Bulle Bak liet zijn grijze soldaten in hinderlaag liggen bij de mysterieuze en schijnbaar verlaten burcht Drakenhof. Daar leefde de heks-alchimiste Morgaine, omringd door elfen en beschermd door allerlei vreemde boswezens. Toen Ayla en Will bij het geheimzinnige kasteel arriveerden, werden zij verraderlijk overvallen door Bulle Baks soldaten. Ondanks heftige weerstand van de prinses en van de ridder werden beiden overmeesterd en gevangen weggesleept naar Drakenhof. Tegelijkertijd werd Orion, de lievelingself van Morgaine, lafhartig gedood door twee sluipmoordenaars.
Morgaine was buiten haar zinnen van verdriet en toen de grijze soldaten haar vertelden dat de twee onbekende gevangenen de dood van de Elf veroorzaakt hadden, sprak de heks een verschrikkelijke toverspreuk uit waardoor de man en de vrouw elk apart in twee verschillende tijdsspiralen opgesloten werden. Plots waren Ayla en Will gescheiden en konden elkaar enkel nog in dromen ontmoeten. Enkele elfen hadden gezien wat er echt gebeurd was, maar konden niet tijdig ingrijpen. Toen de heks begreep dat zij verschrikkelijk bedrogen en misbruikt was, probeerde zij de situatie weer ten goede te keren; maar zij kon de bezwering echter niet meer ongedaan maken. Toch gaf Morgaine de hoop niet op. Zij dacht dag en nacht na en bijna had ze de toverformule om de betovering te doorbreken gevonden. Nog enkele symbolen en kleuren
Toen stal Bett Weeter ( alias 0012 ), een ontspoorde Elf en geheim agent-spion van Bulle Bak, het document, scheurde het woest in drie stukken en stuurde alles via een sterrenpoort een onbekende tijd en onverkende ruimte in. Maar opnieuw ging Morgaine in het verweer. Zij zocht en zocht
en vond de tijd én de ruimte. Zij begreep ook dat enkel wanneer de tijd rijp zal zijn en het licht zal branden als een baken in de duisternis de wijsheid en de kracht zullen leiden tot schoonheid.
Daarom zou zij wachten, de fakkel brandend houden
en klaar zijn
|