Vrij om als leek je mening, je visie over geloof en alles wat je interesseert op het wereldwijde web te kunnen zetten is een zegen van de tijd en de maatschappij waarin we leven. Als het over geloof ging was er altijd vrees voor gifbeker, brandstapel, steniging of andere gruwelijkheden en leken konden vaak niet anders dan zwijgen.
Iemand zei: "Het is ondenkbaar dat ons leven dat zo hoog ontwikkeld is, zou eindigen met de dood", waarop het antwoord kwam: "Wie zijn wij nou helemaal? Ik ben niet meer dan een mug. Als ik een mug doodsla, is het pats! Uit."
"Wie ben ik om niet te willen geloven? Maar als ik moet geloven, dwangmatig, diktatoriaal, vooraf bepaald waarin je je moet manifesteren, of anders hoor je niet bij de club, dan hoef ik niet in die club. Als ik dood ben, jammer dan. Basta. Ik heb goed geleefd, zoals de gemiddelde. Als er iets is na de dood, dan kom ik heus wel door de ballotage. Als alleen prominenten erdoor komen, dan niet, want dat ben ik niet, dan hoeft het niet."
"Geloven wil ik niet meer. Zekerheid wil ik met mijn verstand én met wat ik persoonlijk heb ervaren of wat anderen - die ik goed ken - hebben ervaren. Niemand hoeft ermee in te stemmen. Jammer als er geen Godheid is - geen goedheid behalve bij ons, mensen - en geen hiernamaals. Als het niet anders is, dan is dat helaas zo. Hoe zeker moet je zijn? Absolute zekerheid is misschien teveel gevraagd, want dat Australië bestaat is zeker, al ben ik er nooit geweest. Ik wil o.a. schrijven wat maakt dat ik neig tot religie omdat ik het interessant vind en het liever op het web zet dan in mijn dagboek."
