1. Gelukkig zij die om zichzelf kunnen glimlachen, want ze zullen altijd welgezind zijn. 2. Gelukkig zij die een molshoopje van een heuvel onderscheiden, want ze zullen veel narigheid vermijden. 3. Gelukkig zij die voldoende slaap en rust nemen, want zij zullen heel wat bijleren. 4. Gelukkig zij die zichzelf niet te 'au serieux' nemen, want ze zullen graag gezien worden. 5. Gelukkig zij die kleine problemen ernstig en de ernstige rustig benaderen, want ze zullen succesvol zijn. 6. Gelukkig zij die een glimlach appreciëren en een lelijk gezicht vergeten, want ze zullen zonnig door het leven gaan. 7. Gelukkig zij die het doen en laten van anderen welwillend interpreteren, want ze zullen menslievend zijn, al lijken ze naïef. 8. Gelukkig zij die kunnen zwijgen en luisteren, want ze zullen heel wat bijleren. 9. Gelukkig zij die bij tegenslag geduldig verder gaan, want ze zijn op weg naar vol leven. 10. Gelukkig zij die denken vooraleer ze handelen en glimlachen vooraleer ze denken, want veel dwaasheden zullen ze vermijden.
Vul je hoofd met hoop en voed je hart met liefde Kom en lach nog eens en alles gaat beter.
Goedheid in woorden wekt vertrouwen., goedheid bij het denken geeft diepte, goedheid bij het geven wekt liefde.
Enkele citaten:
Liefde is: wanneer het verschil niet langer scheidt. Het is met liefde als met bloemen: wie liefde wil oogsten, moet liefde zaaien (Gotthelf) De basis van liefde is respect en dat leer je door genegenheid en vriendschap (Ustinov) Liefde ziet zelfs aan de kaalste takken reeds de bloemenpracht van de lente. (ui Japan) je kunt geven zonder te beminnen, maar je kunt nooit beminnen zonder te geven. Liefhebben is zijn geluk vinden in het geluk van de ander. (Leibnitz) Het beste in het leven van een goed mens zijn diens kleine, onbekende, vergeten daden van vriendelijkheid en liefde. (W.W.)
voluit leven loven en lieven lachen en wenen vallen en weer rechtstaan altijd opnieuw onze weg gaan van gemis en overvloed
ontvankelijk leven de grenzen van onze kleine wereld grenzeloos te buiten bewogen door lief en leed meelevend, meelijdend met groot en klein vanuit onze kwetsuren behoedzamer vanuit ons verdriet vertrouwder vanuit onze zwakheid krachtiger misschien dan rotsen en reuzen
verdichtend leven tot in onze vingertoppen gevoelig voor geur en kelur intenser genieten altijd opnieuw je omsloten wereld open-dichten en... bezige mensen rust en ruimte bieden ademtocht en leeflicht na drukke doen
beschikbaar zijn gewoon er zijn en alle tijd midden het jachtige bestaan een beetje zon en zondag zijn en feest voor elkaar omdat met al wat je hebt en ben geloven dat een mens geboren is om gelukkig te zijn en dat die moederlijke Vader uit de volheid van Zijn grote hart het zo en niet anders gewild heeft van aanvang aan (F. Claes, in Jezus Caritas)
Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden
Zoals de groei en bloei van planten en bloemen bepaald worden door het gunstige of ongunstige klimaat, zo hangt de volle ontplooiing van een mens af van het geestelijk klimaat, waarin hij leeft.
Menselijke verhoudingen worden bepaald door wat mensen openlijk of onderhuids, bewust of onbewust van elkaar denken en voor elkaar voelen. als je kwaad enkt,zul je kwaad doen, stoot je af en maak je mensen slecht. Onverschilligheid en wantrouwen verwijderen mensen van elkaar. Vertrouwen en waardering brengen mensen dichter bij elkaar. Als je goed denkt, ga je anderen waarderen en zeg je: "Je mag er zijn! Je bent de moeite waard!"
lieve mensen Voor ik als helper met ziekenzorg naar Banneux vertrek, nog enkele limericks van één van mijn mentors, nl. Amedée Suenaert, priester-dichter-reporter te Ressegem;
Laat ons die zo graag leven elkaar een dikke knuffel geven en weet dat met dit gebaar veel liefs in 't hart wordt gegeven
Laat geluk in u beginnen door uw naaste te beminnen.... zo... in voor-en tegenspoed komt bij u als hoogst goed zei Guy,wat wederliefde boven!
Geen vrucht geven- maar de ganse boomgaard. Zo samen het geheim beleven wat echte vriendschap betekent. Amedée Suenaert
Lieve mensen, waarom lopen tegenwoordig zoveel medemensen er zo depri, neerslachtig en gestresseerd bij?
Welke zware (en onnodige) ballast uit het verleden sleuren ze nog steeds mee? Wat drukt hun toch zo neer?
Misschien herken je dit? Je zit in de auto en na een teleurstellende vergadering zit je jezelf te verwijten: Had ik toch maar mijn mond gehouden! Was ik daar maar niet op ingegaan. Nu heb ik me waarschijnlijk weer belachelijk gemaakt.
Misschien heb je dit als je s avonds in bed ligt en de afgelopen dag overdenkt? Misschien zijn die stemmetjesvoortdurend in je hoofd die je verwijten en jezelf de smerigste scheldwoorden naar het hoofd slingeren.
Bij een echtscheiding:Wat heb ik toch misdaan? Waarom krijgt hij/zij zoveel meer? Is dit nu rechtvaardigheid? Heeft mijn leven nu nog zin?
Misschien is het bij sommigen wat vager, maar nemen zij zichzelf toch een aantal dingen kwalijk zoals: Waarom heb ik toch destijds die baan niet aangenomen, dan had ik nu heel wat meer toekomstmogelijkheden? Waarom ben ik tijdens mijn adolescentie niet bij mijn eerste vriend(innet)je gebleven, want dan pas zou ik echt gelukkig zijn geworden? Waarom heb ik vroeger niet wat harder gestudeerd?
Misschien zijn er bepaalde handelingen die ook anderen geschaad hebben: je alcoholmisbruik, seksuele misstappen, een auto-ongeval?
Het ergst zijn de stemmetjes die je blijvend verwijten wie je bent: onhandig, verlegen, vergeetachtig. Want daar heb je het minste verweer tegen.
Hoe komt het toch dat we, in plaats van goed bevriend te zijn met ons ik, als het ware 2 persoonlijkheden geworden zijn, waarbij de een de ander op zijn kop zit? Ligt het aan onze te strikte opvoeding, waar je ouders hun zwakke punten duidelijk van je afschermden en de moraal van je omgeving zeer hoog was, d.w.z. weinig mogelijkheden tot differentiatie?
Genezing kan enkel in de eerste plaats door jezelf te vergeven, of beter gezegd, je met jezelf te verzoenen. Verzoenen doordat je beseft dat je ook die ander bent, die onhandig en verlegen uit de hoek kan komen, die ander, die stomme fouten in het verleden gemaakt heeft, die zeer kwetsend kan reageren, onbetrouwbaar kan zijn.
Verzoenen (en vergeven) is met mildheid naar jezelf leren kijken en jezelf niet langer beoordelen op fouten (hoe ernstig ze ook waren). Willen we voluit leven en onze energie optimaal gebruiken, dan moeten we een eenheid worden, en niet langer innerlijk verdeeld zijn. Een eenheid die zich ten volle naar buiten toe kan inzetten.
Op zoek naar duiding hierover kwam ik een aantal teksten tegen, die ik jullie niet wil onthouden. ( Het kan lisschien helpen voor een betere en gelukkigere samenleving)
Gebed om vergeving
Menselijke verhoudingen lopen over goede en minder goede dagen. Een mensenleven groeit in een wisselwerking van geven en nemen.
Laten we elkaar vergeven als ouder en kind, als broer of zus, als echtpaar, als vriend of vriendin, voor elke onmacht, kleinheid, voor ieder tekort schieten en waar we elkaar soms heel diep kwetsten.
Als wij nog even stilstaan bij het verleden, dan voelen wij zeker nog een brokje verdriet, om wat niet haalbaar bleek, niet vruchtbaar bleef, onverzoenbaar blijft.
Maar waar verzoening uitgesloten blijft en een aangegane verbintenis uit het verleden echt gebroken is, daar is vergeving toch niet onmogelijk.
Vergeving is een kunst, die je heel langzaam leert. Het heeft alles te maken met kunnen los-laten, jezelf vrijmaken en ook de ander nieuwe kansen geven.
Je kunt en mag van je hart geen computer maken, waar alle namen op staan van wie je pijn hebben gedaan.
Vergeving is niet: krampachtig blijven vastzitten in het verleden, niet ongezond blijven rondneuzen in het voorbije doen en laten van mensen.
Vergeving is net als ademhalen: je moet kunnen uit-ademen - loslaten dus om opnieuw verse zuurstof in te ademen. Met de tanden op elkaar de adem inhouden betekent: stikken!
ONZE VADER
Onze Vader verborgen
Uw naam worde zichtbaar in ons
Uw koninkrijk kome op aarde
Uw wil geschiede
Een wereld met bomen tot in de hemel
waar water schoonheid
en brood gerechtigheid is
en genade
Waar vrede niet hoeft bevochten
waar troost en vergeving is
en mensen spreken als mensen
waar kinderen helder, spontaan, gezond en jong zijn
dieren niet worden gepijnigd
nooit één mens meer gemarteld
niet één mens meer geknecht.
Doof de hel in ons hoofd
leg uw woord op ons hart
breek het ijzer met handen
breek de macht van het kwaad.
Van U is de toekomst
kome wat komt.
Mijzelf begrijpen en aldus vergeven
Ik wil mijzelf vergeven omdat ik
Een onbereikbare ster najaag
Zo kwetsbaar ben
Mij schaam voor mijn verdriet en woede
Mijzelf beschuldig als mij iets overkomt
Blijf streven naar onbereikbare perfectie
Mijzelf de medeplichtige van mijn belager maak
Buiten mijn eigen hart treed
Mij wentel in kwetsende beschuldigingen
Er niet in slaag alles te voorzien
Mijzelf ongenadig haat
Mij niet bij machte voel anderen te vergeven
Kortom, ik wil mijzelf vergeven omdat ik menselijk ben.
Vergeven
Vergeven om te genezen, genezen om te vergeven
n.a.v. het lezen van het boek Hoe vergeven? van Jean Monbourquette
Vergiffenis schenken is bijzonder moeilijk. We ervaren het allemaal.
Hoe graag mensen ook willen vergeven, op een bepaald moment geraken ze niet meer verder.
Vergiffenis schenken om te komen tot innerlijke vrede is bijzonder moeilijk.
De meeste mensen verzinken in een poel van gevoelens waarin angst, schuldgevoel en woede met elkaar verweven zijn.
Wilt u één ogenblik gelukkig zijn? Wreek u dan!
Wilt u gedurende het grootste deel van je hele leven gelukkig zijn? Schenk vergeving!
Niemand kan zich indekken tegen de wonden die geslagen worden door frustraties, ontgoocheling, pesterijen, liefdesverdriet, verraad, enz.
Overal waar mensen samenleven ontstaan conflicten. Voor iedereen komt er een dag dat vergeving noodzakelijk is om te herstellen en de draad van het samenleven weer op te vatten.
Een samenleving zonder vergeving zou kunnen ontstaan door de volgende 4 mogelijkheden:
1. Door het aangedane onrecht bij onszelf en anderen te bestendigen.
Wanneer onze fysieke, geestelijke of morele integriteit aangetast wordt, voelt een deel van onszelf zich bezoedeld en aangerand, alsof de slechtheid van de agressor zich toegang heeft verschaft tot ons diepste innerlijk.Wij voelen ons geneigd anderen met gelijke munt te betalen, we gaan onbewust de agressor imiteren. Daardoor worden vredelievende mensen soms agressieve sadisten.
Behandelen volkeren die onderdrukt worden andere volkeren niet op een even onmenselijke manier?
2. Wrokgevoelens blijven koesteren.
Veel echtgescheidenen lijden onder het feit dat zij wrok blijven voelen (tot soms meer dan 10 jaar na de scheiding). Met dergelijke, soms onbewuste, rancune blijven leven, vergt veel energie en zorgt voor een bestendige stresssituatie. Deze wrok, deze vermomde woede, kan leiden tot allerlei psychosomatische klachten. Bestaat er immers geen oorzakelijk verband tussen een negatieve gemoedstoestand en het ontstaan van kanker?
3. Zich aan het verleden vastklampen
Wie niet kan vergeven, zich krampachtig vasthoudt aan het verleden, verknoeit daardoor het heden en brengt zelfs zijn toekomst in gevaar. Deze mensen moeten leren vergeving schenken, primo aan zichzelf, waardoor het schuldgevoel verdwijnt, en secundo aan diegene die hun dit leed aandeed (bij echtgescheidenen diegene die uit hun leven is gestapt, zodat alle wrok om deze scheiding uitgedreven wordt).
4. Zich wreken
Wraak is en zekere zin een instinctieve genoegdoening die door ons onderbewuste wordt gedirigeerd. Wanneer beiden lijden is een soort evenwicht hersteld. De fameuze Joodse wet:Oog om oog, tand om tand beïnvloedt ons nog altijd. Maar hoe kun je nu een strafmaat bepalen voor diegene die jou leed berokkent? Dit wordt een straatje zonder einde, waarin agressor en slachtoffer elkaar om beurten om de oren slaan. Dit brengt een spiraal van geweld teweeg tussen slachtoffer en beul.
De obsessie om wraak te nemen, brengt absoluut geen genezing voor de wonden van het slachtoffer, integendeel zij wordt nog dieper.
Alleen vergeving kan die duivelse spiraal van wraak doorbreken en een nieuwe vorm van menselijke, humane relaties tot stand brengen
De voornaamste bestanddelen van vergeving
1.Je besluit je niet te wreken (is het beginpunt van waarachtige vergeving).
2.Vergeving vereist dat je over jezelf gaat nadenken. Iemand kwetsen veroorzaakt verwarring en paniek. De innerlijke integriteit van de gekwetste wordt bedreigd. Om die innerlijke armoede van zich af te houden, gebruikt hij allerlei hulpmiddelen zoals: ontkennen, overactief worden, ^proberen te vergeten, een slachtofferrol spelen, jezelf beschuldigen tot je er depressief van wordt, enz Wie aan deze schijnbewegingen toegeeft, zal waarschijnlijk niet tot vergeving komen, want je moet jezelf bevrijden vooraleer je de dader kunt bevrijden. Je kunt anderen slechts vergeven wanneer je jezelf vergeeft.
3.Verbeelding speelt een essentiële rol bij het vergevingsproces. Je wilt iets herscheppen, jezelf herkaderen, de jammerlijke gebeurtenis in een breder perspectief zien.
4.Vergeving laat de schuldige in zijn waarde. Je moet blijven geloven in de waardigheid van diegene die je gekwetst heeft. Ontdekken dat diep binnenin een wezen schuilt dat even zwak en kwetsbaar is als jezelf, iemand die eveneens in staat is te veranderen en te evalueren. Je moet niet alleen jezelf bevrijden van de last van je verdriet, maar ook de andere proberen te bevrijden van je vijandschap, je negatieve oordeel. Vergeven is daarom bevrijden, verlossen en herscheppen. Het is een daad van liefde tegenover de vijand, ja-zeggen tegen onze broeder(zuster).
Jean Monbourquette geeft 12 stappen om te kunnen vergeven: 12 stappen die je moet zetten om jezelf en de anderen echt te vergeven
1.Besluiten je niet te wreken en een einde te stellen aan het kwaad.
2.Je gekwetstheid en je innerlijke armoede erkennen.
3.Je gekwetstheid met iemand delen.
4.De aard van je verlies definiëren zodat je erover kan rouwen.
5.Je woede en je vergeldingsdrang aanvaarden.
6.Jezelf vergeven
7.Trachten begrip op te brengen voor de dader.
8.De kwetsuur een zin geven in je leven.
9.Weten dat je vergeving waard bent en dat je al vergiffenis gekregen hebt.
10.Op houden met absoluut te willen vergeven.
11.Je openstellen voor de genade van de vergeving.
12. Besluiten om een einde te stellen aan de relatie of haar een nieuwe kans te geven.
Lieve mensen, wanneer dit onderwerp je echt interesseert zou het boek van Jean Monbourquette Hoe vergeven, van uitgeverij Averbode, ISBN 90-317-1659-6 zeker eens moeten lezen. De 12 stappen worden uitvoerig uitgelegd met telkens relaxatie of duidingoefeningen. Echt een aanrader, een must, om te komen tot een gelukkigere, humanere en sociale samenleving.
Verscheidene hulpverleningen komen in aanraking met mensen die niet of nauwelijks voor hun eigen wensen kunnen (durven) opkomen.
Personen die zwijgen en zich telkens weer neerleggen bij de mening of besluiten van de anderen. Vaak wordt er dan ook misbruik hiervan gemaakt .
Hoe kunnen deze mensen meer weerbaar, assertief woorden?
Allereerst door hen bewust te laten worden van zichzelf en van hun eigen gevoelens en wensen.
Meestal zitten ze echter al jaren in een vast patroon en is er tijd nodig om hun bewust te laten worden van zichzelf en naar zichzelf te leren luisteren.
Hoe kun je nu voor je eigen wensen en behoeften (leren) opkomen?
1.Je kunt de wereld alleen vanuit je eigen gezichtsveld bekijken Je bent altijd je eigen middelpunt in de wereld: geografisch, sociaal, cultureel en in alle ervaringen. Je bent wel geboren in een bepaalde socio-culturele context: familie, opvoeding, religieuze overtuiging van je ouders, buurt, enz. welke allemaal bijdragen aan de vorming van je persoon en visie. Wanneer je denkt hieraan te kunnen ontsnappen en hier boven te staan, bedrieg je jezelf en zullen er veel dingen misgaan in je relatie met je omgeving. Je moet leren zien wie je bent en welke factoren een rol spelen in je denken en gedrag.
2.De mens leert zijn eigen persoonlijkheid kennen en gebruiken over de grenzen die hij om zich heen ervaart.
Deze grenzen zijn de natuurwetten maar ook de medemensen. De natuur daagt de mens uit haar te exploiteren en te beheersen. Maar ze laat ook ervaren wat de grenzen en beperktheden zijn. Zo is het ook met de intermenselijke relaties. De ander ontmoeten is ook tegengas en kritiek krijgen, te horen krijgen wat de ander al wel of niet aangenaam ervaart in ons gedrag. Doordat de ander zo reageert, is er sprake van een echte ontmoeting en leren we waar de genzen van de ander liggen. Dit maakt onze zelfkennis groter en geeft ons informatie hoe we de relatie met de ander dienen aan te gaan.. Als de ander zich niet kenbaar maakt in zijn eigen wensen en verlangen, mar zich willoos ten dienste stelt, kan er geen sprake zijn van een echte ontmoeting; het bezorgt ons verwarring en we blijven zoeken naar de grens (soms door machtsmisbruik) bij de ander.
3.Heb je naaste als jezelf
Het is onze bestemming om te voorzien in de behoeften van de ander. En wel op dezelfde wijze als je zorgt voor de behoeften van jezelf. Je kunt geen oog hebben voor de noden van de ander als je die van jezelf niet kent en niet durft te erkennen. Dus niet of-of, maar eerst het één en dan het ander. Eerst de vervulling van de geestelijke behoeften en daarna pas de andere levensbehoeften. Onze huidige maatschappij faalde hier enigszins in.We schiepen een verzorgingsstaat,gelijke kansen voor iedereen en een sociaal zekerheidsstelsel dat alle problemen moest opvangen. Maar werden de mensen gelukkig(er)? Integendeel, er heerst een grote onvrede. Velen zoeken via drugs, kicks, occulte geneesmiddelen, machtswellust, New Age, enz.. naar de zin van het leven en naar geestelijke vervulling.
4.We mogen ons beschermen tegen het kwade in de ander.
We leven niet in een veilig paradijs. Anderen kunnen ons (al of niet bewust) kwetsen, vernederen of geweld aandoen. Tegen dit kwaad moeten we ons en elkaar beschermen. We moeten niet onnodig lijden gaan zoeken en onze waardigheid vergooien.
We zijn gemaakt om iemand te zijn en tot ontplooiing te komen met al onze gaven en mogelijkheden.
In de ontmoeting met de ander (vaak met de nodige conflicten) zien we onszelf, maar ook de ander en ontdekken we hoe we de
onderlinge relaties kunnen hanteren.
5.Eerbied, zorg, groei, waarheid
Wanneer we duidelijkheid scheppen in onze relaties en eerlijk om gaan met onze behoeften, doen we dat met inachtneming van deze waarden.
Eerbied: als we iemands gedrag als negatief ervaren, mag het niet zo zijn dat deze persoon voor ons in waarde daalt. We moeten, ondanks alles, de goede kanten ook proberen te erkennen en hem het goede blijven toewensen.
Eerbied voor jezelf heb je wanneer je in je werk zoekt naar kansen voor je eigen ontplooiing maar je niet op een zijspoor laat rangeren. Eerbied voor jezelf en de ander voorkomt dat conflicten uit de hand lopen en bitterheid en wrok een kans krijgen.
Zorg: Ik ben verantwoordelijk voor het geluk en welzijn van mijn medemens. Daardoor is de ander, met wie ik moeilijk kan omgaan, tevens voorwerp van mijn zorg. De grenzen die ik aangeef en waarmee ik duidelijkheid geef in onze relatie, mogen er niet toe leiden dat ik de noden va de ander niet meer zie en geen bezorgdheid voor de ander kan hebben;
Groei: wij zijn geen statische wezens die onveranderlijk blijven. De ander verandert en wij veranderen ook. Dat is onze hoop. Ieder mens heeft de hoop morgen zal het beter zijn of eens zal er wel een oplossing komen. Wij moeten de ander daarom aanspreken op wat hij/zij kan worden en niet op wat hij/zij is. We moeten openstaan voor nieuwe dingen en verrassingen(veranderingen) zowel bij onszelf als bij de ander.
Waarheid: Onze relatie is het best gediend bij eerlijkheid en waarheid. De ander om e tuin leiden of oneerlijke informatie geven, zullen geen betere relaties geven. Waarheid doet soms pijn. Maar ieder heeft er recht op. En allemaal wensen we eerlijk behandeld te worden.
We moeten blijven geloven in een samenleving (een toekomst) waarin belangen niet tegenover elkaar staan maar elkaar insluiten, een dienende en liefdevolle samenleving.
8 tips om voor jezelf op te komen en erkenning af te dwingen maar met de erkenning van de ander in zijn of haar wensen.
- Luister naar je lichaam. Wanneer jij je niet lekker voelt (hoofdpijn), komt dat misschien doordat er iets onprettigs gebeurd is. Durf het bespreekbaar te maken.
- Hou het bij jezelf.Zeg duidelijk je wens of kritiek in de ik-vorm.
- Herhaal je wensen. Was je boodschap wel duidelijk genoeg?
- Vraag of de ander je gehoord heeft. wat denk je eigenlijk dat ik nu van je wil?
-Houd je aan één onderwerp. Verbindt je wens niet aan allerlei andere wensen of gebeurtenissen, zodat de ander alleen maar verwijten hoort en in de verdediging gaat.
-Erken je eigen aandeel en maak dit bespreekbaar. Durf eventuele fouten te erkennen en bied je excuses aan.
-Geef de ander de gelegenheid te antwoorden en bevestig hem/haar als hij jou begrepen heeft.
- Laat het doel niet zijn om te winnen maar om erkend en begrepen te worden.Vb: Ik zie dat je mijn wens niet kunt vervullen, maar toch ben ik blij dat ik het kunnen zeggen heb.
Literatuur:
De waarde van zelfrespect Bruce Narramore
Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig Manuel J. Smith
Toetje
There is one person whom you have no choice but to believe -- yourself. Just to make sense of the world, you must believe what you say to yourself. To do otherwise would lead to insanity.
The problem is, not everything you tell yourself is in your best interest. Have you ever caught yourself saying "I'll never get that done" or "I'm just no good at this"? Now what is the point of saying something like that to yourself? There is no point! It accomplishes nothing but to convince you of your own weakness.
When you catch yourself doing this, STOP. And instead, tell yourself something like "I'm making good progress on that" or "I'm getting better and better at this. " Whatever you say to yourself, you'll believe. And whatever you believe, you'll be. That is the power of positive affirmations. They're not just "feel good" escapist rituals -- they actually program your mind for success.
Met dit lichaam en deze geest moet ik het doen. Dit is alles wat ik heb. Ik kan niet meer ruilen. Dit is blijkbaar precies zoals ik moet zijn; zonder mij, zoals ik op dit moment ben, was de schepping niet volledig. Ik houd op mezelf verwijten te maken voor dingen die ik (nog) niet kan.
2. Ik hoef niet perfect te zijn. Ik hoef niet te kunnen wat ik niet kan. Perfectie is stilstand en stilstand is dood. Ik leef dus ik maak fouten. Ik mag ook fouten maken. Van fouten leer ik. Sterker nog: ik ben perfect juist omdat ik de fouten maak die ik maak! Zo houd ik de evolutie op gang.
3. Ik krijg precies wat ik nodig heb. Alles helpt mij om mijn opdracht op aarde te vervullen - ook de tegenslagen en de ziekte, de vijanden en de ruzies, de verloren liefdes en de gebroken harten. Als ik dat nu niet zie, zal ik het later wel kunnen zien. Ik besef bij elk moeilijk moment, dat alles nog veel erger had kunnen zijn.
4. Ik hoef alleen maar volsterkt eerlijk naar mezelf te zijn. Soms moet ik selectief met de waarheid omgaan. Totale eerlijkheid naar andere mensen is niet altijd liefdevol, integendeel. En soms moet ik mezelf beschermen, dat is nu eenmaal zo in deze wereld. Als ik maar niet lieg tegen mezelf; als ik maar weet wat ik doe en waarom.
5. Ik kan het nooit de hele wereld naar de zin maken. Wat de een goed vindt, vindt de ander waardeloos. Er zal altijd iemand zijn die mij bekritiseert; er zal altijd iemand zijn die mij bewondert. Ik moet maar gewoon doen wat ik voel dat ik moet doen.
6. Ik houd mijn aandacht in het nu. Oude koeien horen in de sloot. Alles is gebeurt omdat het moest gebeuren,het heeft geen zin er over te piekeren. Ook vage fantasieën over de toekomst verspillen energie. NU is verreweg het boeiendste, interessantste moment van mijn leven, want alleen NU gebeurt er echt, in vlees en bloed, wat er gebeurt! Gebruik maken van mijn geheugen en het opdiepen van nuttige herinneringen, best maar ik ga niet zeuren.
7. Ik houd mijn aandacht hier. Hier is mijn lichaam dus hier ben ik. Hier is de belangrijkste plek op aarde! Alleen hier kan ik werkelijk zien, ruiken, horen, voelen, proeven Hier klopt mijn hart, hier haal ik adem, hier voel ik mijn spieren onder mijn vel. Ik ga niet zweven, geen twee dingen tegelijk doen met mijn geest, want dan doe ik er minstens eentje half. Ik ga me niet nodeloos druk maken over de eventuele gevoelens en gedachten van andere mensen over mij elders. Ik ben hier.
8. Iedereen mag van mij genieten op zijn/ haar eigen wijze. Ik ben hier nodig. Anderen leren van mij, ik leer van anderen. Maar hoe dat weet ik niet altijd en dat hoef ik ook niet te weten. Ik laat iedereen zijn/haar oordeel over mij; positief of negatief. Ik mag genieten van complimenten. Ik kan ook kritiek incasseren. En ik hoef niet elk beeld van een ander over mij te corrigeren.
9. Ik hoef niet bang te zijn. Ik houd mijn angsten kritisch tegen het licht. Lijdt een mens niet het meest onder het lijden dat hij vreest? Ik wacht rustig af en ik bereid me voor, maar ik ga niet fantaseren over alle vreselijke dingen die eventueel ooit zouden kunnen gebeuren. Dat vind ik zonde van de tijd. We zien wel ! Als alles goed gaat heb ik gelukkig niet vergeefs geleden. En als er wel iets akeligs gebeurt, heb ik tenminste niet vooraf geleden.
10. Ik houd ontzettend veel van mezelf. Daarom kan ik ook van andere mensen houden. Net zoals ik houd van dieren, planten, bomen, rotsen. En alles houdt van mij. De stoel waarop ik zit, houdt van mij. Het tijdschrift dat ik in mijn handen heb, houdt van mij. De zon bemint mij, de maan ook. Alles is Liefde en ik ben er een deeltje van.
Het kost niet zoveel, iemand een glimlach te schenken, Of je hand op te steken voor een vriendelijke groet. Zoiets kan opeens de zon laten schijnen, in het hart van de mens, die je zomaar ontmoet.
Het kost niet zoveel een hand uit te steken, Om een ander een beetje behulpzaam te zijn. Een dankbare blik is vaak de beloning, Al was de moeite, voor u slechts klein.
Het kost niet zoveel om je hart wat te openen, Voor de mens om je heen in zijn vreugd en verdriet. Wees blij, dat je zo wat kan doen voor die ander Of is die ander je medemens niet?
Het kost maar weinig, je arm om een schouder. Of alleen maar een zachte druk van een hand. `t Is vaak voor de ander of hij heel even in een klein paradijs is beland.
Het kost zo weinig om een ander te geven, Iets wat je zelf ook zo heel graag ontvangt. Liefde, alleen door dat weg te schenken, Geef je iets waar ieder mens naar verlangt.
Een zaadje in de grond dat gaat groeien. Een stengel met een knop die gaat bloeien.
Zo mooi als een bloem kan het leven zijn. Maar het leven kan ook zijn, met heel veel pijn.
Als een bloem die geknakt is door wind en regen, en je de blaadjes bij elkaar moet vegen.
Het zaadje geeft weer een nieuwe bloem. Eerst een stengel met blaadjes, o zo groen en dan ontplooit die bloem.. vol pracht en kracht.
Maar als de pracht is verdwenen blijft er toch nog wat staan. Dit is de kracht die je hebt opgedaan.
Zoals een bloem.. ja zo is het leven.
Rood is de klaproos de kleur van het hart. Maar juist in het hartje, zit ook nog wat zwart. Zo heb je in je leven en in ieder vertrekje, ook wel eens een donker plekje. Maar ik zeg je van harte: let meer op het rode dan op het zwarte.
Seniorennet is uitgegroeid tot een communicatieve en educatieve website, een oase waarin alle senioren zich goed voelen.
Dit dank zij de voortdurende inzet van Webmaster Pascal (en zijn ouders) en de mentors (groepsverantwoordelijken) van de mail- , chat- en andere groepen.
Voor jullie constante, altruïstische inzet voor ons, senioren, zijn we jullie blijvend dankbaar. Ook voor onze promotor en mentor Hugo een dankbaar woord voor zijn constante inzet en diplomatische opvolging van EZW.
Ongeveer een drietal jaren geleden zocht ik naar iets zinvols in de puzzel, wirwarvan het internet en via de chat- en mailgroepen kwam ik bij seniorennet terecht. Eerst via de mailgroep Filosofen en later bij de oprichting ervan via EZW. Daar ontmoette ik fijne, hartelijke mensen die ons verheugden met een lach, een traan, iets ludieks en iets zinvol, kortom spijs voor het hart.
Kenmerkend voor de mailgroepen van Seniorennet is ook dat men telkens hoopvolle, hartverwarmende teksten mailt, die het leven aangenamer maken.
Mails waarin mensen elkaar (onder)steunen, dragen en zich gedragen weten in empathisch meevoelen.
Veel opbeurende mails alhier hebben mij (en ongetwijfeld veel anderen) meer leren genieten van het leven en de kleine, fijne dagelijkse dingen.
Daarom:
Weg met, de somberheid, de stuursheid, de bitterheid waarmee medemensen ons benaderen. De, bijna angstwekkende, doordringende, afkerende blik, van iemand waar je, noodgedwongen, rechtover zit of staat.... De ijzige stilte van stoïcijns "bekeken" te worden...
En avanti! Kom op, vooruit nu maar: zing, dans, fluit, knipoog, lach en geniet tenvolle!Maak aldus jezelf en je medemensen vrolijker gestemd.
Carpe Diem! Pluk elke dag en geniet van al het mooie om je heen.
Humor is immers je zwemgordel op de stroom van het leven!
Phil Bosmans verwoordde het aldus:Humor en geduld zijn de kamelen waarmee ik door de woestijn ga.
Laten we dankbaar zijn voor de liefde, de warmte en de tederheid van al die fijne mensen om ons heen (zeker in EZW), en ook voor de schoonheid van de natuur.
De lach is, empirisch onderzocht, de beste cosmetica en het beste heelmiddel voor je innerlijk.
De humor laat je de betrekkelijkheid van de meeste zaken inzien en het verlost je van valse, beklemmende ernst. Het haalt de spinnenwebben uit je hart en geest.
Lieve medemensen, laten wij weer allemaal een beetje clown worden, een beetje gek doen, glimlachen en ons met een kinderhart verheugen om het fijne, mooie en gezellige in (de kern van) elke medemens.
Mensen zijn immers geschapen om te lachen, te genieten, om lief te hebben en elkaar te dragen en gedragen worden, steeds met de glimlach elkaar te blijven ondersteunen. Beleef vreugde aan de kleine geneugten des levens, aan de spontaniteit, het is immers de sleutel om altijd en overal een beetje gelukkig te zijn.
Lieverds, met een knipoog, vanuit een kinderhart, wens ik jullie allemaal het allerbeste. Laat het zonnetje volop schijnen vanuit je hart!
Lieve medesenioren, graag citeer ik hieronder enkele bezinnende teksten uit vroegere mails:
Eens zal er, hier ben ik zeker van, een tijdstip aanbreken waarop de mensen vleugels zullen vinden in elkaar, want dan zal elke mens een fonkelende ster zijn voor de andere. Dan zal elke mens zijn medemens als muziek beluisteren. Dan zullen de vrij geworden mensen niet langer over de aardbol hollen, maar zij zullen door het leven wandelen...groots in hun vrijheid. Met ontvankelijkheid zullen zij wandelen.
Dan zal ieders hart bevrijd zijn van jaloersheid en hebzucht. Heel de mensenfamilie zal van dan af zonder boosheid leven. Geen splijtzwam zal hart en geest nog scheiden. Heel het leven zal één grootse dienst worden aan de mens zelf.
De Droom van het hart.
Een wereld,een land,waar niemand gebrek lijdt,
waar mensen dagelijks lief en leed delen, waar
mensen als noten zijn van een zelfde lied, elke
noot met haar eigen klank op het onuitputtelijk
thema van menselijke vrede en vriendschap!
Een wereld, een land, waar alles weer kleiner
wordt op maat van de mens, met ambachten en
kleine winkeltjes,waar hartelijkheid het huis vult
en mensen weer menselijke warmte vinden,waar
gezonden en zieken, validen en minder-validen,
jonge mensen en bejaarden elkaar weer vinden
herbergen en geborgenheid geven!
Een wereld,een land,waar rijken hun rijkdom
verzaken om hun hart terug te vinden,
waar menselijke belangen voorrang hebben op
politieke en financiële belangen,waar ruimte is
voor het lied van de natuur,voor een kermis en
een fanfare,een moppen-tapper en een clown,
waar mensen gelukkig kunnen zijn met een
geluk,dat gratis is!Een wereld,een land,met een
menselijk gezicht,het gezicht van de liefde!
Uit
(in Liefde weer Mens worden)
(Phil Bosmans)
LEVENIS ...
Leven is een uitdaging Ga het aan
Leven is een avontuur Durf het aan
Leven is een schoonheid Bewonder het
Leven is een droom Verwezenlijkt het
Leven is een reis Voltooi het
Leven is kostbaar Schat het op waarde
Leven is rijkdom Behoed het
Leven is lijden Overwin het
Leven is een strijd Ga het aan
Leven is geloven Houd het vast
Leven is hopen Geef het niet op
Leven is Liefde Leef er van!
Tenslotte, onderstaand geicht verwoordt misschien nog het beste wat veel mensen van seniorennet drijft en zorgt voor de empathisch tedere verbroedering en verzustering:
Je doet het wat kalmer aan. Je laat je wat minder opjagen en je kunt ook wat meer tijd voor je zelf nemen.
Misschien heb je inmiddels genoten van een welverdiende rust en denk je er weer tegen te kunnen. Maar ben je nu echt rustig en ontspannen? Ben je nu vrij van de prikkels die jou tot ongezonde hoge prestaties aanzetten? Mag het nu wat langzamer aan?
Lieve mensen we worden bedolven onder een overvloed van informatie op alle terreinen? Computerprogrammas die je vandaag onder de knie hebt, zijn morgen verouderd. Handboeken, cursussen, op welk vakgebied dan ook, zijn de volgende manden al achterhaald.
Veel onder ons zoeken ook naar de ultieme kick en bevrediging. De reclame jut ons hier enorm in op en vaak zijn we teveel bezig met wat we nog niet gezien, gehoord, beleefd hebben of naartoe geweest. Maar nooit zal dat tot uiteindelijke bevrediging leiden.
We slapen te weinig, we rusten niet genoeg, we hebben het druk, drukker, drukst, we sporten (wandelen) te weinig. We hollen maar en soms onszelf voorbij.
En nog zoiets: De ongebreidelde consumptieverslaving, want veel mensen kopen dingen die ze niet nodig hebben met geld dat ze niet hebben, om indruk te maken op mensen die ze niet graag hebben.
En zo kunnen we maar verder opsommen.
Alleen onthaasting helpt hiertegen. We moeten leren vrede en vreugde vinden in het HIER en NU. Carpe Diem. Genieten van wat zich nu aanbiedt en vrede vinden met de plaats waar je nu bent. Onthaasten lukt het best in correlatie met je omgeving, via steun en erkenning bij lotgenoten en leeftijdsgenoten. Gesprekken met anderen helpen je om alles te kunnen duiden, te relativeren en selecteren wat echt belangrijk is. En je weer meer te laten lachen, en nog eens lachen, en elkaar nabij zijn en elkaar dragen in onderlinge verbondenheid.
Genieten van de bloem die bloeit op je pad en de vogel die fluit bij het ontwaken en vooral de zon in je eigen hart laten stralen bij elke ontmoeting.
Maar in plaats van ik daarover veel te vertellen, en wie of wat ben ik, hieronder een tekst waar ik zelf heel, heel veel aan gehad heb en misschien sommigen onder jullie ook.
Het leven is geen race
Ondermijn je eigen waarde niet
door je met anderen te vergelijken.
Juist omdat we verschillend zijn,
is ieder van ons bijzonder.
Ga bij het vaststellen van je doelen
niet af op wat andere mensen
belangrijk vinden.
Alleen jij weet wat het best voor jou is.
Beschouw de dingen die je het
meest aan het hart liggen
niet als vanzelfsprekend.
Koester ze, zoals het je het hele leven koestert,
want zonder die dingen zou je leven
geen betekenis hebben.
Laat je leven niet door je vingers glippen
door in het verleden of
in de toekomst te leven.
Door per dag te leven,
ervaar je alle dagen van je leven.
Geef niet op,
als je nog iets te geven hebt.
Niets is werkelijk voorbij
totdat je ophoudt met proberen.
Wees niet bang om te erkennen
dat je niet perfect bent.
Het is deze tere draad
die ons allen met elkaar verbindt.
Wees niet bang om risicos te nemen.
door kansen te benutten
leren we moedig te zijn.
Sluit liefde niet buiten je leven
omdat je denkt dat het onmogelijk te vinden is.
De snelste manier om liefde
te ontvangen is door het te geven,
en de snelste manier om
liefde te verliezen is door er
te sterk aan vast te houden.
De beste manier om liefde
te behouden is om
het vleugels te geven.
Blijf vooral dromen.
Zonder dromen is er geen hoop.
En zonder hoop is er geen doel.
Ren niet zo snel door je leven
dat je niet alleen vergeet
waar je geweest bent,
maar ook waar je heen gaat.
Het leven is geen race,
maar een reis die bedoeld is
om van elke stap te genieten.
Genegen
Guy (nobodygdp)
Neem de tijd om -te luisteren -te denken -te lezen -te lachen -te spelen -om lief te hebben -te huilen -te dromen Neem de tijd om te leven Want de tijd gaat zo vlug En komt nooit meer terug
Onlangs genoot ik van de gelegenheid van een driedaags bezoek bij de monialen (zusters) in de Priorij O.L.Vr. van Bethanië te Loppem (bij Brugge), onder het motto:thuiskomen bij jezelf en bij elkaar samen met een tiental echtgescheidenen. Het werd een (geluk)zalig, weldoend, bezinnend, verrijkend en hartverwarmend verblijf en kennismaking met.
De onthaalzuster ontving, maakte ons wegwijs en begeleidde ons zeer hartelijk.
De rustige ritmiek tijdens het zingen van de psalmen, gezangen en lofzangen tijdens de lauden, de sext, de noon, de vespers en de completen lieten een intense beleving en verbondenheid toe.
De (gasten)maaltijden waren zeer smakelijk, overvloedig en verrukkelijk, een vijfsterrenhotel waardig.
Wij leerden daar beter en meer luisteren naar elkaar, ons inleven in de problematiek van de ander, elkaar dragen en gedragen weten in verbondenheid.
Tijdens ons weldoend abdijverblijf ervaarden wij ook of wij sterk genoeg waren om doorheen de dag, de stilte en het alleenzijn aan te kunnen en daarenboven discreet genoeg om die van de anderen ten volle te eerbiedigen.
Dat het inlevingsvermogen van de onthaalzuster heel groot was, moge blijken uit het volgende: Een onlangs gescheiden lieve dame onder ons, wat depressief door het onrecht haar aangedaan, door haar man bedrogen en in de steek gelaten en daardoor nu in financiële nood, getuigde openhartig dat zij haar geloof daardoor bijna volledig verloren was. De zuster luisterde er tactvol en ingetogen naar, sloeg haar arm om haar schouder en weende samen met haar (en met ons) om dat onrecht. Zij oordeelde of veroordeelde niet, maar maakte een uur vrijaf om verder in dialoog dat even uit te diepen. Na dat onderling gesprek kwamonze lieve dame als herboren terug en heeft zij samen met ons nog hartelijk kunnen lachen tijdens onze activiteiten en losse babbels. Hartverwarmend was dat!
Anderen getuigden als volgt:
Dit abdijverblijf was als een haven van vrede en geestelijke bron in mijn leven
Hier hoor je je hart weer kloppen,kijk je naar de diepte van je leven. Je ervaart Gods aanwezigheid als Moeder in de gastvrijheid van de zusters, in hun bemoedigend woord en het schouderklopje dat je krijgt.
Lieve mensen, zon verblijf in groep met lotgenoten kan louterend en bevrijdend werken, absoluut een aanrader!
Aan elkander prijsgegeven, vindt gij honderdvoudig leven.
Jezus zegt:Mensen bemint elkaar.
Enkele wetenswaardigheden
Monastiek leven bestond lang voor het christendom: in het hindoeïsme; bij de Perzen, in het jodendom ten tijde van Elia in Qumranruim anderhalve eeuw voor Christus. Monnik of moniale zijn is een levensstijl die het aspect alleen (monos) zijn van de mens uitbouwt, om langs de weg van innerlijk leven, door praktijken als ascese, liturgie, gebed, nachtwake en schriftlezing, tot de bron te komen.
In het christendom was pas echt sprake van monastiek leven vanaf de 4de eeuw in Syrië en Egypte. Aanvankelijk ging het om kluizenaars (woestijnvaderen), maar snel ontstonden communiteiten en gemeenschapsmonniken. Ze leefden samen in een klooster en dienden onder een regel van een abt.
Gemeenschap vormen, samenleven met concrete, zeer verschillende mensen, gericht blijven op hetzelfde doel, elkaar dienen en toch voldoende ruimte laten om een eigen weg te gaan: het is een hele opgave.
Daarom schreef Benedictus voor henleefregels (richtlijnen) voor.
Benedictus (480 tot 547) werd geboren in Nurcia, ten noorden van Rome, Hij studeerde in Rome waar hij een decadente kerk aantrof. Daarom koos hij voor de harde opleiding tot kluizenaar maar later werd hij driemaal abt te Vicovaro, Subiaco en Monte Cassino. Hij was een liefdevolle herder, leraar en vader voor zijn monniken. Op het einde van zijn rijk gevulde leven schreef hij de leefregel voor monniken, die uitmunt in menselijkheid, soepelheid en evenwicht.
Naar zijn leuze Ora et Labora beleven de monialen tijden van gebed en van lectio divina naast handenarbeid en gastvrijheid binnen het kader van het monasteriam. Dit alles gesteund door een intens gemeenschapsleven;
Zo komen ze tot een harmonische eenheid in hun leven, het best uitgedrukt door het woord VREDE van het hart.
De benedictinessen van Bethanië leven volgens de regel van de H. Benedictus: gebedsleven, lectio divina, werk, gemeenschapsleven, openheid en zendingsbereidheid. Onze onthaalzuster bijvoorbeeld deed meer dan 10 jaar apostolaatwerk in de sloppenwijken van Brazilië. De merkwaardige combinatie van kloosterleven en zending naar de priorijen in andere landen gaat in wezen terug op de stichter van de abdij van Zevenkerken. Zevenkerken ligt op een kleine kilometer verwijderd van Bethanië te Loppem. Te voet bezochten wij er de pottenbakkerij en de boekenwinkel.
De naam Bethanië werd aan deze gemeenschap gegeven als een spiegel waarin de zusters lezen hoe Jezus verlangt dat zij/
-biddend luisteren zoals Maria
-dienen zoals Martha
-en getuigen zoals de verrezen Lazarus dat Christus leven is en leven geeft.
Bethanië is een huis van Verrijzenis.
De liefde van de zusters voor Christus, voor elkaar en voor de medemens wordt gekenmerkt door mildheid, goedheid, tederheid, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en vreugde.
Enkele teksten ter overweging
1 Geef mij, Heer, een waakzaam hart
Geef mij, Heer een waalzaam hart
dat niet leegloopt
in de drukte van de onmiddellijke dingen
en dat niet wegloopt
voor het gelaat van de mensen.
Help mij, Heer,nu al te denken
aan de mensen
die ik vandaag zal ontmoeten
mensen in vreugde
mensen door het leven gekwetst
vrienden en vervelende klanten.
Plooi mijn gemoed
tot luisteren en geduld.
Breng me woorden bij
van hoop
en verzoening
en laat mij straks niet in de steek.
2. Geef ons, Heer, een goed begin
Maak ons hart vrij
van nutteloze herinnering
en van alle ballast
van vooroordeel en berekening.
Maak ons aandachtig
voor elk goed ding
dat gij onder ons begint.
Geef ons
bij elke kans of karwei
een welgezind gezicht.
3.Bidden doe je met je ogen
Bidden is in jezelf kijken
jezelf voor jezelf openleggen
niets te verbergen hebben.
Bidden is om je heen kijken
in de mens het goede willen zien
over het kwade heen stappen.
4. Een psalm van vertrouwen (psalm 16-antwoordpsalm)
Behoed mij, god, tot U neem ik mijn toevlucht.
Gij zijt mijn Heer, ik erken het,ik vind geen geluk buiten U.
ANGST is de energie die doet samentrekken, afsluiten, naar binnen trekken, wegrennen, verstoppen, hamsteren, schade berokkenen. LIEFDE is de energie die doet uitbreiden, openstellen, naar buiten zenden,onthullen, delen, genezen. ANGST hult onze lichamen in kleding, LIEFDE staat ons toe naakt te zijn. ANGST houdt vast aan en grijpt naar alles wat we bezitten, LIEFDE geeft alles wat we hebben weg. ANGST reserveert, LIEFDE respecteert. ANGST grijpt, LIEFDE laat gaan. ANGST knaagt, LIEFDE sust. ANGST valt aan, LIEFDE verbetert.
De essentie van het leven is altijd bij ons.
Ik laat het verleden los en ik vertrouw op het levensproces. Ik laat mijn grieven los en vergeef iedereen,mijzelf inbegrepen. Ik visualiseer een rivier voor me. Ik neem al mijn oude pijn en wonden, al de ervaringen die nu voorbij zijn, en leg ze in het water. Ik zie hoe ze oplossen en meegevoerd worden door de stroom, totdat ze helemaal verdwenen zijn. Ik ben vrij. Iedereen uit mijn verleden is vrij. Ik ben vrij om verder te gaan. Er wachten mij nieuwe avonturen. Levens komen en gaan, maar ik ben eeuwig. Ik leef en ben vitaal, in welke omstandigheden ik ook verkeer. Liefde omgeeft mij,nu en voor altijd. En zo is het!
Het kost niet zoveel, een hand uit te steken om een ander een beetje behulpzaam te zijn. Een dankbare blik is vaak de beloning, al was de moeite voor u slechts klein.
Het kost niet zoveel, om je hart te openen voor de mens om je heen in z'n vreugd' en verdriet. Wees blij, dat je zo wat kunt doen voor een ander, of is die ander soms je naaste niet?
Het kost maar heel weinig, je arm om een schouder, of alleen maar een zachte druk van een hand. 't Is vaak, voor een ander, of hij even in een klein stukje paradijs is beland.
Het kost maar zo weinig, om een ander te geven iets, wat jezelf toch zo heel graag ontvangt. LIEFDE! Alleen maar door dat weg te schenken, krijg je terug, meer dan je verlangt.
oh die vriendelijke glimlach, dat eventjes groeten, die arm om de schouder, de hulp die je bood. Het kost allemaal bij elkaar toch zo weinig maar in wezen is het ontzaglijk GROOT.
Bron: G. Dokter van Dasselaar
Geef mij de zon, zodat ik kan stralen als ik gelukkig ben. Geef mij de regen zodat ik kan huilen als ik verdrietig ben. Geef mij de wind zodat ik kan tieren als ik kwaad ben, maar geef me vooral je liefde, zodat ik weet dat je van me houdt.
