 |
|
|
| 06-11-2010 |
 En zo begint het... |
Het begint eigenlijk al voor de vierde keer :hopelijk wordt dit de goeie keer!
Het was best moeilijk om een naam te vinden.Normaal doe ik daar een paar jaar over :op mijn zestiende verzon ik de naam voor het eerste kind dat ik zou krijgen en dat uiteindelijk zeven jaar later geboren werd.Gelukkig heb ik minder lang gedaan over het bedenken van de twee volgende anders was ons zoontje,om fertiliteitsredenen,zeker enig kind gebleven!
Skamanderke dus.Gewoon omdat ik mij plots een andere zoekactie herinnerde,ten tijde van mijn humaniora,toen we met de hele klas een naam moesten bedenken voor ons schoolblad.Ik kwam toen op de proppen met "Skamander"of "Xamander"omdat ik de avond tevoren een paar uur had gespendeerd aan het vertalen van een griekse tekst,waarin deze laatste -zoontje van de "helmboswuivende Hector van Troje"-van op de arm van zijn moeder moest toezien hoe zijn vader door Achilles werd gedood en door het stof gesleurd.
Het ventje en zijn entourage waren er de oorzaak van dat ik een aflevering -toen nog in zwart-wit-moest missen van "Schipper naast Mathilde".Helena mocht dan wel voor Paris de mooiste vrouw ter wereld zijn,althans zo had ik het "vrij"vertaald,voor mij was Mathilleke onevenaarbaar (is dit wel een woord?)in haar glansrol van goeiïge commandant naast de onvergetelijke Nand Buyl . (Ik maak toch geen reclame,hé want ik las dat dat niet mag!)
Dat is allemaal wel lang geleden :in een kleine twintig lijnen omarm ik veertig levensjaren!Niet dat ik me oud voel,hoor,écht niet.Er zijn zelfs zo van die dagen dat ik vleugeltjes voel groeien.Zoals op die dag ,een jaar of twee geleden,toen ik door de Antwerpse binnenstad liep en
een beetje moest uitwijken voor de stoere binken van de "reinigingsdienst"die met zakken en zakjes liepen te sjouwen.
Zegt er één"Pas oep,madammeke,of ik schep oe oep!"
Ikke"Allez,zeg,toch nog niet bij 't huisvuil zeker!"
"Joa,mor,schoen vraawe zette waai van veur in de kaaaaaaar!"
Zie,op zo'n dag schijnt voor mij de zon!Want iedere échte vrouw weet,als de mannen van 't straat haar niet meer zien zitten,dan is 't definitief uit met de charmes!!!
Er is soms niet veel nodig om eens mens efkes geluk te doen proeven!
Mooi meegenomen is ook dat ik vanavond niet hoef te koken:mijn man brengt frietjes mee van 't frituur ,mosseltjes in azijn voor hem en ik draai een doos corned beef open.Ik ga stoppen en de tafel dekken ,ik hoop dat hij niet te lang wegblijft.
Die beef doet mij trouwens denken aan Slim,de Amerikaanse soldaat die altijd bij mijn tante Mitteke in de veranda zat,als mijn moeder en ik op 't onverwachts bij haar langsgingen.Maar die Slim,dat is een ander verhaal, één voor later,als ik op tv (kleuren, nu én digitaal)een programma gevonden heb dat mij even lang zal bijblijven als "De schipper...."en als de frietjes verteerd zijn!
Ciao!
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
