Even op adem komen na alle beslommeringen. Het leven kan mooi zijn,maar heeft ook zijn andere kanten,het is een moeilijke week geweest... en heb vannacht niet geslapen..
Reden van dit alles, de gezondheid van mijn man...is zeer slecht,nu heeft hij een eigen kamer in een nieuw verpleegtehuis... Mijn dochter en ik zijn er geweest,om de kleine T.V er te brengen en zijn mariniers batje en klok. Dit was zijn trots... maar toen we kwamen,kende hij me niet meer.. ik was zijn zuster,en die is al jaren geleden overleden....en keek me zo mat uitdrukkingloos aan dat het me pijn deed.
Hij is nu alweer 9 maanden uit huis.. nu bleek het dat hij een verdikking op zijn schouder had,en is een dag in het ziekenhuis geweest, daar is weefsel uitgehaald.. en op kweek gezet.... ik vrees het ergste,want hij heeft al kanker gehad aan strotten hoofd en stembanden... en wilde later ook niet meer voor controlle...ondanks hij niet roken mag van de arts .. deed hij dit toch!!!!
A.S maandag krijg ik de uitslag .. en hoorde dat hij snel achteruit gaat.. wil niet meer roken.. eet weinig....en is mijn dochter met haar man op vacantie in Lissabon, dat ik hen gun,ze werken beide hard... maar voel me nu zo verlaten... want het is zo je vrienden leer je dan ,in nood pas kennen....
Maar ik zal door moeten... en afwachten... vandaar dat ik zo slecht slaap... maar ga morgen weer naar de studio,en ben er even uit.
Zo dit ben ik even kwijt....het zullen moeilijke dagen worden,maar hoop toch dat dit niet te lang gaat duren.. dit gun ik niemand.....tot de volgende keer...
