 |
|
|
| 09-11-2010 |
 pulleke...zo'n ribbelding... |
Mijn dochter staat achter me met twee breinaalden in haar hand.
Ok ,denk ik,daar gaan we weer voor de zoveelste breiles .Het is nochtans allemaal verloren moeite,want in al de voorbije jaren,is ze er nooit in geslaagd drie priemen achter elkaar normaal af te werken.
Ik zet dan een dertigtal steken op "om te oefenen" en na een kleine tien minuten slaagt ze er steeds weer in ,minstens de helft ,onderweg kwijt te spelen.Dat leidt onherroepelijk tot het uittrekken van het hele gefrutsel:ik ben namelijk ook niet echt een breiwonder en het lukt mij ook nooit om de "gevallen"steken weer "op te rapen"en terug op de "priem"te krijgen.
Terwijl ik dit schrijf gaan mijn gedachten als vanzelf weer naar mijn bomma en naar mijn moeke.Voor deze twee vrouwen was al het bovenstaande-en nog veel meer-pure vaktaal.
Hoe ze er in slaagden om met twee onnozele ijzeren "barkes" en een bol wol zo'n prachtige creaties tevoorschijn te toveren...het bleef voor mij altijd een wonder.
Mijn bomma had de gewoonte om eens om de zoveel weken,haar drie dochters ,mét kroost,te convoqueren voor een gezellige "onderonse"breinamiddag.Iedereen verscheen dan met de nodige breipatronen ,geknipt uit de "Rosita"of "Het Rijk der Vrouw" en uitvoerig werden nieuwe technieken qua op-en afzetten,"slingers",in-breien,jacquard enz enz ,besproken.Wij,kleinmannen,mochten dan niet te veel lawaai maken en ons zeker niet bemoeien
met het onvermijdelijke geklets dat het ritme van de priemen volgde en soms zelfs voorbijliep.Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om het rijtje van familieleden eens af te lopen en tegen dat we naar huis gingen waren er steevast een paar nonkels,neven of schoonbroers(zusters)bij,wier oren flink moeten" gefloten" hebben.
Er was ook altijd verse koffie én koffiekoeken,maar die waren van de dag ervoor,want die kostten een halve frank goedkoper.
Meestal kregen ons moeke en haar zusters de overschot mee naar huis,wat onze pa 's avonds ,als hij in zo'n koek beet,deed opmerken:"Ik proef dat ge bij ons "Matje"gaan breien zijt!"
"Matje"was het soort verkleinwoord voor "Ma ",dat onze pa altijd gebruikte als hij het over zijn schoonmoeder had.Hij kende die breinamiddagen maar al te goed .Met zijn verjaardag kon hij er elk jaar weer opnieuw de vruchten van plukken en hij wist ook dat hij dikwijls zelf de stof leverde voor de gesprekken die er gevoerd werden.
Maar ...om nu terug te komen op ons Mieke,mijn dochter. En haar pulleke...zo'n ribbelding...
Helaas zal dat voor morgen zijn.Jammer,ik was nu juist zo goed op dreef!
Maar voor geen goud zou ik m'n kleindochters willen teleurstellen:ik heb hen beloofd na't school samen een pannekoek te gaan eten.
Awel,ik ga hen eens vertellen over dat "koffiekletsen"bij MIJN bomma.(Ze spraken dat uit als "koffieklatchen")Ze horen dat graag,dat"hoe het vroeger was,toen gij klein waart..."Misschien kan ik hen wel warm stoken voor een breiles.Al betwijfel ik dat sterk.Als dat ooit zou lukken met een klik van de computermuis...ja,dan zeg ik niet...
Riet,sta op en ga door of het pannekoekenuur is voorbij in de tavernes!Morgen veklaar ik het "ribbelding"!Ook beloofd!
Ciao!
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
