat Lima 20 jaar geleden de enige fabrikant was die deze rijtuigen onverkort als 30 cm model uitbracht. 

08-07-2019 om 15:35 geschreven door Roger

Dit is de oude politiepost van Oberwiesel. Momenteel staat het pand leeg. Je zou dan kunnen veronderstellen dat er ergens een nieuw politiekantoor is maar niets is minder waar. Ook hier slaan de bezuinigingsrondes toe. Nu gebeurt er wel niet spectaculair veel in dit slaperig dorpje en als dat dan toch eens is mag de politie van Wiesel stad langskomen. De gemeenteraad moet nog een nieuwe bestemming bedenken maar net als overal elders gaat dat niet zo snel !

06-07-2019 om 09:02 geschreven door Roger

In 1937 bestelde de Bundesbahnen Österreich (BBÖ) 8 locomotieven bij de Lokomotivfabrik Floridsdorf. Deze locomotieven waren bedoeld voor de Westbahn tussen Salzburg en Linz. Naast aanpassingen aan de luchtroosters kregen de locomotieven krachtigere transformatoren dan hun Duitse broertjes (E18) en nieuwe door Siemens-Schuckert ontwikkelde motoren. Tevens werden delen van de mechanische constructie en elektrische installatie aangepast aan de Oostenrijkse normen.

In 1940 kwamen de locomotieven in het bezit van de Deutsche Reichsbahn, waar ze ingedeeld werden als bouwserie E 18.2 en kregen de bedrijfdnummers E 18 201 t/m E 18 208. Tijdens de 2e wereldoorlog deed de Deutsche Reichsbahn een aantal aanpassingen aan de locomotieven. Zo werden de drijfwielen en voorloopwielen vervangen door kleinere zoals bij de Duitse E 18 locomotieven.

Na de 2e wereldoorlog werden de locomotieven bij de ÖBB ingedeeld als bouwserie Rh 1018. De van oorsprong Duitse E 18 42 was in Oostenrijk achtergebleven en werd bij de ÖBB ingedeeld als bouwserie Rh 1118 met bedrijfsnummer 1118.01. De locomotief werd toegelaten voor een maximumsnelheid van 140 km/h en was daarmee op dat moment de snelste locomotief in Oostenrijk. oorspronkelijk waren de locs "dennengroen", later werden ze oranje geschilderd. In de jaren '90 werden de locomotieven uit dienst genomen. Eén loc werd rijvaardig gehouden voor historische ritten tot in 2001.

Het model is van Roco en stamt nog uit de jaren '90. Deze loc is bij mij reserveloc geworden wegens slijtage aan de overbrenging na meer dan 20 jaar trouwe dienst. Deze loc is nog uitgerust met een "oerdecoder" LE130 van Lenz. Toch rijdt er nog een E18 op de baan, maar dan in de blauwe kleur van de vroegere DB. Maar da's voor een andere keer.

05-07-2019 om 08:37 geschreven door Roger

Bijna zo beroemd als de Orient Express is de Rheingold Express. De trein werd in 1928 als FFD Rheingold door de Deutsche Reichsbahn in de dienstregeling opgenomen, terwijl de exploitatie in handen was van  Mitropa. Bijzonder voor die tijd was dat de catering aan boord bij de reizigers langs kwam en dat de grenscontroles in de trein plaatsvonden

De trein werd door snelle stoomlocomotieven van de series 3700 en 3900 van Hoek van Holland naar Zevenaar getrokken, vervolgens door het Beierse type 18.4 en 18.5 van Zevenaar naar Mannheim, en door het Badense type 18.3 van Mannheim naar Basel-Badischer Bahnhof. Later werden zij door het type 01 getrokken.

Mitropa exploiteerde de trein, met nieuwe, comfortabele Pullmann-rijtuigen van de toenmalige eerste en tweede klasse. De rijtuigen waren als teken van hun luxe eerst in de kleuren aubergine-crème en rond 1931 violet-crème geschilderd.

De wagon op de foto dateert uit deze periode. Het model is van Lilliput en werd bijna 50 jaar geleden op de markt gebracht. De detaillering was voor die tijd fenomenaal. Zelfs de schemerlampjes op de tafels zijn weergegeven. Het enige dat mankeert is kortkoppeling maar die werd pas 20 jaar later uitgevonden !

04-07-2019 om 08:28 geschreven door Roger

De " Blue Tiger" ontstond in 1996 in Duitsland en was bedoeld als sterke goederenloc met een beperkte asdruk. Daarom is deze serie dan ook 6-assig geworden. De 12 cylinder dieselmotoren komen van General Electric en drijven via omvormers de wisselstroommotoren aan. Bij ons is dit concept al langer bekend, voor Duitsland was dit een trendbreuk met hun dieselhydraulische krachtoverbrenging. Behalve de motoren werd de rest van de loc gebouwd door ADtranz. In 2008 werd ADtranz overgenomen door Bombardier die trachtte de locs in heel Europa te verkopen. De locs voor de Duitse markt hadden een gewicht van 123 ton en een vermogen van 2460 kW waardoor ze 120 km/u snel waren. Buiten de 11 locs voor de DB waren deze machines geen groot succes in Europa. Er zijn nu kleinere 4 assige versies (TRAXX) beschikbaar voor de Europese markt.

Ons model is de Duitse variant en werd gebouwd door de Sloveense firma Mehano. Het was één van de allereerste soundlocs die toen verkrijgbaar waren. Het motorgeluid is nogal ééntonig en de signaalhoorn had iets meer dynamiek mogen hebben. De trekkracht voor dit model is als redelijk te omschrijven. Het is wel een blikvanger op de baan!

Wat velen misschien niet weten is dat er ook locs van dit type rondrijden in Pakistan. Deze rijden op breedspoor (1676mm) en hebben een iets groter vermogen (2500kW) dan de Duitse versie met hun 16 cylinder dieselmotoren. De eerste 10 werden in Europa gebouwd en verscheept, de 20 daaropvolgende werden onder licentie in Pakistan zelf gebouwd.

Er werden ook 20 locomotieven aan Maleisië verkocht om daar op smalspoor 1000mm te rijden o.a. op de verbinding Bangkok-Singapore.

In Duitsland is het bij de originele 11 stuks gebleven die nu dienst doen bij verschillende privémaatschappijen, de DB zelf heeft er geen in dienst.

02-07-2019 om 08:22 geschreven door Roger

Een IC trein getrokken door een Oostenrijkse reeks 1044 rijdt net het grote stalen viaduct op om even later de tunnel onder het dorp Oberwiesel in te duiken. Ondanks dat dit een internationale verbinding is, wordt de snelheid beperkt wegens de vele stijgingen en bochten op dit tracé. Nog enkele kilometers en dan zal de grens bereikt worden, niet dat het veel uitmaakt want de douane formaliteiten zijn al lang afgeschaft. Alhoewel zowel Oostenrijk en Duitsland hetzelfde stroomsysteem hanteren moet de loc toch al rijdend met de stroomafnemer naar beneden een stroomloos stuk passeren want de spanningen van beide stroomsystemen (15kV / 16 2/3 Hz) zijn niet in fase!

30-06-2019 om 08:27 geschreven door Roger

Oorspronkelijk waren de T10 tenderstoomlocomotieven in dienst bij de Pruisische spoorwegen tussen 1909 en 1912. Ze werden ingezet op het traject tussen Frankfurt/Main en Wiesbaden. Dit 41 km lang traject moest zonder keren van de loc in de beide kopstations kunnen afgelegd worden. De latere Reichsbahn nam een aantal van deze locs over als reeks 76. Eén loc belandde na de WOII in Frankrijk en 8 machines kwamen bij de DB (Bundesbahn) terecht waar ze nog tot 1948 dienst deden. In 1964 waren er nog 6 stuks actief bij de Osthannoversche Eisenbahnen.

Het model is van Fleischmann en is voorzien van een 6 polige decoder (NEM651) die toen de standaard bij Fleischmann was. Het is een leuk locje om mee te rijden met een haast geruisloze aandrijving.

29-06-2019 om 09:15 geschreven door Roger

Ook op de modelbaan rijden goederentreinen rond en net zoals in het groot zouden die goederentreinen iets moeten vervoeren. Dikwijls echter zien we lege goederentreinen hun rondjes maken op de modelbaan. In realiteit tracht men zo weinig mogelijk met lege treinen te rijden, dat kost alleen geld en brengt niets op. Nu kan je aan een tankwagen of een gesloten goederenwagon niet zien of deze leeg of vol is maar met erts- of kolentransport zie je dat wel. Een veel gemaakte fout is de modelwagen te overladen. In realiteit is zo'n wagen dikwijls maar voor 2/3 gevuld. Dat komt doordat 50m³ erts bvb.veel meer wegen dan 50m³ steenkolen, of wit zand of bieten. En zelfs een trein is beperkt in gewicht, denk maar aan de maximale draagkracht van de bruggen waar ie over moet. Op de foto's zie je moderne ertswagens en oudere open goederenwagens waar zowat alles met vervoerd werd, in ons geval kolen.

28-06-2019 om 09:04 geschreven door Roger

De dennenboom op de eerste foto is een zelfbouwboom van Heki. Deze ziet er reeds stukken beter uit dan de plastieken sparretjes van Faller 50 jaar geleden of de flessenborstelbomen uit de jaren 70-80. Als ik in de Duitse modelbouwtijdschriften blader kom ik regelmatig op artikels terecht waar Jozef Brandl de  meest fantastische landschappen uit zijn mouw tovert. De naaldbomen op die foto's zijn dikwijls van de firma Silhouette,  mooi maar pokkenduur. Op de beurs in Dortmund dit jaar kwam ik  een stand van de Poolse kleinfabrikant MBR tegen. Dit is echt mooi materiaal, eerlijk toegegeven ook niet geschikt om met 100 tegelijkterijd te kopen (tenzij je Bill Gates heet), maar wel om op een strategische plaats met de show te gaan lopen. Kijk maar eens goed naar de onderste foto. De naalden onderaan de boom zijn zoals in werkelijkheid zelfs bruin verdord.

27-06-2019 om 08:25 geschreven door Roger

De Sinksenfoor van Wiesel loopt op zijn laatst. Of er met deze hitte nog veel volk op af komt valt maar af te wachten. Tenzij de smoutebollen kraampjes omschakelen op ijsjes misschien? Van de gelijknamige kermis in Antwerpen hebben ze hier gelukkig niet te veel concurrentie! 

Alle bewegende attracties worden gestuurd met een oude Siemens S5 PLC die op de firma indertijd van de afvalcontainer gered werd. Het grote rad bvb. draait telkens 4-5 cabines door zodat de mensen kunnen in/uitstappen. Als er op die manier één volledige ronde gemaakt is draait de attractie 5 toertjes en dan begint de ganse cyclus opnieuw. De andere attracties starten en stoppen automatisch maar niet allemaal tegelijk. Zo ontstaat een zeer afwisselend beeld.

26-06-2019 om 08:07 geschreven door Roger

Het is geen slecht idee om bij het werken met flexibele sporen van 1 m een kleine spleet te voorzien tussen de verschillende rails. Deze rails zetten namelijk ook uit bij deze hitte, zelfs in huis. Op mijn hobbyzolder is het momenteel ook 30°+ ondanks dakisolatie. Metaal dat opwarmt zet uit, vooral in de lengte is dit goed merkbaar. Het zou het wel eens kunnen gebeuren bij deze hitte dat er ineens een aantal vreemde kronkels of zelfsbreuken in je perfect recht aangelegd spoor ontstaan. Mijn sporen hebben de grote test vorige zomer doorstaan toen het wekenlang heet was. Bij sporen die je deze winter hebt gelegd is het nu het ideale moment om een inspectieronde te houden.

25-06-2019 om 07:14 geschreven door Roger

Tegenwoordig moetje al geluk hebben om op de trein iets meer dan een tas koffie of een reep Snickers te vinden. In een niet zo ver verleden was dat wel even anders. In elke zichzelf respecterende IC trein reed er een restauratiewagen mee. Je kon er van een volledige 3 gangenmaaltijd genieten terwijl het landschap voorbij zoefde. OK, goedkoop was het allemaal niet maar het had wel iets. Als je tegenwoordig iets wil eten moet je het vooraf doen in het stationsbuffet en dat is ook niet echt goedkoop. In het beste geval op een Thalys & Co komt er nog iemand langs met koffie of cola en "that's it". 

Kijk ook eens naar de mooie kleurtjes waarin dit Italiaans restaurant op wielen is beschilderd ! Het model is van Roco.

24-06-2019 om 08:24 geschreven door Roger

In november 1913 gaf de SBB groen licht voor de elektrificatie  van de Gotthard lijn. Door het uitbreken van de eerste WO werd de SBB gedwongen steeds minder diensten te rijden wegens gebrek aan steenkool. Het zou tot 1920 vooraleer de ganse Gotthard lijn onder draad lag. In de herfst 1918 reden op zondag geen treinen meer uitgezonderd de melktreinen. Er was dan ook dringend behoefte aan elektrische locs.

In 1918 werd reeds opdracht te geven voor de bouw van 10 stuks van de bouwserie Be 4/6 (12303 t/m 12312), bedoeld voor personentreinen. In juli volgde een aanvullende bestelling van 30 stuks (12313 t/m 12342). Deze locs konden 75 km/u en hadden een vermogen van 428 kW ( 1° serie) tot 508 kW (2° serie).

Aanvankelijk zou het stroomsysteem voor 15.000 Volt, 16 2/3 Hz ingebouwd worden voor het stroomnet van de Gotthardbahn, maar vanwege de angst voor vervuiling van de isolatoren door het roet van de nog in gebruik zijnde stoomlocomotieven, werd een omschakelaar naar 7.500 Volt, 16 2/3 Hz, ingebouwd. Vanaf loc 12329 werd het stroomsysteem van 15.000 Volt 16 2/3 Hz standaard ingebouwd en werd afgezien van een omschakelaar naar 7.500 Volt.

In 1976 de laatste locomotief buiten dienst gesteld.

Onze Roco loc behoort tot de 2° bouwserie. Oorspronkelijk waren de locs bruin geschilderd, later werd dit groen. Deze loc rijdt historische nostalgie ritten, uiteraard met passende rijtuigen. Liefhebbers om mee te rijden zijn er genoeg.

Het is een machtig zicht als de loc langzaam optrekt en je de imposante drijfstangen ziet bewegen.

23-06-2019 om 09:13 geschreven door Roger

Gasthof "de Gouden Leeuw" is gekend in de streek. Je kan er lekker eten voor weinig geld en er zijn enkele kamers om te overnachten. Die boek je best van ruim tevoren anders loopt het mis want de vraag is groter dan het aanbod. Vraag bij boeking een kamer aan de achterzijde. Da's rustiger en je hebt bovendien een mooi zicht op het kasteel en de wijngaarden.

22-06-2019 om 08:44 geschreven door Roger