Als een roos die langzaam open komt opent zich in mij de vaste grond , waarop ik rustig bouwen kan.

De schoonheid komt langzaam aan het licht . God van mijn verlangen die liefde is ,

Zichtbaar is elke bloem of mens voorbij de grens ik kan niet meer weten , vergeten vormt zich een nieuwe horizon .

De bron wordt herkent komt stralent aan het licht mijn zicht wordt ruimer de weg breder mijn hart opent zich totaal , wil alles geven alles delen .

De liefde laat mensen open stralen als sterretjes diamanten , hij wil ons verwarmen omarmen

koesteren keer op keer ; Zo op te bloeien maakt me stil van vred en geluk die God in mezelf overmand

tineke ebing