Lieve vrienden , het is zo lang geleden dat ik hier nog eens iets schreef, ik ben een andere richting ingeslagen maar ben steeds op sommige blogjes blijven lezen moest mezelf inhouden om niet in de pen te kruipen om toch hier nog iets te schrijven, ik heb het steeds zonde gevonden iets waaraan je zo hard gewerkt hebt zomaar verloren te laten gaan omdat je geen berichtjes meer zet. Mijn blogmaatje Elou heeft me dan ook ergens aangespoord om toch maar opnieuw te proberen terug berichtjes te schrijven ... er zijn mensen die al dansend door het leven gaan en dan zijn er de anderen die alle tegenslag van de wereld hebben. Als je mijn blogje leest zijn het verhalen met een traan en met een lach, het heeft me ook altijd niet meegezeten maar ik heb altijd geprobeerd er het beste van te maken en dat is me tamelijk gelukt al was het dan met vallen en opstaan , gelukkig bezit ik een redelijke portie humor en ik heb steeds geprobeerd mijn teksten te brengen  meer met een lachje dan met een traantje .Ik ben steeds iemand geweest van "God schiep de dag en Nicoleke liep erdoor en we zien wel" zo zegde ze da vroeger op de oudervergadering tegen mijn mama ... ik ben er zeker van dat deze ingesteldheid mij zo sterk maakte om er in te slagen van alles het beste proberen te maken. Ik ben ouder en "misschien " wat wijzer geworden en misschien is het daarom dat ik wat me nu weer overkomt niet meer zo goed verwerkt krijg , "het lot" noemen ze dat...ik noem het het noodlot dat weer toeslaat... sommigen zeggen "we zijn hier om te leren" kan wel zijn maar ik voel me echt afgestudeerd en heb het héél moeilijk met het feit dat mijn huidige partner "de " ziekte van deze tijd heeft, om uit te leggen hoe ik me voel plukte ik van het internet onderstaande tekst om uit te leggen hoe het voelt, het is verdomd moeilijk , ik voelde me zo sterk en dacht dat ik het wel zou aankunnen , helaas ik faal, ik ben ook maar mens en mijn portie humor is helemaal opgebruikt , misschien , ik weet het nie vind ik weer wel een weg om er bovenop te komen. Ik kwam hier niet terug om te klagen maar ik heb mijn blogje gebruikt om van me af te schrijven wat ik voel net als vroeger en ik wil langs deze weg nog eens alle bloggers bedanken die me kwamen een hart onder de riem steken, ik zie dat er zoveel nieuwe zijn bijgekomen , ik ga proberen terug bezoekjes te doen en het gaat absoluut nie over die teller of de rangschikking da's voor klein kindjes, nee gewoon om te laten weten dat ik terug ben, mijn ander blogje ga ik gebruiken om mijn creaties te tonen van mijn ..."ergens kunst te noemen, de baby's en ik durf zeggen dat ik in elke baby al mijn energie steek om hem of haar zo levensecht mogelijk te maken, liefs , Nicole(mijn marge is wat breder geworden maar kan je geloven dat ik veel vergeten ben om hier een deftige tekst neer te zetten met kleine foto , haha !)