vreemd hoe een mens gevormd kan worden door het leed uit het verleden hoe een "onschuldig" pesterijtje een wankele basis legt voor't heden een woord kan alles weer naar boven halen de situatie die niet had mogen zijn de herinneringen laten me weer verdwalen in die alles verscheurende zielepijn vreemd hoe een mens verteerd kan worden door de haat en nijd van toen 't heeft zich opgehoopt in al die jaren maar ik zou niet weten wat ik ermee moet doen het zoekt een weg in woord en daad wat niet altijd gunstig is soms word ik op de verkeerde kwaad dat geeft dan ook weer ergernis naar de littekens kijken zij niet meer om is er wel sprake van een geweten? door die rotzakken loop ik nu krom ik kan het vergeven maar niet vergeten