Deze zware sneltreinlocomotieven werden in 3 bouwseries aan de toenmalige Deutsche Reichsbahn geleverd. De eerste 10 exemplaren werden in 1926 geleverd (2340kW), de tweede serie (2580kW) in 1927 en tenslotte in 1932-1933 de laatste serie (2944kW). Twee exemplaren gingen verloren in WO II en eentje na een ongeval in 1967. De overige 18 exemplaren werden in 1968 door de DB hernummerd in de serie 116. In de jaren '70 werden deze machines geleidelijk aan buiten dienst genomen, de laatste in 1980.

Deze locs hebben een redelijk speciale aandrijving (zgn. Buchli-Antrieb). Een bovenliggende motor drijft via een groot tandwiel de onderliggende as aan. Er zijn zo 4 motoren voor de 4 aangedreven wielen en aan elke kant van de loc ligt nog een niet aangedreven loopas. In Duitsland was dit de enige loc met een dergelijke aangedrijving. In Zwitserland en Frankrijk daarentegen kwam dit systeem veelvuldig voor. 

Het model op de foto is van Roco. Ik heb altijd al een zwak gehad voor oude elektrolocomotieven en dit model is er daar één van. Met aandrijving op 4 assen is dit een sterk trekpaard dat geen problemen heeft met het trekken van de 4 personenrijtuigen (30cm). Ik heb ooit de test gedaan met 8 rijtuigen en ook dat ging probleemloos, ook op de lange 3% hellingen in spiraalvorm.

Onderstaande foto geeft aan hoe de kracht van de motor op de wielen wordt overgebracht.