coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
15-11-2008
20 oktober 2008 Lesotho
Ontbijt was al even smakelijk als het avondeten en met plezier namen we afscheid van het grand tourisme hotel. De bediening was daar zo "efficiënt" dat men zijn bestek niet mocht laten liggen als je iets wilde bijhalen. Voor je het wist was alles afgeruimd. Een moment niet naar je boord kijken en ze waren al in staat het weg te nemen. Onze Freddy kan er van mee spreken. Zijn bord was nog niet leeg, hij wilde iets extra van de eettafel nemen en hops, daar was er al een AFdiener om zijn bord weg te nemen ( hier kon men moeilijk van OPdieners praten). Gelukkig kon hij deze man nog op tijd stoppen of het was kinnebakkloppen geworden. In feite was er maar één oplossing, als je iets bij wilde van het buffet, dan moest je je bord en bestek meenemen. Zo konden ze niets afruimen.
Nu ging de reis naar Lesotho via de Malutibergen.
Lesotho
Dit bergachtige koninkrijk ( bijna net zo groot als België), omgeven door Zuid-Afrika, wordt ook wel "Kingdom in the sky" genoemd. Het is het enige land ter wereld waarvan het hele grondgebied boven de 1.400 m ligt. Het hoogste punt is 3.482 m. De winters zijn er streng en tijdens de zomers breken er geweldige onweders los. Het werd op 4 oktober 1966 onafhankelijk van Groot-Brittanië. Wordt geregeerd door koning Letsie III, de hoofdstad is Maseru en heeft een bevolking van 1.862.000 inwoners. ( 67 inw/km²). Hoog werkeloosheidscijfer en hoog percentage HIV-gevallen ( 31%). 35% van de mannelijke bevolking werkt in Zuid-Afrika (goud-, diamant mijnwerkers voor het grootste deel) en onderhouden daarmee hun families in Lesotho. De bevolking bestaat grotendeels uit Afrikanen die tot het Sotho-volk, een zuidelijke Bantoetalige groepering, behoren. Tweederde van de totale bevolking woont in het vruchtbare laagland en de rivierdalen ( 12% van het totale grondgebied) en 22% woont in de steden. Er is een werkeloosheid van 43%. Een 68% leeft in armoede. In Lesotho zelf is de belangrijkste handelstak de landbouw en het vervoermiddel bij uitstek is het paard. ( in het arme binnenland de ezel) Nationale munteenheid is de Loti ( mv maloti) gekoppeld aan de rand die overal aanvaard wordt.
Eenmaal het koninkrijk Lesotho binnengereden, zie je snel al het verschil. De schrijnende armoede valt je direct op. De hoofdstad Maseru doorgereden. Is een allegaartje van oud-koloniale woningen en nieuwbouw. Eénmaal Maseru buiten gingen we richting Malealea, zo een 60 km van Maseru gelegen. Maar eerst moesten we de " Gate of Paradise" passeren. Dan wachtten je immense landschappen met eindeloze horizonten. De weinige mensen die je tegenkwam, waren koeiendrijvers, haveloos gekleed, met een houten stok om hun kudde, bestaande uit 5 à 6 broodmagere koeien, bij elkaar te houden. We zijn in een andere tijd, een andere dimensie aanbeland. Stil zaten we allen naar buiten te kijken. Dor, groots en arm. Alles straalde armoede uit. De grond, de beplanting, de kuddes vee, de huizen ( als men dit al huizen kon noemen) en de mensen zelf. Maar ze waren wel zeer vriendelijk. Waar we mensen passeerden werd er over en weer gewuifd.
Rond 16h00 in de Malealea Lodge aangekomen. Een gemeenschappelijk huis waar zich de receptie, bar en restaurant bevonden en daarrond een 30-tal huisjes met buiten een butaangasfles die voor warm water zorgde. Elektriciteit was er van 18h00 tot 22h00. Dan werd immers de generator aangezet. Ons wat verfrist, de omgeving verkend en een glaasje gaan drinken op het terras. Om 18h00 zou een groep zangeresjes de avond komen opvrolijken, gevolgd door het optreden van een lokale band.
De zangeresjes brachten mooi gezongen liedjes waar we natuurlijk niets van verstonden. Wel was er altijd een bepaalde ritme in te herkennen. Het onweder dat al een tijdje in de bergen huishield, kwam dichterbij en we moesten wegvluchten naar een armzalig zaaltje in het hoofdgebouw.
Na de zanggroep, deed de "band" zijn "intrede". Elke muzikant had een eigen geïmproviseerd instrument mee en hun werkkledij was weggestopt onder een gekleurd laken. Wel kwamen de met aarde besmeurde laarzen ( sommige leken hen wel twee maten te groot ) van onder dat laken te voorschijn. Een komisch zicht. Een leeg olieblik met een houten steel en twee snaren stelde de gitaar voor, omgekeerde vaten van verschillende formaten deden dienst als drumstel. Achteraan stond een man met onbekende voorwerpen die metaalachtige klanken moesten produceren. Na een tijdje kwamen jonge lui de muziek opvrolijken met ritmische dansen. Bittere armoede, maar toch hadden die mensen de vindingrijkheid om uit iets banaals een instrument tevoorschijn te toveren waarmee er plezier kon gemaakt worden. Het waren wel de Beatles niet, maar we zullen ze de Sotho's noemen. Of hun CD hier te verkrijgen is, betwijfel ik.
Na dit muzikaal entertainment, moest de innerlijke mens worden versterkt. Eenvoudig maar lekker. Viel zeker niets op aan te merken. Daarna naar ons gasthuisje en dodo gaan doen. Tomorrow is another day.
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
