coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
19-11-2008
Woensdag 22 oktober 2008 Graaff Reinet
Na een verzorgd ontbijt, leidde Hester ons naar een partij rotsblokken, gelegen op hun eigendom, waar 7.000 jaar oude rotstekeningen van de San te zien waren.
Deze waren nog zeer duidelijk te zien op de rotsblok en stelden jachttaferelen en diverse dieren voor. In de Drakensberge en de Klein Karoo zijn er nog veel van deze tekeningen te vinden. De tekeningen zijn erkend erfgoed. De tekeningen die zich op het domein van JP en Hester bevinden, zijn hun eigendom maar ze staan in voor het onderhoud en veilige bewaring ervan.
Onze reis ging nu naar Graaff Reinet met eerst een tussenstop in Nieu Bethesda, namelijk een bezoek aan " Die Uilhuis". Een merkwaardig huis of zou men beter een klein museum zeggen, volgestouwd met gekleurd glaswerk in het huis zelf en in de tuin allerlei soorten gedrochten die dieren voorstellen, van alle formaat. Het meest voorkomend dier is de uil. Vandaar de naam. De bewoonster van dit huis was Helen Martins, geboren in 1898. Zij is met deze zelfgemaakte collectie begonnen, na de dood van haar ouders. Ze was toen 50 jaar oud. In 1976 pleegde ze zelfmoord, daar ze geplaagd werd door artrithis en een sterk verslechterend zicht.
Niets van haar kunstwerken is ooit verkocht geweest en al haar creaties staan opgepakt in het huis en in de tuin. Nieu Bethesda heeft er een bezienswaardigheid van gemaakt. Het woord bezienswaardigheid is een zwaar woord voor een verzameling van gedrochten en weergaven van getormenteerde gedachtenspinsels.
Nu ging de reis door naar Graaff Reinet.
Graaff Reinet
Wordt ook wel de parel van de Karoo genoemd. Na Kaapstad, Stellenbosch en Swellendam de vierde oudste stad van Zuid-Afrika. Bevat tal van historische gebouwen en musea. De ambstwoning van de landdrost (1806) is vandaag een hotel, dat die "Ou Drostdy" heet. Achter die Ou Drostdy liggen gerestaureerde slavenwoningen uit de 19de eeuw. Vandaag zijn ze modern ingericht en worden ze verhuurd aan hotelgasten. Vele huizen zijn in Victoriaanse stijl opgetrokken ( Reinethuis). Het architecturale patrimonium is in bescherming genomen door één van de Zuid-Afrikaanse topindustriëlen, Anton Rupert, en mede daardoor bewaard gebleven.
Naast die Ou Drostdy valt onder meer het Reinethuis te vermelden. Het werd gebouwd tussen 1806 en 1812 en was aanvankelijk een pastorie van de Nederduits-gereformeerde kerk. Vandaag is het ingericht als een museum.
In de tuin staat een druivelaar, die in 1870 werd geplant door de toenmalige dominee en die nog altijd druiven draagt. De inwoners van Graaff Reinet beweren dat dit de grootste en oudste druivelaar ter wereld is. De elegante neogothische kerk werd gebouwd tussen 1885 en 1887.
Bij onze aankomst in het voorziene hotel, bleken alle kamers volzet te zijn. Drie koppels zouden in een hotel ietsje verderop gelogeerd worden en de overige in een hotel op een 5-tal minuten van de hoofdstraat. Een ongelukkig misverstand zorgde hier even voor een pijnlijke situatie. Die werd dan later gelukkig even snel rechtgezet.
Na ons opgefrist te hebben, zijn we dan in de Ou Drostdy een kleinigheid gaan eten en hebben we vervolgens het Reinet huis bezocht. Het loonde wel de moeite. Die dominee had daar zeker niet in armoede geleefd gezien de ruimte in het huis en het meubilair dat er zich bevond. Ook oude grote bijbels met ijzeren beslag aan de kaft waren volop aanwezig. In de stoeterij stonden een paar mooie koetsen en een lijkwagenkoets.
De druivelaar zag er inderdaad groot en oud uit, maar dat de inwoners durven beweren dat deze de grootste ter wereld is, daar heb ik toch mijn twijfels bij. En als men ziet wat een boerengehucht Graaff Reinet is en de nog apartheidsgezinde houding van de inwoners, heb ik toch mijn twijfels dat zij ooit verder dan Johannesburg of Kaapstad geweest zijn. Laat staan dat ze de wereld verkend hebben.
Om 16h00 hadden we een afspraak om naar één van de meest spectaculaire natuurreservaten van Zuid-Afrika te rijden: de Vallei van Verlatenheid. Gelegen in het Camdeboo National Park.
Bij de ingang van het park leidt een geasfalteerde weg naar de top. Boven heb je een adembenemend ( zoals ons Liliane zou zeggen) uitzicht over Graaff Reinet en de uitgestrekte Karoo. Een wandelpad voert naar de belangrijkste uitzichtpunten.
De Vallei van Verlatenheid. Zuilen van doloriet, een vulkanisch gesteente, torenen hier 120 meter boven het landschap uit. Langs de flanken ligt zachter afzettingsgesteente dat dateert uit de tijd dat de Karoo een uitgestrekt bekken vormde - meer dan 180 miljoen jaar geleden.
Heet magma heeft dit oudere gesteente omhoog gedrukt. Nabij de toppen is het zachtere gesteente volledig geërodeerd, zodat enkel het ruwe vulkanische gesteente overblijft. Dit natuurfenomeen dateert uit de tijd dat Afrika en Antarctica zich van elkaar afscheurden.
De uitzichten waren echt "asemberauwend". Torenhoge smalle zuilen met in de verte de uitgestrekte Karoo en een piepklein dorpje in de vorm van een hoefijzer. Woorden schieten hier tekort. DE natuur op zijn mooist en op zijn ruwst.
Tegen zonsondergang gingen we naar het hotel terug om aldaar van een lekkere braai te genieten. Na het eten naar ons bedje. Morgen stond er ons een lange rit te wachten.
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
