Hoelang, zal de pijn nog duren
Hoeveel nachten, hoeveel uren
Dat ik kan zeggen, het is voorbij
Mij lichaam is weer terug van mij
Mijn dromen, uit het verleden
De kinderjaren , de enge beelden
Ik draag het mee, een zware last
Soms zit mijn ziel en hart muurvast
Wie kan me helpen, los te komen
Wie geeft me eens wat mooie dromen
Ik wil zo graag van' t leven houwen
Weer terug iemand vertrouwen
Maar steeds, opeens heel onverwacht
Heeft het verleden me in zijn macht
Dan ben ik weer dat bange kind
Dat nergens meer wat liefde vind
Ik zou willen reizen
Ver hier vandaan
Ik zou willen krijsen
Mijn lijf uit willen gaan
ze mijn woede willen laten voelen
Voor dat
.. wat mij is aangedaan
Mijn pijn uit willen gillen
Ik zou ze levend willen villen
Zij gingen verder met hun leven
Iets wat mij niet is gegeven
Ik ben toen doodgegaan
Niet ineens maar heel langzaam
Ik probeer echt weer te leven
Weer een doel eraan te geven
Maar het is een strijd ..telkens weer
Want alles binnen in
doet zeer
Wanneer komt de dag???
Dat ik weer leven mag????
Alles kan vergeten ..niets meer weten
Van dat alles
wat mij is aangedaan
Soms is het leven
.
Soms is het leven te hard voor mij
Dan glijd alles zo maar aan me voorbij
Dan zou ik willen schuilen
Kan dan alleen maar huilen
Maar iedere keer opnieuw
Probeer ik het weer
Ga ik het gevecht weer aan
Tot ik als winnaar overeind zal staan
Ik kan wel vragen o waarom
Ik kan wel kijken
achterom
Maar niets zal het veranderen
Ik zal door moeten wandelen
En hopen dat er op een dag
Een wonden weer genas
Dat zo geleidelijk aan
Mijn leven verder kan gaan
Een stille kreet
Vrolijk lachend kom ik voor
Zo kom ik de dag wel door
Niets laten blijken van leed en pijn
Die in mij aanwezig zijn
Het gaat wel goed is wat ik zeg
En ga nu weer een nieuwe weg
Maak je om mij geen zorgen meer
Ik red het nu wel weer
Maar niets is minder waar
Mijn leven is nog altijd zwaar
En in mijn hart een stille kreet
Die niemand weet,,,,,
een wond ontstaan door het verleden
Is opengelegd, heden
Angst, verdriet, diep weggestopt
Pijn, gevoelens, lang opgekropt
Als een hagelbui komt alles naar boven
'Werken aan' is in jezelf geloven
Beelden verjagen, ik weet niet hoe
Ik voel me zo ontzettend moe
Zijn gezicht, ik kan er niet aan ontkomen
Beleef weer, hoe ik werd genomen
Er is iets vreselijks gebeurd
Van het heden word ik naar het verleden gesleurd
ik vind geen rust , zelfs niet in mn dromen
Want ook daar is het kind al losgekomen
Mijn vader, ogen vol macht
Zijn handen, ik voel nu nog de kracht
ik was toch nog zo onschuldig, en toch nog veel te klein
Ik kon hem niet begrijpen, hij deed mij zoveel pijn
Mijn verdriet, achter een masker verborgen
Niet verder willen naar morgen
Emotie, ik laat mij gaan
Uit mijn ogen vloeit een traan
Acteren hoeft vandaag niet meer
Maar echt mezelf zijn, wanneer durf ik dat weer
Vaders genot
Een kind, haar lichaam en geest, helemaal kapot
Jij, steeds weer in mijn geest
zal ik jou ooit verslaan
Zonder vrees
ik trek t niet meer
heb geen kracht meer om tegen die nachtmerrie te vechten
Waarom moest juist jij mijn vader zijn ?
Je zegt: "Ik hou van je
Je zegt: Jij bent mijn kleine meisje
Je zegt: Ik vind je lief
Jouw macht, jouw kracht
Jouw orgasme, mijn pijn
Waarom moest juist jij mijn vader zijn
Die avond verkracht jij mij
Je kruipt over mij heen
Ik kan niet tegen je op
Na de lozing laat jij mij alleen
In gedachte schreeuw ik, papa toe stop
Ik wil jouw kleine meisje
Niet meer zijn
Het begin van jarenlange nieuwe pijn
Waarom moest juist jij mijn vader zijn ?
Jij negeert mij
Wat heb ik verkeerd gezegd of gedaan
Ik wil wel jouw kleine meisje zijn
Ik ben niet bij je weg te slaan
Bang dat jij kwaad bent op mij
Zo heeft mijn jeugd moeten zijn
Jaren vol verwarring, angst en pijn
Waarom moest juist jij mijn vader zijn ?
Jij beschikt over de macht
Jij hebt meer kracht
Jij kreunt, jij vindt het fijn
Jij geniet van dat meisje
Ze is zo puur, ze is zo klein
Waarom moest juist jij mijn vader zijn ?
De pijn steekt
Verdwijnen doet het niet
Mijn hart breekt
Jij wist dondersgoed wat je deed
Dat doet het meest pijn
Verdomme, waarom moest juist jij mijn vader zijn
Ik keek in mijn ogen
een droevig gezicht
ik moest ervan huilen
huilen om je eigen gezicht
hoe triest is dat
ik wil die ogen niet herkennen
maar lezen, ergens in
dat het, ergens toch
anders kan
maar ik weet echt niet hoe
en ik kijk in mijn ogen
en schrik
want zo zijn als dit
wil ik niet
zo ben ik niet
weet je hoe blij ik was om weer te kunnen lachen
weet je hoe goed t me deed om weer gewoon wilma te zijn
weet je dat daar vandaag niks van over is
weet je dat ik de hele nacht op de stoel heb zitten huilen
weet je dat ik bang was om mijn ogen dicht te doen
weet je dat ik me zo eenaam en ongelukkig voel
weet je dat ik dat niet meer wil
weet je dat ik alleen maar gewoon wilma wil zijn zonder verdriet
weet je dat ik zo moe ben van de schijn ophouden
weet je dat iedereen maar denkt wilma red t wel
weet je hoe t aanvoelt om weer naar beneden te donderen
t doet zo zeer en heb zoveel verdriet
