Woorden zijn zo beweeglijkals het licht, zo licht en los als de wind ,in hoge bomen, als wind en as, stof zonder gewicht, geruis van vlucht en vorm, van gaan en komen. Woorden ? ze raken maar het oppervlak, hun vaste grensen houden ons gevangen, ze zeggen iets , de rest blijftliggen blak. Ontdoe de woorden van hun schilen huid Dek ze met stilte . Laat ze ademhalen , zwijg meer en zie , alles wordt vol geluid . Beweeg en leeft en geeft vele signalen . Woorden begrensen maar , zijn wind en as , alleen de stilte kan alles beginnen zij schept alles opnieuw zoals het was en leert dat zwijgen ook kan zijn beminnen
Dit gedicht is geschreven door mijn halfbroer Edward Buysse
