coctail skemerkelkie spectaculair skouspelagtig paperclip skuifspeld bulldozer stootskraper stuntman waagarties aanbellen die deurklokke lui
Onze groep: het 11-tal
Liliane - Freddy
Denise - Paul
Hilda- Raymond
Folkert en Denise
Sam (onze chauffeur)
Karoline
Hilda en Denise
Uitspraak Commissie Sauer (1945)
"Ons kan alleen in één van twee rigtings beweeg: of ons moet die weg van gelykstelling opgaan en uiteindelik gelyke politieke, ekonomiese en maatskaplike regte aan die nie-blanke toeken, wat op die duur vir die blanke ras nasionale selfmoord en vir die nie-blanke rassegroep vernietiging van eie identiteit sal beteken: of ons moet op die weg van apartheid beweeg waardeur elke ras se karakter en toekoms binnen sy eie gebied beskerm word (...)"
Nie gewoon nie L
Reis door Zuid-Afrika in 21 dagen
22-11-2008
Vrijdag 24 oktober 2008 Wilderness
Alhoewel het voortdurend bonken van de oceaan op de kuststrook voor de nodige decibels zorgde, heeft me dat niet belemmerd om goed te slapen. Alleen al de gedachte dat je op enkele 10-tallen meters afstand van de Indische Oceaan lag te slapen, gaf je een gelukzalig gevoel.
Lekker ontbeten en een wandeltocht door het Tsitsikammawoud ( wel een groot woord voor een verzameling bomen op een bergmassief) op goed aangelegde paadjes. Spijtig genoeg konden we het volledig wandeltraject niet afleggen, daar een hangbrug aan een grondig herstel toe was. Deze was na een zware brand volledig verwoest en wordt nu terug hersteld. Desalniettemin hebben we een mooie wandeling gemaakt en uitzichten gezien die ronduit prachtig waren. Je kan die schoonheid niet in woorden uitdrukken. Je moet het gezien hebben. Het ongelooflijke is ook dat je je in een bergmassief bevindt, tussen de restanten van bomen die eens deel uitmaakten van een enorm oerwoud en dat je bij manier van spreken, onder je voeten de Indische Oceaan ziet en hoort.Waar je over de waterplas kijkt is er enkel maar oneindigheid te zien.
Dan ging de reis naar Wilderness met een voorziene stop in Knysna.( rond 11h00 vertrokken) We volgden de Tuinroete die gelegen was tussen de Indische Oceaan en de Kaapse plooiingsgebergten. Daar doorheen stromen er heel wat riviertjes naar de kust. De wisselwerking tussen deze riviertjes en de kustlijn zorgt voor een heel gevarieerd landschap. Men ziet zowel rechte breukvlakken ( de Stormsrivier) als brede estuaria ( Knysna)
Knysna
Een van de meest bekende dorpjes langs de Tuinroete is Knysna ( spreek uit Naaisjna, waarom, dat zou ik bij God niet weten) . Hier vloeit de rivier Knysna in de zee. Bij de monding heeft zich een groot estuarium gevormd. Men noemt deze de lagune van Knysna. Twee grote rotsen, bekend als The Heads, belemmeren de open toegang tot de Indische Oceaan. De doorgang tussen deze twee rotsen is weliswaar ondiep, maar bij hoogtij dringt zeewater het estuarium binnen. Knysna is een oesterparadijs. Het zeepaardje is één van de meest voorkomende diertjes die in de lagune leven. Bij deze dieren is het het mannetje dat zwanger wordt. ( stel je voor zeg ) Het ganse gebied rond Knysna is uitgeroepen tot nationaal park.
In Knysna rond de middag aangekomen. Het is zo een beetje het Saint-Tropez van de Zuidkust. Winkelstraat met veel open markten met kraampjes. De opportuniteit om allerlei prullaria te kopen was optimaal. Elkeen is zo een beetje zijn eigen gang gegaan en rond 15h00 hadden we afspraak bij de bus. Frank trakteerde ons op een oesterfestijntje. Voor mij gerust gelaten. Van zo'n slijmerige snottebelachtge substanties hou ik niet.
Terug de bus op en nu gingen we naar ons hotel in Wilderness. "Wilderness Beach Hotel" Bij onze aankomst landde juist een andere grote bus vol met, ja, je raadt het, ..... Hollanders. Maak plaats, maak plaats, maak plaats, wat hebben die ongelooflijke haast...... We zaten in een massatoerismehotel, dus eventjes wachtten op de kamersleutel en de valiezen en dan konden we op verkenning. Het hotel bevond zich ook aan de Indische Oceaan, wel iets hoger gelegen dan de oceaan . Via een steile trap konden we het strand bereiken. Wat we dan ook deden. De naar zout smakende lucht filterden onze longen en het strand en de aanrollende golven deden ons terugkeren naar onze jeugdjaren. Liliane bloeide open als een bloem in een echte ballerina stijl. Freddy daagde de golven uit, maar moest toch gaan lopen voor de aanrollende golven om natte voeten te vermijden. Dit natuurverschijnsel wilden Hilda en Karoline ook uitdagen, maar hen bekwam het zo goed niet. Resultaat een hilarische lachpartij en bij beide een natte broek. Maar je loopt nu ook niet alle dagen aan de Indische Oceaan. Langzaam begon de zon onder te gaan en werd de hemel één kleurenpallet. Om stil van te worden.
Tijd om terug te gaan naar het hotel, ons om te kleden (voor sommigen om hun natte kleren te drogen) en te gaan eten. Groot restaurant ( zou beter refter zeggen ), vol met rumoerige gasten. Wisten toch nog twee tafels te veroveren. Op naar het buffet en veldslag houden tegen de oprukkende en niets ontziende Hollanders. Van in de rij staan of zijn beurt afwachten, hadden zij blijkbaar nog nooit gehoord. Als je me nou, zeg. Die verrekte ... Buffet smaakte naar niets. In feite alles smaakte naar niets. En als men aan tafel even riskeerde om niet op zijn bord te letten, kon het gebeuren dat een kelner het onder je neus wegnam. Freddy kan daar van meespreken. Na het eten dan maar in ons nestje gekropen, maar eerst nog eventjes goedenavond aan de oceaan gewenst die maar bleef opkomen en teruggaan. Ononderbroken, zoals het al meer dan miljoenen, miljarden jaren deed, doet en zal doen.
My Sarie Marais is so ver van my hart, Maar ek hoop om haar weer te sien. Sy het in die wyk van die mooirivier gewoon, nog voor die oorlog het begin. O bring my terug na die ou Transvaal, daar waar my Sarie woon, daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais daar onder in die mielies by die groen doringboom, Daar woon my Sarie Marais
