Toen ik de gang instapte, stonden de meeste leerlingen reeds te wachten aan de klasdeur
Gauw het licht aangestoken en al het gerief te voorschijn gehaald: de 2 delen van het document, de kladbladen, alle verzamelde documentatie en informatie en vooral de brief en de 3 begeleidende blanco bladen van Het Kleine Volkje
En natuurlijk mijn strijkijzer. Want dat had ik nodig om de onzichtbare lettertjes weer zichtbaar te maken. Zodra alles startklaar stond, werd er - voor de veiligheid - snel afgesproken in welke volgorde zij rondom mij zouden verzamelen om toe te kijken welke woorden er door de warmte tevoorschijn zouden getoverd worden
Aanvankelijk lukte het niet zo goed, maar naarmate het strijkijzer en dus ook het blad warmer werd, verschenen de woordjes duidelijker. Weliswaar in een bedenkelijk bruin kleurtje, wat hier en daar wat gewaagde praat veroorzaakte. Gelukkiglijk bleef alles binnen de perken, zodanig dat niemand zijn / haar mond met zeep moest gaan wassen
.
Bij nader toezien bleken de meeste oplossingen van Het Kleine Volkje ook terug te vinden in de info die de leerlingen al verzameld hadden. Dat gaf hen het fijne gevoel dat zij zeker op het goede spoor zaten, want deze resultaten bevestigden immers hun vermoedens en het was net alsof zij van Het Kleine Volkje een zetje in de rug gekregen hadden. Met vernieuwde ijver werd er gepuzzeld en gepast: er kwam duidelijk schot in de zaak en hun inzet bleef groot.
Desondanks bleven er op toch nog een heleboel lege vlekken op het samengevoegde document.
Maar morgen gingen zij weer op stap in het verleden: wie weet wat er dan stond te gebeuren
?
|