Met dank aan de beheerders om mijn boek "De Perfecte Misdaad, Incest van Misvatting tot Werkelijkheid" op hun site te plaatsen. Mij werd gevraagd hun link te plaatsen op mijn -of een bevriende site, ik geef daar graag gevolg aan.
Slechts één op de tien slachtoffers van seksueel geweld dient een klacht in Politie en gerecht betreuren dat 90 procent van alle seksuele misdrijven in ons land niet wordt aangegeven. Als er geen klacht is, komt er meestal ook geen onderzoek en gaat de dader vrijuit. Dat schrijven Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.
'In 2006 werd in 3 procent van alle gevallen van seksuele delinquentie een klacht ingediend. In 2008 was dat ruim 7 procent. Toch is het maar het topje van de ijsberg', luidt het bij de federale politie.
Justitie betreurt dat zo weinig klacht wordt ingediend omdat veel daders op die manier ongestraft blijven en eventueel nog meer slachtoffers kunnen maken. Het is een van de doelstellingen voor de komende jaren om meer slachtoffers te overtuigen om klacht in te dienen.
'Hulpverleners moeten nog meer gestimuleerd worden om dergelijke delicten aan te geven of slachtoffers te overtuigen om naar de politie te stappen', klinkt het.
Alsof met een vonnis alles OK is! Als je het niet kunt bewijzen krijg je zelf een aanklacht aan je been, en seksueel misbruik is een misdaad die door niemand wordt gezien noch gehoord. Als je volhoud kunnen ze je kind nog afpakken ook! Je moet dan kiezen tussen de pest en de cholera : blijven om de kinderen enigermate te beschermen door een zo groot mogelijke aanwezigheid of in grote miserie gaan leven en toch een omgangsrecht toekennen : de mishandelende ouder alleen met het kind dus! Dat het kind of de beschermende volwassene liegt zou dan eveneens voor de 100% moeten bewezen worden, maar daar doet men niets aan!
Aan allen het allerbeste! Ik heb weinig geschreven wegens een zware ziekte. Maar zolang er leven is is er hoop zegt men! Ik wens dat alles in 2010 beter zou gaan met de problematiek van de ouders die hun kind willen beschermen tegen misbruik en mishandeling vanwege de partner, want ze hebben weinig verweer en er wordt weinig rekening gehouden met hen. En dat de neutrale bezoekruimten ook echt neutraal worden en alleen het belang van het kind op het oog hebben en niet de wensen van de bezoekende ouder. Want in bepaalde gevallen is het zelfs beter dat er geen of weinig kontakt is met die afwezige ouder, bijvoorbeeld als hij/zij het kind hebben aangerand. Doordat de bewijslast heel moeilijk ligt wordt aan dit probleem niet veel aandacht besteed en is de geloofwaardigheid van de kinderen beneden peil voor de overhied maar zelfs soms voor de hulpverlening, wat niet belet dat de beleving van het kind wel echt is. In alle andere gevallen zou het mogelijk moeten zijn een bevredigende oplossing te vinden of een omgang op te starten waar de absolute veiligheid van het kind wordt gewaarborgd. (niet alleen zijn met de vragende ouder of niet overnachten zou een eerste stap zijn in de goede richting. Men kan later nog zien wat het kind er over ervaart. De bezoekruimte zegt dat ze dat doen, maar sturen het kind na enige tijd toch alleen weg met de bezoekende ouder. Deze laatste zal natuurlijk niets proberen als er iemand bij is, integendeel zal die trachten een goede indruk te maken, terwijl de persoon die het kind wil bschermen de schijn verwekt tegen te werken of niet mee te werken. Zodoende werken zij, de bezoekruimten, heel nauw met de jeugdrechtbank samen en niet met vrijwilligheid. Het is niet omdat er enkele vrijwilligers meehelpen dat de werking ook vrijblijvend is. Een goede samenwerking met het gerecht verzekert hen van middelen, terwijl ze voor vrijwilligheid geen bijkomende middelen krijgen. Zie volgenfde link http://www.elfri.be/Familierecht/neutrale_bezoekruimte.htm
Tienermeisje met kunstpenis ontmaagd door vriendin van moeder
05/09 De Hasseltse correctionele rechtbank heeft vrijdag een vrouw uit het Nederlandse Hardenberg (35) bij verstek veroordeeld tot een celstraf van vijf jaar omdat ze de dochter van de vriendin met wie ze een lesbische relatie onderhield, gedurende anderhalf jaar bijna wekelijks verkrachtte.
Dat gebeurde in Eindhoven, Peer en Neerpelt, waar het lesbische paar heeft samengewoond. Bij het eerste seksueel contact was het slachtoffer twaalf jaar oud.
De beide vrouwen koesterden plannen om uit te wijken naar Australië. Het meisje kreeg te horen dat ze niet zou mogen meegaan als ze zich tegen de seks verzette.
Kunstpenis
De verkrachtster had aan de moeder verteld dat ze verliefd was op haar dochter. De moeder (50) legde tijdens het onderzoek uit dat zijzelf onvoorwaardelijk hield van haar vriendin en daarom niet tussenbeide was gekomen. De Hardenbergse ontmaagde het meisje met een kunstpenis.
Het is jaren geleden dat ik dit nog hoorde in Gent,..het was slecht afgelopen met het kind van negen maanden oud, de moeder belandde in de psychiatrie, ze had haar vriend gevraagd even op het kleintje te passen.
En nu dit :
Baby overlijdt door seksueel misbruik
23/12/'08 Een baby van acht maanden is zondagmorgen overleden in het Koningin Paola Kinderziekenhuis in Antwerpen. De politie werd verwittigd.
De wetsdokter stelde vast dat het meisje seksueel misbruikt was en dat dit ook de oorzaak van haar dood was. Naar verluidt gaat het om de baby van een Bosnisch koppel uit Antwerpen.
Wie de dader is, blijft nog onduidelijk. Parket en politie willen voorlopig niets kwijt over de zaak.
Wie het ook deed, die moet voor altijd van kinderen wegblijven ook als het zijn eigen kind is. Men denkt nog altijd veel te gemakkelijk dat een dader later zijn kind kan terugzien....de enige die recht zou moeten hebben de vader terug te zien is het slachtoffer zelf, maar nooit gedwongen door onbegrijpelijke vonnissen of hulpverlening. Tussen zien en gedwongen verblijf is dan nog een groot verschil. Daar laten de bezoekruimten ons ook in de steek, terwijl de vraag naar bezoekruimten in eerste instantie het kind zou beschermen pleziert men nu de bezoekende ouder. Het blijft dus niet bij "zien"
De woede van nabestaanden van de slachtoffers is begrijpelijk maar dit is geen goede oplossing.
Het is zelfs helemaal geen oplossing als daders niets meer te verliezen hebben zullen ze nog verder gaan, zelfs tot moord. Degenen die nog te helpen zijn zullen geen hulp meer durven vragen
Ten slotte, in al deze jaren dat ik werk met moeders van incestslachtoffers merk ik hoe moelijk vrouwen soms los komen van een partner die ze graag gezien hebben en ook de slachtoffers hebben niet graag zoveel publiciteit er rond. Als de pedofiel vader is dan komt ook de naam van de slachtoffers terug naar boven. Het moet je vader, je broer of je partner maar wezen, iedereen zal weten waar hij woont of gaat wonen maar dat houdt ook in dat de mensen die in dat huis wonen niet meer de straat op durven. Niet vergeten dat Google ook al zorgt voor de vereeuwiging van criminelen, wat nefast is voor de kinderen later als ze dezelfde naam dragen in het geval van "huispedofielen"
Ten slotte als het gaat om veroordeelde pedofielen dan heeft justitie goed werk geleverd. Ik maak me meer zorgen over hen die nooit veroordeeld zijn. Een straf bovenop een straf bovenop levenslange stigmatisatie is niet bevorderlijk, voor niemand. Het kind wil dat de aanrakingen stoppen, niet de affectie. Een vriendschaps- of ouder-kindband gaat niet zomaar over, het is verwarrend en loopt door elkaar. Je hebt natuurlijk de viespeuk die van geen kind kan afblijven, het heeft dan niets te maken met affectie, maar met perversie. Als er geen ander middel is om hem van kinderen te verwijderen moet er wel een vorm van opsluiting zijn. En zeker een afstandsverbod. Daar moet meer werk aan besteed worden en ook aan de opvolging van vrijgelaten pedofielen.
De opvolging van seksuele delinkwenten moet beter. Men kan "pedofielen" vragen dat ze niet meer in de buurt komen. De meeste gevallen gebeuren echter binnen het gezin : 85% . De Vertrouwensartsencentra stellen als allereerste vraag : -"hoe gaan we de papa daarbij betrekken?" Die centra werken niet graag samen met de politie, en dan is het kalf al verdronken. De dader ontkent, hoe kan je dan bescherming van je kind afdwingen als er geen vonnis is? Weggaan lost het niet op, de dader vraagt omgangsrecht. En bekomt het meestal wel. Moet dan de hele familie geschandvlekt worden? Dat is nu al zo, de vraag aan de onschuldige ouder : "heeft u dat dan niet gezien?" of de bewering dat het misschien door de moeder uitgevonden is klinkt beschuldigend genoeg en verlamt elke kans op bescherming van het kind op voorhand. Zelfs een aanklacht is niet genoeg, het misbruik is vaak niet te bewijzen, niet alle pedofielen zijn brutale verkrachters, ze zorgen er voor dat het kind ook affectie voelt, met cadeautjes, en te doen wat het kind graag heeft, of gewoon te luisteren, als het thuis niet zo goed vlot. Een aanklacht komt dus zelden van het kind zelf. ook niet als papa het gedaan heeft. Want dan gaat mama verdriet hebben, dat zegt de papa toch.
En nog een reden waarom een schandpaal niet helpt : men kent de daders pas als het gebeurd is, dus van preventie is er geen sprake, kwaadwillige daders gaan het nog beter verbergen.
En wat als later blijkt dat pedofilie een verslaafdheid is? Of een ziekte? Of aangeboren? Er zijn onderzoeken aan de gang, misschien kan men op die manier pedofilie indijken. Men kan echter slechts ingrijpen als er seksuele handelingen zijn. Wat in het hoofd van een potentiël pedofiel leeft kunnen we niet zien. Maar een schandpaal zal hen niet aanmoedigen op voorhand hulp in te roepen!
Men kan evengoed een schandpaal oprichten voor drugdealers, doodrijders, moordenaars, dieven en andere verkrachters, ook van volwassenen. Ik denk dat driekwart van de belgen aan die schandpaal zouden staan.
BRUSSEL - De Hoge Raad voor Justitie kreeg al 'meerdere klachten' over de kwaliteit van de expertises die deskundigen leveren aan parketten en rechtbanken.
Psychiater Johan Baeke, die in het begeleidingscentrum voor seksuele delinquenten Fides in Beernem pedofielen begeleidt, heeft scherpe woorden over voor het werk van sommige van zijn collega's. Baeke treedt zelf ook op als gerechtspyschiater, een taak waarvoor hij naast kandidaturen in de rechten ook aanvullende opleidingen heeft gevolgd.
'In België ben je deskundig zodra de rechter je zo noemt', zegt Baeke. 'Maar er is geen enkele controle op de kwaliteit van deze expertises. Er is geen geüniformiseerde opleiding. Er zijn geen te raadplegen lijsten met erkende deskundigen, er is geen uniformiteit in de gerechtelijke arrondissementen.'
Zeker in zijn domein, dat van de seksuele delinquenten en de plegers van pedoseksuele feiten in het bijzonder, zijn de verschillen tussen gerechtsexperts onderling vaak zeer scherp, zegt Baeke. 'Zo zijn er deskundigen die alle pedofielen ontoerekeningsvatbaar en dus te interneren vinden.'
'Dit terwijl veel van de plegers die ik zie in het centrum, goed weten wat ze doen. Je hebt ook deskundigen die vinden dat je mild moet zijn voor pedofielen. Probeer na zo'n expertise in een begeleiding deze mannen dan maar eens verantwoordelijkheid te doen opnemen voor hun daden.'
Ook niet alle deskundigen, zegt Baeke, willen gebruik maken van de gevalideerde risicotaxatielijsten die het risico op recidive voor pedofielen inschatten.
Bij de Hoge Raad voor Justitie (HRJ) liepen 'meerdere klachten' binnen over expertises - in burgerlijke en strafrechterlijke zaken, zegt magistrate Nadia Devroede, lid van het bureau van de HRJ. 'De klachten komen van alle kanten. Ze gaan over de kwaliteit van expertises, over de vaak lange duur ervan en de kostprijs. Experts zelf klagen over veel te laattijdige betalingen.'
Volgens Devroede zit er duidelijk een probleem, waarover de Hoge Raad zich 'de komende weken en maanden' zal buigen. (ivd)
ANTWERPEN - Een 36-jarige zwemleraar moet 37 maanden de cel in, waarvan één jaar onvoorwaardelijk, omdat hij een seksuele relatie had met een 12-jarig meisje aan wie hij zwemles gaf.
Aan de rechter verklaarde de Belg dat hij stapelverliefd was op het kind en dat de gevoelens wederzijds waren.
Het meisje kampte met een eetstoornis en verminkte zichzelf, meldt Het Nieuwsblad. De zweminstructeur laat zich behandelen en mag geen contact meer hebben met het meisje of haar familie.
ANTWERPEN - De correctionele rechtbank van Antwerpen heeft de 47-jarige Bruno V., de vroegere pastoor van Nieuwmoer (Kalmthout), veroordeeld tot een effectieve celstraf van zeven jaar voor het bezit van kinderporno en het seksueel misbruik van vier minderjarigen.
Voor feiten met een vijfde slachtoffer werd hij vrijgesproken, zoals ook gevorderd werd door het openbaar ministerie.
De pastoor, die momenteel op non-actief staat, werd ook voor tien jaar uit zijn burgerrechten ontzet en mag gedurende twintig jaar op professioneel of vrijwillig gebied geen jongeren meer begeleiden of onderwijzen. Het openbaar ministerie had vijf jaar cel gevorderd en een ter beschikkingstelling van de regering gedurende tien jaar, maar op dat laatste ging de rechtbank niet in.
Oostenrijks onderzoek
De feiten kwamen vorig jaar aan het licht naar aanleiding van een Oostenrijks onderzoek naar de verspreiders en afnemers van kinderporno. De speurders waren op een Belgisch ip-adres gestoot dat getraceerd kon worden naar de kerkfabriek van Nieuwmoer. Bruno V. gaf toe dat hij al een vijftal jaar websites met kinderporno bezocht. Tijdens het bekijken van de beelden masturbeerde hij.
Op zijn computer werden duizenden foto's terug gevonden. De kinderen waren tussen 3 en 12 jaar oud. Op een van de foto's was zelfs een priester te zien die een jongetje met zijn vinger anaal penetreerde op een altaar. Andere foto's hadden een duidelijk sm-karakter.
Slachtoffers
Bruno V. beweerde op dat moment nog dat het bij het bekijken van foto's bleef en dat hij nooit toenadering had gezocht tot minderjarigen. Maar nadat de zaak was uitgelekt in de media meldde zich ook een eerste slachtoffer. De nu 28-jarige man was destijds misdienaar in Beerse en had van zijn 10 tot 16 jaar een seksuele relatie met de beklaagde, die daar onderpastoor was.
Ook een nu 20-jarige vrouw, die destijds misdienaar bij hem was in Essen, werd tussen haar 9 en 11 jaar geregeld verkracht. Hij beweerde tijdens het onderzoek evenwel dat zij het initiatief had genomen. Bruno V. had daarnaast een 12-jarige jongen en een 11-jarige meisje betast, toen hij hen had meegenomen op zijn boot. De aanranding van het meisje ontkende hij, maar werd wel bewezen bevonden.
De rechtbank noemde de feiten schandelijk en weerzinwekkend. De beklaagde maakte als pastoor misbruik van zijn gezag. Door het vertrouwen dat hij bij de ouders genoot, kon hij jarenlang ongestoord verder doen. De koster en enkele ouders die wel ongepast gedrag hadden opgemerkt, hadden de ogen gesloten, omdat ze te veel ontzag hadden voor de beklaagde.
Slachtoffer bedreigd
Bruno V. had het kindermisbruik tijdens het onderzoek verborgen trachten te houden. Hij dacht dat ze nooit iets tegen hem zouden vinden. Toen de feiten toch aan het licht waren gekomen, had hij een van zijn slachtoffers opgezocht en haar bedreigd.
Volgens de gerechtspsychiater kan de pastoor overtuigend liegen en legt hij een deel van de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers. Hij beseft volgens hem niet welke schade hij bij de jongeren heeft aangericht en door zijn gebrek aan schuldinzicht is het gevaar op recidive groot. De man kwam volgens de rechtbank dan ook niet in aanmerking voor een straf met probatie-uitstel. Enkel een zware effectieve bestraffing was hier van toepassing.
Een slachtoffer en de vader van een tweede slachtoffer hadden zich burgerlijke partij gesteld. Bruno V. moet hen provisionele schadevergoedingen van respectievelijk 1.000 euro en 1 euro betalen. Het is nog niet duidelijk of de pastoor in beroep zal gaan tegen zijn veroordeling.
Moeders worden beschuldigd de feiten te hebben voorgepraat omdat ene Gardner uit Amerika dat zegt. Maar toch een lichtpunt : inspraak van kinderen is niet meer alleen mogelijk door het internationale verdrag van de rechten van het Kind (artikel 12) maar is sedert december 2008 ook opgenomen in de grondwet dankzij minister Vandeurzen
