Vakantie begint met stress, want je gaat een reis uitzoeken en nadat je hem geboekt hebt, kan hij goedkoper worden, dat heb je nu eenmaal met al die latsminuteaanbiedingen. Je kijkt dus alle dagen even of de reis nog even duur is en als dat zo is haal je opgelucht adem, als hij goedkoper geworden is, voel je jezelf een verliezer, dan heb je de reis op het verkeerde moment geboekt.

Je houdt ook het weer in de gaten, zowel het weer in het land van bestemming, als het weer in de Benelux, want je wilt hier alleen maar weg, wanneer er wolken en regen zijn en je wilt daarginds alleen maar zijn, als het er warm en zonovergoten is.

Na weken van stress breekt dan eindelijk de dag van vertrek aan. Je komt uren te vroeg op Schiphol aan, want je hebt rekening gehouden met files, omleidingen en zelfs met op de snelweg gekantelde vrachtwagens. Je sluit aan in de eerste rij, vervolgens in de tweede, de derde, je moet je tas leeghalen, jezelf half uitkleden en als je dan eindelijk door al die ellende heen bent, loop je je rot te vervelen op de luchthaven. Je kijkt naar buiten en je ziet, dat de zon schijnt, geen wolkje aan de lucht, je weet dat het buiten 25 graden is, net als op je vakantiebestemming, je had dus net zo goed thuis kunnen blijven.

Je ziet op het grote bord, dat je vliegtuig een uur vertraging heeft en als je er eindelijk inzit, hoor je vanuit de cockpit dat we de sluitertijd gemist hebben en nog een half uur moeten wachten voordat we eindelijk op kunnen stijgen. Op een gegeven moment ga je dan echt de lucht in en dan begint het lange wachten, je leest wat, je verveelt je, je kijkt naar een film en je kijkt vooral op je horloge…….. wat duurt het allemaal lang……….

Als je dan eindelijk geland bent, moet je opnieuw in een rij staan, vervolgens op je koffer wachten en uitvinden waar de transferbus staat die je naar je hotel gaat brengen. Eenmaal in die bus gezeten, moet je opnieuw wachten, meestal een uur, voordat de bus eindelijk vertrekt. Na korte of (meestal) lange tijd, kom je eindelijk in je hotel aan. Dan begint de rij bij de receptie. Dan krijg je eindelijk je kamernummer en komt de eerste teleurstelling……. de kamer is in het echt veel minder mooi dan op de foto en ook het uitzicht valt tegen. Die mooie kamer die in de folder stond, hebben ze waarschijnlijk aan iemand anders gegeven. Je pakt je koffer uit en gaat het terrein verkennen……. dat valt ook tegen, een beetje vervallen, het zwembad ik kleiner dan in de folder stond, de zonnebedden zien er gammel uit, de matrasjes op die bedden zijn gescheurd………. Je wenst dat je thuisgebleven was, in je eigen, goed verzorgde tuin op het zuiden, met je eigen comfortabele zonnebed. Maar…… je bent HIER en je moet er het beste van maken. Het is inmiddels etenstijd, je gaat op zoek naar het restaurant. Het eten is minder uitgebreid en niet zo goed verzorgd als je gehoopt had.

Veertien dagen later sta je te wachten tot de transferbus je op komt halen. Je hebt twee weken met matig vakantieweer gehad in een omgeving die tegenviel. Je weet dat het mooie weer in de Benelux inmiddels plaatsgemaakt heeft voor wolken en regen. Je hart is vol teleurstelling en je moet heel die rotreis nog maken……..

Vakantie is een bron van teleurstelling en frustratie.

Het is mij niet gelukt om een goede moeder voor mijn dochters te zijn.

Het is mij niet gelukt om een goede dochter voor mijn moeder te  zijn.

Ik heb diverse ongelukkige relaties met mannen gehad, het is mij niet gelukt om een gelukkige relatie met een man op te bouwen.

Als ik iets koop, een kledingstuk, een meubelstuk, een fiets, dan is het altijd net het verkeerde.

Ik ben talloze keren op vakantie geweest, door Europa en Afrika en altijd was ik ongelukkig.

Alles wat ik ondernomen heb is mislukt.

Nu is oud ben, moet ik aanvaarden dat mijn leven mislukt is en dat er geen hoop meer is op verandering of verbetering.

Ik ben oud en ik kan alleen  maar beseffen, dat alles wat ik ondernomen heb, mislukt is.

Mijn leven is er geen van successen, maar van mislukkingen.

Het enige dat niet mislukt is, is iets waar ik nooit iets voor gedaan heb, en dat is mijn gezondheid, ik ben op hoge leeftijd en ik ben nog altijd gezond, heb nergens medicijnen voor nodig, mijn geheugen werkt nog perfect, ik ben recht van lijf en leden, gezond van lichaam en geest en nooit, absoluut nooit in heel mijn leven, heb ik me daarvoor uitgesloofd en nooit heb ik ernaar gestreefd om gezond te zijn en te blijven, dat is altijd helemaal vanzelf zo geweest, zonder dat ik er ook maar een heel klein beetje moeite voor hoefde te doen. Ik ben slank, nog steeds, niet mager, niet mollig, niet dik, maar gewoon slank, en helemaal gezond, en daar heb ik me nooit zorgen over gemaakt, ik heb er nooit naar gestreefd.

Alles waar ik naar gestreefd heb, is mislukt en het enige waar ik me nooit zorgen over gemaakt heb, nl. mijn gezondheid, dat is gelukt, ik ben kerngezond, slank, ik zie er goed uit voor mijn leeftijd.

Misschien had ik me over het andere ook nooit zorgen moeten maken. Niet over mijn relatie met mijn moeder, niet over mijn relatie met mijn dochters, niet over het al dan niet vinden van een partner, niet over vakanties en niet over (mis) kopen. Wellicht was dat dan allemaal ook vanzelf goed gegaan, net als mijn gezondheid.