Vrijdag was ik al vroeg bij de bakker de bestelling gaan afhalen. De man had er echt een kunstwerk van gemaakt: een grote chocoladetaart in dubbele hartvorm met als opschrift Elen sila lúmenn omentielvo. Het kon niet mooier zijn
Op school waren er onmiddellijk een paar leerlingen van de 5des bereid om een handje toe te steken en zo werd in ons klaslokaal alles voorbereid om er een leuk verrassingsfeest van te maken. Onze lantaarn kreeg een nieuw theelichtje en de cd-speler werd klaargezet. Vrolijke servetten, picnicbordjes en vorkjes, alsook fruitsap en bekertjes werden uitgestald. Her en der werden grote, vrolijk gekleurde papieren bloemen neergelegd en op het schrijn werd in een kring van bloemen - een brief geplaatst. Toen dat alles klaar was, liet ik een van de leerlingen met kwistige hand blauwe glitterstof op de grond strooien
Tijdens het 1ste lesuur zou ik met de leerlingen van de 5des in de turnzaal meditatieoefeningen doen; dat vonden zij altijd fijn en zo bleef ons lokaal mooi op orde voor het feest.
En toen ging het mis
Nog voor de aanvang van het 1ste lesuur kwam één leerling van de 6des mij vertellen dat de anderen op uitstap gingen, dat hij als enige op school bleef en of hij nu al bij mij in de klas mocht komen
Wat ??? Even kon ik niet geloven wat er gebeurde. Wat was er aan de hand ? Bereidwillig wou de leerling nogmaals zijn uitleg doen, maar dan kwamen reeds de klasjuffen naar mij toe. Zij vertelden mij dat er onverwacht een omruiling van lesuren gebeurd was wegens een wijziging bij een buitenschoolse activiteit en excuseerden zich omdat de directie er niet in geslaagd was om de bijzondere leerkrachten tijdig te verwittigen van deze onvoorziene wissel... Pas toen zij mijn verbouwereerd gezicht zagen en mijn uitleg over de apotheose hoorden, realiseerden zij zich dat dit gebeuren een ongelooflijke streep onder ons fantasieproject zette
Bij de aanvang van het 2de lesuur kwamen onze tweelingheksjes op bezoek om samen met ons feest te vieren. Zij werden er ook even stil van toen zij de gang van zaken vernamen. Toen zei Tabeteb dat dit wellicht de laatste en ultieme poging van Bett Weeter was om ons dwars te zitten. En alhoewel ik haar bewonderde voor haar flexibel denken, had ik het er ontzettend moeilijk mee. Tegen beter weten in stelde ik even later voor om toch maar voor ons vieren de taart aan te snijden. Zowel mijn heksjes als mijn ene leerling vonden dat niet gepast. Zelfs toen ik zei dat de taart het weekend niet gezond zou overleven, vonden zij dat het niet kon. Zij gingen enkel een drankje gebruiken en de taart
? Die mocht ik, wat hen betrof, naar eigen keuze aan minder bedeelden of vrijwilligers wegschenken. Wat ik dan ook gedaan heb.
Maar ik voelde me er spijtig genoeg niet echt gelukkig mee
|