Vroeger werd ik veel gepest Ik alleen tegen de rest Elke dag steeds opnieuw Zo gauw als ze me hadden gezien Praten hielp niet meer steeds maar pesten, steeds weer Als de pestkop alleen was Kon er soms een vriendelijk woordje vanaf Maar samen in een groep Voelden ze zich sterk en goed Gelukkig waren papa en mama er altijd voor mij En werd ik weer vrolijk en blij WE zij nu verhuisd En ik kom elke dag vrolijk thuis Het pesten is nu gelukkig voorbij Ik ben gelukkig en blij Alle pestkopppen zijn vreselijk stom Want pesten is heel dom Je moet elkaar nemen zoals je bent Of je nu wit, bruin of zwart bent Iedereen is een uniek mens Dat is nu ook mijn wens: Stop het pesten, stop het slaan Dan zal het in de hele wereld beter gaan.