Vanaf 1908 werden in Beieren deze 2-assige stoomlocs gebouwd. Deze waren zeer modern voor hun tijd. Ze hadden een oververhitter wat de prestaties van deze locs verbeterde, ze konden 50 km/u rijden. In totaal werden er 42 stuks van gebouwd waarvan er 2 in Zwitserland bij de Sensetalbahn belandden. Ze waren ook voorzien voor éénmansbediening, normaal had je op stoomlocs altijd een stoker en een bestuurder. Anders dan bij gewone stoomlocs zat de machinist hier beschut tegen de weerelementen.

Einde jaren '50 gingen de laatste exemplaren buiten dienst.

Het model op mijn baan is een Roco locje uit de jaren '90. Het is de enige loc op mijn baan die niet digitaal rijdt, er was gewoonweg geen plaats om ergens een decoder kwijt te kunnen. Het model heeft ook geen verlichting. Ondanks het feit dat het maar een tweeassig locje is zijn de rij eigenschappen toch behoorlijk. Op lange wisselstraten moeten de hartstukken wel elektrisch aangesloten worden want anders valt ie stil bij lage snelheid.

Anders dan in realiteit wordt hier het locje nog gebruikt om goederenwagens van het station naar de brouwerij en omgekeerd te brengen. Da's het leuke aan de hobby, je moet niet altijd strikt de werkelijkheid volgen.