En toen kwamen de tongen los.
Zodra zij in de kleuterklas verteld hadden wat er van hen verwacht werd, had de kleuterjuf er onmiddellijk mee ingestemd om samen met de kleuters te helpen: zij zouden een heleboel mooie juwelen met kralen maken.
Dat lukte vlot en weldra hadden zij verschillende halssnoeren, armbanden en ringetjes.

Plots had juf E. voorgesteld om een mooi juwelenkistje te maken, zodanig dat zij hun juwelen op een waardige manier konden opbergen.
Als zij zin en werklust hadden, konden zij dat zeker nog tijdig klaar krijgen;  maar dan moesten zij wel onmiddellijk in het berghok een geschikt kistje zoeken…

Dit voorstel zorgde voor wat onenigheid.
Een paar leerlingen vond dat eigenlijk onnodig. Immers als zij de versierselen zo meenamen naar de klas hadden zij nog tijd om op zoek te gaan naar het ontbrekende deel van het document.
De 3 anderen waren echter gewonnen voor het voorstel van de kleuterjuf en wilden graag zo’n juwelenkistje.
Bovendien bleek dat sommige kistjes al mooi beschilderd waren en enkel nog wat versiering nodig hadden.

Eén van de kistjes zat volgepropt met dik papier.
Papierproppen ??? Neen, het was het zo begeerde deel van het document.
Ongelooflijk…

Eigenlijk hadden de leerlingen nu niet veel zin meer om nog te knutselen en wilden ze liever terug naar de klas met hun “buit”.
Anderzijds vonden zij dat het eigenlijk dankzij het voorstel van de juf was dat zij het volledige document hadden en daarom zouden zij het kistje toch maar mooi versieren.

Als tegenprestatie hadden ze beloofd om tijdens de korte speeltijd spelletjes te spelen met de kleuters en tijdens de lange speeltijd de juf te helpen bij het klaarzetten van het knutselgerief.

Goed gedaan!