Ik zou het niet mogen zeggen, maar ja: spontaniteit is mijn tweede naam, vrees ik!
Dus, mensen, ik zeg het toch:
Ik heb iemand ontmoet, op het internet (uiteraard, waar anders tegenwoordig)
Namelijk, ik was de weduwe zijn goed zat en meldde me in een aanval van eenzaamheid aan op een dating site!
Kreeg ik toch wel reactie!
Bleek hij ook over een handicap te beschikken (slecht ziend mooi, dan ziet hij me letterlijk niet staan)
Natuurlijk belde ik hem (het is toch gratis in mijn geval met dank aan Belgacom want ik mocht een gratis land uit kiezen en toen nam ik Nederland omdat Lief zijn vader daar woont, maar soit)
Uren hebben we gefoond, en uren hebben we gechat!
Dames, je moest hem zien: een ongelooflijke kop donker haar, om jaloers op te worden en juist gepast buik om gezellig te ogen (liefdeskussentje noem ik dat, maar ik ben de enige niet)
Ongelooflijk toch: komen we elkaar tegen op chat, blijken we uit dezelfde stad te komen en hopen gemeenschappelijke herinneringen te hebben!
En in april komt hij een weekendje logeren hier in Leuven en ik kocht speciaal al zwarte lakens (bloos)
Nu ja, ik ben spontaan maar ik probeer tegenwoordig de euforie wel te beperken!
Maar mooi niet dat ik de laatste jaren van mijn leven in eenzaamheid ga slijten: Nederland, ik ben terug (want hij woont daar)
Ja, ze is weg! Het zoveelste dierbare dat ik moet afstaan!
Door omstandigheden zogezegd!
Het is maar een kat, een langharige, in alle denkbare tinten bruin gekleurde kat met hele mooie ogen!
Die kat, die was gek op mij: die sliep in mijn bed, lag op schoot televisie te kijken, liep waar ik liep, zat in de gang te wachten tot ik terug thuis was!
Mijn kroonprinses: ik maakte een zooi van mijn leven, al dan niet bewust en zit nu op het einde van alles: een godvergeten studio, volgende halte is een opvangcentrum voor daklozen!
Dit alles omdat ik gewoon veel te lief ben: ik verdien de hemel maar krijg de hel, op aarde weliswaar!
Ergens heb ik gelijk: een jonge kat, speels exemplaar, gewoon aan een boel ruimte en die dan verhuizen naar een studio zonder balkon, zonder zicht op vogeltjes en bloemen en bomen?
Het is al genoeg dat ik waarschijnlijk gek ga worden, het beest hoeft niet solidair te zijn!
Het klikte trouwens goed tussen nieuwe mama en kroonprinses! Normaal is ze nogal schuw maar ze liet zich gewillig kroelen en wrong zich in duizend bochten tot nieuwe papa binnen kwam!
Dat was veel minder: ze zocht haar heil bovenop de kast en bleef daar zitten tot het tijd was te vertrekken!
De nieuwe mama en ik hielden het afscheid kort!
Ik huilde mijn tranen toen ze weg waren, heel alleen in die hele lange lege witte gang!
De Galante Man, de witte raaf met andere woorden...
Vergeef mij mijn eventuele vergissing (ik ben al lange tijd van school af en mijn kennis van de klassieken is een beetje roestig geworden) maar was het Dyonisos die met een lantaarn de stegen en straten van Athene afschuimde al roepende ik zoek een mens?
Ik ben ook op zoek, niet naar zomaar een mens! Neen, dames: ik zoek naarstig naar De Galante Man! Moesten jullie hem tegen komen, en je hebt hem zelf niet nodig stuur hem maar door naar mij.
Om maar iets te melden: ik chat zo af en toe wel eens, meestal enkele minuten want dan weet ik terug waarom ik eigenlijk niet graag chat! Maar een mens kan niet elke avond voor de televisie hangen of een boek lezen of strijken Momenteel woon ik vrij afgelegen en heb ik geen wagen dus ben ik eigenlijk wel aan huis gebonden en kan ik niet, ongeveer, een pint gaan pakken!
Als weduwe loop je soms de muren op van eenzaamheid dus ga je chatten!
De weduwe zoekt een room op, gaat binnen en enkele seconden nadien (terwijl je nog amper al die knopjes weet zitten) hebben ze je al te pakken!
Een normaal gesprek is niet meer mogelijk, ik wring me in duizend bochten en begin desnoods over het weer of zo, eender wat maar neen:
heb je grote borsten
wil je weten hoe groot ik ben, ik kan het bewijzen
je moet toch zin hebben nu je weduwe bent
ik zie dat je een cam hebt, wil je cammen?
En nog van die vragen. Mensen, ik kwam hier om me even te ontspannen, ik ben niet op zoek naar een one night stand of zo (ik mag er niet aan denken)
Ik vrees, dat met de dood van mijn geliefde echtgenoot de Galante Man ook uitgestorven is! Hij was zo iemand die opstond als er een dame binnenkwam, de helpende hand uitstak bij het afstappen van de bus, de deur van de wagen openhield en je in je mantel hielp! En ik mij een beroerte sleuren aan boodschappen terwijl hij naast mij liep? Nooit!
Nu moet alles zo snel gaan: ze leren je kennen en dezelfde avond zouden ze gerust komen logeren als het mag. Verse onderbroek (met een beetje geluk) en een tandenborstel zijn gouw ingepakt
Ik ben mijn weduwe staat ook beu, ik heb geproefd van een goede relatie en dat zou ik gerust terug willen maar niet op een dergelijke manier!
Laten we beginnen met mailen en voorzichtig chatten over koetjes en kalfjes (jouw lengte kan me geen sier schelen) dan nadien, een telefoontje en een eerste ontmoeting met een koffie of een biertje, een etentje desnoods!
En dan langzaam aan iets moois uitbouwen! Een klein beetje romantiek, een flirt telefoontje, elkaar (geestelijk) aftasten en dan nadien, als we er alle twee aan toe zijn blijven logeren zeg maar!
Een man hoeft niet rijk te zijn (was mijn echtgenoot ook niet) maar hij was wel vrouwvriendelijk! Waarschijnlijk ben ik te verwend geweest op dit vlak, wie weet!
Dames, wat denken jullie daarvan? Of als jullie tips hebben om dergelijke toestanden en kruisverhoren te weerstaan, zet ze gerust in mijn mail of gastenboek!
Zou het niet gemakkelijk zijn moest ik me even in het kort voorstellen?
Ik ben bijna vijftig jaar geleden geboren in een klein stadje in Oost-Vlaanderen en na vele omzwervingen en een vrij hard leven in het Leuvense terecht gekomen!
In mijn virtuele dagboek ben ik van plan, om als een soort uitlaatklep dagdagelijkse dingen neer te schrijven!
Dit alles in de stille hoop dat ik zo iets van meerwaarde aan mijn leven kan geven!
Momenteel heb ik in theorie weinig tijd (door de recente dood van mijn echtgenoot ben ik genoodzaakt te verhuizen) en heb ik veel te doen!
Maar, vandaag, Pasen: voor de meeste mensen een leuke tijd! Voor mij betekende het lui een hele dag liggen lezen (ik zou me moeten schamen want er zijn nuttiger dingen te doen) maar ik schaam me totaal niet!
Lezen en schrijven zijn mijn passies, naast lekker koken voor een groep vrienden!
Hoewel, de laatste tijd schoot dat er een beetje bij in!
Tot morgen, misschien? En gebruik gerust mijn gastenboek: het is er voor gemaakt!
Sorry dat het er hier nog wat 'magertjes' is maar ik ben een echte kluns wat computeren betreft! Gelukkig ben ik wel een redelijke goede schrijfster! Vandaar dat ik zo blij ben met dit eigen hoekje waar ik lekker mijn gang ga kunnen gaan! Beste mensen, geef me even tijd zodat ik dit hier een beetje leer kennen en dan steek ik van wal!
Het is de bedoeling dat jullie hier eventjes mogen komen kijken hoe het er in mijn leventje uitziet! Verwacht geen spannende verhalen over expedities naar de Amazone maar ook geen verslag over pakweg de prijs van de bloemkolen tegenwoordig!
Zo, mijn hoekje is klaar: nu wacht ik op de inspiratie en op de lezers natuurlijk! Vele groetjes en tot gauw,
Ik zou het niet mogen zeggen, maar ja: spontaniteit is mijn tweede naam, vrees ik!
