Met het verbeteren van de wereld wordt de aarde bedoeld, de hele aarde. Nooit eerder is de inbreng van mensen voor het welzijn van de wereld zo essentieel geweest, want voor het eerst in de geschiedenis zijn mensen in staat de aarde totaal te vernietigen. Nucleaire, chemische en biologische oorlogsvoering kunnen uit de hand lopen; ingrepen die het klimaat beïnvloeden hebben nú al negatieve gevolgen voor de hele aarde.
Altijd was er al angst voor aardbevingen, stormen of een zondvloed. Kosmische invloeden zouden altijd al het aardse leven kunnen vernietigen. Doemdenkers zijn er daardoor altijd geweest, in de bijbel wordt gesproken over de eindtijd, maar nu hebben ze meer reden om te vrezen voor het einde. Was het maar waar dat wij - u en ik - dit kunnen voorkomen. Maar de wereld is méér dan de aarde! Het is lang niet zeker dat het slecht gaat met de oneindig grote wereld.
Als we kijken naar wat niet door mensen tot stand is gebracht, zijn we een en al verwondering en bewondering; de enorme diversiteit en schoonheid van bloemen, vogels, vlinders. Hoe meer we de natuur leren kennen, hoe mooier die blijkt te zijn. Maar we kijken vaak met nóg meer interesse en bewondering naar wat mensen hebben gemaakt. Mensen zijn van nature scheppers, ontwikkelaars. Scheppen geeft zin aan het leven, is misschien zelfs het doel van het leven. Men werkt aan de wereld, maar verder dan de aarde reikt de menselijke macht niet.
Tot nu toe schiep men alleen op het realistische vlak maar in deze tijd hebben we een nieuw gebied ontdekt waarin de scheppingsdrang kan worden uitgeleefd.. het wereldwijde web! Hierop wordt de realiteit getoond, maar het gaat veel verder dan de realiteit. Het toont ons ook beelden die in wezen niet bestaan. Deze zijn vaak ook heel mooi. Wij zien dit virtuele vlak als teken dat er ook andere dimensies kunnen zijn, waarover altijd al is gesproken.
Als de ontwikkelingen leiden naar vooruitgang hebben we niets te vrezen. De aarde, ooit een kale, stoffige bol, is er in de loop van miljoenen jaren niet op achteruit gegaan.
In wezen blijft ieder mens altijd jong. Met veertig voel je dat. "Ik, veertig? Dat kan niet!" Maar het gevoel niet te verouderen blijft, ook als je zeventig bent of zelfs negentig, zoals mijn buurvrouw die het er laatst nog over had.
Er zijn genoeg mensen die zich oud voelen, ouder soms dan hun kalenderleeftijd. Die richten hun aandacht op hun lichaam en dat veroudert natuurlijk wel.
In een kind is een wezen dat zich wil ontwikkelen. Daarom zal geen enkel kind, al is het nog zo groot, mooi en sterk verlangen om altijd kind te blijven.
Met het verbeteren van de wereld wordt de aarde bedoeld, de hele aarde. Nooit eerder is de inbreng van mensen voor het welzijn van de wereld zo essentieel geweest, want voor het eerst in de geschiedenis zijn mensen in staat de aarde totaal te vernietigen.
In wezen blijft ieder mens altijd jong.
