Mijn eigen idee na de HBS was journalist worden. Dat betekende in die tijd zien bij de plaatselijke krant binnen te raken en achter keukenbrandjes en kleine ongelukjes te rennen en een kort stukje te schrijven.Dus erg laag beginnen en je omhoog ploeteren. Toen het na het geslaagde examen erop aankwam wat nu te doen zei mijn vader we gaan naar een beroepskeuzeburo. Daar in Nijmegen wisten ze na een dag testen te vertellen dat ik erg geschikt was om naar de TH - in Delft - te gaan of naar de MTS - wat later HTS zou gaan heten en nog later TH - terwijl de TH later TU werd - . Thuis werd besloten dat Delft niks zou worden - op kamers en duur - en werd het dus MTS. Ik zou in de sterklas komen - In augustus een snelopleiding in tekenen en dan naar de tweede klas. Dat gebeurde en ik moet zeggen - achteraf - dat ik me nooit echt een technicus in hart en nieren heb gevoeld. Ik was in staat de opleiding af te maken en ben uiteindelijk de techniek ingegaan.
Alles was daar anders. Als je 's morgens binnenkwam stond pater-rector op de trap en monsterde iedereen , schoot opeens naar voren en zei tegen de leerling in kwestie : jij was vanmorgen niet in de kerk en ik verwacht je na vieren daar wel te zijn. Je was het haasje voor de middagstrafzitting in de kerk. Ik hoorde bij de groep venlonaren die dicht bij school woonden en dus naar de kerk moesten. Ik ben vaak na vieren moeten opdraven. De gymleraar was iemand die iedereen in zijn les verwachtte en dus mij ook. Jammer. Dan was er nog de Blanke. Meneer Scholten keek in die eerste les in zijn boekje en noemde mijn naam, en riep me voor het bord. Ben jij een broer van Arie ? Ja meneer. Dan schrijf even de volgende opgave op het bord en laat zien dat jij beter bent dan hij. Ik verloor acuut mijn zelfvertrouwen en al gauw kwam van hem een " Verbaast me niks. Ga maar zitten en zorg dat jouw wiskunde wat beter wordt." Afgebrand dus. Niet alles was kommer en kwel. Mondje -Geurts - die Frans gaf - en graag vanuit het Frans liet vertalen ontdekte snel dat ik dat leuk vond en verwachtte al gauw dat ik voor lag met vertalen. Le Cid en Le silence de la mer vond ik machtig mooi. De school had ook een schoolblad verzorgd door de leerlingen en ik kwam ook bij de redactie. Ben zowaar mee naar Haarlem naar een tournooi voetballen geweest als sportverslaggever. Houten Klaasje die voetbalwedstrijden versloeg. Dat vond ik best moeilijk, maar het lukte. De schaakclub vond ik ook fijn om bij te zijn. Al met al was het er niet slecht.
Er is veel gebeurd in de laatste tijd, waardoor ik
mijn blogwerk verzuimd heb. Het wordt hoog tijd dat ik weer op de oude voet
verder ga. Dus tot zeer binnenkort.
Giel
